ΤΑ «ΚΗΡΟΥΔΙΑ»

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ  

ΤΑ «ΚΗΡΟΥΔΙΑ»

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Σπύρος Σολδάτος

    Καλημέρα. Ομορφη Κυριακή εύχομαι σε όλο τον Ελληνισμό απανταχού με υγεία, αισιοδοξία . ευλογία Κυρίου και εθνική επαγρύπνηση.
    Θυμάμαι, παραμονή των Φώτων, μικρό παιδί, περίμενα τη νονά μου να φέρει το πανέρι με τα "κηρούδια", φροντισμένα και περιποιημένα. Γαλοντόμος ο νουνός μου έστελνε τρανά πορτοκάλια, τρανές κορδέλες, μπουρλιές από σύκα και ένα σωρό στολιδια.
    Αναρωτωτιόμουν τι ήταν "τα κηρούδια" που αν δεν τα στέλναμε ήταν αμαρτία. Δεν μπόρεσα όμως να βρω απάντηση στις θεοκρατικές αντιλήψεις των παλιών.
    Ήταν ένας τρόπος κοινωνικής εκδήλωσης, ανακατωμένος με δεισιδαιμονία, πρόληψη και θεοσέβεια. Η βάση ήταν να προσφέρουν δώρα, σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής εκείνης.

    Τα κηρούδια ήταν λαμπάδες πού πηγαιναν οι νονοί στα βαφτιστικά τους και οι κουμπάροι στις νεόνυμφες, στολισμένες με κορδέλες άσπρες ή ουρανί, φορτωμένες με σύκα ξερά, στολισμένες με διάφορα δώρα και τρανά πορτοκάλια, μέσα στα πλεκτά πανέρια ή δίσκους, που σχεδόν ήταν όμοιοι και τους άλλαζαν τα παιδιά, όταν γυρνούσαν από τα σπίτια , στα οποία πήγαιναν τα κηρούδια, γιατί εκεί στην αλάνα έπαιζαν "φιλέκα"  με τα χρήματα (μπαξίσια) που τους έδινε ο αρχηγός του σπιτιού.

    Ήταν ντροπή και αμαρτία να μην πηγαίνουν κηρούδια. Έπρεπε να ετοιμάσουν τα καλύτερα για τις νύφες και τα βαφτιστήρια.
    Πώς θα πήγαινε η νύφη στην εκκλησία τα Θεοφάνεια, χωρίς λαμπάδα στολισμένη; Ο κόσμος θα έλεγε τόσα και τόσα. Οι περίεργοι νέοι και νέες θα έπιαναν στασίδια στην είσοδο της εκκλησίας, για να δουν πώς θα έμπαινε η νύφη με καμάρι αλλά και με δέος κρατώντας τη νυφιάτικη λαμπάδα άσπαστη, γιατί αν η λαμπάδα ήταν πρόχειρα ντυμένη θα γινόταν πολλά σχόλια.

    Φώτα, Θεοφάνεια, Φωτισμός ο Αγιασμός των νερών- που καθιέρωσε η θρησκεία μας, δεν μπορούσαν να νοηθούν τα χρονια εκείνα της απλής ζωής, της αμάθειας, στα Νταρνακοχώρια, που ακολουθούσαν πιστά την παράδοση, που σήμερα έχει ατονήσει από τους νέους με τις νέες αντιλήψεις.
    Εκδηλώσεις που κρύβουν βαθειά πίστη των ανθρώπων στις παραδόσεις και στα βιώματα των γιορτών, που δεν προσπερνούσαν τυπικά τον ψυχοπνευματικό τους κοσμο,όταν "τα κηρούδια" ανθούσαν και συνήθειες σαν την αστυφιλία ήταν άγνωστες και κατακριτέες, αν το έκαναν μερικοί που δεν τους "χωρούσε" ο τόπος που γεννήθηκαν.