Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ Ο ΡΩΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ
Γεώργιος Επιτήδειος
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ της 25ης Μαΐου στις Βρυξέλλες, κινήθηκε σε πλαίσια τυπικών διαδικασιών καί
διατυπώσεων, χωρίς, επί του παρόντος, να
καταλήξουν οι αποφάσεις της σε δεσμευτικά μέτρα, γιά την αντιμετώπιση των
θεμάτων που απασχολούν τη Συμμαχία. Αυτό ήταν αναμενόμενο, δεδομένου ότι η
κανονική Σύνοδος Κορυφής έχει προγραμματισθεί γιά το 2019, αν καί πολλές χώρες
εκτιμούν ότι οι διεθνείς εξελίξεις απαιτούν να πραγματοποιηθεί αυτή το 2018.
Είναι λοιπόν προφανές πως η Σύνοδος των Βρυξελλών που ονομάσθηκε «Ειδική Συνάντηση Κορυφής», αποσκοπούσε
στο να γνωρίσουν οι εταίροι του ΝΑΤΟ τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ ο οποίος, όπως
εύκολα διαπιστώνεται, είναι διαφορετικός από τους προκατόχους του.
Τα δύο θέματα που κυριάρχησαν ήταν η
συμμετοχή του ΝΑΤΟ στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και η μεγαλύτερη
συμμετοχή των κρατών-μελών στις αμυντικές δαπάνες της Συμμαχίας. Μάλιστα, ο
Αμερικανός Πρόεδρος στην ομιλία του, δεν δίστασε να ασκήσει κριτική
επισημαίνοντας πως τα 23 από τα 28 κράτη- μέλη του ΝΑΤΟ, εξακολουθούν να μην
καταβάλλουν το 2% του προϋπολογισμού τους γιά αμυντικές δαπάνες με αποτέλεσμα,
να επιβαρύνεται ο Αμερικανός φορολογούμενος. Στο σημείο αυτό αξίζει ν'
αναφερθεί ότι η Ελλάδα, παρά τη δυσχερή οικονομική θέση στην οποία βρίσκεται,
είναι από τις ελάχιστες χώρες που εμφανίζεται συνεπής στις νατοϊκές οικονομικές
υποχρεώσεις της σε αντίθεση με εύρωστα
οικονομικά κράτη, όπως η Γερμανία, που δεν
έχουν δείξει τέτοιες προθέσεις.
Γιά την αντιμετώπιση της
τρομοκρατίας, το ΝΑΤΟ θα συμμετέχει σε μία Παγκόσμια Συμμαχία κατά του ISIS όχι
με στρατεύματα επί του εδάφους αλλά, με διάθεση αεροσκαφών τύπου AWACS, γιά κοινές αποστολές Εναερίου Επιτηρήσεως.
Επίσης θα συγκροτηθεί Επιτελείο το οποίο θα σχεδιάζει αυτού του τύπου τις
επιχειρήσεις από τα Στρατηγεία του ΝΑΤΟ σε Βρυξέλλες καί Μόνς. Η παραπάνω απόφαση ελήφθη επειδή οι δυνάμεις
του ISIS είναι αποδυναμωμένες, η δε κατάληψη των θέσεών του σε Ράκκα καί
Μοσούλη, είναι θέμα χρόνου. Η εξέλιξη αυτή δυσανασχέτησε τις Γαλλία καί
Γερμανία διότι, η παρουσία του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή, υποβαθμίζει τον δικό τους
ρόλο στην περιοχή.
Η επιμονή των ΗΠΑ γιά αύξηση των αμυντικών δαπανών των
Ευρωπαίων Συμμάχων, εντάσσεται στα πλαίσια της υλοποιήσεως της Στρατηγικής των
προκατόχων του Τραμπ γιά στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας με την δημιουργία
ενός ασφυκτικού κλοιού γύρω καί, κυρίως, στο μαλακό υπογάστριο της χώρας. Αυτό
θα επιτευχθεί μόνο με την συγκρότηση καί την συνεχή παρουσία μίας ισχυρής
στρατιωτικής δυνάμεως, η οποία δεν είναι δυνατόν να διατεθεί μόνον από τις ΗΠΑ,
και γιά οικονομικούς αλλά καί γιά πολιτικούς, περισσότερο, λόγους. Είναι λοιπόν
απαραίτητη η παρουσία καί των χωρών της ΕΕ. Άλλωστε με την Ρωσία συνορεύουν
Ευρωπαϊκές χώρες.
Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής,
μετά την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Βαρσοβίας, (Ιούλιος 2016), το ΝΑΤΟ έχει αναπτύξει δυνάμεις στα κράτη
της Βαλτικής και την Πολωνία, καθώς επίσης καί στις Ρουμανία καί Πολωνία γιά
την λειτουργία της λεγομένης «Πυραυλικής Ασπίδας» που συνδυάζεται καί με
Ναυτική παρουσία σε Εύξεινο Πόντο, Βαλτική, Βόρειο Ατλαντικό, Αιγαίο και Μεσόγειο.
Γιά να δικαιολογήσει την στοχοποίηση της Ρωσίας, το ΝΑΤΟ προβάλλει ισχυρισμούς
περί επιθετικής συμπεριφοράς της Μόσχας, επικαλούμενο το γεγονός ότι η Ρωσία,
ενοχλημένη από τις παραπάνω μεθοδεύσεις αντιδρά, είτε αυξάνοντας τις
στρατιωτικές της δυνατότητες, είτε αναπτύσσοντας καί αυτή στρατεύματα στην
ευρωπαϊκή της μεθόριο, είτε συνάπτοντας πάσης φύσεως σχέσεις με χώρες που
ανήκαν στο παρελθόν στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ. Η πολιτική αυτή απετέλεσε το άλλοθι που
επικαλέσθηκε ο Τράμπ στην ομιλία του στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες.
Ωστόσο, η παρουσίαση της εικόνας
μίας επιθετικής καί απειλητικής Ρωσίας δε φαίνεται να πείθει. Οι περισσότεροι
Ευρωπαίοι έχουν αντιληφθεί ότι η σημερινή
Ρωσία δεν είναι η παλαιά Σοβιετική Ένωση καί κωφεύουν στις προτροπές του ηγετικού κύκλου
της ΕΕ γιά αύξηση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ενώσεως. Διαφωνούν λοιπόν με
την πολιτική της δαιμονοποιήσεως της Ρωσίας καί δεν βλέπουν τον λόγο να
εμπλακούν σε ένα αγώνα δρόμου στρατιωτικών εξοπλισμών. Πολύ δε περισσότερο όταν
είναι προφανές ότι οι κίνδυνοι που καλείται να αντιμετωπίσει η διεθνής
κοινότητα δεν έχουν σχέση αποκλειστικά με ένα κράτος ούτε περιορίζονται σε μία
συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή αλλά έχουν περισσότερο μορφή διεθνούς
χαρακτήρα, με επίκεντρο τα θέματα της τρομοκρατίας και της παράνομης
μεταναστεύσεως.
Από την άλλη πλευρά, η δυσχερής
οικονομική κατάσταση των περισσοτέρων κρατών μελών της ΕΕ, δεν επιτρέπει την
πολυτέλεια της σπατάλης κονδυλίων γιά σκοπούς που δεν εξυπηρετούν την επίλυση
των σοβαρών προβλημάτων της φτώχειας, της ανεργίας καί της κοινωνικής
εξαθλιώσεως. Επί πλέον, σε ότι αφορά το θέμα της τρομοκρατίας και του ΙSIS, η
μόνη χώρα που επιδεικνύει αποφασιστικότητα καί αποτελεσματικότητα γιά την αντιμετώπισή τους είναι η Ρωσία.
Με βάση τα προαναφερθέντα, γίνεται
αντιληπτό ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αποτελέσει πολύτιμο σύμμαχο του ΝΑΤΟ στην
αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων και κινδύνων, εάν αυτό αποφάσιζε να
παραμερίσει τις εμμονικές ιδεοληψίες και τα μικροπολιτικά συμφέροντα που
εμποδίζουν την προσέγγισή του με την Μόσχα. Την παραπάνω πραγματικότητα
φαίνεται να έχει αντιληφθεί ο Τράμπ καί αυτό εικάζεται από την «παράλειψή» του να
επιβεβαιώσει την δέσμευση των ΗΠΑ γιά τήρηση του Άρθρου 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ που προβλέπει την
συλλογική άμυνα, την υποχρέωση δηλαδή όλων των χωρών μελών να υπερασπισθούν από
κοινού ένα άλλο μέλος, όταν αυτό δεχθεί επίθεση από κάποιο εχθρό.
Γεώργιος Επιτήδειος Αντιστράτηγος ε.α
Ευρωβουλευτής Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου