Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

Υπάρχει εικονοστάσι στο σπίτι σας; Οι εικόνες ακούνε; Οι εικόνες βλέπουν;


Υπάρχει εικονοστάσι στο σπίτι σας; Οι εικόνες ακούνε; Οι εικόνες βλέπουν;
 http://www.iellada.gr/
    Στο Ορθόδοξο σπίτι πρέπει να υπάρχει εικονοστάσι με την εικόνα του Χριστού, της Παν­αγίας και την εικόνα του Αγίου πού ιδιαίτερα τιμά η οικογένεια.
    Μια εικόνα δηλαδή στην ό­ποια εικονίζεται ό Άγιος τού οποίου το όνομα φέρει ό οικοδεσπότης, ή μία ει­κόνα πού έρχεται κληρονομιά από το παρελθόν.
    Στο δωμάτιο της Ορθόδοξης οικογένει­ας υπάρχουν τα στέφανα μέσα σε κα­σετίνα με εικόνα τού Χριστού και της Παναγίας, θα υπάρχει όμως και ο Ε­σταυρωμένος πάνω από κάθε κρεβάτι όλων των μελών της οικογενείας.
    Στο δωμάτιο των αγοριών εικόνες με τούς Αγίους πού έχουν τα ονόματα τους και στο δωμάτιο των κοριτσιών αντιστοίχως. Ακόμα κάπου πρέπει να υπάρχει το ει­κονοστάσι της οικογένειας με το καντήλι αναμμένο.
    Αλήθεια, τί προσφέρουν οι άγιες ει­κόνες στη ζωή της οικογένειας και στους επισκέπτες; Γράφει ένας συγγραφέας πού ασχολείται με το βαθύ νόημα των εικόνων ότι ή εικόνα είναι ό ορατός λό­γος. Όταν διαβάζουμε τον λόγο του Θε­ού στην Αγία Γραφή, Παλαιά και Και­νή, έχουμε τον γραπτό λόγο του Θεού-όταν ακούμε μία κατήχηση ή ένα λόγο εκκλησιαστικό, ένα κήρυγμα, έχουμε τον προφορικό λόγο τού Θεού.
    Όταν βλέπουμε μια εικόνα, έχουμε τον ορατό λόγο τού Θεού. Δηλαδή όταν βλέπουμε την εικόνα της Σταυρώσεως, έχουμε μπροστά μας το γεγονός της Σταυρώ­σεως. Όταν βλέπουμε την εικόνα του ά­γιου Δημητρίου, έρχεται στη σκέψη μας το μαρτύριο του Αγίου. Με αυτό τον τρό­πο ξαναθυμίζει ή εικόνα την πίστη της Εκκλησίας μας, την πίστη πού θέλει τον χριστιανό να νιώθει εγγύτητα προς το ει­κονιζόμενο πρόσωπο.
    Οι εικόνες μας θυμίζουν τη ζωή του Χριστού, τα θαύματα Του, τις ευλογίες Του στα παιδιά, τη δράση Του, τον Μυ­στικό Δείπνο και τόσα άλλα. Η εικόνα της Θεοτόκου μας θυμίζει ότι Εκείνη εί­ναι η Μητέρα όλων μας.  Είναι αυτή πού πρεσβεύει κάθε στιγμή στον Χριστό, τον Υιό της, για τη σωτηρία μας. Ό λαός μας την τιμά ξεχωριστά με τόσους ιερούς Ναούς και εκλεκτή εικονογραφία.
    Οι ει­κόνες στα δωμάτια των παιδιών όμιλούν για τη ζωή και το έργο του Αγίου πού φέρουν το όνομα του και πού ό πατέρας και ή μάννα το επαναφέρουν στη μνή­μη τους περιγράφοντας τον βίο του Α­γίου.
    Ένα ερώτημα πού το θέτουν ίσως όλοι εκείνοι πού τις εικόνες τις θεωρούν διακοσμητικό στοιχεία και όχι ιερά αν­τικείμενα πού βοηθούν στον αγώνα και την προσευχή:
    «Οι εικόνες ακούνε; Οι εικόνες βλέπουν; Οι εικόνες εκπληρώ­νουν το αίτημα του πιστού πού το θέ­τει μπροστά τους με προσευχή, με κλά­μα, με πόνο
    Να ανατρέξουμε στον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Λέει ο Άγιος ότι μία κόρη πού ήταν έτοιμη να υ­ποκύψει σε αμαρτία, καθώς είδε τη σε­βάσμια εικόνα του αγίου Πολέμωνος, συγκλονίστηκε τόσο πολύ, ώστε ντρά­πηκε γι’ αυτό πού πήγαινε να κάνει και ανέστρεψε την πορεία της και έφυγε από τον πειρασμό.
    Έχουμε την όσια Μαρία την Αιγύπτια. Είναι γνωστή η μετάνοια της. Είναι γνω­στή η αγιότητα της. Η Εκκλησία την τιμά δύο φορές τον χρόνο. Λόγω της απρόσεκτης ζωής της, μια αόρατη δύ­ναμη την εμπόδιζε να εισέλθει για να προσκυνήσει τον Σταυρό του Κυρίου. Τότε, ατενίζοντας την εικόνα της Θεοτό­κου στην είσοδο του ναού της Αναστά­σεως, ζήτησε από την Παναγία να της επιτρέψει να μπει, και η Παναγία της το επέτρεψε.
    Αλλά ρωτάνε σήμερα μερικοί: Τί κά­νουν οι εικόνες; Ποιους ρωτάτε και για­τί τούς ρωτάτε; Να ρωτήσετε τις μαννάδες πού ξενυχτούν γονατιστές, τούς πατεράδες, τις αδελφές, τούς αδελφούς. Αυτούς θα ρωτήσετε και θα σάς πουν. Ναι, θα σάς πουν ότι οι εικόνες δεν είναι απλώς διακοσμητικοί πίνακες.
    Οι εικό­νες μας φέρνουν σε επαφή με τα εικο­νιζόμενα πρόσωπα, και αυτά τα πρό­σωπα, οι Άγιοι, μάς ακούν, βλέπουν και πρεσβεύουν για τα αιτήματα των προσευχομένων. Ναι- δοκιμάστε, αν θέλετε, θα το δείτε κι εσείς.
    Θα τελειώσουμε με κάτι ακόμη για το τί ρόλο έχουν οι εικόνες στο σπίτι μας. Οι εικόνες είναι οι φύλακες του σπιτιού και τού ήθους του σπιτιού μας και του ήθους των μελών της οικογένειας. Ό επισκέ­πτης βλέπει τις εικόνες, αντιλαμβάνεται την πίστη της οικογένειας και προσαρ­μόζει κατά την επίσκεψη του τα λόγια του και τη συμπεριφορά του προς την πίστη και το ήθος αυτής της οικογένειας. Αυτό είναι ή ασφάλεια της οικογενείας. Και την προσφέρουν οι εικόνες με την παρουσία τους.
    Δεν είναι ούτε τα ξύλα ούτε τα χρώμα­τα ούτε οι μπογιές. Είναι οι εικόνες. Είναι εικόνες ζωντανών προσώπων πού έζησαν κάποτε, μαρτύρησαν την αλή­θεια του Χριστού, αλλά και εξακολου­θούν να ζουν. Γι’ αυτό και ακούν τις προσευχές μας και βοηθούν να έλθουν λύσεις στα προβλήματα μας με την ευ­λογία του Θεού.

8 σχόλια:

  1. Η Δεισιδαιμονία μέσω των εικόνων ζει και βασιλεύει. Η αθάνατη Εβραΐλα ολοζώντανη μέσα στα Ελληνικά σπίτια. Τι εισπράττω από την εικόνα του ανύπαρκτου Θεσσαλονικιού αγίου? Έναν τύπο που καλεί σε μίμηση και τους υπολοίπους. Που από θέση ισχύος δολοφονεί τον (κανονικό) Έλληνα Εθνικό. Ο Άγιος! Για να μη μιλήσουμε και για τους άλλους που εικονίζονται με τα σφυριά στα χέρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙΣ

      Διαγραφή
    3. «ΜΟΝΟ ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΛΥΠΗ»…….. Αυτό μπορεί να μην απαντηθεί?
      Την συνερίζομαι την ιερή σας αγανάκτηση όπως και τη «ντροπή και θλίψη» σας αφού πιστεύω είναι καλοπροαίρετες διότι αφορούν τη σωτηρία μου!
      Δε θα έπρεπε όμως αγαπητέ περισσότερο να ντρέπεστε για τους ψυχοπαθείς που ανακηρύξατε αγίους και να λυπάστε για τις εκατοντάδες χιλιάδες θύματα από τον λυσσώδη εμφύλιο στους κόλπους της Ορθοδοξίας όταν για τουλάχιστον 120 χρόνια (726-842) σφάζονταν για τις εικόνες? Εικονομαχία! Ο γονιός το παιδί και αυτό τους αδερφούς του. Είχαν τέτοιο φανατισμό που δολοφονούσαν κόσμο ένθεν και ένθεν σε κάθε χώρο ακόμα και μέσα στους ναούς! Όμως αυτά δεν κάνει να λέγονται στα σχολεία, γιατί τα παιδιά πρέπει να αποδίδονται στην κοινωνία ανιστόρητα, άρα ακίνδυνα, αποβλακωμένα και μίζερα. Η Αυτοκρατορία έχανε για πάντα τη Συρία με τις Ανατολικές επαρχίες και αυτοί το χαβά τους· κυνηγούσαν τις πάσης φύσεως χίμαιρες, αιρετικούς και εικονομάχους στέλνοντας τους Παυλικιανούς και λοιπούς Μονοφυσίτες αυτοβούλως στην αγκαλιά του Προφήτη (εκατοντάδες χιλιάδες Βυζαντινούς πολίτες)!
      Βέβαια τον Ελληνισμό τον είχαν εξολοθρεύσει 400 χρόνια νωρίτερα. «Ες έδαφος φέρειν» και με αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων. Τώρα έπρεπε να σφαγιαστούν και μεταξύ τους γιατί όταν υπάρχουν στην παρέα 5 χριστιανοί υπάρχουν και 5 διαφορετικές απόψεις άρα 5 αιρέσεις, άρα θα επικρατήσει ο ισχυρότερος, και η γνώμη η δική του γίνεται νόμος του κράτους.
      Στο σημερινό (29/6) γράφει ο Φωτόπουλος: «Η εικονογραφία άρχισε από τα χρόνια του Κυρίου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρώτοι εικονογράφοι ήταν οι Ευαγγελιστές».
      Οϊμέ! Δηλαδή πόσο συνειδητός προπαγανδιστής ψεύτης μπορεί να είναι ο άνθρωπος του Θεού, όταν γνωρίζει πολύ καλά ότι στον αρχέγονο χριστιανισμό απαγορευόταν η εικόνιση του Θείου?
      Πράξεις ΙΖ’ 29: «γένος οὖν ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ οὐκ ὀφείλομεν νομίζειν χρυσῷ ἢ ἀργύρῳ ἢ λίθῳ, χαράγματι τέχνης καὶ ἐνθυμήσεως ἀνθρώπου, τὸ θεῖον εἶναι ὅμοιον».
      Έξοδος Κ’ 4-5: «οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. οὐ προσκυνήσεις αὐτοῖς, οὐδὲ μὴ λατρεύσεις αὐτοῖς· ἐγὼ γάρ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου, Θεὸς ζηλωτής, ἀποδιδοὺς ἁμαρτίας πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς τοῖς μισοῦσί με…».
      Δευτερονόμιον 23-24: «προσέχετε ὑμεῖς, μὴ ἐπιλάθησθε τὴν διαθήκην Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἣν διέθετο πρὸς ὑμᾶς, καὶ ἀνομήσητε, καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα πάντων, ὧν συνέταξέ σοι Κύριος ὁ Θεός σου· ὅτι Κύριος ὁ Θεός σου πῦρ καταναλίσκον ἐστί, Θεὸς ζηλωτής»…. (κλπ κλπ, που γεμίζουν πολλές σελίδες αν τα αναφέρουμε όλα).
      Η χρήσης των εικόνων στους ευκτήριους οίκους - ναούς πρωτοεμφανίζεται μόλις τον 4ο αιώνα, σαφώς μετέπειτα από τον Μ. Κων/νο (272-337). Μάλιστα η επικυρωμένη Σύνοδος της Ελβίρας (Ισπανία) με τον 30ο Κανόνα ρητώς απαγορεύει τη χρήση των εικόνων στους ναούς, φοβούμενη, και δικαίως, την μετάπτωση σε λατρευτική προσκύνηση = ειδωλολατρία, όπερ και εγένετο. Ήταν τέτοιο το μένος της τότε επίσημης Εκκλησίας κατά των εικόνων ώστε όταν ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου (367 -403) -
      (Παρέκβαση: Πρόκειται για τον παλικαρά που με τον κολλητό του Άγιο Τύχωνα δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα από αρχαίους ναούς και αγάλματα σε ολόκληρη την Κύπρο. Δεν άφησαν απολύτως τίποτα! Τίποτα για να έχουμε σήμερα να θαυμάζουμε [σιγά μη τους ξέφευγαν τα αγάλματα της ημίγυμνης Θεάς]. Τα εξαφάνισαν κάνοντας ασβεστοπολτό το μάρμαρο. Τέλος παρέκβασης),
      - βρέθηκε σε ναό της Παλαιστίνης και είδε αναρτημένη μια εικόνα ιερού προσώπου την ξέσχισε!
      «Ότε λοιπόν είδον τούτο, εικόνα ανθρώπου ανηρτημένη εν τη εκκλησία εναντίον της διαταγής των Γραφών, κατέσχισα αυτήν και προσέτι συνεβούλευσα τους φύλακας να την μεταχειρισθώσιν ως κάλυμμα δια τον νεκρόν πτωχού τινός και να θάψωσιν αυτήν». (Κάποια από τις «αχειροποίητες» προφανώς)..............

      Διαγραφή
    4. Με τον καιρό η δεισιδαιμονία των εικόνων έφθασε σε σημείο θανατηφόρου βλακοποίησης. Τα χρώματα των εικόνων τα μεταχειρίζονταν ως φάρμακα, οι ιερείς έξυναν τα χρώματα μέσα στη Θεία Κοινωνία ώστε να τα μεταλαμβάνουν και αυτά οι πιστοί, οι εικόνες γίνονταν ανάδοχοι στα βαπτιζόμενα νήπια! Πολλοί πιστοί έκαναν ιερές προσπάθειες (όπως και με τα ιερά λείψανα), να κλέψουν κάποιο τεμαχίδιο από εικόνα (ακόμα και με τα δόντια), κατά τη στιγμή της προσκύνησης! Ο Εθνικός μας ιστορικός Κων. Παπαρρηγόπουλος αναφέρει ακόμα περισσότερα και καταλήγει:
      «... Εξ’ αιτίας αυτών των συνηθειών οι Ιουδαίοι και οι Μωαμεθανοί κατήντησαν να ονομάζουν τους χριστιανούς ειδωλολάτρες»!
      Γιατί άραγε? Γιατί εκείνοι παρέμειναν πιστοί στην κοινή ρίζα τους, δλδ. του πατροπαράδοτου Ιουδαϊσμού όπως είδαμε παραπάνω και παρέμειναν ανεικονικοί.
      Όταν αντιλήφθηκαν πως η παραλυσία δεν πήγαινε άλλο (200 από τις 365 ημέρες του χρόνου τις είχαν αργίες [τοπικές και καθολικές]· λόγω εορτών, δεν κινιόταν τίποτα), πραγματικοί ηγέτες αυτοκράτορες αποφάσισαν να πάνε σε μεταρρυθμίσεις μπας και σωθεί το καταρρέον κράτος μέρος των οποίων αφορούσε τις εικόνες. Η κοινωνία τότε χωρίστηκε σε δυο στρατόπεδα. Αυτό των μεταρρυθμιστών «εικονομάχων» αποτελούμενο από την πλειοψηφία του ανώτερου κλήρου, των μορφωμένων και εν γένει της ηγεμονεύουσας τάξης του κράτους και το άλλο των «εικονολατρών» με τους καλογέρους των μοναστηριών να πρωτοστατούν και να φανατίζουν τους αμαθής όχλους. Γιατί όμως? Ο Κων. Παπαρρηγόπουλος αναλύει:
      «Η κατασκευή των εικόνων ήταν ένα από τα κυριότερα και τα μεγαλύτερα οικονομικά βιομηχανικά μέσα του μοναστηριακού βίου. Ένεκα τούτου οι μοναχοί, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, αγωνίστηκαν γενναία κατά της μεταβολής και δια της επιρροής, την οποίαν είχαν στις αμόρφωτες γυναίκες και στον κοινό όχλο, έγιναν οι κυριότεροι ανταγωνισταί της αποτυχίας του επιχειρήματος (μεταρρύθμισης)… Ήταν ολοφάνερο ότι η αντίδρασις επήγασε κυρίως από τους μοναχούς».
      Έτσι για ευτελείς λόγους βγαίνουν στα κάγκελα οι καλόγεροι, καταστρέφοντας τη μεταρρύθμιση...........

      Διαγραφή
    5. Στη σύνοδο της Ιέρειας (8ος/754), 348 ιεράρχες αποφάνθηκαν:
      «Ομοφώνως ορίζομεν απόβλητον είναι και αλλοτροίαν και εβδελυγμένην εκ της των χριστιανών εκκλησίας πάσαν εικόνα εκ πάσης ύλης και χρωματουργικής και ζωγράφων κακοτεχνίας πεποιημένην. Μηκέτι τολμάν άνθρωπον τον οποιονδήποτε επιτηδεύειν το τοιούτον ασεβές και ανόσιον επιτήδευμα, ο δε τολμών επί του παρόντος κατασκευάσαι εικόνα ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία ή εν ιδιωτικώ οίκω ή κρύψαι, ει μεν επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος είεν, καθαιρέσθω, ει δε μονάζων ή λαϊκός, αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω ως εναντίος των του Θεού προσταγμάτων και εχθρός των πατρικών δογμάτων».
      Το Σεπ- Οκτ 786 η εικονόφιλη αυτοκράτειρα Αγία Ειρήνη η Αθηναία αποτυγχάνει σε άλλη Σύνοδο με 350 επισκόπους να ακυρώσει τις αποφάσεις της Ιέρειας και να επαναφέρει τις εικόνες. Μάλιστα προσβλήθηκε όταν ο Στρατός απαίτησε να είναι ανοιχτές οι πόρτες του ναού των Αγ. Αποστόλων όπου συνεδρίαζαν. Οι εικονομάχοι ήταν ισχυρότατοι.
      Οι διαπλοκές και ραδιουργίες στους κόλπους της Ορθοδοξίας δεν έχουν τέλος Την επόμενη χρονιά η Αγία μας είναι περισσότερο προετοιμασμένη για την 7η Οικουμενική με το ίδιο θέμα. Τον Οκτ 786 διαλύει τις στρατιωτικές μονάδες που την περιφρονούσαν, ενώ παράλληλα καλεί να συμμετάσχουν μόνο οι προσκείμενοι φίλοι της, εικονολάτρες. Επίσης καλεί και 132 ηγούμενους και μοναχούς να συμμετάσχουν με δικαίωμα ψήφου!
      Αφού τα γύρισε όλα τούμπα και τα τακτοποίησε κατά τα θέλω της, συγκαλεί την Ζ’ Οικουμενική στη Νίκαια της Βιθυνίας 24/9-13/10 787, αποκλείοντας ταυτόχρονα και όσους από τους παρόντες δεν δήλωσαν έγκαιρα ότι πρόσκεινται υπέρ των εικόνων! Ο Θρίαμβος της Ορθοδοξίας!
      Φυσικά και ανακηρύχτηκε αγία για να την προσκυνούν σήμερα οι πιστοί παραβλέποντας πως το γύναιο αυτό τύφλωσε το ίδιο της το παιδί, το νόμιμο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ’, με μοναδικό αίτιο την παραμονή της στο θρόνο! Έτσι γράφηκε η ιστορία και έτσι υπάρχουν σήμερα οι εικόνες που λατρεύουν οι πιστοί. Αν επικρατούσαν οι άλλοι, με τον διαποτισμό και την πλύση εγκεφάλου από τη βρεφική ηλικία, σήμερα θα υπήρχε αποστροφή κατά των εικόνων ως ειδωλολατρία.
      -Νέα Σύνοδος το Πάσχα 815 από τον Λέοντα Ε’ καταργεί τις εικόνες, ακυρώνει την Ζ’ Οικουμενική και ανακηρύσσει ως Ζ’ Οικουμενική την εικονομαχική Ιέρεια του 754.
      -Νέα Σύνοδος το 833 στην Παναγία των Βλαχερνών υπό τον Θεόφιλο αναθεματίζει τις εικόνες.
      Με αυτά και μ’ αυτά, με φανατισμό, δολοπλοκίες, ρουφιανιλίκια, αναρρήσεις –καθαιρέσεις Πατριαρχών και μεγαλοϊεραρχών, κυνήγια μαγισσών και αιρετικών, εγκληματική βία και τρομοκρατία για πάνω από έναν αιώνα, η οριστική αναστήλωση έγινε στις 19 Φεβ. 842.
      Με την αποβίωση του εικονομάχου Θεοφίλου, η σύζυγός του Αγία (και αυτή) Θεοδώρα, που ενώ πάνω στην επιθανάτια κλίνη του ορκιζόταν εν λυγμοίς και δακρίοις, τελικώς έπραξε τα αντίθετα σχετικά με τις εικόνες και τις αναστήλωσε με απλό διάταγμα, επικαλούμενη την Ζ’ Οικουμενική της Αγίας Ειρήνης.
      Είναι η Λαμπρή Κυριακή της Ορθοδοξίας (Α’ Νηστειών), που με καμάρι και συγκίνηση οι Έλληνες ακούμε τους οκτώ (8) αναθεματισμούς του «Ελληνορθόδοξου» Βυζαντίου κατά του Ελληνισμού!
      Μετά από 400 ολόκληρα χρόνια από την κατεδάφιση του Ελληνισμού οι κάφροι αντί να ζητήσουν έστω μια συγγνώμη, αμετανόητοι καθώς είναι μας έχουν αφορισμένους λες και τους έφταιγε για τη φαγωμάρα τους ο δολοφονημένος Ελληνισμός!
      Και όσο για τον «Τροπαιοφόρο» τον ξενόφερτο από το Σίρμιο της Παννονίας (Ουγγαρία) τα φοράω τα γυαλιά μου, βλέπω καλά τι πράττει!

      Διαγραφή