Ο Άκης, ο Τάκης και άλλα

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ 

Ο Άκης, ο Τάκης και άλλα

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Χρήστος Μπολώσης

    Εν αρχή ην ο Άκης!

    Ο Άκης μου ήταν συμπαθής, διότι όταν ήταν στα ντουζένια του, δεν εξέπεμπε εκείνη την αντιπαθητικότητα των περισσοτέρων πασόκων. Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλουν εξήγηση.

    Εκείνα τα 200 χιλιάρικα της εγγυήσεως ρε παιδιά, κομματάκι πολλά δεν είναι; Βέβαια θα πει κάποιος ότι οι φίλοι γι’ αυτό είναι.  Άλλωστε οι πρεσβύτεροι εξ ημών θυμόμαστε εκείνο το «Πιστεύω τω φίλω. Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει», που περιλαμβανόταν στο Αναγνωστικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας του  Γεωργίου Ζούκη. Και αν δεν θυμόμαστε αυτό, θα θυμόμαστε το «Φίλος έδωσε εις φίλον τριαντάφυλλο με φύλλον». Τέτοια ωραία. Βρέθηκαν εκεί 200 χιλιάδες φίλοι και έδωσαν από 1 ευρώ ο ένας και νάτος ο Άκης όξω και να λείπουν τα ψουψουψου και μουμουμου και τα κρυφογελάκια. Οι φίλοι…

    Βγαίνει το λοιπόν ο Άκης καταταλαιπωρημένος, σαν τον Ξανθόπουλο όταν αποφυλακιζόταν από τους τούρκους και περιμένεις να δεις να τον περιμένει ένα φιατάκι 128 πέμπτο χέρι, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενα της Βίκυς, δεν υπήρχε φράγκο να πάρει κουρτίνες για το σπίτι της. Και αντ’ αυτού, τον περίμενε μία κουρσάρα κάτσε καλά, που λίγο ακόμη και θα απογειωνόταν. Χιλιόμετρο και δεκάευρω. Για κάτσε ρε μεγάλε. Πώς; Μα οι φίλοι. Πάει καλά! Εδώ, όπως αντιλαμβάνεσθε δεν ισχύει το «με προδώσαν οι φίλοι μου», που λέει και ο Πάριος…

    Ο αναξιοπαθών  Άκης λοιπόν, βγήκε από την φυλακή και αντί να πάει στο φτωχικό του να ξαποστάσει, κάνει περατσάδα από την Χαριλάου Τρικούπη νοσταλγώντας προφανώς περισσότερο το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ από το παιδί του, το οποίο  και τον αναζητούσε συνεχώς, σύμφωνα με τα λεγόμενα της Βίκυς. Εκεί είναι που εμφανίζεται η λαϊκιά τραγουδίστρια Μπούλα Σκύλα και ωρύεται χορεύοντας τσιφτετέλι: «Άπονεεεε. Τύρανεεεεε. Άφησες το παιδάκι μας και πήγες με την Φώφη» και ακολουθεί σόλο μπαγλαμάς.

    Εδώ; Οι φίλοι; Όχι εδώ είναι οι εχθροί και σε λίγο βλέπω να γίνεται της κακομοίρας στο ευαγές ίδρυμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ. Τέλος ο Άκης

    Έχουμε πει και παλιότερα και όποιος δεν το θυμάται να παντρευτεί μία κούκλα σαν την κυρία Μακρόν. Όλοι οι διάσημοι και ιδίως αυτοί που ειδικεύονται στα προβλήματα του λαού (πολιτικοί, καλλιτέχνες), έχουν γεννηθεί, κατά δήλωσή τους, στα Καμίνια, στην Κοκκινιά (ποτέ Νίκαια), στην Καισαριανή κ.λπ., έχουν δε κάνει όλα τα επαγγέλματα από εφημεριδοπώλης μέχρι… το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Από τον κανόνα δεν θα μπορούσε να λείψει ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο οποίος δήλωσε ότι έχει ζήσει 2 χρόνια στο Αιγάλεω ( !!!!!!!!!!!!  ) και συνεπώς ξέρει τι θα πει ανεργία. Μπορεί λοιπόν να ξέρει, που δεν ξέρει, μόνο για το Αιγάλεω ο κ. υπουργός αλλά έχει μαύρα μεσάνυχτα για όλη τη υπόλοιπη Ελλάδα. Και ποιός του είπε, ότι όσοι μένουν στο Αιγάλεω είναι άνεργοι; Και με μόλις δύο χρόνια εισέδυσε και έμαθε τα προβλήματα του City; Οαααααααααααα που θα έλεγε και ο αυθεντικός Αιγαλιώτης Γιώργος Ζαμπέτας. Αν νομίζει ο κ. υπουργός ότι αυτή είναι σοβαρή επιχειρηματολογία, τότε ξέρουμε γιατί πάμε κατά διαβόλου. Τέλος και ο Τζανακόπουλος.

    Όλοι είμαστε μάρτυρες του τραγικού τελικού του Κυπέλλου Ελλάδος που έγινε το περασμένο Σάββατο στο ανέτοιμο Πανθεσσαλικό. Υπεύθυνοι; Πολλοί. Παραίτηση, ή έστω συγγνώμη, ούτε ένας. Βγαίνει η Αστυνομία, η οποία επί μισή και πλέον ώρα παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα από διακεκριμένη θέση πρώτο τραπέζι πίστα και λέει «Συλλάβαμε 4». Εδώ έγινε Περλ Χάρμπορ και η ΕΛΑΣ συνέλαβε 4! Βγάνει η ΕΠΟ και λέει «Εμείς είμαστε για το αγωνιστικό και όχι για τα άλλα και φταίνε οι δημοσιογράφοι που τα ‘’φουσκώσανε’’». Στους δημοσιογράφους μπορείς να καταλογίσεις μύρια όσα και ότι βεβαίως είναι συνυπεύθυνοι με τα εμπρηστικά κείμενά τους για όσα συνέβησαν και θα συμβούν στο μέλλον, αλλά προχθές δεν υπερέβαλλαν ούτε κατά χιλιοστό. Άλλωστε, τι να μου πει εμένα ο δημοσιογράφος όταν η εικόνα μιλούσε μόνη της. Και το ωραίο; Οι «επιστήμονες» τήρησαν ευλαβικότατα ενός λεπτού σιγή εις μνήμη  φίλαθλου, που τον έφαγαν μπορεί και αυτοί που αιδημόνως τηρούσαν την σιγή. Όμορφα πράγματα. Νοικοκυρεμένα. Πάει και ο τελικός.

    Είναι κατανοητό να γίνεται κυριολεκτικά μάχη για εκείνη την έρημη την τηλεθέαση. Τώρα το πώς μετράται, είναι μία άλλη υπόθεση που δεν τη ξέρω και μάλλον δεν θα την μάθω ποτέ, αφού εμένα ουδείς ποτέ με ρώτησε τι βλέπω ή τι θα ήθελα  να βλέπω. Τέλος πάντων…

    Το κυνήγι λοιπόν, επιτρέπει την χρήση παντός μέσου. Ακόμη και γελοίου. Έτσι πρωί – πρωί της Πρωτομαγιάς και αφού παρήλασε από τον δέκτη μου όλη η πλημμυρίδα των ερυθρών σημαιών με τους συντρόφους που μέχρι τώρα φώναζαν ότι «Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία», ώσπου την έκαναν με Νόμο αργία (την ξανάκαναν δηλαδή, διότι πριν την είχε κάνει ο Γ. Παπαδόπουλος…) και ησύχασαν. Μίλησαν και 2-3 συνδικαλιστάδες της συμφοράς για τη σημασία της Πρωτομαγιάς και αυτό ήταν.   Όμως εκείνο που σε έκανε πραγματικά να γελάς (ή και να κλαις) ήταν η εμφάνιση της παρουσιάστριας. Μέσα στο κλίμα της ημέρας λοιπόν, η χαριτόβρυτη κοπέλα είχε φορέσει στο κεφάλι της ένα λουλουδένιο στεφάνι με όλη την εικόνα να παραπέμπει σε λιθογραφίες του προπερασμένου αιώνα με την Γενοβέφα και την ατιμασθείσα κόρη. Εν τάξει, τους αρχαίους με το «Παν μέτρον άριστον», τους έχουμε εξωπετάξει.  Τουλάχιστον την θυμόσοφη νεοελληνική ρήση «Είπαν στον τρελό να χ…. κι έβγαλε και τ’ άντερά του» δεν την γνωρίζουν;.

    Τέλος και το καραγκιοζιλίκι.