1.Αισθητά “αναβαθμισμένη” η εξωτερική πολιτική και ασφάλεια της ΕΕ!

ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΜΑΤΑ

1.Αισθητά “αναβαθμισμένη” η εξωτερική πολιτική και ασφάλεια της ΕΕ!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Δρ. Ιωάννης Παρίσης

    Η πρώτη συνέντευξη της Federica Mogherini σε ιταλική εφημερίδα.

    Για την επιλογή της νέας Ύπατης Εκπροσώπου (ΥΕ) της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Ασφάλεια, καθώς και για τις αρμοδιότητες της θέσης αυτής, γράψαμε ήδη (Νέα Ύπατη Εκπρόσωπος για την ΚΕΠΠΑ). Ανανέωση και… αναβάθμιση, εμφανής…

    Γεννημένη το 1973, η Federica Mogherini (Φεντερίκα Μογκερίνι) είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών. Προέρχεται από την Δημοκρατική Αριστερά της χώρας της, έχει σπουδάσει πολιτικές επιστήμες, η δε διατριβή της αφορούσε στο πολιτικό Ισλάμ. Τον περασμένο Φεβρουάριο έγινε η νεώτερη υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας. Η νέα Ύπατη Εκπρόσωπος περιγράφεται ως χαρισματικό άτομο, δραστήρια και αποτελεσματική.

    Κατά σύμπτωση (;) και οι τρεις Ύπατοι Εκπρόσωποι ανήκουν σε κεντροαριστερά (σοσιαλιστικά) κόμματα. Ο Σολάνα ήταν υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας με τον πρωθυπουργό Φελίππε Γκονδάλεθ, η Λαίδη Άστον ήταν βουλευτής του Εργατικού Κόμματος και μια περίοδο Επικεφαλής της Βουλής των Λόρδων.

    Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία, κατά τη γνώμη μας, είναι ότι η ΚΕΠΠΑ, και μαζί με αυτή και η ΚΠΑΑ, επανέρχονται… στο “νότο”. Ο χειρισμός τους κατά την παρελθούσα πενταετία από μια εκπρόσωπο της “αντιευρωπαϊκής” Βρετανίας σίγουρα δεν ήταν ότι καλύτερο.

    Τα κράτη μέλη του νότου της ΕΕ ανήκουν σε εκείνα τα μέλη που υποστηρίζουν την περαιτέρω ανάπτυξη της ΚΠΑΑ. Κανένα δεν ανήκει στα λεγόμενα “ουδέτερα” και κανένα δεν έχει εκφράσει ποτέ την επιθυμία να εξαιρεθεί από τα θέματα της ασφάλειας και της άμυνας. Αντιθέτως συμμετέχουν, πρωταγωνιστικά θα λέγαμε, σε όλες τις σχετικές πρωτοβουλίες και τις συναφείς δραστηριότητες της Ένωσης. Αυτό βέβαια είναι λογικό, μια και τα μέλη αυτά βρίσκονται έναντι των κύριων απειλών που αντιμετωπίζει η ΕΕ.

    Ήδη η νέα ΥΕ έδωσε την πρώτη της συνέντευξη στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, τα κύρια σημεία της οποίας παραθέτουμε στη συνέχεια: 

    «Αποστολή του Ύπατου Εκπροσώπου για θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι να επισημαίνει στους εταίρους ορισμένες στρατηγικές και σε αυτή τη βάση να επιδιώκει μια ευρωπαϊκή συναίνεση που να δίνει στην Ε.Ε τη δυνατότητα να διαδραματίσει ένα ρόλο με επιρροή παγκοσμίως. Υπάρχει μεγάλο περιθώριο για την εξωτερική πολιτική στην Ευρώπη, καθώς ποτέ όλες οι κρίσιμες προκλήσεις για την παγκόσμια σταθερότητα δεν συγκεντρώνονταν γύρω από την Ευρώπη, στην ανατολική πλευρά της, στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή. Ποτέ ως τώρα δεν υπήρξε τόσο έντονο το αίτημα προς την Ευρώπη για την επίλυση των κρίσεων και την αποτροπή τους για το μέλλον. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης, όχι ικανότητας ή υφιστάμενων δομών. Οφείλουμε να εργαστούμε για να μετατρέψουμε αυτή τη δυναμική σε δράση.

    Το συμφέρον της Ουκρανίας, της Ευρώπης και της Ρωσίας επιτάσσει μια λύση πολιτική και όχι στρατιωτική, που εξάλλου δεν υφίσταται. Ωστόσο κάθε φορά που τίθενται οι βάσεις για μια συμφωνία, οι εξελίξεις τις διαψεύδουν, καθώς ο κ. Putin δεν έχει σεβαστεί ποτέ τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε διάφορες περιπτώσεις όπως στη Γενεύη, στη Νορμανδία στο Βερολίνο […] Η απόσταση ανάμεσα στην ανάληψη υποχρεώσεων και των πραγματικών συμπεριφορών είναι τεράστια.

    Με τη θέληση του Putin, δεν υφίσταται πλέον η σχέση συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και Ρωσίας, η τελευταία δεν αποτελεί πλέον στρατηγικό εταίρο για την Ευρώπη αλλά εξακολουθεί να έχει στρατηγική θέση στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Είναι προς το συμφέρον όλων των χωρών που μοιράζονται ένα γεωγραφικό χώρο να συνεργάζονται. Οι ρωσικές ενέργειες δυστυχώς πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, με στρατιωτική επιθετικότητα και προκλήσεις. Συνεπώς η διπλωματία δεν έχει εναλλακτική λύση και οι κυρώσεις είναι ένα από τα εργαλεία στη διάθεση της πολιτικής αυτής.»