Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017

ΓΙΟΡΤΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ.



ΓΙΟΡΤΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ.
ΜΕΛΕΤΗ-ΕΡΕΥΝΑ-ΑΝΑΛΥΣΗ: Γιώργος Φωτόπουλος,
    Για το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων που ακολουθεί το παλαιό Εορτολόγιο, οι γιορτές Αυγούστου αρχίζουν στην ουσία με τη                  
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ.
ΚΑΙ  ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ
    Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και αξίζει να την σχολιάσουμε σε λίγες γραμμές:
    Τη νύκτα λοιπόν της επετείου της Μεταμορφώσεως 18 προς 19 Αυγούστου χιλιάδες χριστιανοί κατακλύζουν το χώρο της Ιεράς Μονής αλλά και την ευρύτερη περιοχή και μέσα στην Πατριαρχική ολονύχτια Θεία Λειτουργία, καρτερούν να έλθει η Αγία Νεφέλη. «Ιδού νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς και ιδού φωνή εκ της νεφέλης λέγουσα: Ούτος εστίν ο υιός μου ο αγαπητός εν ω ηυδόκησα. Αυτού Ακούετε».
    Σιγοψάλλοντας δέονται καρτερικά οι πιστοί να αντικρύσουν ένα λαμπρό σύννεφο που ανεβαίνει σαν άχνη, σαν καπνός, σκεπάζει το μοναστήρι, την αυλή και το βουνό και νοιώθεις το άγγιγμά Του. Αυτή είναι η Αγία Νεφέλη που μόνο μια φορά το χρόνο κάνει την παρουσία Της, στο Θαβώρειο της Μεταμορφώσεως Όρος.
    Τη βραδιά αυτή πάνω στο Θαβώρ σμίγουν οι Ελληνικές, Αραβικές, Ρώσικες, Σέρβικες, Ρουμάνικες και πολλές άλλες φωνές, σμίγουν τα δάκρυα με την προσευχή, γιατί το θαύμα της Αγάπης συντελέστηκε.
    Αξίζει πραγματικά ο κάθε ορθόδοξος και όχι μόνο Έλληνας να είχε την τύχη να παρευρεθεί μια χρονιά για να διαπιστώσει ο ίδιος το θαύμα της Αγίας Νεφέλης
ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
    Κατά τη διήγηση των Ευαγγελιστών, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήρε από τους 12 μαθητές τον
Πέτρο, τον   Ιωάννη   και τον Ιάκωβο και ανέβηκε στό όρος Θαβώρ για να προσευχηθεί.
    Όπως σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Eπήρε δε τρεις μόνους Aποστόλους, ως προκρίτους και υπερέχοντας. O μεν γαρ Πέτρος επροκρίθη, επειδή ηγάπα πολλά τον Xριστόν. O δε Iωάννης, επειδή ηγαπάτο από τον Xριστόν. O δε Iάκωβος, επειδή εδύνετο να πίη το ποτήριον του θανάτου, το οποίον και ο Kύριος έπιεν».
    Οι τρεις μαθητές Του, όπως ήταν κουρασμένοι από τη δύσκολη ανάβαση στο Θαβώρ και ενώ κάθισαν να ξεκουραστούν, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Όταν, ξύπνησαν, αντίκρισαν απροσδόκητο και εξαίσιο θέαμα. Το πρόσωπο του Κυρίου άστραφτε σαν τον ήλιο, και τα φορέματα Του ήταν λευκά σαν το φως. Τον περιστοίχιζαν δε και συνομιλούσαν μαζί Του δυο άνδρες, ο Μωϋσής και ο Ηλίας. Γράφει χαρακτηριστικά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Έφερε δε εις το μέσον τους τον Mωυσήν και τον Ηλίαν, διά να διορθώση τας σφαλεράς υποψίας, οπού είχον οι πολλοί περί αυτού. Kαθότι, άλλοι μεν έλεγον τον Kύριον, πως είναι ο Ηλίας. Άλλοι δε, πως είναι ο Iερεμίας. Διά τούτο λοιπόν επαράστησεν εις το Θαβώρ τους πρώτους και κορυφαίους Προφήτας, διά να γνωρίσουν οι μαθηταί, και διά των μαθητών όλοι οι άνθρωποι, πόση διαφορά είναι αναμεταξύ του Xριστού, και των Προφητών. O μεν γαρ Xριστός, είναι Δεσπότης. Oι δε Προφήται, είναι δούλοι. Kαι ίνα μάθουν, ότι ο Kύριος έχει την εξουσίαν του θανάτου και της ζωής. Διά τούτο, από μεν τους αποθαμένους, έφερε τον Mωυσήν. Aπό δε τους ζωντανούς, έφερε τον Ηλίαν».
    Αφού οι μαθητές συνήλθαν κάπως από την έκπληξη, ο πάντα ενθουσιώδης, Πέτρος, θέλοντας να διατηρηθεί αυτή η αγία μέθη που προκαλούσε η ακτινοβολία του Κυρίου, ικετευτικά είπε να στήσουν τρεις σκηνές. Μια για τον Κύριο, μια για το Μωϋσή και μια για τον Ηλία. Πριν προλάβει, όμως, να τελειώσει τη φράση του, ήλθε σύννεφο που τους σκέπασε και μέσα απ’ αυτό ακούστηκε φωνή που έλεγε:
    «Οὗτος ἐστὶν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός· αὐτοῦ ἀκούετε» (Λουκά, θ’ 28-36). Δηλαδή, Αυτός είναι ο Υιός
μου ο αγαπητός, που τον έστειλα για να σωθεί ο κόσμος. Αυτόν να ακούτε.
    Οφείλουμε, λοιπόν, και εμείς όχι μόνο να Τον ακούμε, αλλά και να Τον υπακούμε. Σε οποιοδήποτε δρόμο μας φέρει, είμαστε υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε. Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, ως σπουδαία δεσποτική εορτή, αποτελεί εξαίρεση εθιμικά καθιερωμένης ιχθυοφαγίας, μέσα στην σύντομη αλλά αυστηρή νηστεία του Δεκαπενταύγουστου. Ανήμερα δε, προσφέρουν στους ναούς τα πρώτα σταφύλια της χρονιάς, για να ευλογηθούν από τον ιερέα μετά την θεία λειτουργία, και να διανεμηθούν ως ευλογία στους πιστούς. Σε ορισμένους μάλιστα τόπους προσφέρουν στον ναό το πρώτο λάδι της χρονιάς, για να ευλογηθεί, ώστε η ευλογία να επεκταθεί και στην υπόλοιπη παραγωγή. Πρόκειται για το αρχαίο έθιμο των απαρχών, της προσφοράς δηλαδή των πρώτων καρπών στον Θεό, μια μορφή αναίμακτης τελετουργικής θυσιαστικής προσφοράς, που πέρασε και στον χριστιανισμό. Ο λαϊκός άνθρωπος, προσκομίζοντας για ευλογία τις απαρχές των καρπών και των γεννημάτων του, αναθέτει ουσιαστικά την ελπίδα της επιβίωσής του
στον Θεό, από τον οποίο ζητά ευλαβικά να συνεργήσει, για να επιτύχει η σοδειά, από την οποία εξαρτάται και η επιβίωση ολόκληρης της παραδοσιακής κοινότητας. Ήδη στους Αποστολικούς Κανόνες επιτρέπεται η προσαγωγή στον ναό σταφυλιών, όχι όμως και άλλων οπωρικών, ενώ ο Θεόδωρος Βαλσαμών, ερμηνεύοντας τον Δ΄ Κανόνα των Αγίων Αποστόλων, ερμηνεύει την εξαίρεση αυτή των σταφυλιών από το ότι το κρασί, που προέρχεται από αυτά, χρησιμοποιείται για την παρασκευή της θείας κοινωνίας. Έτσι, τα ευλογημένα σταφύλια μοιράζονται και τρώγονται μαζί με το αντίδωρο.
    Δεν πρέπει εξ άλλου να ξεχνάμε ότι στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος είναι αφιερωμένοι οι ναοί των μεγαλύτερων και επιβλητικότερων ελληνικών φρουρίων, γεγονός που δείχνει την σημασία, θρησκευτική και εθνικά αναγεννητική, που ο λαός μας ανέκαθεν έδινε στην μεγάλη αυτή εορτή.
  Θεσσαλονίκη 18 Αυγούστου

1 σχόλιο:

  1. Η Θαβώρεια μεταμόρφωση! Ένα ακόμα Ιουδαιοχριστιανικό παραμύθι που βιάζει κάθε ανθρώπινη λογικότητα. Κείμενα των 17 αιώνων που κάποιοι έγραψαν, αντέγραψαν, έκοψαν, έραψαν και έκτοτε οι πολλοί χωρίς προσωπική αντίληψη που απλώς τα διάβασαν ή τα άκουσαν υποχρεούνται τυφλά και φανατικά να τα πιστεύουν ως γεγονότα ιστορικά και αληθή. Το υποτιθέμενο «γεγονός» περιγράφεται λεπτομερέστατα από τους τρεις «Συνοπτικούς» (Ματθαίος 17: 1-19, Μάρκος 9: 2-8, Λουκάς 9: 28-36), που όμως ήταν απόντες και δεν αναφέρεται καν από τον παρόντα και αυτόπτη Ιωάννη. Προφανώς δεν το θεώρησε και τόσο σημαντικό. Και οι δυο εγκληματικές Παλαιοδιαθηκικές φυσιογνωμίες του Ηλία και του Μωυσή που βρέθηκαν εκεί πως αναγνωρίστηκαν από τους τρεις εκλεκτούς μαθητές; Τους σύστησε κάποιος ή το έγραφαν στο μέτωπο; Χώρια ο Γιαχβέ(Χ) που βροντοφώναζε για ακόμα μια φορά μέσα από τα σύννεφα επιβεβαιώνοντας σε ποιούς άραγε? Ας μη μπούμε και στις μεταξύ τους αντιφάσεις γιατί θέλουμε σελίδες ολόκληρες. Αν όμως υπάρχει κανένα οπτικό ντοκουμέντο εμφανίσεως της Αγίας Νεφέλης (για ημέρα μιλάμε), ας το προβάλουν για να προβληματιστούμε και εμείς οι αμφισβητίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή