Κ Υ Π Ρ Ο Σ 1974. ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

Κ Υ Π Ρ Ο Σ  1974. ΘΥΜΑΜΑΙ  ΚΑΙ  ΔΕΝ  ΞΕΧΝΩ  ΤΟΥΣ  ΠΕΣΟΝΤΕΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Νικόλαος  Ζαρκάδας Υποστράτηγος  ε.α.

    Συμπληρώθηκαν εφέτος σαράντα τρία χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, το Σάββατο 20 Ιουλίου 1974, που η Τουρκία, μετά από πολεμική προετοιμασία μηνών, εισέβαλε στην μαρτυρική Μεγαλόνησο, κατέλαβε το 38% του εδάφους της, εγκατέστησε χιλιάδες κατοχικό στρατό και εποίκους, ανακηρύχθηκε το βόρειο τμήμα της “ψευδοκράτος της Τ/Κ Δημοκρατίας” και συνεχίζει να διατηρεί, μέχρι σήμερα, την Κύπρο χωρισμένη σε δύο κοινότητες.

    Την σχεδιασμένη και οργανωμένη τουρκική εισβολή από την θάλασσα και τον αέρα κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι ελάχιστες συγκριτικά δυνάμεις της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς και της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου {ΕΛΔΥΚ} με ελλιπέστατο και πεπαλαιωμένο εξοπλισμό και χωρίς ουδεμία αεροπορική ή ναυτική στήριξη.

    Παρά την συντριπτική αριθμητική και εξοπλιστική υπεροχή των τούρκων οι ελληνικές δυνάμεις απάντησαν “Μολών λαβέ” και στάθηκαν με τόλμη, ηρωισμό, αυτοθυσία, γενναιότητα, αυταπάρνηση, καρτερικότητα, ευψυχία και αποφασιστικότητα και έμειναν όλοι τους πιστοί στο στρατιωτικό τους όρκο “μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματος” με ανδρεία παραμέρισαν τον θάνατο, ξέχασαν τις οικογένειες τους και σκέφτηκαν μόνον την τιμήν της Πατρίδας και των ελληνικών όπλων.

    Επέλεξαν, αποφάσισαν και πολέμησαν σ’ ένα άνισον, επικόν και απελπισμένον αγώνα και πολλοί πότισαν με το αίμα τους το χώμα της Κυπριακής γης. Για την ανάπαυση της ψυχής αυτών, που έπεσαν στα πεδία της μάχης της Κυρήνειας, του Πενταδακτύλου, της Λευκωσίας και όλης της Κύπρου και των 1619 αγνοουμένων το Παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας του ΠΣΑΠ την Κυριακή, 23 Ιουλίου 2017, ανέπεμψε                    στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Γ΄ Σ.Σ. επιμνημόσυνη δέηση και τέλεσε λιτό και απέριττο θρησκευτικό μνημόσυνο.

    Θυμόμαστε και δεν ξεχνούμε τους πεσόντες.

    Μετά την παρέλευση σαράντα τριών χρόνων μπορεί να έχει αμβλυνθεί και να κινδυνεύει να ξεχασθεί η προσφορά αίματος το 1974 στην Κύπρο. Όσοι όμως έχουν ζήσει τα γεγονότα, βιώσει τις πολεμικές επιχειρήσεις, έχουν πλησιάσει την θυσία και τον θάνατο, έχουν συμπολεμήσει και είδαν δίπλα τους στο ίδιο χαράκωμα πεσόντες συναδέλφους τους δεν μπορούν να ξεχάσουν τις τραγικές εκείνες στιγμές. Είναι αδύνατο να ξεχάσουμε τις ηρωικές πράξεις, ενέργειες και αποφάσεις των πεσόντων και αγνοουμένων αξιωματικών και οπλιτών, που υπερασπίστηκαν κατά τις επιχειρήσεις του “ΑΤΤΙΛΑ  ΙΙ” το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, τις “Νέες Θερμοπύλες”, όπως ονομάστηκε η αντίσταση στο στρατόπεδο.

    Όλοι αυτοί και οι επιζώντες της τραγωδίας της Κύπρου περιμένουν με καρτερία και υπομονή την αναγνώριση από την Πολιτεία της ηθικής και της εθνικής προσφοράς τους.

    Νόμος, που αναγνώρισε την πολεμική περίοδο, έχει ψηφισθεί και ισχύει, διατάγματα καθορισμού προϋποθέσεων απονομής ηθικών αμοιβών έχουν εκδοθεί και όμως όλα αυτά έχουν βαλτώσει στα λασπόνερα της γραφειοκρατίας και παραμένουν στα κλειστά αραχνιασμένα συρτάρια κάποιων.

    Βέβαια υπάρχουν ευθύνες και μάλιστα σοβαρές, πλην όμως αυτές επιμερίζονται με το πόρισμα του “Φακέλου Κύπρου” σε συγκεκριμένα πρόσωπα και όχι συλλήβδην σε όλο το σώμα των αξιωματικών, οι οποίοι στην πλειονότητά τους υπηρέτησαν πιστά και ανταποκρίθηκαν απόλυτα στην αποστολή τους. Των περισσοτέρων δε οι ηρωικές πράξεις περιγράφονται στις ατομικές εκθέσεις πολεμικής δράσης και προτάσεις απονομής ηθικών αμοιβών των μονάδων, συγκροτημάτων και σχηματισμών τους.

    Οι έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες πήγαν και πολέμησαν εκεί που τους έστειλε η Πατρίδα “τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”. Κατηγορηματικά επαναλαμβάνουμε και οι αξιωματικοί που ήταν και πολέμησαν στην πρώτη γραμμή καμιά σχέση, εμπλοκή ή ανάμειξη έχουν με το άφρον και προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974. Είναι άδικα ο μεθοδικός διασυρμός, η συνεχής χλεύη, η διακωμώδηση, η στοχοποίηση, η απαξίωση, η κατασυκοφάντηση και η μομφή και ύβρη της προδοσίας.

    Είναι καιρός να απαλλαγούν οι αξιωματικοί από τις σκόπιμες, άδικες και ανυπόστατες αυτές κατηγορίες, ότι αυτοί με το πραξικόπημα προκάλεσαν την τουρκική επέμβαση και εισβολή. Η εκδοχή και αντίληψη αυτή είναι λανθασμένη. Το πραξικόπημα ήταν η αφορμή, το πρόσχημα και τη διπλωματική πρόφαση για την εισβολή. Τα πραγματικά αίτια πρέπει να αναζητηθούν σε ευρύτερα θέματα γεωστρατηγικής και διεθνών συμφερόντων.

    Επί τέλους, ας ανοίξει ο “Φάκελος Κύπρου”, ώστε να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός την όλη και πραγματική αλήθεια για τα θλιβερά γεγονότα του 1974 και γνωρίσει τους φυσικούς αυτουργούς, συνεργούς και συνενόχους.