ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 76. Οι λαγοί και τα βατράχια.

ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ

 ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 76. Οι λαγοί και τα βατράχια. 

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Μια φορά και ένα καιρό, οι λαγοί  κάνανε συμβούλιο και συζητούσαν πόσο άθλια είναι η ζωή τους:

    "Μας κυνηγάνε οι άνθρωποι, τα σκυλιά, οι λύκοι, οι αετοί... και ποιός δέν μας κυνηγάει, και ποιός δέν μας τρώει! Και είμαστε συνέχεια μές τον φόβο και κυριολεκτικά τρέμουμε, με το φόβο κοιτάζοντας συνεχώς ολόγυρα τρώμε, απο φόβο κατοικούμε όχι πάνω στη γή, αλλα κρυμμένοι στα λαγούμια μας! Τέτοια ζωή που ζούμε, πιό καλά να πεθάνουμε!"

    Τότε όλοι ομόφωνα συμφώνησαν σε αυτό, και αποφάσισαν να πάνε να πνιγούν στη λίμνη για να σωθούν απο τα βάσανά τους. Τότε λοιπόν, ένα απέραντο κοπάδι απο λαγούς άρχισαν να τρέχουν για να πάνε στη λίμνη.

    Στις άκρες της λίμνης, εν τω μεταξύ, κάθονταν οι βάτραχοι, και σάν άκουσαν το ποδοβολητό των λαγών, τρόμαξαν και βούτηξαν όλοι μέσα τη λίμνη.

    Τότε ένας λαγός που ήταν μπροστά απο τους άλλους, έβαλε μιά φωνή:

Σταθείτε!

     Σταμάτησαν οι λαγοί το τρέξιμο, και ο λαγός, που τον είχαν οι άλλοι σε εκτίμηση, είπε:

    "Φίλοι μου και συμπατριώτες μου, είδατε τους βατράχους πώς βούτηξαν στη λίμνη μόνο που άκουσαν το ποδοβολητό μας; Σίγουρα αυτοί είναι πιό δειλοί απο εμάς, και αυτούς άλλωστε τους τρώνε φίδια, πελαργοί, και χίλια δυό άλλα ζώα! Ας μήν πάμε να πνιγούμε λοιπόν, ας μήν κάνουμε κακό στον εαυτό μας! Αφού υπάρχουν και άλλα πλάσματα που φοβούνται περισσότερο παρά εμείς!".

    Οι λαγοί άκουσαν αυτήν την παραίνεση, και δέν πήγαν να πνιγούν.

Απόδοση από το πρωτότυπο Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************

Έμμετρη απόδοση ( http://100mythoi.blogspot.gr )

Λαγοί που άλλο δεν άντεχαν την τόση τους δειλία
σε λίμνη όδευαν να βρουν τέλος μ’ αυτοκτονία.
Βάτραχοι που τους άκουσαν μες στο νερό το σκάσαν –
και λέει στους φίλους του λαγός, στη λίμνη μόλις φτάσαν:
« Σταθείτε, σύντροφοι καλοί, και μην αυτοκτονήστε,
γιατί από εκείνους πιο δειλοί δε φαίνεται να είστε! »

Πολύ συχνά τον πόνο μας κάποιοι παρηγορούνε,
όταν τους δούμε από εμάς πιότερο να πονούνε..

***************************************************************

Λαγωοὶ καὶ βάτραχοι

    Οἱ λαγωοί ποτε συνελθόντες τὸν ἑαυτῶν πρὸς ἀλλήλους ἀπεκλαίοντο βίον ὡς ἐπισφαλὴς εἴη καὶ δειλίας πλέως· καὶ γὰρ καὶ ὑπ᾿ ἀνθρώπων καὶ κυνῶν καὶ ἀετῶν καὶ ἄλλων πολλῶν ἀναλίσκονται· βέλτιον οὖν εἶναι θανεῖν ἅπαξ ἢ διὰ βίου τρέμειν.

    Τοῦτο τοίνυν κυρώσαντες, ὥρμησαν κατὰ ταὐτὸν εἰς τὴν λίμνην, ὡς εἰς αὐτὴν ἐμπεσούμενοι καὶ ἀποπνιγησόμενοι.

    Τῶν δὲ καθημένων κύκλῳ τῆς λίμνης βατράχων, ὡς τὸν τοῦ δρόμου κτύπον ᾔσθοντο, εὐθὺς εἰς ταύτην εἰσπηδησάντων, τῶν λαγωῶν τις ἀγχινούστερος εἶναι δοκῶν τῶν ἄλλων ἔφη·

    «Στῆτε, ἑταῖροι, μηδὲν δεινὸν ὑμᾶς αὐτοὺς διαπράξησθε· ἤδη γάρ, ὡς ὁρᾶτε, καὶ ἡμῶν ἕτερ᾿ ἐστὶ ζῷα δειλότερα.»

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ δυστυχοῦντες ἐξ ἑτέρων χείρονα πασχόντων παραμυθοῦνται..