10.Η «έξοδος» Πολύδωρα αποδεικνύει το «αδιέξοδο» της Ελλάδας

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

10.Η «έξοδος» Πολύδωρα αποδεικνύει το «αδιέξοδο» της Ελλάδας

http://www.pentapostagma.gr/

    Παρακολούθησα με θλίψη, τη δραματική ομιλία του κ. Πολύδωρα κατά τη «συζήτηση», του ενιαίου φόρου ακινήτων που είχε σαν αποτέλεσμα, την άμεση διαγραφή του από το (δημοκρατικό βεβαίως ούτε λόγος) κόμμα, της «Νέας Δημοκρατίας».

    Ενώ με εξέφρασε πλήρως η ουσία της, με έθλιψε η στάση του σώματος και ο τόνος της φωνής του. Γιατί έδειχνε ξεκάθαρα, σε όποιον έχει στοιχειώδεις γνώσεις ψυχολογίας, το αδιέξοδο, όλης της προηγούμενης στάσης του, τα δύο τελευταία χρόνια. Ήταν σαφές πως αυτή την κίνηση, ήθελε να την κάνει πολύ νωρίτερα αλλά το ανέβαλε διαρκώς. Έξυπνος είναι. Καταλάβαινε πολύ καλά που οδεύει η χώρα αλλά συνεχώς ανέβαλε τη σύγκρουση επειδή φοβόταν αυτό που θα επακολουθήσει. Ότι δηλαδή θα του υπενθυμίσουν, τα καλόπαιδα της τηλεόρασης και οι συνάδελφοί του ότι ανέλαβε κι αυτός, επί πολλά χρόνια, υψηλές υπουργικές θέσεις όπως και την προεδρία της βουλής, για μια ολόκληρη …μέρα!

    Δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Είναι τεράστιος ο χρόνος μιας ημέρας όταν αρκεί ώστε ένας πατέρας, να αποκαταστήσει επαγγελματικά την κόρη του. Άρα, στο χρόνο, μιας σαφώς μεγαλύτερης χρονικά, υπουργικής θητείας, τι άλλο μπορεί να έκανε;
    Αυτό ακριβώς είναι το δράμα, των Ελλήνων πολιτών. Πως σχεδόν όλοι οι Έλληνες πολιτικοί που έχουν διατελέσει, σε υψηλά αξιώματα στο παρελθόν επειδή δεν λογοδοτούσαν πουθενά, υπέπεσαν, άλλοι στη διαφθορά και τη φιλαργυρία κι άλλοι στην πλειοδοσία πατρικής στοργής! Βόλευαν διαρκώς δικούς τους ανθρώπους παντού, έκλεβαν δημόσιο χρήμα κι εξυπηρετούσαν όλους, όσοι επεδίωκαν πονηρούς σκοπούς εις βάρος, του μέλλοντος της χώρας μας. Και ο απλός πολίτης εκεί. Πάντα πρόθυμος να τους ψηφίζει, όποιες επιλογές κι αν έκαναν. Περιμένοντας τα ψίχουλα που ευελπιστούσε πως θα του πετούσαν. Γιατί τα φιλέτα των μαζικών διορισμών, είχαν προ πολλού περιοριστεί στο ελάχιστο. Υποσχέσεις όμως για ωρομισθίες, συμβάσεις έργων, αποσπάσεις και μεταθέσεις, μπορούσαν ακόμη, να ξεγελούν την …πείνα, χαχόλων κι αφελών, έτοιμων να πείθονται με όλες τις κουτοπονηριές, πολιτικών με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης όπως απέδειξε η στάση, του πρώην υπουργού μεταφορών, κ. Λιάπη.
    Και τώρα που κατ’ εντολή ξένων αρπακτικών, όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα ροκανίζονται και η Ελλάδα ξεπουλιέται ενώ οι πολίτες της ξεροψήνονται, «μαντρωμένοι» ψυχολογικά, στα σύγχρονα «στρατόπεδα» της θλίψης, της απόγνωσης και της μιζέριας, οι πρώην αλαζόνες και νυν αμήχανοι, άβουλοι και μοιραίοι πολιτευτές της, γαντζωμένοι από το φόβο των αποκαλύψεων, υποκύπτουν διαρκώς στις προφανώς παράλογες, απαιτήσεις της τρόικας και των υψηλόβαθμων, πολύ καλά κρυμμένων εντολέων της.  Αναλογιστείτε πως αν ο πανέξυπνος κ. Πολύδωρας, με «πταίσματα» να τον βαρύνουν, χρειάστηκε δυο ολόκληρα χρόνια, για να βρει επιτέλους το θάρρος και να υψώσει το ανάστημά του, πόση πίεση καλύπτει την (εναπομείνασα αν υπάρχει) αξιοπρέπεια, όλων εκείνων που συναλλάχθηκαν με τη Siemens, για να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα.
    Δυστυχώς η Ελλάδα φαίνεται, να βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Με εκπροσώπους της πολιτικούς, άλλους εμφανώς ηλιθίους, άλλους φοβισμένους εξαιτίας του σκοτεινού παρελθόντος τους κι άλλους, ορκισμένους γενίτσαρους, έτοιμους να παραμείνουν στην εξουσία με κάθε τρόπο. Έστω και σιγοψήνοντας τα πτώματα, των Ελλήνων συμπολιτών τους πάνω στα κάρβουνα μιας ιστορικής χώρας, της οποίας το ένδοξο παρελθόν, απεδείχθησαν ανάξιοι να υπηρετήσουν.
    Με «αντιπολιτευτικά» κόμματα σε πλήρη αδράνεια, εγκλωβισμένα σε στερεότυπα που τους έχουν (αυτό)δεσμεύσει. Οι βουλευτές, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, επαίρονται επειδή «θυσιάζονται για την πατρίδα χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος». Του ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται πως οφείλουν, για κάποιο μεταφυσικό λόγο, να πολεμάνε την «οπισθοδρόμηση», της Ορθόδοξης Θρησκείας. Του ΚΚΕ έβαλαν στο πετσί τους την …υπευθυνότητα που τους κόλλησαν μεγαλοδημοσιογράφοι, ακριβώς για να τους ακυρώσουν. Των Ανεξαρτήτων Ελλήνων είναι «γραφικοί και καμένοι» ενώ όλοι μαζί βρίζουν την «Χρυσή Αυγή», κατηγορώντας την ως εγκληματική οργάνωση.
    Με δημοσιογράφους και κανάλια κατά τεκμήριο μνημονιακά, να προωθούν το σχέδιο της παγκοσμιοποίησης, σταθερά και πειθήνια. Ά ναι, υπάρχει και αντιμνημονιακή δημοσιογραφία. Εκφράζεται κυρίως από δημοσιογράφους, του γραπτού Τύπου και του ραδιοφώνου. Που στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ξεφωνίζουν όλους τους πολιτικούς, κυβερνητικούς και μη, προωθώντας το μήνυμα ότι όλοι είναι ίδιοι και επομένως, «σωτηρία δεν υπάρχει από πουθενά». Άλλοι εξ αυτών, ενοχοποιούν τους απλούς πολίτες, καταρρακώνοντας την ήδη πεσμένη ψυχολογία τους επειδή «κάθονται στον καναπέ» παρόλο που είναι άνεργοι και πλήττονται από τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Αν όμως αποφασίσουν να ξεσηκωθούν, τους παροτρύνουν, να μην παρεκτραπούν σε βιαιότητες, «για να μην κινδυνεύσει η …δημοκρατική νομιμότητα»! Και με έναν φωνακλά, «performer» του ραδιοφώνου που αυτοακυρώνεται χωρίς να το αντιλαμβάνεται, γεμίζοντας με την παρουσία του σχεδόν όλα τα τηλεοπτικά κανάλια.
    Με άθλιες και τιποτένιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να ανακοινώνουν κατά τακτά, … μηνιαία συνήθως διαστήματα, «σκληρές» απεργίες, εκ προοιμίου καταδικασμένες, εξαπατώντας εκουσίως ή ακουσίως, τα μέλη του κλάδου τους, τα οποία λοιδωρούνται είτε από την πλευρά της εξουσίας επειδή «είναι βολεμένα και διεφθαρμένα» είτε από τους νυν συνδικαλιστές κι αυριανούς υπουργούς και γραμματείς ότι είναι δειλοί και καναπεδάτοι που περιμένουν από τους άλλους, να αγωνιστούν γι αυτούς! Αλήθεια, τα ως άνω παλληκάρια της φακής, δεν αντιλαμβάνονται πως αν ας πούμε απεργήσει, όλο το δημόσιο επί ένα μήνα, οι αρμόδιοι υπουργοί απλώς θα τρίβουν τα χέρια τους και θα κοκορεύονται πως μείωσαν το έλλειμμα; Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα αφού στόχος τους μάλλον δεν είναι η ικανοποίηση των αιτημάτων, του όποιου κλάδου αντιπροσωπεύουν αλλά μια επιτυχημένη, δοκιμαστική θητεία ώστε να επιλεγούν αύριο αυτοί, να «σώσουν τη χώρα»! Άλλωστε πάντα η Ελλάδα θα χρειάζεται σωτήρες, για να γλυτώσει από τους προηγούμενους!
    Θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος. Καλά από ποιον θα επιλεγούν; Δεν έχουμε δημοκρατία; Δεν ψηφίζει ο ανεξάρτητος Ελληνικός λαός; Είναι δυνατό, να κάνει λάθος, ο «σοφός Ελληνικός λαός»; Πράγματι, απ’ αυτόν θα επιλεγούν. Απολύτως δημοκρατικά κι αξιοκρατικά. Δυστυχώς, ο Ελληνικός λαός δεν κάνει ποτέ λάθος. Επιλέγει ακριβώς, αυτούς που του αξίζουν! Αυτός επέλεγε διαρκώς, τον εντιμότατο πρώην υπουργό που αφού για μια ψήφο απέτυχε, να γίνει πρωθυπουργός (!), βρήκε επιτέλους, το …κατάλυμα που του άρμοζε.  Τον «σοφό» κ. Σημίτη, με τις απολύτως επιτυχημένες επιλογές, διευθυντών και υπουργών, των κ.κ, Τσουκάτου, Μαντέλη, Τσοχατζόπουλου, Παπαντωνίου και τόσων άλλων! Ο ίδιος λαός επέλεξε τον «υπεραθλητή» κ. Παπανδρέου που υπηρετώντας το όραμα της παγκοσμιοποίησης, κατέστρεψε όλη την Ευρώπη. Και τον «καλοφαγά» πρώην υπουργό, με τις έντονες φιλοσοφικές ανησυχίες για την πνοή του …ανέμου! Και τον «ρεαλιστή» κ. Γεωργιάδη που συνεχώς μας «πετάει στα μούτρα» ότι εκλέγεται πρώτος στην περιφέρειά του με όποιο κόμμα κατεβαίνει. Και τον «bon viveur» κ. Λιάπη, με προσωπική στάση για ανέκδοτο αλλά και τόσους άλλους, «επιτυχημένους» πολιτικούς.
    Γιατί όμως ο Ελληνικός λαός επιδεικνύει τόσο συχνά τη …σοφία του; Είναι απλό! Γιατί έδιωξε επιτέλους από τη ζωή του, τον ανεπιθύμητο και …οπισθοδρομικό Χριστό! Τον ρακένδυτο και ταπεινό ελεγκτή της συνείδησης, όλων των πονηρών και εγωπαθών ανθρώπων. Οι οποίοι, με την όραση νεκρή από τα τεράστια δοκάρια, της απύθμενης υποκρισίας τους, κρίνουν αυστηρά τους ιερωμένους καθώς και όσους εξομολογούνται, οριζόντια και ισοπεδωτικά, αποκαλώντας τους συλλήβδην υποκριτές. Όμως, «είπε ο γάιδαρος, τον πετεινό κεφάλα»! Γονείς που δεν βοηθούν τα παιδιά τους, αδέλφια τους αδελφούς, φίλοι τους φίλους και συνάνθρωποι τους συνανθρώπους τους, συμπολίτες που …κλωσάνε τρομαγμένοι, όσα λεφτά τους απέμειναν, περιμένοντας πότε θα τους τα κουρέψουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατηγορούν τους υπολοίπους επειδή επέλεξαν μια άλλη στάση ζωής. Να αγωνιστούν για υψηλότερες αξίες. Όσοι όμως εξομολογούνται ειλικρινά όπως και πολλοί ιερείς, δεν ισχυρίζονται πως είναι άμεμπτοι ούτε πως εξασφάλισαν τον παράδεισο όπως κάποιοι ειρωνεύονται. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Επειδή αισθάνονται αμαρτωλοί, αγωνίζονται. Γι αυτό νηστεύουν. Γι αυτό ζητούν άφεση αμαρτιών. Επειδή θεωρούν πως είναι γεμάτοι ελαττώματα και πειρασμούς που επιθυμούν να εξαλείψουν.
    Σε όσους μου κάνουν την τιμή, να διαβάζουν το συγκεκριμένο κείμενο ως το τέλος, προτείνω, να αφήσουμε τις κρίσεις και τις κατακρίσεις, των επιλογών των άλλων και να αναζητήσουμε τις δικές μας ελλείψεις. Αν μας οδηγούν σε πραγματική γαλήνη και ευτυχία, ας συνεχίσουμε. Αν όμως προβληματιζόμαστε γιατί τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, ας δοκιμάσουμε και κάτι άλλο. Ας αναζητήσουμε την άδολη διδασκαλία του Χριστού και κυρίως τα έργα Του, όσο έζησε πάνω στη Γη. Αν βρούμε ψεγάδια στην καλοσύνη Του, αν αμφισβητήσουμε την αγάπη Του για όλους τους ανθρώπους κι αν μας εκνευρίσει η διδασκαλία και η επίγεια ζωή Του, ας προβληματιστούμε μήπως έχει διαστραφεί η σκέψη μας. Αν όμως τα βρούμε σωστά, ας μη ντραπούμε, να ομολογήσουμε την πίστη μας. Και τότε, αυτό που σήμερα φαίνεται αδιέξοδο για την χώρα μας, θα καταστεί εφικτό. Θα έλθει η λύτρωση επειδή οι επιλογές, των Ελλήνων πολιτών, θα πάψουν πια να διακατέχονται από τη …σοφία όπως την περιέγραψα παραπάνω. Και οι πολιτικοί που μας αντιπροσωπεύουν, θα πάψουν να έχουν τα χαρακτηριστικά που περιγράφηκαν παραπάνω.
    Εύχομαι χρόνια πολλά, καλά και ευλογημένα και καλά Χριστούγεννα. Με ειλικρινή και ανυπόκριτη αγάπη για τον συμπολίτη που βασανίζεται και όχι με διάθεση κριτικής επειδή ίσως «δεν ήταν νοικοκύρης». Με επιστροφή σε αξίες που απεμπολήθηκαν για πολλούς και διάφορους λόγους όπως θρησκεία, πατρίδα και οικογένεια χωρίς καμία ντροπή επειδή ίσως κάποιοι τις καπηλεύονται.