Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015

ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ 2000



ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ 2000
Τα σχόλια με μπλέ γράμματα και σιέλ υπογραμμιση, όπου και αν υπάρχουν, είναι δικά μου.
Η ‘’ΕΝΔΕΚΑΔΑ’’ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ



Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Ν.Ι.Μέρτζος
     Η στρατηγική  οικονομική, χωροταξική και πληθυσμιακή ισορροπία της Ελλάδος έχει ανατραπεί προ πολλού. Ερημώνεται η Περιφέρεια και ταυτόχρονα γιγαντώνεται το Λεκανοπέδιο Αττικής όπου απλώθηκε η Αθήνα. Την προηγούμενη δεκαετία ο πληθυσμός της Ανατολικής Αττικής αυξήθηκε κατά 37% και της Δυτικής Αττικής κατά 20,7%.
    Την ίδια περίοδο ο πληθυσμός στα ελληνικά σύνορα μειώθηκε επικίνδυνα: Πωγώνι -20,9%, Καλπάκι -19,2%, Δελβινάκι -10,5%, Κόνιτσα -5,4%, Νεστόριο -8,32%, Κορέστεια -6,7%, Κάτω Κλεινές -9,9%, Αχινός -15,2%, Πετρίτσι -10%, Προμαχώνας -6,7%, Τρίγωνο -23,6%, Βύσσα -9,1%, Σουφλί -7,9%, Τυχερό -4,3% και Διδυμότειχο -3,7%. Η Δυτική Μακεδονία είχε λιγότερους από 350.000 κατοίκους, η Θράκη είχε 361.571 και η ΄Ηπειρος 353.000. Συνολικά 204.758 οι Νομοί Λέσβου, Σάμου και Χίου όπου τώρα συρρέουν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες.
    Η Αθήνα συγκεντρώνει 4 εκατομμύρια κατοίκους και το 40% του πληθυσμού της χώρας. Πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν ασφαλώς  πληθυσμό πολύ μεγαλύτερο της Αθήνας αλλά καμιά δεν συγκεντρώνει τέτοια θηριώδη αναλογία πληθυσμού. Οι μεγάλες πρωτεύουσες συγκεντρώνουν σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας τους τα εξής ποσοστά:[1]
    Βερολίνο 4%, Ρώμη 5%, Άμστερνταμ 6%, Μαδρίτη 7%, Βρυξέλλες 10%, Ελσίνκι 10%, Λονδίνο 12%, Παρίσι 15%, Στοκχόλμη 16%, Λισαβόνα 20%, Λουξεμβούργο 21%, Κοπεγχάγη 23%, Βιέννη 24% και Δουβλίνο 28%.
    Η ασυγκράτητη επέκταση της Αθήνας, η κοινωνική αποσύνθεσή της και οι γεωμετρικά αυξανόμενες ανάγκες της συνιστούν πλέον υπαρξιακό πρόβλημα τόσο της ίδιας όσο και της χώρας. Προ πολλού η Ελλάδα ανέτρεψε την γεωπολιτική ισορροπία της, ροκανίζει την παραγωγική βάση της, αποσταθεροποιεί την συνοχή της, διαλύει την κοινωνία της και υπονομεύει την κρατική της οντότητα. ΄Οσο περισσότερους εθνικούς πόρους απομυζά η Αθήνα για να βελτιώσει στοιχειωδώς τις λειτουργίες της και τις απαραίτητες υποδομές της, τόσο περισσότερο εξαπλώνεται! Αλλά η διαρκής ασυγκράτητη εξάπλωσή της δημιουργεί μεγαλύτερες ολοένα ανάγκες υποδομών, οδηγεί σε σημείο οριακής αντοχής τα μόλις προ ολίγου βελτιωμένα δίκτυά της, επιβαρύνει πάλι τη ζωή του πληθυσμού της και, γι’ αυτό, απορροφά ολοένα μεγαλύτερο μερίδιο εθνικών πόρων. Λειτουργεί, έτσι, προς κάθε κατεύθυνση ο πολλαπλασιαστής. Το πολεοδομικό συγκρότημα με το 40% του πληθυσμού της χώρας απορροφά το 60% του εθνικού εισοδήματος. Το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα της Ελλάδος ήταν 191,9 δις ευρώ 2007 και, σύμφωνα με την Euro stat, η κατά κεφαλήν αγοραστική δύναμή της ανέρχονταν στο 92% του μέσου όρου της Ε.Ε. Ωστόσο, η Αττική είχε 128,1% και διπλάσια αγοραστική δύναμη από τις Περιφέρειες Δυτικής Ελλάδας 59,7%, Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης 62,1%, Βορείου Αιγαίου 66,6%, Θεσσαλίας 68,2% και Ηπείρου 68,3%.
    Αμετανόητο, όμως, το Σύστημα εργάσθηκε αδίστακτα για να προσελκύσει νέους πελάτες του στο Λεκανοπέδιο ώστε να εκχρηματίσει τη γη εκτινάσσοντας πλασματικά την υπεραξία της με το αζημίωτο. Στην Ανατολική Αττική η Αττική Οδός και η κατασκευή του νέου αεροδρομίου απογείωσε την αστικοποίηση και την υπεραξία της αγροτικής γης. Και, επειδή η «συνιστώσα» των εργολάβων γνώριζε ότι το Σύστημα θα συνέχιζε να προσελκύει ολοένα περισσοτέρους κατοίκους, κατασκεύασε προκαταβολικά τετραπλάσιες κατοικίες σε σύγκριση με τον αριθμό των νέων κατοίκων.
    Αποκαλυπτική η αύξηση του πληθυσμού μεταξύ 1991-2001 και των κατοικιών μεταξύ 1997-2002. Ασπρόπυργος: πληθυσμός 76,5% κατοικίες 294,6%, Άνω Λιόσια: πληθυσμός 23,5% κατοικίες 106,1%, Αμαρούσιο: πληθυσμός 8,4% κατοικίες 31,8%, Αχαρνές: πληθυσμός 22,8% κατοικίες 220,2%, Βριλήσσια: πληθυσμός 54,4% κατοικίες 1.333%, Γέρακας: πληθυσμός 63,7% κατοικίες 156,1%, Ζεφύρι: πληθυσμός -1,4% κατοικίες 82,1%, Μάνδρα: πληθυσμός 12,8% κατοικίες 58,1%, Παιανία: πληθυσμός 33,8% κατοικίες 175% και Παλλήνη: πληθυσμός 52,9% κατοικίες 137%. Προφανώς σχεδιάζονταν νέα κάθοδος των μυρίων από τις Περιφέρειες προς Αθήνα!
    Με αυτά τα δεδομένα το Λεκανοπέδιο Αττικής ελέγχει την σύνθεση της Βουλής και της κάθε κυβέρνησης. Με συντριπτικά ποσοστά καταλαμβάνει σταθερά όλες σχεδόν τις θέσεις-κλειδιά του κρατικού μηχανισμού, των τραπεζών, των πολυεθνικών, των τριτοβαθμίων συνδικάτων κ.λπ. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του πλέγματος εξουσίας και του υπό ομηρείαν τεραστίου πληθυσμού είναι ακατάλυτη και διαρκής ερήμην της λοιπής Ελλάδος. Η αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού και η αυτοδιάλυση του κρατικού μηχανισμού παντού συμπληρώνει την εικόνα. Εντωμεταξύ στα τέλη του 2014 το καθαρό διαθέσιμο εισόδημα μειώθηκε κατά 24,8% σε σύγκριση με το 2007.
    Ωστόσο, κάθε απόπειρα να τεθεί το πρόβλημα σε δημόσιο διάλογο αντιμετωπίζεται απαξιωτικά ως «επαρχιωτισμός» και «αντι-αθηναϊσμός». Είναι φυσικό! Στην Αθήνα εδρεύει, σιτίζεται και θηρεύει τους πελάτες του το Σύστημα και οι ισχυρότερες «συνιστώσες» του»: τα Μ.Μ.Ε., οι Νονοί, οι μεγάλοι επιχειρηματίες, οι εργολήπτες δημοσίων έργων, οι οικοδομικές εταιρείες, οι τράπεζες, οι ηγεσίες των συντεχνιών, η υψηλή γραφειοκρατία, η κομματική Νομενκλατούρα. ΄Οσο περισσότερη πελατεία μαζεύεται τόσο περισσότερα κέρδη, κατανάλωση, δάνεια, σπίτια, αυθαίρετα, μίζα. Το 2013 οι συνταξιούχοι όλης της Ελλάδος ανέρχονταν σε 4.407.288. Κάτοικοι Αττικής ήσαν οι 1.629.037 συνταξιούχοι πελάτες του Συστήματος.[2]
    Στην πρωτεύουσα εξάλλου εξαναγκάζονται να καταφύγουν όλοι οι «εκτός των τειχών» πελάτες για να προωθήσουν τις υποθέσεις τους και να καταθέσουν το ζεστό τους χρήμα  στα δίκτυά της: μεταφορές, ξενοδοχεία, εστίαση, διασκέδαση, αγορά, φακελάκια. Το 2005 οι 20 μεγαλύτερες και πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας είχαν έδρα την Αθήνα.
    Όταν η κατάσταση στην Αθήνα κατέστη δραματική, λόγω της επεκτάσεώς της, το Σύστημα εφεύρε τον φερετζέ των Ολυμπιακών Αγώνων «για να δοξασθεί η Ελλάδα». ΄Ετσι κατασκεύασε ορισμένες αναγκαίες υποδομές, όπως το μετρό, αλλά ταυτόχρονα μοίρασε μέχρι κραιπάλης κολοσσιαίους εθνικούς πόρους στους εργολάβους του και στις άλλες «συνιστώσες» του ανεγείροντας φαραωνικά έργα που χάσκουν άχρηστα.
    Η τελική δαπάνη ανήλθε  αστρονομικά στα 10 δισεκατομμύρια ευρώ, δανεικά βέβαια, όταν η χρηματοδότηση της Ε.Ε. προς την Ελλάδα κατά την εικοσαετία 1985-2005 ανήλθε συνολικά στα 46,5 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς τις επιδοτήσεις στην ελληνική γεωργία.[3] Ένα χρόνο αργότερα, η Αριστερά επεσήμανε εύστοχα:[4]
    «Το 20% του ελλείμματος του 2004 οφείλεται στο κόστος των Αγώνων. Πέντε χρόνια αθηναιοκεντρικής ανάπτυξης αύξησαν τον πλούτο των κατοίκων της Αττικής εις βάρος φυσικά των κατοίκων όλης της υπόλοιπης Ελλάδας».
    Τώρα η οικονομική κρίση και η εθνική παρακμή απειλεί να ολοκληρώσει την στρατηγική ήττα του Ελληνισμού. ΄Ηδη στη Μακεδονία επικρατεί από καιρό το κοινό αίσθημα ότι αναμετρώνται δύο αντίπαλα Κράτη: το Κράτος της Αθήνας και η ΄Αλλη Ελλάδα.  Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα ξεπέρασε όλα τα όριά της και, για να επιζήσει, χρειάζεται κατεπειγόντως ριζικό εκσυγχρονισμό. Τα κόμματα του Συστήματος, όμως, ακόμη ερίζουν για την πελατεία τους!...
[1] Νίκος Δόϊκος, εφημ. «Ελευθεροτυπία» 10/6/1996
2 Υπουργείο Εργασίας, δίκτυο ΄Ηλιος, 8/6/2013
3 Εφημ. «Ελευθεροτυπία» 7/1/2006
4 Εφημ. «Η Αυγή» 7/8/2005





ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΤΡΙΧΑ ΤΡΙΧΙΑ



ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΤΡΙΧΑ ΤΡΙΧΙΑ
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α.Επίτιμος Δκτης της Σ.Σ.Ε
            Είναι και πάλι οργισμένοι οι Έλληνες, όπως παρατηρώ, της απ’ εδώ πολιτικής πλευράς, όχι διότι ακυρώθηκαν οι εκλογές, αλλά διότι τέσσερις Υποψήφιοι Πρόεδροι, αντί να πούνε το πρόγραμμά τους, που δεν θα πρέπει να έχει μεταξύ των σοβαρές διαφορές, καθ’ όσον ανήκουν στο αυτό κομματικό χώρο με τις αυτές αρχές και αξίες που πρεσβεύει το κόμμα, αυτοί αντιπαρατίθενται μεταξύ των προσπαθώντας να μειώσει ο ένας τον άλλο.
            Όταν λοιπόν τελειώσει η διαδικασία, πώς αυτοί θα συνεργασθούν στον αυτό πολιτικό χώρο; Άρα! θα υπάρχει υποκρισία και όχι δεσμός μεταξύ των που απορρέει από τις κοινές αρχές και αξίες, που το κόμμα τους πρεσβεύει και που θα πρέπει να υπηρετούν.
            Επίσης! είναι μια εβδομάδα όλα τα Μ.Μ.Ε. ασχολούνται με τις Προεδρικές Εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, όπου ζητούν διάφοροι φανφαρολόγοι τις παραιτήσεις στελεχών, τις παραιτήσεις από τα διάφορα καθήκοντα στο κόμμα και όχι μόνο, των Υποψηφίων Προέδρων, την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων κ.λπ. Όλα αυτά είναι απαράδεκτα για μια ιστορική παράταξη, διότι απλά λείπει, κατά την γνώμη μας  ο κοινός νους.
            Οι Αρμόδιοι, απ’ ότι γνωρίζω, για την διεξαγωγή των εκλογών, λόγω ελλείψεως χρημάτων επέλεξαν εταιρεία με την μικρότερη προσφορά, τι το φυσικότερο. Η Εταιρεία αυτή προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν ξέρω, βάσει νόμων την ευθύνη της εταιρείας αυτής.
            Εκεί λοιπόν το θέμα κλείνει και επειδή η Νέα Δημοκρατία δεν είχε εναλλακτική λύση, φυσικό ήταν ν’ ακυρωθούν οι Εκλογές. Γιατί λοιπόν τόσος πόνος και σπαραγμός; Και! μάλιστα σε μια περίοδο που η ολιγοστή αυτή Κυβέρνηση πλέουσα στα κύματα χωρίς προορισμό και χωρίς ικανότητες και δυνατότητες επίλυσης των τεράστιων της Ελλάδος προβλημάτων, χρειάζεται ικανή αντιπολίτευση και ειλικρινή συνεργασία και προπαντός σύμπνοια στα σοβαρά Εθνικά θέματα της Ελλάδος.
            Επειδή πιστεύω ότι, τα Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και πάλι δεν διδάχθηκαν τίποτε και επειδή οι ημέρες είναι κρίσιμες και θα πρέπει η Νέα Δημοκρατία αντάξια των περιστάσεων και της ιστορίας της και μαζί με τις άλλες αμιγώς φιλοευρωπαϊκές Δυνάμεις, να ορθώσει τον λόγο της λογικής, για να σωθεί η Ελλάδα και να πάρει πάλι την θέση που της αξίζει, επισημαίνω και θέτω υπ’ όψιν των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, προς προβληματισμό και εκτίμηση των παρακάτω αναφερομένων:
ΠΡΩΤΟΝ: Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι το πιο ανοργάνωτο κόμμα της Ελλάδος. Έχουν διαλυθεί όλες οι τοπικές και μάλιστα στις τελευταίες εκλογές δεν υπήρχαν σε πολλά εκλογικά κέντρα, ούτε εκπρόσωποί της. Όταν δεν μπορούμε να οργανώσουμε το κόμμα, πώς θα μπορέσουμε να επανοργανώσουμε το Κράτος, που η λαίλαπα των προοδευτικών και οι συνεχείς επί τα χείρω μεταρρυθμίσεις στην παιδεία, έφεραν τα επάνω κάτω;
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Είναι μεγάλο λάθος, ο τρόπος επιλογής Προέδρου. Θα έπρεπε να υπάρχουν, επιλεγέντες εκπρόσωποι του Κόμματος σ’ όλη την Επικράτεια με ονομαστικές καταστάσεις. Αυτοί θα ψηφίζουν ή με γενική συγκέντρωση στην Αθήνα ή κατά επαρχίες και τ’ αποτελέσματα θ’ αποστέλλονται στην επιτροπή του Κόμματος, που θα κοινοποιήσει το όνομα του νέου Προέδρου. Οι λεπτομέρειες θα καθορίζονται από τους ειδικούς και τίποτε άλλο. Εργασία που πρέπει να γίνει, έστω και τώρα, τάχιστα.
ΤΡΙΤΟΝ: Ο χρόνος εκλογής προέδρου πρέπει να είναι ελάχιστος. Η μεγάλη χρονική διάρκεια, έδειξε και ένα άλλο αδύνατο σημείο του κόμματος. Εκτεταμένη χρονική περίοδος, ονομασθείσα κακώς και προεκλογική, παρουσίασε ανάγλυφα την έλλειψη συνοχής και εκτίμησης μεταξύ των υποψηφίων, λες και δεν ήσαν του ιδίου Κόμματος. Άλλος λίγο άλλος πολύ η συμπεριφορά των Υποψηφίων ήτο απαράδεκτη και θέτει πολλά ερωτηματικά, για την μελλοντική αυτών ανάγκη ειλικρινούς συνεργασίας.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Οι πρώην Πρωθυπουργοί, είναι απαράδεκτο να παίρνουν θέση, υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Ο ρόλος των πρέπει να είναι συναινετικός, συμβουλευτικός και προ παντός δια των λόγων των, να συμβάλλουν στην σύμπνοια και την σταθερή πατριωτική πορεία του κόμματος. Το αυτό ασφαλώς ισχύει, ακόμη και για τους βουλευτές του κόμματος. Κάθε άλλη συμπεριφορά βλάπτει την πολιτική παράταξη, στεναχωρεί και εν πολλοίς εξοργίζει, τους οπαδούς που πιστεύουν στις αρχές και αξίες, που το κόμμα αυτό είναι ταγμένο να υπηρετεί.
ΠΕΜΠΤΟΝ: Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έχει αποπροσανατολιστεί από τη βάση του και από τις αρχές και αξίες που πιστεύουν, σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων οπαδών του. Αυτό έγινε διότι επηρεάσθηκε αδικαιολόγητα από την περίοδο της Σοσιαλιστρικής εποχής, και από την προοδευτική αριστερόστροφη καταστροφική για την χώρα μας νομενκλατούρα, που ήταν κατά καιρούς και της μόδας. Θα πρέπει λοιπόν, τα στελέχη όχι μόνο τις παραμονές των εκλογών να ομιλούν προς τους ψηφοφόρους των, δώρο άδωρο, αλλά κατά τακτά χρονικά διαστήματα να επισκέπτονται την περιφέρειά των, να ενημερώνουν την βάση, ν’ ανταλλάσουν απόψεις, ν’ ακούν την γνώμη των[ποτέ δεν τα ξέρουμε όλα], για να είναι ενήμεροι, ποια είναι η βάση των Ελλήνων οπαδών του κόμματος που υπηρετούν. Τέλος! τα προβλήματα της Ελλάδος τρέχουν, είναι άμεσα και επικίνδυνα (εθνικά, αμύνης, ασφάλειας, παιδείας, μεταναστευτικό και επιβιώσεως του γένους), στις δύσκολες αυτές εποχές, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται η Νέα Δημοκρατία να μην συμμετέχει συνεχώς ενεργά και να μην παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτά, γιατί αυτό απαιτεί η φωνή της Πατρίδος.
    Σκεφθείτε πολιτικοί άνδρες την ευθύνη σας και τον ρόλο σας για την διάσωση της ιστορικής Πατρίδας μας, όταν ο ΣΩΜΕΣΕΤ ΜΩΜ να λέει:
 «Υπερασπιστείτε την Ελλάδα, το έθνος στο οποίο οφείλουμε τα φώτα μας, τις τέχνες μας και τις επιστήμες μας. Η Ελλάς είναι φως…».
Και! όταν ο ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΙΝΤΕΛ να λέει:
 «…Το Ελληνικό τοπίο αποτελεί την ωραιότερη παρηγοριά για τον Άνθρωπο που θρηνεί τον χαμένο του Παράδεισο!!».