Τι θα έλεγε ένας εξωγήινος, αν έβλεπε σήμερα τη Γη;
Το έστειλε ο Βασίλης Πε’ι’τσίνης
Η σημερινή ημέρα είναι η Ημέρα της Γης -μία
ημέρα που έχει στόχο να ξυπνήσει συνειδήσεις σε όλο τον πλανήτη, ώστε να
αναλάβουμε όλοι δράση για την προστασία του. Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν
γίνει βήματα προόδου, υπάρχουν πολλά που χρειάζεται να γίνουν, μέχρι να
μπορούμε να πούμε ότι το περιβάλλον δεν απειλείται.
Ενδεχομένως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που
διατρέχει η φύση να μην είναι άλλος από ένα μέρος της, τον ίδιο τον άνθρωπο.
Τον “αφέντη άνθρωπο”,
όπως τον ονομάζει σε βιβλίο της, η διεθνής οργάνωση Global
Population Speak Out, η οποία έχει στόχο να ενισχύσει τις φωνές οι
οποίες διεκδικούν ένα καλύτερο μέλλον για τον πλανήτη και όλους εμάς.
Στο συγκεκριμένο βιβλίο, με τίτλο “Overdevelopment, Overpolulation Overshoot”, η Speak Out διηγείται
μία ιστορία. Μία παραβολή για τον “αφέντη άνθρωπο”, η οποία είναι πραγματικά
συγκλονιστική:
“Στην αρχή, ο κόσμος ήταν ολόκληρος και η
ομορφιά επικρατούσε. Η ζωή έδινε ζωή, μέχρι που τα νερά και μετά η ξηρά γέμισαν
με πλάσματα. Μυριάδες ήταν οι γλώσσες τους, από το ανεπαίσθητο τραγούδι του
βρύου μέχρι το σάλπισμα του ελαφιού. Οι φάλαινες εκτελούσαν τις συμφωνίες τους
στον βυθό. Οι ήχοι της ζωής ήταν παντού. Η ζωή πάλλονταν και άνθισε στο πέρασμα
των εποχών.
Τελικά, ένα πλάσμα εμφανίστηκε το οποίο
έμαθε να μιλά και να μετρά. Για χιλιετίες ζούσε σε αρμονία ανάμεσα στα άγρια
αδέρφια του. Αλλά καθώς η ευφυΐα του μεγάλωνε, το ίδιο έκανε και η φιλοδοξία
του, μέχρι τη μέρα που αποφάσισε να ανακηρυχθεί αφέντης όλων.
Πιστεύοντας ότι το είδος του δημιουργήθηκε να κυριαρχεί, δίδαξε τα παιδιά του
ότι η Γη ήταν φτιαγμένη για να την εκμεταλλεύεται ο
άνθρωπος για το κέρδος. Έπαψε να αναγνωρίζει τους γείτονές του στην
κοινωνία της ζωής -αντί αυτού τους αποκαλούσε φυσικούς πόρους. Ονόμασε τη
δουλειά του πρόοδο. Αρχαία πιστεύω τα οποία έδεναν την ανθρώπινη φυλή με τα
άλλα πλάσματα σε έναν κύκλο αμοιβαιότητας, ξεχάστηκαν.
Βαφτίζοντας τον εαυτό του Αφέντη Άνθρωπο,
γινόταν όλο και εξυπνότερος. Έμαθε να μαζεύει και να καίει καύσιμα. Υμνούσε
συνεχώς έναν νέο θεό, την Ανάπτυξη.
Πολλαπλασιάστηκε. Καθώς απλωνόταν επί προσώπου Γης, τα τραγούδια των άλλων
πλασμάτων γίνονταν όλο και πιο αμυδρά. Πολλές φωνές ησύχασαν εντελώς και
αντικαταστάθηκαν από τους ήχους μηχανών που έσκαβαν, πλήγωναν τη γη και
τρέλαιναν τις φάλαινες από τον θόρυβο. Κάθε μέρα η Γη γινόταν φτωχότερη. Λίγο
λίγο,
Ο Αφέντης Άνθρωπος δάμασε τα ποτάμια, διέσπασε το
άτομο, έριξε βουνά και τρύπησε τη Γη παντού όπου πίστευε ότι μπορεί να βρει μία
φλέβα καυσίμου. Όταν η πληγωμένη Γη φώναξε, στέλνοντας αέρηδες να
επικοινωνήσουν τη δυστυχία της, ο Αφέντης Άνθρωπος αγνόησε την αρρώστια της, μέχρι που δεν
μπορούσε πια να την αρνηθεί. Αργά, άρχισαν να πέφτουν οι παρωπίδες από τα μάτια
του, όταν είδε λιμούς να σαρώνουν, όταν είδε πολύτιμες πηγές φρέσκου νερού να
στερεύουν, όταν θυμήθηκε πόσα πλάσματα πέρασαν στη λήθη.
Βλέποντας τις επιπτώσεις της ύβρεως, άρχισε
να αναρωτιέται αν η αυτοκρατορία του ήταν ασφαλής. Η πλάνη στην οποία ζούσε
παραμέρισε τόσο ώστε να φανερωθεί η επιλογή μπροστά του: Δύο μονοπάτια. Το ένα
οδηγεί στη Γη της αφθονίας, γεμάτη με το τραγούδι των πουλιών. Το άλλο, ο
δρόμος της Ανάπτυξης,
υπόσχεται πλούτη για κάποιους, μιζέρια για τους πολλούς και τελικά, καταστροφή
για όλους.
Θα κάνει πίσω και θα ενωθεί ξανά με την
κοινότητα της ζωής, ως απλό μέλος και πολίτης; Ή θα προσπαθήσει να υποτάξει τη
Γη στη θέλησή του, ακούγοντας μόνο το κάλεσμα του Περισσότερο;”.
Διαβάστε ολόκληρο το βιβλίο, εδώ
Ένας
εξωγήινος στη Γη
Ενδεχομένως, τα λόγια του συγγραφέα William S. Burroughs, να βοηθήσουν τον "Αφέντη Άνθρωπο", να
κάνει τη σωστή επιλογή. Ο Burroughs, μιλώντας μία γλώσσα
την οποία καταλαβαίνει καλά ο "αφέντης", είχε κάποτε παρατηρήσει:
Μετά από μια ματιά σε αυτόν τον πλανήτη,
οποιοσδήποτε επισκέπτης από το εξώτερο διάστημα, θα έλεγε: Θέλω να δω τον υπεύθυνο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου