9.ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ.
Ναι,
καλά, και που τα είχαμε δεκατρία, τι έγινε ??
Κώστας Παπανικολάου
Ωραίο το ηλεκτρονικό φέιγ βολάν με το 14άρι
της κυρίας, πιασάρικο, μιντιακό. Σε οδηγεί σε πολλούς
συνειρμούς
Όσο για τα μάτια μας 14, ας μάθει ότι και
λίγα είναι κατά το "δεν είμαστε δυο, δεν είμαστε τρείς είμαστε
χίλιοι δεκατρείς".
Τι θέλει όμως να μας πει ο ποιητής, ποιόν
να πιστέψουμε και πώς να τον πιστέψουμε; Θα μας αρχίσει πάλι στο
παραμύθι-ψηστήρι των παρθενογενέσεων, της μη υποταγής στην κομματική πειθαρχία
και άλλα παρόμοια χαζοχαρούμενα περί πατριωτισμού, τέχνης του εφικτού και όχι
μόνο. Είδαμε και τον Πολύδωρα . . Αλήθεια, περιμένεις κάποιον απ’ το συνάφι
τους να σε θυμάται; «Ω! αθάνατε Θάνατε, μόνο το όνειρο σε νικά!»
Και τι περιμένεις να σου πουν; Αφού μια ζωή, «τυφλός τα τ' ώτα τον τε νουν τα τ' όμματ' ει;»
Πόσες φορές είπαν - ξείπαν;
Πόσες φορές σάλπισαν νομή;
Πόσες φορές το «έφαγες» ότι δεν
πρόκαναν;
Πόσα Ζάππεια έγιναν, αλήθεια;
Πόσες κολοτούμπες έκαναν;
Πόσες φορές βίασαν «δημοκρατικά» το
Σύνταγμα, το Σύνταγμά Σου Κυρίαρχε Λαέ;
Πόσες φορές τα κουκούλωσαν μεταξύ τους
(Εξεταστικές Επιτροπές . .
. αυτό με τον Τοτό το ξέρεις;)
Πόσες φορές καταψήφισαν «δημοκρατικά»
προτάσεις για εξεταστικές για να κουκουλώσουν σκάνδαλα . . . Ένοχος ένοχον ου ποιεί . . . Ναι; ε!.
Για να δούμε τί θα κάνουν οι της «ανεξάρτητης» Δικαιοσύνης τώρα με το φάκελο της υπόθεσης των
υποβρυχίων και των εμπλεκομένων-παρελκομένων-συμπαρομαρτούντων-συνενόχων.
Πόσες φορές τα «κανόνισαν»
με την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη;
Πόσες φορές σου 'ριξαν το τυράκι κι εσύ
τσίμπησες; θα είχες χέρια ή και πόδια ή ακόμη και κεφάλι, αν τα 'κοβες κάθε
φορά; Δεν τα ‘κοψες όμως! Προτίμησες την πράσινη – μπλέ κάρτα για να
βολευτείς και χώρισες φιλίες μιας ζωής και συγγενείς, αλλάζοντας ακόμη και καφενείο.
Την
τελευταία μεγάλη φάκα την είδες; Όχιιι; Γιατί; Σε θάμπωσε το
ανάστημα του τραπεζικού υπαλλήλου; Σου
άρεσε τόσο πολύ το δαχτυλίδι; Ή λυπήθηκες το
“παιδί” που έπεσε απ’ το ποδήλατο; Ή αποκοιμήθηκες με το «λεφτά υπάρχουν» χωρίς ποτέ να αναρωτηθείς αν υπάρχουν και σε ποιες τσέπες βρίσκονται;
Εσύ πατέρα κι εσύ μάνα αναρωτήθηκες ποτέ
γιατί το παιδί σου έφυγε στα ξένα; Έλα τώρα!
Αν μπορούσες να το βολέψεις εδώ, δεν θα το
‘κανες; Τίμια . . .
Κι εσύ παππού, εσύ γιαγιά πιστεύεις ότι οι
ενοχές σου για “το γκοβέρνο που είναι μια μηχανή παλιά,
σκουριασμένη, και πρέπει να ρίξεις λάδι και να σπρώξεις για να κουνηθεί”,
οι ενοχές σου, σε ρωτώ, απαλύνονται με το χαρτζιλίκι που δίνεις στα εγγόνια σου
από όση σύνταξη σου απέμεινεq
Αλλά μυαλό δεν βάζεις και πάλι ΝΔ θα ψηφίσεις, μια ζωή άλλωστε . . .ή ΠΑΣΟΚ,
. . . καλά . . .ή ΚΚΕ, τουλάχιστον
αυτοί δεν έβαλαν την καλύβα στον αραμπά σαν τον Χότζα.
Μπροστά
στην κάλπη θα θυμηθείς πάλι τα κατοχικά σου
σύνδρομα, τον εμφύλιο, τον Γκοτζαμάνη
ή το τι σου έκαναν στην δικτατορία (έτσι για να
υπερακοντίσεις το αγωνιστικό αίσθημα των άλλων), ή τον αγώνα σου στο Πολυτεχνείο και την τιμή στους νεκρούς του . . .
Κι αν σε ρωτήσω ποιανού το κρανίο «κοσμεί» το προαύλιο και ποιοί ήταν αυτοί που
γράφονται στο μάρμαρο, μάλλον θα δηλώσεις άγνοια. Κι από πάνω θα είσαι και σε
διλήμματα για την Ευρώπη, το Ευρώ και την λευκή επιταγή που έδωσες για να
βολευτεί το παιδί σου.
Θα
ψηφίσεις πάλι αυτούς που σε οδήγησαν να κλείσεις την επιχείρησή σου και σου
πήραν τις υποθήκες των δανείων σου, την ίδια στιγμή που οι παπαγάλοι τους
παίρνουν παράταση στην καταβολή των υποχρεώσεών τους για να μείνουν χωρίς
δουλειά οι εργαζόμενοί τους. Κι οι δικοί σου εργαζόμενοι; Η φαμίλια σου;
Θα
ψηφίσεις πάλι αυτούς που επιτρέπουν στις τράπεζες να δίνουν δάνεια σε ήδη
δανεισμένους και κακοπληρωτές χωρίς καμιά εξασφάλιση ενώ εσύ δεν μπορείς να
δανειστείς αν δεν έχεις να υποθηκεύσεις. Και το καλύτερο, είναι δικά σου τα λεφτά που έδωσαν στις τράπεζες αυτοί που θα
ξαναψηφίσεις.
Το κόμμα σου χρωστάει αλλά κανείς δεν
συγκινείται. Εσύ, θα πάς φυλακή άμα χρωστάς. Ξέρεις για πόσα;
Θα μπορούσα να σου πω πολλά ακόμα, αλλά δεν σε βλέπω να ξεκολλάς. Τους έχεις εκεί για να
διαχειρίζονται το μόχθο και τον ιδρώτα σου, αλλά σε έχουν τόσο εξαρτημένο που στο μεγάλο
καθημερινό φαγοπότι, το πληρωμένο με τα δικά σου λεφτά, εσύ είσαι κάτω απ΄ το
τραπέζι περιμένοντας να πέσουν κάποια ψίχουλα. Θέλεις εκεί να παραμείνεις; Κάτω απ΄ το τραπέζι; Πιστεύεις ότι
κάτω απ’ το τραπέζι τα πράγματα είναι-γίνονται πιο εύκολα, έτσι δεν είναι!
Και τα
παιδιά σου; Για τέτοιο κόσμο τα
μεγάλωσες; Για τέτοιο κόσμο τα σπούδασες κάνοντας το σκατό σου παξιμάδι
σαν κάποιους βουλευτές; Πώς μπορείς να τα κοιτάς στα μάτια; Πώς μπορείς να
κοιτάς τη φάτσα σου στον καθρέφτη. Μην μου πείς! Κάποιοι δικοί σου
έδωσαν το αίμα τους γι αυτόν τον τόπο. Μπράβο σ’ αυτούς και δοξασμένο το όνομά τους
στους αιώνες. Εσύ όμως δεν έδωσες ούτε μια
φιάλη για τον συνάνθρωπο και το χειρότερο, φέρνεις τα παιδιά σου στο
θυσιαστήριο, ανταλλάσοντας το βόλεμά σου με το αίμα του αθώου αμνού.
Άσε! Μη μου πεις για αμαρτίες γονέων. Αν
μέσα σου νοιώθεις ότι αμάρτησες ήρθε η ώρα να μετανοήσεις. Αλλιώς τράβα
για διακοπές να βρεις τον όμοιό σου στην Κουάλα Λουμπούρ.
Τι δεν
καταλαβαίνεις;
Αν είναι κατάλληλοι να σε εκπροσωπήσουν
αυτοί που βγαίνουν στα παράθυρα για να τσακωθούν μεταξύ τους και μετά πάνε για
σάουνα μαζί;
Αν είναι ικανοί να εργαστούν με
μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του Λαού
και όχι το δικό τους;
Αν είναι σοβαροί;
Αν απαντούν τεκμηριωμένα;
Αν μαθαίνουν μπαρμπέρηδες στου κασίδα την κεφάλα;
Αν ειρωνεύονται;
Αν ανοίγουν πόλεμο κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής για να
δοξαστούν ως «πολέμαρχοι» αδιαφορώντας για τις απώλειες στους αμάχους;
Αν για να πατάξουν το λαθρεμπόριο καυσίμων επιτρέπουν στο φτωχό να
διαλέξει αν θα πεθάνει από το κρύο ή απ το μαγκάλι;
Αν σε προτρέπουν να μην
ζεσταίνεσαι γιατί θα ξεπεραστεί το όριο αιθαλομίχλης και θα υποχρεωθεί η ΔΕΗ να
μην εισπράττει την κατανάλωση για τις μέρες της υπέρβασης;
Αν πιστεύουν ότι το επίδομα θέρμανσης πρέπει να δίνεται μόνο για
θέρμανση με πετρέλαιο, μόνο για κεντρικές θερμάνσεις και με ένα σωρό
αποτρεπτικές διαδικασίες και αγνοούν ή δεν θέλουν να συμπεριλάβουν την θέρμανση
με το αέριο και τη μακράν οικονομικότερη όλων θέρμανση με κλιματισμό (αιρ
κοντίσιον).
Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά ακόμα
ερωτήματα (ρητορικά) πάνω στο τί δεν καταλαβαίνεις.
Ξέρω
όμως ότι καταλαβαίνεις. Αν έχεις κουκούτσι μυαλό και χωρίς πτυχίο
απ’ το Χάρβαρντ, καταλαβαίνεις! Και ‘κείνο που πρέπει να κάνεις είναι να ξεκολλήσεις επιτέλους!
Ώπα!
Τι να ψηφίσεις;
Χε! Χε! Την περίμενα αυτήν την ερώτηση!
Λοιπόν, κοίταξε να δεις! Είπες ότι κάποιοι
δικοί σου έδωσαν το αίμα τους γι αυτόν τον τόπο. Αυτοί, άραγε, ρώτησαν κανένα
τι να κάνουν; Τι τους οδήγησε μέχρι το θάνατο; Για ποιο λόγο θυσιάστηκαν;
Μήπως για
τον λεχρίτη που αφήνει την πόλη να βρωμάει απ’ άκρου εις άκρη και
όταν τον ρωτούν για τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό δηλώνει σαν καρικατούρα του
Louis XIV και σε στυλ «l'état, c'est moi»
ότι δεν γουστάρει τα λαμπάκια;
Μήπως για όλους αυτούς που δηλώνουν το «έσχες» αλλά συμφωνούν να μην δηλώνουν το «πόθεν»;
Μήπως; Μήπως; Μήπως; . . .
Και για να τελειώνουμε.
Αν
περιμένεις πάλι κάποιον να σου πεί, να σε συμβουλεύσει, να σε φοβίσει, να σε
εξορκίσει, έχασες!
Αρετή και τόλμη, αλλιώς, σκύψε να περάσουν από πάνω σου οι άλλοι, οι δυνατοί, αυτοί που ξέρουν για
δικό σου καλό το δικό τους συμφέρον.
Αει στο διάβολο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου