H μεγαλύτερη μεταγραφή Έλληνα στο εξωτερικό που δεν έγινε ποτέ

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ   

H μεγαλύτερη μεταγραφή Έλληνα στο εξωτερικό που δεν έγινε ποτέ

Όταν ο τεράστιος Βασίλης Χατζηπαναγής έφτασε μια ανάσα από Άρσεναλ και Στουτγκάρδη.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://www.contra.gr

    Πριν από τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο, τον Κώστα Μανωλά, τον Κώστα Μήτρογλου, την ελληνική φρουρά της Βίλεμ, πριν ακόμα κι από τον Θοδωρή Ζαγοράκη και τον Νίκο Μαχλά, υπήρξε ένας παίκτης που μπορούσε να γίνει μεγάλος σταρ του ευρωπαικού ποδοσφαίρου, που έφτασε δυο φορές στην πηγή (της υπογραφής συμβολαίου σε μεγάλη ομάδα του εξωτερικού), αλλά ποτέ δεν ήπιε νερό. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής δοξάστηκε από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, κλείνοντας πίσω του πόρτες ομάδων όπως η Άρσεναλ και η Στουτγκάρδη.

Ισόβια στο Καυτατζόγλειο

    Το 1977, ο Βασίλης Χατζηπαναγής έχτιζε το μύθο του στο ελληνικό πρωτάθλημα, φορώντας την φανέλα του Ηρακλή. Είχε προηγηθεί η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος, ύστερα από ένα μαγικό τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό, του οποίου την άμυνα είχε 'χορέψει' σημειώνοντας δυο γκολ, με το τελικό σκορ να διαμορφώνεται στο 4-4 (7-6 στα πέναλτι). Ο Χατζηπαναγής όμως αισθανόταν τρομερά μόνος. Αν και το διετές συμβόλαιο του με τον Ηρακλή είχε λήξει, ο 24χρονος μέσος διαπίστωνε ότι η ομάδα είχε κάνει χρήση όρου που επέτρεπε τη μονομερή ανανέωση του συμβολαίου του χωρίς εκείνος να ερωτηθεί. Με το συγκεκριμένο νομικό 'παραθυράκι' ο Ηρακλής και κάθε ομάδα της εποχής, μπορούσε να ανανεώνει το συμβόλαιο κάθε παίκτη της μονομερώς, μέχρι και για 10 χρόνια.

    Σύμφωνα με το Football Quarterly των Τζόναθαν Ουίλσον, Ντομινίκ Σάντμπρουκ (κ.ά.), εκείνη την εποχή ο Χατζηπαναγής συνέχισε να παίζει με την ομάδα, τη στιγμή που ο δικηγόρος του είχε μηνύσει τον Ηρακλή και η μεταξύ τους διαμάχη ετίθετο υπό δικαστική επίλυση. Η δημιουργία του Π.Σ.Α.Π (Πανελλήνιος Σύλλογος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών) το 1979, ήταν ένας θετικός οιωνός για την επίλυση του προβλήματος. Προηγουμένως όμως, είχε εμφανιστεί η Άρσεναλ.

Ο 'Βάσια' που σχεδόν έγινε 'Αριστοτέλης'

    Το καλοκαίρι του 1977, ο Βασίλης Χατζηπαναγής επισκέπτεται το Λονδίνο ώστε να ξεκινήσει αποθεραπεία με τον γυμναστή της Άρσεναλ, Φρεντ Στριτ, για το τραυματισμένο γόνατο του. Ο παίκτης ξεκινά να γυμνάζεται μαζί με την ομάδα και να συμμετέχει σε προπονήσεις μαζί με τους βασικούς. Ο Πατ Τζένινγκς, ο Μάλκολμ ΜακΝτόναλντ, ο Άλαν Χάντσον, φροντίζουν ώστε ο Βασίλης να νιώσει άνετα, σαν μέλος της ομάδας. Του βγάζουν μάλιστα και το ψευδώνυμο 'Αριστοτέλης' (το'Χατζηπαναγής' μάλλον θα ήταν απαγορευτικά δύσκολο να το προφέρεις στα αγγλικά).

    Όταν μαθαίνουν ότι ο Χατζηπαναγής πριν από τον Ηρακλή, έχει παίξει ποδόσφαιρο και στη Σοβιετική Ένωση με την Παχτακόρ και την ομάδα Νέων της ΕΣΣΔ, η Άρσεναλ ανοίγει δίαυλο επικοινωνίας με τον Ηρακλή. Θέλουν να πάρουν τον παίκτη με μεταγραφή. Όμως ο Ηρακλής δεν ήθελε ούτε να ακούσει για κάτι τέτοιο. Ο ίδιος, σε δηλώσεις του μερικά χρόνια αργότερα, θα αποκαλύψει πως η οικογένεια του είχε φτάσει ένα βήμα πριν τη μετακόμιση στο Λονδίνο από την Τασκένδη, το 1963, όταν εκείνος ήταν μόλις εννέα ετών. "Ο πατέρας μου ήθελε να ζήσουμε στην Αγγλία, αλλά η μάνα μου είχε αρνηθεί. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο θα είχε αλλάξει η ζωή μου αν πήγαινα εκεί και έπαιζα μπάλα από την παιδική μου ηλικία".

Ο 'Βάσια' που σχεδόν έγινε 'Γερμανός'

    Το 1981, στον απόηχο σκανδάλων δωροδοκιών, ο Ηρακλής πέφτει στην Β' Εθνική, όμως ο Χατζηπαναγής αρνείται να παίξει. Παίρνει άδεια διαρκείας από τον 'Γηραιό' και ξεκινά προπονήσεις με τη Στουτγκάρδη. Η γερμανική ομάδα προσφέρει συμβόλαιο συνεργασίας στον 'Βάσια' όμως ο πρόεδρος της ομάδας είναι ανένδοτος. Ο Χατζηπαναγής πρέπει να μείνει στον Ηρακλή, ως μια δύναμη 'συσπείρωσης' της ομάδας με το κοινό της.

    Με τον ίδιο κρότο θα κλείσουν αντίστοιχες πόρτες και από τη Δυναμό Μόσχας, την Πόρτο, τη Λάτσιο, την ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό (μυθική πρόταση 90 εκ. δραχμών από τον Γ. Βαρδινογιάννη) και τον Ολυμπιακό. Ο Χατζηπαναγής θα μείνει στον Ηρακλή ως το 1991, στο ξεκίνημα μιας εποχής που οι ποδοσφαιριστές ήταν πια ελεύθεροι να διαπραγματεύονται τα συμβόλαια τους. Αν είχε παίξει ποδόσφαιρο στην εποχή που η 'υπόθεση Μποσμάν' έγινε θεσμός, ίσως η εξέλιξη του να ήταν πάρα πολύ διαφορετική. Ίσως και να είχε ανοίξει πρώτος τα σύνορα για τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, συνδέοντας το όνομα του με τεράστια brand name του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Με τα 'αν' και τα 'ίσως' όμως, δεν γράφεται ιστορία.