ΛΕΞΗΜΑΤΑ
Παπακώστας Κωνσταντίνος
Οι λέξεις κρύβουνε βαθειά, νοήματα
και σχέσεις
πρέπει μονάχος να τα βρείς να
πλέξεις να συνθέσεις,
η μία δείχνει ένα βουνό, η άλλη
ένα αστέρι
θέλει δουλειά αστείρευτη τον ήλιο
για να φέρει.
Κάνω καλό για να σωθώ, μα δεν
είναι αρκετό
στο δρόμο παραστράτησα κι έχασα το
Θεό,
μάθε μονάχος το σταυρό στους ώμους
να σηκώνεις,
θα μάθεις τότε από ψηλά τα χέρια
να απλώνεις.
Το πνεύμα μένει ελεύθερο,
γεννιέται στα σχολεία
το δίδαξε ο πατρο Κοσμάς, το
γράφουν τα βιβλία,
κανένας όμως δεν μπορεί, δεν θέλει
να ζυμώσει,
αλλά το γιό, την κόρη του ζητά να
καμαρώσει.
Το πνεύμα αν δεν μπολιασθεί από
παππού σ’ εγγόνια
θα χάσουμε τους πελαργούς κι όλα
τα χελιδόνια,
η ιστορία δικαστής σε γόνους κι
απογόνους
τα κόκαλα θα τρίζουνε απ’ όλους
τους προγόνους.
Τα ζυμωτήρια πολλά στη χώρα είναι
σπαρμένα
μα στα χωριά τα κλείνουνε γιατί
είναι ρημαγμένα,
προζύμι, αλεύρι τέλειωσε δεν έχουν
να ζυμώσουν
τα δέντρα μένουν με κλαριά, χωρίς
καρπούς να δώσουν.
Η ευτυχία έρχεται όταν
καλλιεργείς,
αξίες και ιδανικά, βιώματα που
ζείς,
ταπείνωση και φρόνηση σου φέρνουν
τη σοφία
η πίστη και η προσευχή δίνουν
αθανασία.
Ο Ηρακλής την αρετή διάλεξε για το
δρόμο
και η δική σου η ζωή δεν θέλει
τροχονόμο,
τους φάρους, την πυξίδα σου, την
πίστη μην αφήνεις
τον εαυτό σου να κοιτάς κι άλλους
μην κατακρίνεις.
Το θέλω εγωιστικό, το δίνω απ’ την
καρδιά μου
κι αυτό που πάντοτε ζητώ στα μάτια
είναι μπροστά μου,
προσπάθησε καλλίτερος μα κάλλιστος
να γίνεις
και στη ζωή μονάχος σου ποτέ δεν θ’
απομείνεις.
Αγάπη, μίσος, έρωτας, θέλουν
καταλλαγή
την ευτυχία να γευτείς, θυσία στη
ζωή,
να ξεπεράσεις τα υλικά το θείο ν’
αντικρύσεις
πρέπει σταυρό να κουβαλάς μέχρι να
ξεψυχήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου