Απόσπασμα απο το αρθρο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Τσάτσου το 1954.
Το έστειλε ο Φώτης Δονόπουλος
«Ο
έλληνας δε συχωρνάει στο συμπολίτη του καμμιά προκοπή. Όποιον τον ξεπεράσει ο
έλληνας τον φθονεί με πάθος. Και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίσει από
εκεί που ανέβηκε, θα το κάνη. Μα το πιο σπουδαίο, για να καταλάβης τον έλληνα,
είναι να σπουδάσης τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνει το φθόνο του, τον τρόπο που
εφεύρε για να γκρεμίζη καλλίτερα. Είναι ένας τρόπος πιο κομψός από το δικό μας,
γέννημα σοφιστικής ευστροφίας και διανοητικής δεξιοτεχνίας. Δεν του αρέσει η
χοντροκομμένη δολοφονία στους διαδρόμους του Παλατιού, αλλά η λεπτοκαμωμένη
συκοφαντία, ένα είδος αναίμακτου ηθικού φόνου, ενός φόνου διακριτικότερου και
εντελέστερου, που αφήνει του δολοφονημένου τη σάρκα σχεδόν ανέπαφη, να περιφέρη
την ατίμωση και τη γύμνια της στους δρόμους και στις πλατείες.
Διότι
και τη ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ , αγαπητέ μου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυμάσιοι, οι
φιλότεχνοι έλληνες, οι πρώτοι δημιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Το να
επινοήσης ένα ψέμα για κάποιον και να το διαλαλήσης, αυτό είναι κοινότυπο και
άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε
εξευτελίζει. H τέχνη είναι να συκοφαντής, χωρίς να ενσωματώνεις πουθενά
ολόκληρη τη συκοφαντία, μόνο να την αφήνεις να τη συνάγουν οι άλλοι από τα
συμφραζόμενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει. H τέχνη,
είναι να βρίσκης το διφορούμενο λόγο, που άμα σε ρωτήσουν γιατί τον είπες, να
μπορής να πης πως τον είπες με την καλή σημασία, και πάλι εκείνος που τον
ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήση με την κακή του σημασία. Αυτό
είναι το αγχέμαχο όπλο με το οποίο πολεμάει ο έλληνας τον έλληνα, ο ηγέτης τον
ηγέτη, ο φιλόσοφος το φιλόσοφο, ο ποιητής τον ποιητή, αλλά και ο ανάξιος τον
άξιο, ο ουσιαστικά αδύνατος τον ουσιαστικά δυνατό.»
Αποσπασμα απο
Αρθρο του αειμνηστου Τσατσου εν ετη 1954....Επικαιρο οσο ποτε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου