9. 1974-2014: ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΝ.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

9. 1974-2014: ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΜΑΣ ΠΡΟΔΟΘΗΚΑΝ.

Δημητρίου Βαλασίδη

    Πριν από 40 χρόνια ο λαός υποδέχθηκε την μεταπολίτευση  με την ελπίδα, ότι οι πολιτικοί της θα έδιναν, όπως δήλωναν, νέα ώθηση στην οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη της χώρας, εξασφαλίζοντας την οικονομική πρόοδο, την κοινωνική δικαιοσύνη, την ηθική στο δημόσιο βίο και τον πολιτισμό.

    Μια αναπτυγμένη οικονομία ισάξια των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών θα μπορούσε τότε να επιτευχθεί.   Εκείνη την εποχή υπήρχαν οι υλικοτεχνικές, χρηματοοικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις. Υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, ελάχιστος εξωτερικός δανεισμός, σταθερό νόμισμα, ελάχιστη ανεργία και φυσιολογικός πληθωρισμός. Ο πρωτογενής τομέας ικανοποιούσε πλήρως τις ανάγκες του πληθυσμού, η αστυφιλία δεν είχε πάρει δραματικές διαστάσεις, οι προοπτικές περαιτέρω εκβιομηχάνισης, ανάπτυξης του τουρισμού και εξόρυξης του ορυκτού μας πλούτου ήταν περισσότερο από ευνοϊκές.

    Δυστυχώς οι προσδοκίες του μονίμως αφελούς λαού διαψεύστηκαν για άλλη μια φορά οικτρά. Όλες οι κυβερνήσεις του δικομματικού συστήματος κατέφυγαν, με πλήρη ασυνειδησία, σε μια τρομερά καταστροφική οικονομικοκοινωνική πολιτική έχοντας συμμάχους πουλημένα ΜΜΕ και διεφθαρμένους συνδικαλιστές.  

    Κατόρθωσαν σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα να διαλύσουν τους συντελεστές παραγωγής, εφαρμόζοντας κυρίως δύο καταστροφικές πρακτικές: Την αλόγιστη διόγκωση του δημόσιου τομέα με ρουσφετολογικές προσλήψεις και τον υπέρμετρο εξωτερικό δανεισμό για την ικανοποίηση μη αναπτυξιακών (κυρίως καταναλωτικών) αναγκών και τον παράνομο πλουτισμό των "ημετέρων" πολιτικών προσώπων και παρατρεχάμενων. Για να είμαστε αντικειμενικοί, ένοχοι του εγκλήματος κατά Πατρίδας δεν είναι μόνον οι ανίκανοι και φαύλοι πολιτικοί που διετέλεσαν υπουργοί και κυβερνητικοί βουλευτές, αλλά και τα κόμματα της ελάσσονας αντιπολίτευσης. Μολυσμένα κι αυτά από το μικρόβιο της ψηφοθηρίας, ενθαρρύνουν με την συνδρομή ανεγκέφαλων συνδικαλιστών κάθε κινητοποίηση διάφορων κοινωνικών ομάδων που αντί να βελτιώνουν την κατάσταση, συμβάλλουν στη επιδείνωσή της. Παράλληλα αποφεύγουν να καταγγέλουν με ντοκουμέντα τις ολέθριες πρακτικές της εκάστοτε κυβέρνησης.

    Η χώρα σήμερα οδεύει προς την πλήρη καταστροφή και έχει ένα ζοφερό μέλλον. Δεν διαφαίνεται κάποια ελπίδα για την νέα γενιά. Την άποψη αυτή συμμερίζεται η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και μόνον οι ένοχοι που μας οδήγησαν σ' αυτήν την κατάντια έχουν διαφορετική γνώμη. Παρά ταύτα νομίζουμε ότι η κατάσταση δεν είναι ακόμη μη αναστρέψιμη. Η σύγχρονη κόπρος του Αυγεία που κοντεύει να μας πνίξει μπορεί να καθαρισθεί αρκεί να βρεθούν οι νέοι Ηρακλειδείς. Αυτοί είναι πρόσωπα με πραγματική εθνική συνείδηση, ειλικρινή πατριωτισμό, ανιδιοτέλεια, ξεχωριστές ικανότητες και εμπειρίες, αυξημένο αίσθημα του κοινωνικού χρέους, χωρίς ματαιοδοξία και με αγάπη προς τον λαό. Θα πρέπει να μην είναι επαγγελματίες πολιτικοί, να αδιαφορούν για το αποκαλούμενο "πολιτικό κόστος", να αποτινάξουν όλα τα βλαβερά ελαττώματα που τους κληροδότησε ο παλαιοκομματικός κόσμος και να θέσουν ως μοναδικό τους σκοπό την αποκατάσταση της ηθικής και υλοποίηση της ευημερίας των Ελλήνων. Τα άτομα αυτά προερχόμενα από τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας και άλλες κοινωνικές ομάδες αγωνίζονται σήμερα μέσα από τον ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Τα πρώτα μέτρα που πρέπει να λάβουν και τα οποία δεν απαιτούν πολύ χρόνο, πρόσθετα κονδύλια ή ιδιαίτερες νομοθετικές ρυθμίσεις είναι:

1. Αποφασιστική και ανελέητη πάταξη της διαφθοράς σε όλους του τομείς του δημόσιου και ιδιωτικού βίου.

2. Είσπραξη με κάθε νόμιμο μέσο των οφειλομένων φόρων από τους μεγάλους φοροκλέφτες και φοροφυγάδες.

3. Περιορισμός των υπέρογκων και αδικαιολόγητων δαπανών του τεράστιου, πολυδαίδαλου και παρασιτικού δημόσιου τομέα.

4. Καθορισμός λογικού ανωτάτου μισθού και σύνταξης για τα πολιτικά πρόσωπα και τους εργαζόμενους με οποιαδήποτε σχέση στον δημόσιο τομέα.

5. Ενίσχυση της δικαιοδοσίας και των αρμοδιοτήτων των δικαστικών και διωκτικών αρχών.

6. Κατάργηση του σκανδαλώδους νόμου περί ευθύνης υπουργών.

7. Καθιέρωση σταθερού φορολογικού συστήματος που να εξασφαλίζει δικαιοσύνη και ανάπτυξη.

8. Ενίσχυση της υγιούς ιδιωτικής πρωτοβουλίας κυρίως των νέων.

9. Αποτελεσματική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης.

10. Αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης.

    Οι προτάσεις αυτές, καθώς και αρκετές άλλες, είναι ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες. Αρκεί ο ελληνικός λαός στις προσεχείς εκλογές να εκλέξει κόμματα και πρόσωπα εκτός του φαύλου κομματικού συστήματος της τελευταίας 40ετίας. Διαφορετικά θα είναι υπεύθυνος για ό,τι ακολουθήσει και δεν θα έχει δικαίωμα να διαμαρτύρεται.

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.