ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Απέμεινα
μόνος, συντροφιά με την μνήμη
Αβάσταχτος
πόνος, θολώνει την σκέψη
Αταίριαστα
πάθη, ζητούν σωτηρία
Που
η μέρα διψάει, να νικήσει τα κρύα
Ασυλλόγιστα
λάθη, της ψυχής τρικυμία.
Χάνομαι
μέσα, στο σκοτεινό παρελθόν μου
Φωτεινές
ηλιαχτίδες, απαλά τρεμοσβήνουν
Προσπαθούν
να φωτίσουν, ραγισμένες αγάπες
Που
η μνήμη χτυπάει, να φωτίσει φευγάτες
Μυστικές
ιστορίες, στο ταξίδι του χρόνου.
Οι
λαχτάρες ξεχνούν, τα σκοτάδια των πόθων
Μεθυσμένες
από γλύκα, του στενού λυτρωμού.
Αναπαύονται
κρύες, και παραδίδουν τις σκέψεις
Στα
συρτάρια της μνήμης, με μισόκλειστα μάτια
Του
ψυχρού δειλινού σε τετράστιχες νότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου