ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ 

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης Αντγος ε.α.

    Όπως όλοι γνωρίζουμε σήμερα η χώρα μας, τρία από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και συνδέονται μεταξύ των είναι: Η Οικονομική κατάσταση της χώρας, η εύρυθμη λειτουργία του Δημοσίου και η επικρατούσα πολιτική νοοτροπία που εμποδίζουν πλέον την χώρα να αυτονομηθεί. Αυτά μας πληροφορούν όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με άρθρα, αξιόλογοι Αρθρογράφοι και επιστήμονες. Με επισημάνσεις, με πιστικές ανησυχίες, με προβληματισμούς για το μέλλον της χώρας και τέλος, ακόμη και με προτάσεις απλής λογικής. Μια κατά την γνώμη μου λογική προσέγγιση και έστω με ένα σχέδιο, μακρόπνοης αντιμετώπισης κρίνεται πλέον αναγκαίο:

    Η Φιλελεύθερη οικονομική Δράση, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι οικονομολόγοι, για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει, να εξασφαλίσει στους πολίτες δυνατότητες ανταγωνιστικής παραγωγής  αγαθών και όχι σωτήρια λύση η είσοδος των στον κρατικό Κορβανά. Επίσης, είναι λογικό και πρέπον, οι αρμόδιες εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας, να προβληματίζονται πολύ σοβαρά με το γεγονός ότι η χώρα μας κατέχει την πρώτη θέση μέσα στην Ε.Ε. σε αναλογία Δημοσίων υπαλλήλων. Το Κόμμα και ο λαϊκισμός των Κυβερνήσεων μετά την Μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, δημιούργησε αυτή την δυσαναλογία, εις βάρος της Οικονομίας της χώρας μας, συμπαρομαρτούσης και της απαράδεκτης γραφειοκρατίας. Είναι επίσης γνωστό ότι, μετά την Μεταπολίτευση η χώρα μας, δεν είχε καμία οικονομική υποχρέωση στο εξωτερικό.  Σήμερα η χώρα μας, μέσα στην Ε.Ε. είναι η μοναδική των μεγάλων αντιθέσεων, που διαθέτει τους πιο πλούσιους και τους πιο φτωχούς ανθρώπους και με ένα κράτος εγκληματικά υπερχρεωμένο, καίτοι εισήλθε στην χώρα μας, τα  τελευταία τριάντα χρόνια, πακτωλός χρημάτων.

    Αυτό! εάν δεν οφείλεται στην κακή διαχείριση των εκάστοτε κυβερνήσεων και την κλοπή από τους κατέχοντες και μετέχοντες, τότε που οφείλεται; Ασφαλώς όχι στον εργαζόμενο και στον αγωνιζόμενο για τον επιούσιο. 

    Για να υπάρξουν πιθανότητες εξόδου από την μεγάλη αυτή οικονομική κρίση και την αποκατάσταση της αυτοκυριαρχίας μας, κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να αλλάξει το ταχύτερο η ψυχολογία των φορέων από τους οποίους εξαρτάται η οικονομία μας. Ήτοι: Της Κυβέρνησης των επιχειρηματιών,  των επαγγελματιών, των υπαλλήλων, των καταναλωτών και προ παντός των πάσης φύσεως παραγωγών.

    Μέτρα που πρέπει να ληφθούν από το κράτος, υπό την προϋπόθεση των αιωνίων δογματικών Αρχών : « Η δικαιοσύνη είναι πηγή όλων των αρετών» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ) και « Αν ήταν ανάγκη ν’ αδικώ ή ν’ αδικούμαι θα προτιμούσα το δεύτερο» (ΠΛΑΤΩΝ), είναι λοιπόν, κατά την γνώμη των σκεπτόμενων Ελλήνων τα παρακάτω:

      ● Μείωση των βουλευτών του Ελληνικού κοινοβουλίου σε 200. Σας δίνει την δυνατότητα σ’ αυτό και το Σύνταγμα των Ελλήνων.  Έτσι, οι Βουλευτές θα δώσουν πρώτοι το παράδειγμα για μέτρα.

      ● Δημιουργία ΠΙΝΑΚΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΥΛΙΚΩΝ (Π.Ο.Π.Υ.), για κάθε Δημόσιο κατάστημα. Βάσει αυτών θα είναι οργανωμένα όλα ανεξαιρέτως τα Δημόσια καταστήματα. Προσλήψεις στο Δημόσιο θα γίνονται, χωρίς δυνατότητα κομματικής επέμβασης, με Πανελλαδικές εξετάσεις, κατόπιν προτάσεως της αρμόδιας υπηρεσίας λόγω χηρείας θέσεων (συνταξιοδότηση, απώλεια υγείας, παραίτηση ή τροποποιήσεως Π.Ο.Π.Υ.). Έτσι! Δεν θα χρειάζεται καμία απόλυση από το δημόσιο, ώστε να δημιουργείται κοινωνικό πρόβλημα. Πλην καταδικαστικών αποφάσεων δικαστηρίων.

      ● Μείωση των δαπανών των διαφόρων Υπουργείων, όχι έτσι αόριστα αλλά με καθορισμένο ποσό εκ των προτέρων ετησίως. Αλλιώς, κτίζουμε στην Άμμο.

      ● Αυστηρές ποινές για την φοροδιαφυγή. Δεν είναι δυνατόν ένας που διαθέτει μεγάλη περιουσία και ζει πλουσιοπάροχα, να δηλώνει εισόδημα 10000 – 20000 € ετησίως.

      ● Ουδεμία μείωση των μισθών και των συντάξεων του Δημοσίου, που είναι κάτω από 2000 €, καθαρό μηνιαίο εισόδημα και για μια πενταετία τουλάχιστον ουδεμία αύξηση.

      ● Οι Τράπεζες να αυξήσουν τον τόκο των καταθετών και να συνδράμουν ουσιαστικά στην εξυπηρέτηση των επαγγελματιών.

      ● Να συνδράμει το Κράτος ουσιαστικά στις παραγωγικές επιχειρήσεις και ιδίως σε αυτές που έχουν ανταγωνίσιμη παραγωγή και με εξαγωγές στο εξωτερικό.

.Εις ότι αφορά την Βαβυλωνία της φορολογίας, θα πρέπει να υπάρχει ένας φόρος[10% ή 15%] για όλα τα εισοδήματα μικρά και μεγάλα, χωρίς καμία εξαίρεση.

      ● Να προτρέπει το Κράτος τους νέους σε δημιουργικές εργασίες παραγωγής ανταγωνιστικών αγαθών και όχι να καταστήσει όνειρο κάθε νέου πως θα μπορέσει να εισέλθει στο Δημόσιο, δηλ. στον κρατικό Κορβανά.

      ● Είναι Εθνικά αδικαιολόγητο και  απαράδεκτο για την ελληνική οικονομία  η πρόσληψη μονίμων Στρατιωτών, χωρίς προγραμματισμό και να μειώνεται η θητεία, χωρίς να το απαιτεί ο Ελληνικός λαός.  Δηλαδή, η μοναδική προσφορά κάθε Έλληνα προς την πατρίδα και μάλιστα στις δύσκολες  αυτές εποχές για την Ελλάδα να απαξιώνετε, κόντρα στις επιθυμίες του Ελληνικού λαού, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων και κατ’ επέκταση στην Άμυνα της χώρας και  στην οικονομία. Η Πατρίς δεν μας ανέθρεψε και δεν μας εμόρφωσε, για να της αρνηθούμε πάσα ανταμοιβή, έχει το δικαίωμα να απαιτήσει και να χρησιμοποιήσει προς όφελός της, τις σκέψεις μας, τις πράξεις μας, ακόμη! και την ζωή μας.

      ● Να απαιτηθεί από το Κεφάλαιο η αύξηση της δραστηριότητας σε εξαγωγές με ταυτόχρονη αύξηση θέσεων εργασίας και με μείωση εισαγωγών σε προϊόντα τουλάχιστον που παράγει η Ελληνική γη (πατάτες, κρεμμύδια, λεμόνια, λαχανικά κ.λπ.. ακόμα και λάδι).

    ..Είναι τραγικό είναι απαράδεκτο, είναι καταστροφικό, να φεύγουν οι Ελληνικές Επιχειρήσεις στα όμορα κράτη και να χάνει το Ελληνικό Δημόσιο έσοδα και θέσεις εργασίας Ελλήνων εργαζομένων. Εάν οι διοικούντες τον ιερό αυτό τόπο, είχαν λίγο εθνικό φιλότιμο, δεν θα έπρεπε να τους πιάνει ύπνος. Για το θέμα αυτό κάτι πρέπει να γίνει, πρέπει επιτέλους να δημιουργηθούν και στην Ελλάδα ευνοϊκές προϋποθέσεις ως προς το επιχειρείν.

      ● Και το τελευταίο, θα πρέπει να ενημερώνουν συνεχώς οι υπουργοί δια μέσου των Μ.Μ.Ε, όντας το παράδειγμα οι ίδιοι, ότι ο Ελληνικός λαός να εφαρμόζει τους Νόμους του Κράτους, ενσυνείδητα, χωρίς τον φόβο της ποινής ή των άλλων κυρώσεων. Στις Δημοκρατίες οι πολίτες θα πρέπει να σέβονται αλλά και να φοβούνται τους Νόμους όπως στις τυραννίες φοβούνται οι λαοί τον τύραννο.

«Να προτρέπετε τους νέους προς την αρετή, όχι μόνο με συμβουλές αλλά και με παράδειγμα των πράξεών σας» (ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ).