ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ
ΑΔΕΙΟΙ ΔΡΟΜΟΙ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Άδειοι
δρόμοι, της ψυχής μου η μοναξιά
Ψυχικά
τραύματα κάτω από το παλτό
Δεν
θα αντέξω στο χρόνο άλλη μια φορά
Μάταια
ψάχνω, της ζεστασιάς μου το ποτό.
Άδειοι
δρόμοι, φαντάζουν μέσα στο πόνο
Και
η ελπίδα συνεχώς τρεμοσβήνει
Χωρίς
δύναμη στο παράπονο μόνο
Που
η μνήμη και η λήθη πάντα αφήνει.
Και
ίσως τα κακό να μην αργήσει
Πριν
προλάβει ο κίνδυνος ν΄ ανθίσει
Της
νύχτας τα φώτα, το φως της ημέρας
Ήλιος,
νέα μηνύματα της καλημέρας.
Άδειοι
δρόμοι δεν αλλάζει ποτέ η μοίρα
Και
ρωτάω τι θα φέρει την ανατροπή
Μην
συνεχίζεται κόντρα στο κύμα
Θα
πονάς με την πληγή πάντα ανοιχτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου