Έχεις δίκιο, φίλε Γιάννη,
αλά μην ξεχνάς ότι στην δεκαετία 50-60, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον
ψήφιζαν κατά κόρον γυναίκες, ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΟΜΟΡΦΑΝΤΡΑΣ!
Δρ Ιωάννης Παρίσης
Το επιτελείο ενός πολιτικού έψαχνε να βρει ποια κατηγορία να εκτοξεύσουν κατά του κύριου αντιπάλου του.
Άλλος έλεγε να τον πουν «κλέφτη», άλλος
«ψεύτη», άλλος «απατεώνα», άλλος «ανήθικο»,
κλπ. Όμως στη συζήτηση διαπίστωναν ότι όλα αυτά δεν είχαν βάση, διότι στην
πραγματικότητα ο αντίπαλός τους ήταν και ηθικός και τίμιος. Αφού δεν έβρισκαν
κάτι για τον κατηγορήσουν κάποιος είπε: «Ναι,
αλλά έχει στραβή μύτη και μεγάλα αυτιά!».
Αυτός δυστυχώς είναι ο τρόπος αντιμετώπισης
των πολιτικών αντιπάλων σε αρκετές περιπτώσεις. Αρκετοί, αντί να εστιάσουν σε
ζητήματα πολιτικής, προγραμμάτων, ικανοτήτων, ασχολούνται με τα εξωτερικά
χαρακτηριστικά τους. Ακόμη και με… την ετυμολογία
των ονομάτων τους!
Πρόσφατη είναι η περίπτωση της «ετυμολογικής ανάλυσης» και της προέλευσης
του επωνύμου αρχηγού κόμματος, στην οποία –δυστυχώς- αναφέρθηκε δημοσίως και ομόλογός
του. Ερωτώ: γιατί αποτελεί αιτία ψόγου η
προέλευση του επωνύμου του και όχι οι εθνικά και κοινωνικά επικίνδυνες θέσεις
του; Ασχολούμενοι με το ονοματολογία χάνουμε τα κύρια και ουσιαστικά
επιχειρήματα εις βάρος του.
Θα θυμούνται ίσως πολλοί, τον Λεωνίδα Κύρκο, σε συνέντευξή του τη δεκαετία του 1980, να λέει: «Φωνάζουν
οι μεν: “Ψηλέ προχώρα σε θέλει όλη η χώρα”. Και
αν ήταν κοντός; Φωνάζουν οι άλλοι: “Μαζί σου Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα”. Και αν δεν τον έλεγαν Ανδρέα;»
Παρακολουθώ στο διαδίκτυο, καιρό τώρα,
«επιθέσεις» κατά πολιτικά αντίθετων υποψηφίων, οι οποίες δεν αναφέρονται στην
ουσία των ζητημάτων τη χώρας τα οποία θα κληθούν να χειριστούν, αλλά σε
εξωτερικά χαρακτηριστικά τους, με προσπάθεια διακωμώδησης. Άλλος εστιάζει στην κοιλιά, άλλος στα μαλλιά, άλλος στο μπόι, άλλος στο… μουστάκι.
Εκτός από το ότι χαμηλώνει το επίπεδο της
κριτικής, τα πρόσωπα αυτά «επικρίνονται»
(ή
εμπαίζονται) για πράγματα για τα οποία εν πολλοίς δεν ευθύνονται.
Άρα μάλλον ευνοούνται από την τακτική αυτή των σχολιαστών τους, αφού «γλυτώνουν» από τον ουσιαστικό έλεγχο ή κριτική. Ή μήπως «γλυτώνουμε» κι εμείς από την ευθύνη να σκεφθούμε και να κρίνουμε ως
υπεύθυνοι πολίτες;
Έχουμε όλοι μας ευθύνη. Όχι γιατί ο Άλφα έχει μεγάλη.. κοιλιά ή ο Βήτα… παχύ μουστάκι!
Εδώ και δεκαετίες αρνηθήκαμε την ευθύνη μας ως πολιτών και συμπεριφερόμαστε ως
ψηφοφόροι-πελάτες. Εναποθέσαμε έτσι την
τύχη της χώρας σε συνήθως θλιβερούς και συχνά ανεπαρκείς επαγγελματίες της
πολιτικής, αρκετοί από τους οποίους εμφανίζονται ανερυθρίαστα, ακόμη και
σήμερα, πρόθυμοι να σώσουν τη χώρα!
(*) Ο Ιωάννης Παρίσης
είναι Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης – Διεθνών Σχέσεων του
Πανεπιστημίου Κρήτης, Πρόεδρος της Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων (ΑΣΑ) – http://www.acastran.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου