5.ΠΑΤΡΙΣ ΕΣΤΙ
*Αμφικτύων
Πατρίς εστί η οικογένεια μου,
το σπίτι μου και τα
παιδιά μου
η πόλη και το χωριό μου
τα μνήματα των προγόνων μου
και το δικό μου.
Πατρίς
είναι ο αέρας τα πουλιά
τα αγρίμια , τα
θαλασσοπούλια , τα φυτά
και τα ελεύθερα σκυλιά τα
αμολητά
ποτέ σου το «λουκάνικο»
της Πλατείας μην ξεχνάς.
Πατρίς είναι
η Ήπειρος και η Μακεδονία
του Αιγαίου η μαγεία
της Πελοποννήσου και της
Ρούμελης
τα κάστρα της
Παλιγγενεσίας
ο λησμονημένος Ελληνισμός
της Διασποράς
από τη μαμά-Ελλάς
Πατρίς είναι
των ιερών τόπων η ψυχή
η Ακρόπολη της Αθήνας
ύψιστη και διαχρονική
η Ολυμπία η Αμφίπολη και οι
Δελφοί
προσκυνήματα αχράντων
μυστηρίων,
όσοι πιστοί προσέλθετε στην
ιερή γη
Πατρίς είναι
οι τόποι οι ενεργειακοί
της πατρώας θρησκείας
η Ιλιάδα, Οδύσσεια και η
Ελληνική Παιδεία
οι θεοί μας είναι
νοοκρατία
Έλληνα ξύπνα και πιάσε τα
ηνία.
Διώξε ληστές και
κακούργους από την ιερή γη
πάρε το «ιερόν
έχετλον» και κάνε παραγωγή
βάλε νόμους,
θεσμούς στην Πολιτεία
καιρός να εγκαταστήσεις
την Άμεση Δημοκρατία
«ΟΧΙ» στην ναζιστική
τυραννία
Πατρίς είναι
κάθε σπιθαμή Ελληνική
τα
εορταστικά συμπόσια χωρίς ξενύχτια
το φεγγάρι σαν βγαίνει
από το γιαλό τη νύχτα
οι μαρμαροκολόνες και του ψαρά
τα δίχτυα
Είναι ο
Αργοναύτης και ο νησιώτης
μάχεται τα κύματα
σαν Δον Κιχώτης
και ο ξένος
που στέκει μπρος στη μαγεία
τούτης της χώρας εκστατικός
Ελληνική ψυχή έχει κι’
αυτός
Πατρίς είναι η συνείδηση της
φυλής ,
κάθε Έλλην ένας
Ζορμπάς και ένας Ηρακλής
είμαστε παμπάλαιοι σε τούτη τη
γη και διαχρονικοί
κρατάμε το
υποθηκοφυλακείο της ιστορίας
τρεις κατακλυσμοί χάσαμε το παν
για την πατρίδα δεν
χάσαμε την λατρεία
μόνον σ’ αυτή
γευόμαστε το νέκταρ και την αμβροσία
Ξέρουμε από παλιά ποιος
εχθρός
και ποιος φίλος ,
αν υπάρχει μια
ράτσα δουλεμένη είμαστε εμείς
και τώρα στης αβύσσου είμαστε
το χείλος
αλλά η Ελλάδα δεν πεθαίνει
πάντα ζει.
Πατρίς είναι η ρίγανη
και το θυμάρι
της μυρτιάς η μοσχοβολιά και το
πουρνάρι
η αλάνα που παίζαν τα παιδιά
τα μεγάλα του Αιγαίου και
τα μικρά νησιά
τα ολυμπιακά αγωνίσματα και τα
ιδανικά
οι χαμένες στου πελάγου
τα νερά πολιτείες
της ψυχής μας οι θύελλες και οι
διχογνωμίες
η Κρητική καρδιά θερμή
σαν τσικουδιά
και οι ανδραγαθίες
Πατρίς του ξενιτεμένου το
όνειρο
το διαρκές
αγιάτρευτη πληγή η
νοσταλγία
άφησε την Ιθάκη του και το
γλυκό ψωμί
και τράβηξε μακριά
στην Τροία
Πατρίς της Αθηνάς
η σοφία και
του Ορφέα
σε μισούν πατρίδα μου γιατί
είσαι πανωραία
διαρκές το ταξίδι του
Ελληνα Οδυσσέα
του Απόλλωνα το πνεύμα ο
ιστός της Πηνελόπης
και ο γενναίος Έλληνας
Στρατιώτης.
Πατρίς πάσα γη για τον
Έλληνα
και
δημιουργία
η ψυχή του πάλλεται
σαν χορδή
που βγάζει αρμονία
και αποζητά Ελευθερία ,
Δικαιοσύνη
και Δημοκρατία.
Πατρίς είναι τα μυθικά
κατορθώματα
και του λαού μας οι
Γενοκτονίες
της φυλής μας οι βαθιές
λαβωματιές
των ηρώων μας
οι θυσίες
σαν αναμμένο
κάρβουνο θέρμανε λαούς
για πάμπολλα χρόνια
και τώρα να την
πετάξουν θέλουν στα καταχθόνια
Τούτη η πατρίς έχει δόξα έχει
χάρη
μεγαλούργησε όταν
ανθρωποφάγοι ήταν οι άλλοι
σκότωσε νωρίς τον Πύθωνα με το
δοξάρι
χαίρε Ω! χαίρε Λευτεριά , όχι
σκλαβιά και πάλι
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων
λογοτεχνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου