ΚΥΠΡΟΣ: ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

ΚΥΠΡΟΣ: ΤΟ  ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ  ΧΡΕΟΣ  ΤΗΣ  ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Νικόλαος  Ζαρκάδας Υποστράτηγος  ε.α.

    Συμπληρώνονται τον επόμενο μήνα σαράντα τέσσερα χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, το Σάββατο της 20ης Ιουλίου 1974, που οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής εισέβαλαν στην μαρτυρική Κύπρο, κατέλαβαν το 38% του εδάφους της, εγκατέστησαν κατοχικό στρατό, ανακήρυξαν το βόρειο τμήμα της σε “τουρκοκυπριακό κράτος” και διατηρούν, μέχρι σήμερα, την νήσο, μέλος του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε., χωρισμένη σε δύο κοινότητες, παραβιάζοντας κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου και των ψηφισμάτων των διεθνών οργανισμών.

    Τις υπέρτερες σε δύναμη, άρτια εξοπλισμένες και υποστηριζόμενες από αέρα και θάλασσα τουρκικές δυνάμεις αποφάσισαν να αποκρούσουν οι δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς και της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου διοικούμενες από έλληνες αξιωματικούς. Τα πολεμικά και στρατιωτικά μέσα και μεγέθη μεταξύ των εμπολέμων ήταν ασύγκριτα.

    Στον άνισο, επικό και καταδικασμένο αυτόν αγώνα οι έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες παραμερίζοντας τον θάνατο και σκεπτόμενος μόνο την τιμήν της πατρίδας, παρέμειναν στις επάλξεις και πολέμησαν   με αυτοθυσία, ηρωισμό, αυταπάρνηση, καρτερικότητα και αποφασιστικότητα πιστοί στον όρκο τους και στην ιδέα της ελευθερίας.

    Δύσκολα να περιγράψει κάποιος με λόγια τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση των αξιωματικών και οπλιτών. Όσοι έχουν βιώσει τις πολεμικές επιχειρήσεις, όσοι έχουν έλθει σε επαφή με την θυσία και αντίκρυσαν τον θάνατο, όσοι βρέθηκαν και συμπολέμησαν στο ίδιο χαράκωμα και είδαν δίπλα τους να ξεψυχούν συνάδελφοι, δεν μπορούν να ξεχάσουν ή να περιγράψουν εκείνες τις τραγικές στιγμές των πολεμικών επιχειρήσεων.

    Οι έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες πήγαν και πολέμησαν εκεί, που τους έστειλε η Πατρίδα. Μέχρι σήμερα, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης δεν αποφάσισε να εξετάσει, να ερευνήσει, να εκτιμήσει, να απορρίψει ή να βραβεύσει τις πράξεις, τις ενέργειες και τις πολεμικές δραστηριότητες των μονίμων εφέδρων και κληρωτών στελεχών, οι οποίες περιγράφονται στις πολεμικές εκθέσεις και στις προτάσεις απονομής ηθικών αμοιβών των μονάδων, των συγκροτημάτων και των σχηματισμών, που συμμετείχαν στις πολεμικές επιχειρήσεις “ΑΤΤΙΛΑΣ”.

    Νόμος και διατάγματα έχουν ψηφισθεί, εκδοθεί και ισχύουν, η δε εφαρμογή τους δεν επιφέρει ουδεμία οικονομική επιβάρυνση. Υπενθυμίζουμε τις διατάξεις του άρθρου 21 του νόμου 2641/1998  {ΦΕΚ 212 Α΄} με τις οποίες αναγνωρίστηκε ως “πολεμική η χρονική περίοδος 20 Ιουλίου – 20 Αυγούστου 1974 με όλες τις ευεργετικές συνέπειες…” και τα εκδοθέντα στη συνέχεια, μεταξύ των ετών 2001 και 2012, τέσσερα εκτελεστικά προεδρικά διατάγματα. Η εκτέλεσή τους όμως βυθίστηκε στα λασπόνερα της γραφειοκρατίας και της σκοπιμότητας και, μέχρι σήμερα, παραμένουν στα αραχνιασμένα συρτάρια των υπευθύνων.

    Βέβαια, είναι ενδεχόμενο η παρέλευση των σαράντα τεσσάρων χρόνων να έχει αμβλύνει την αίσθηση και τη σημασία της προσφοράς αίματος στην Κύπρο το 1974. Δεν μπορεί όμως να λησμονούνται, να αποσιωπούνται ή να μην μνημονεύονται ηρωικές θυσίες και πράξεις νεκρών, αγνοουμένων και στη ζωή ευρισκομένων αξιωματικών και οπλιτών, οι οποίοι υπερασπίστηκαν την μαρτυρική Κύπρο, κατά την τουρκική εισβολή.

    Δεν μπορεί να διαγράφεται η ιστορική μνήμη της αποστολής “ΝΙΚΗ” και της αποφασιστικής συμμετοχής της Α΄ Μοίρας Καταδρομών στις πολεμικές επιχειρήσεις του αεροδρομίου της Λευκωσίας.

    Κατηγορηματικά δηλώνουμε ότι οι αξιωματικοί και οπλίτες οι οποίοι πολέμησαν στην πρώτη γραμμή ουδεμία σχέση ή ανάμιξη είχαν με το άφρον και προδοτικό πραξικόπημα, που προηγήθηκε της εισβολής. Είναι άδικα, αυθαίρετα και ανυπόστατα ο μεθοδικός διασυρμός, η συνεχής χλεύη, η διακωμώδηση, η στοχοποίηση, η απαξίωση και η κατασυκοφάντηση αυτών.

    Καιρός είναι να απαλλαγούν οι έλληνες αξιωματικοί από την άδικη και σκόπιμη μομφή ότι “με το πραξικόπημα προκάλεσαν την τουρκική εισβολή”. Η εντύπωση είναι λανθασμένη και η κατηγορία ανυπόστατη. Το πραξικόπημα έδωσε την αφορμή, το πρόσχημα και το διπλωματικό κάλυμμα για την εισβολή. Τα πραγματικά αίτια ανάγονται και πρέπει να αναζητηθούν στα ευρύτερα θέματα γεωστρατηγικής και διεθνών συμφερόντων και επιδιώξεων.

    Σήμερα, χωρίς να διεκδικούμε ευεργετικές προαγωγές ή οικονομικές απολαβές, επιζητούμε την ελαχίστη ηθική αναγνώριση και μόνον της προσφοράς μας με την απονομή “του αναμνηστικού μεταλλίου επιχειρήσεων Κύπρου” {Π.Δ. 9/2001 – ΦΕΚ 8Α΄}.