«Αφιέρωμα στη Μάχη του Υψώματος «Κολοκασίδη» Λευκωσία 16 Αυγούστου 1974»

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

«Αφιέρωμα στη Μάχη του  Υψώματος «Κολοκασίδη» Λευκωσία 16 Αυγούστου 1974»

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΚΟΜΑΝΤΟΣ  '74»

Αποφ. ίδρυσης Πρωτ. Αθηνών  με αρ. 1464/85 και  1146/2004//

– αρ.  Β.Σ. 13605/1985 Ν.Α  με αρ. 12.094.

Θεμιστοκλέους 3,  2ος όροφος , 10677 Ομόνοια  Αθήνα ΤΘ 3725

Τηλ-fax   γραφείου 210-3807378. τηλ προέδρου  210 -  9241222  κιν.  6934-779656.

 Email: comandos@hol. gr και ιστοσελίδα: www.comandos74.gr

Ο Σύλλογος μας «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74»

    Ο Σύλλογός μας δεν έχει καμία σχέση με πολιτικά κόμματα-οργανώσεις- εταιρείες και γενικότερα με τους εκπροσώπους  των κομμάτων κλπ,  που,  όταν εμείς πολεμούσαμε στην Κύπρο το έτος 1974, οι περισσότεροι από αυτούς ανέλαβαν διαχρονικά  την εξουσία  και τη διακυβέρνηση της χώρας για σαράντα τρία (43) χρόνια, διόρισαν παιδιά και εγγόνια, έφαγαν τον «αγλέουρα», καταχρέωσαν δυο αγέννητες γενιές και δε νοιάστηκε κανένας για τους συμπολεμιστές μας ή τα παιδιά τους, πολύ δε περισσότερο με αυτούς, που μας έστειλαν σαν αρνιά σε σφαγή, και ευθύνονται για τον ξεσπιτωμό  από τις πατρογονικές εστίες τους 200.000 Ελληνοκυπρίων, τους φόνους, τους βιασμούς, την απώλεια των περιουσιών τους και  την παράδοση αμαχητί της μισής  Κύπρου στους Τούρκους με τα γνωστά αποτελέσματα, εκπροσωπείται μόνο από τους Εκλεγμένους συμπολεμιστές μας στο Διοικητικό Συμβούλιο, τους Περιφερειακούς Αντιπροσώπους και τα Μέλη του.

Ταυτότητα

    Ο Σύλλογος μας «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74», συστήθηκε  με την αρ. 1464/85 απόφαση του πρωτοδικείου Αθηνών, Βιβλία Σωματείων 13605/1985, η οποία συμπληρώθηκε με την αρ. 1146/2004 ίδια και φέρει α/α στα αντίστοιχα βιβλία της ΠΕ. Αττικής 12.094 και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 21 του Ν.2641/98. και  την αρ.  812/7-6-2004 απόφαση της Δ/νσης ΓΕΣ/ ΔΕΠΑΘΑ Υπ. Άμυνας, ανήκει στα εφεδροπολεμικά μη κερδοσκοπικά σωματεία.

    Μέλη του είναι: Οι πενήντα δύο (52) Αξιωματικοί της 354 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών οι τριακόσιοι δέκα εννέα (319) Αξιωματικοί και Καταδρομείς της Α΄ Μοίρας Καταδρομών Μάλεμε Χανίων και οι είκοσι πέντε (25) Αξιωματικοί και Καταδρομείς της Γ΄ Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών Μεγάλο Πεύκο.

Σκοποί του Συλλόγου μας

    Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας, οι Περιφερειακοί αντιπρόσωποι και τα μέλη μας αγωνίζονται για την πραγματοποίηση του καταστατικού σκοπού του συλλόγου, που έγκειται, μεταξύ άλλων:

      -στη διατήρηση της μνήμης των πεσόντων στην Κύπρο το έτος 1974 νεκρών Ηρώων συμπολεμιστών μας, με την κατασκευή προτομών στους τόπους καταγωγής τους.Έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα είκοσι πέντε (25) μνημεία - προτομές,  απομένουν άλλες τέσσερα (4),  τα αποκαλυπτήρια των οποίων είναι προγραμματισμένα να γίνουν μέσα στο έτος  2017, την αντίστοιχη ετήσια τέλεση μνημόσυνων και τη μετά θάνατο δικαίωσή τους με προαγωγές κλπ, 

      - στην ηθική δικαίωση και αποκατάσταση των επιζώντων πολεμιστών της Κύπρου,

      -στη διάσωση και διάδοση της πολεμικής ιστορίας μας,

      -στην προστασία και προαγωγή των οικονομικών ή επαγγελματικών συμφερόντων των μελών τους, 

      -στην παροχή αρωγής σε μέλη και τις οικογένειες όσων από αυτούς χρήζουν βοήθειας και

      -τη λήψη κάθε μέτρου, που αποσκοπεί στην ικανοποίηση των δικαιολογημένων προσδοκιών τους και στην αναγνώριση  από την πολιτεία και την κοινωνία των αγώνων  και των θυσιών τους.

Διοικητικό Συμβούλιο

Πρόεδρος  Αφάλης Παν. 210- 9241222

Αντιπρόεδρος Κικής Σωτήρης  210 4003871,

Γενικός  Γραμματέας Γατσούλης Νικ. 6985-026033,

Ταμίας Παπαποστόλου Νικ. 210- 8619585 - 

Μέλη: Τσεβάς Βασίλης  210- 6622529,  Σαμπατάκος Γεώργιος  210-2514842, Τσαγκάρης Νικ.  210-9731012.

Θέμα «Αφιέρωμα στη Μάχη του  Υψώματος «Κολοκασίδη Λευκωσία 16 Αυγούστου 1974»

    Πριν σαράντα τρία (43) χρόνια, οι «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  Α΄ Μοίρας Καταδρομών, Μάλεμε Χανίων, συμμετείχαν στις ΝΙΚΗΦΟΡΕΣ  μάχες:

        Α.  στις 23 Ιουλίου 1974    του αεροδρομίου της Λευκωσίας κατά  των Τούρκικων Δυνάμεων,  σε χρόνο εκεχειρίας και μέρα μεσημέρι, (ως γνωστόν οι καταδρομικές  επιχειρήσεις πραγματοποιούνται νύχτα) και

        Β. στις 16 Αυγούστου 1974  Του Υψώματος Κολοκασίδη,  τα αποτελέσματα των οποίων  ήταν  καθοριστικά για το μέλλον της Κύπρου, αφού ματαίωσαν τα σχέδια της Τουρκίας  για αποκοπή-απομόνωση  της Λευκωσίας από την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο και στη συνέχεια την προσάρτησή της μισής Κύπρου στην Τουρκία.

    Δυστυχώς, επειδή προηγήθηκε των πολεμικών γεγονότων το πραξικόπημα της χούντας κατά του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, που έλαβε χώρα στις 15-20 Ιουλίου 1974, στο οποίο η μονάδα μας δεν έχει καμία σχέση-συμμετοχή, αφού εμείς κατεβήκαμε ουρανοκατέβατοι τη νύχτα της 21ης-22ας  με την επιχείρηση «ΝΙΚΗ» και επειδή χάθηκε ο πόλεμος,  όχι μόνο αγνοήθηκαν από την Ελληνική και Κυπριακή Δημοκρατία και οι υπηρεσίες, που προσφέραμε  τόσον εμείς,  όσο και οι αξιωματικοί μας στην πατρίδα, αλλά αντιμετωπιζόμαστε από το ΥΕΘΑ, ειδικά εμείς  οι «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» (Ήρωες, Συγγενείς και Συμπολεμιστές μας) με περίσσεια αναλγησία.

    Επίσης,  λόγω της υπογραφείσας εκεχειρίας, η οποία τηρήθηκε μόνο από την Ελληνική πλευρά, δε δόθηκε, αν και ζητήθηκε από τους επιτελείς της  μονάδα μας, καμία άλλη  εντολή δράσης κατά τούρκικων δυνάμεων και στόχων και έτσι η Τουρκία απέσπασε το 30% και πλέον του Κυπριακού εδάφους σε χρόνο εκεχειρίας και με Δημοκρατία στην Ελλάδα.

    Περισσότερα για τη δράση των «ΚΟΜΑΝΤΟΣ΄’ 74» της Α΄ Μοίρας Καταδρομών στις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των δυνάμεων του Αττίλα I και  II της Κύπρου το έτος 1974  θα βρείτε με επίσκεψη στα γραφεία μας και στην ιστοσελίδα μας www.comandos74.gr.

    Στη μάχη συμμετείχαν από την Α΄  (35 ΜΚ) Μοίρα Καταδρομών

Επικεφαλής Αξιωματικός:

Ανθυπολοχαγός (ΠΖ) Νίκος Κοϊμτζόγλου.

 Διμοιρία  ΠΑΟτζήδων – Οπλοπολυβολητών:

Καταδρομείς: Βαλέρας Αθανάσιος, Βατούγιας Γεώργιος, Ζυγούρας Ασημάκης, Καβακιώτης  Δημήτριος, Κουρτίδης Γεώργιος, Μπικάκης Μανόλης, Πελέκης Ευθύμιος, Πεχινάκης Δημήτριος (και όχι Μπεχινάκης), Σερέτης Αλέξανδρος,  Μπόμπολας Θεόδωρος,  Φωτιάδης Στέφανος, (τραυματίστηκε), Χολής Γεώργιος και ο Κύπριος  οδηγός του αυτοκινήτου στρατιώτης Κύπρος Κύπρου, ο οποίος σκοτώθηκε στη μάχη».

    Περιληπτικά το ιστορικό της μάχης της Ιερατικής Σχολής Γρηγορίου (Υψώματος 190 Κολοκασίδη) έχει ως εξής:

ΠΗΓΕΣ: Σύμφωνα με τις αναφορές των συμμετασχόντων  σε αυτή:

    1. συμπολεμιστών μας, οι περισσότεροι βρίσκονται στη ζωή και μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί τους, που αναφέρονται στο  11ο κεφάλαιο  «Το όχι στο  δεύτερο Αττίλα» σελίδα 182-198 του βιβλίου ντοκουμέντου  των δημοσιογράφων κ κ Γιάννη Φασουλά και Γιάννη Σκάλκου, εκδόσεις «Αγαθός Λόγος» κ Διονυσίου Μακρή, με τίτλο «ΝΙΚΗ» στη Νεκρή Ζώνη—η Αντίσταση της Α΄ Μοίρας Καταδρομών στον «Αττίλα και την Προδοσία» στην Κύπρο το έτος 1974, με το ενσωματωμένο dvd των ιδίων με τίτλο «Ήρωες Χωρίς Παράσημα», το οποίο αποτελεί ένα ιστορικό ντοκουμέντο και με τις  αρ. 1662/19-10-2011 και Σ.383/26-11-2012.αποφάσεις των Γ. Ε. Στρατού και Αεροπορίας του ΥΕΘΑ εγκρίθηκε η άδεια εισόδου παρουσίασής του της μονάδες του Στρατού και της Αεροπορίας στην Ελληνική Επικράτεια και το οποίο τελεί υπό διαρκή  επανέκδοση.

    2. των αξιωματικών του 212 ΤΠ,  υπό τη διοίκηση του οποίου τέθηκε η Διμοιρία της Α΄ Μοίρας (35ΜΚ) Καταδρομών με επικεφαλής τον Ανθυπολοχαγό Νίκο Κοίμτζόγλου, Ελληνοκύπριων Διοικητή Τχη Κωνσταντίνου Αχιλλείδη,  Διοικητή 1ου Λόχου Πασιαρδή Ανδρέα και Ελλαδίτη Διοικητή 2ου Λόχου Υπολοχαγού Κωνσταντίνου Μιχόπουλου και άλλων διμοιριτών  και στρατιωτών του τάγματος.

    Το πρωί της 16 Αυγούστου,  ενώ ο τουρκικός στρατός (Αττίλας 2) επιχειρούσε, σύμφωνα με τα σχέδια του να καταλάβει – αποκόψει τη  Λευκωσία, από την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο,  δόθηκε  προφορική εντολή από το  Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς, (ΓΕΕΦ) στο Διοικητή της Α΄ Μοίρας Καταδρομών Τχη (ΠΖ) Παπαμελετίου Γεώργιο, να στείλει δυνάμεις ενίσχυσης, με αντιαρματικά, στα μαχόμενα τμήματα του 211 ΤΠ.  

    Ετοιμάστηκαν δύο ομάδες  με αντιαρματικά ΠΑΟ 90 χιλιοστών και οπλοπολυβόλα. Η μία  από  αυτές κατευθύνθηκε προς το χωριό Πυρόι  και η άλλη με επικεφαλής  τον Ανθυπολοχαγό Νίκο Κοϊμτζόγλου  κατευθύνθηκε προς τη Λευκωσία  και τέθηκε στις  διαταγές του Διοικητή του 211 ΤΠ. Στη συνέχεια  διατάχθηκε και έλαβε θέση  μάχης στο Ύψωμα 190 απέναντι από τη Σχολή Γρηγορίου, ενισχύοντας τον 1ο Λόχο του εν λόγω Τάγματος, με διαταγή να εμποδίσουν με κάθε θυσία  την είσοδο  των τούρκικων αρμάτων στην πόλη της Λευκωσίας.

    (Παράλληλα οι λοιποί καταδρομείς  της  Α΄ Μοίρας Καταδρομών, πήραν θέσεις μάχης  σε αντίστοιχα υψώματα κατά μήκος της κεντρικής  οδικής αρτηρίας Λευκωσίας – Λεμεσού, με τον ίδιο σκοπό).

    Επικεφαλής της  ομάδας, όπως προαναφέραμε, που έλαβε θέση στο ύψωμα 190, απέναντι από τη Σχολή Γρηγορίου  ήταν ο Ανθυπολοχαγός(ΠΖ)  Νίκος Κοϊμτζόγλου.

    (η αναφορά  ανιστόρητων στο διαδίκτυο σε  επώνυμο Κοεμτζόγλου είναι λάθος, όπως είναι λάθος και  η μη αναφορά δίπλα στο επώνυμο Κοϊμτζόγλου και του ονόματος Νίκος, γιατί στην ίδια μονάδα  συνυπηρετούσε και ο  δίδυμος αδελφός του Κώστας Κοϊμτζόγλου).

    Η σύνθεση της Διμοιρίας ήταν η ακόλουθη:

       1ο στοιχείο: Μπικάκης Μανόλης, Πεχινάκης Δημήτριος  ΠΑΟτζήδες. ασυρματιστής Σερέτης Αλέξανδρος και ο οπλοπολυβολητής Γεώργιος Κουρτίδης,

       2ο στοιχείο: Φωτιάδης Στέφανος, Καβακιώτης  Δημήτριος, Μπόμπολας Θεόδωρος, ΠΑΟτζήδες και ο οπλοπολυβολητής  Ζυγούρας Ασημάκης και

      3ο στοιχείο: Βαλέρας Αθανάσιος, Βατούγιας Γεώργιος,  Χολής Γεώργιος ΠΑΟτζήδες και  οπλοπολυβολητής ο Πελέκης Ευθύμιος.

    Τα εν λόγω στοιχεία έλαβαν θέσεις μάχης στα υψώματα 180, 190 και Καϊσή. Από ένα σε κάθε λόχο και στη συνέχεια μετακινήθηκαν, όπου χρειάστηκε.

    Στη σφοδρή μάχη, που ακολούθησε στο Ύψωμα Κολοκασίδη  (Ύψωμα 190)  το απόγευμα της ίδιας ημέρας  και ώρα 4 μμ, η τουρκική επίθεση, αποκρούστηκε επιτυχώς από τους ΠΑΟτζήδες  λοκατζήδες, τους άνδρες του 212 ΤΠ  με τη συμβολή και άλλων μονάδων πυροβολικού κλπ, οι οποίοι, παρόλη την προδοσία   και την εγκατάλειψη,  πολέμησαν με σθένος  για τη νίκη, με αντίστοιχη καταστροφή τεσσάρων  (4) τούρκικων τανκς  (και όχι πέντε (5) τανκς), που αναφέρουν οι ανιστόρητοι) και πολλούς νεκρούς  τούρκους στρατιώτες στη διάρκεια της μάχης και της  άτακτης οπισθοχώρησής των, οι οποίοι δεν ανέμεναν αντίσταση από την Ελληνοκυπριακή πλευρά, αφού είχε κηρυχτεί εκεχειρία, η οποία τηρούνταν μονομερώς από την Ελληνοκυπριακή πλευρά. Όλοι, οι προαναφερθέντες, πλην του οδηγού Κύπρου Κύπρου, που σκοτώθηκε και του Στέφανου Φωτιάδη, που τραυματίστηκε, παρέμειναν στις θέσεις μάχης μέχρι 19 Αυγούστου, στη συνέχεια επέστρεψαν στην βάση τους.

    Η μάχη αυτή χαρακτηρίστηκε, ως η μάχη που κράτησε κλειστές τις πόρτες εισόδου της Λευκωσίας.

    Η παρουσία των λοκατζήδων της Α΄ Μοίρας Καταδρομών, εκτός από την υποστήριξη με τα αντιαρματικά, αναπτέρωσε στο πιο κρίσιμο σημείο το ηθικό των Κυπριών πολεμιστών, που μάχονταν για τρεις ημέρες, με μηδαμινό οπλισμό, ένα πάνοπλο «Αττίλα 2».

    Δυστυχώς οι τούρκοι κατέλαβαν το 33% και πλέον  του Κυπριακού εδάφους,  σε  καθεστώς μονομερούς εκεχειρίας και  με  Δημοκρατία στην Ελλάδα.

    Μετά το πέρας των επιχειρήσεων προτάθηκε από το Διοικητή του 212 ΤΠ Τχη Κωνσταντίνο Αχιλλείδη για να  απονεμηθεί το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας στους διοικητές 1ου λόχου Πασιαρδή Ανδρέα,  2ου λόχου Μιχόπουλου Κωνσταντίνου,  3ου λόχου Χατζηδαμιανού Γεώργιου  και στον  επικεφαλή  της Διμοιρίας των καταδρομέων της Α Μοίρας Καταδρομών Νίκο Κοϊμτζόγλου. (ο οποίος όχι μόνο δεν τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία, αλλά αφαιρέθηκαν από το αντίστοιχο βιβλίο στρατιωτικών μεταβολών του οι προτάσεις  αυτές και κρίθηκε στη στρατιωτική του πορεία   από απόλεμους, ως όμοιός τους.)

    Οι καταδρομείς, αν και υπάρχει σε ισχύ νομοθέτημα από το έτος 2007, για την απονομή του Αναμνηστικού Μεταλλίου Επιχειρήσεων Κύπρου 1974, το οποίο, όχι μόνο δεν τους έχει χορηγηθεί μέχρι σήμερα, πάρα και  τους συνεχείς από τότε  αγώνες του Συλλόγου μας, αλλά και να υποβάλουν αίτημα στην αρμόδια υπηρεσία, θα τους απαντήσει, ότι δεν ήταν στην Κύπρο, αφού τα ονοματεπώνυμα των περισσοτέρων δεν αναφέρονται στο οικείο ΦΕΚ των πολεμιστών.

Μανόλης Μπικάκης

    -Εκμεταλλευτές της μνήμης του  και παραχαράκτες της ιστορίας  μας.

    Εδώ θέλουμε να σας ενημερώσουμε, ότι ο συμπολεμιστής μας Μανόλης Μπικάκης, ήταν ενεργό μέλος (Αντιπρόεδρος) του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας, μέχρι την ημέρα, που σκοτώθηκε. Όσο ζούσε ΠΟΤΕ δεν αναφέρθηκε σε κάποια ξεχωριστή προσφορά του προς την Πατρίδα, ούτε επιδίωξε κάποια  διαφορετική τιμή ή διάκριση, από αυτή των άλλων συμπολεμιστών του. Γνώριζε πολύ καλά, ότι δεν ενεργούσε  μόνος του, αλλά σαν  ένας Καταδρομέας, όπως και οι άλλοι συμπολεμιστές του, σε μία συντεταγμένη Μοίρα Καταδρομών. Για τον ίδιο λόγο ο  Μανόλης και οι υπόλοιποι καταδρομείς, που συμμετείχαν στη Μάχη του Υψώματος Κολοκασίδη δεν έτυχαν ξεχωριστών τιμών από το Διοικητή της μονάδας μας, Τχη (ΠΖ) Γεώργιο Παπαμελετίου, αφού προτάθηκαν για δύο (2)  μετάλλια, όπως και υπόλοιποι καταδρομείς της Μονάδας, αυτά :

        Της «Ανδραγαθίας» και του «Αναμνηστικού Μεταλλίου Πολέμου» Οι προτάσεις αυτές δεν υλοποιήθηκαν μέχρι σήμερα.

    Μετά δε το θάνατό του η οικογένειά του, η γυναίκα του και τα δύο του παιδιά του, συνεργάζονται αρμονικά με το Σύλλογο, όπως και ο Μανόλης.

     Η οικογένεια θεωρεί το Μανόλη, ως ένα από τους τριακόσιους σαράντα τέσσερις (344) Ήρωες της Α΄ Μοίρας Καταδρομών και γνωρίζει ο,τιδήποτε κατακτηθεί από την Πολιτεία για τους συμπολεμιστές μας, αυτό θα γίνει μέσα από τους  κοινούς αγώνες μας.

    Επίσης γνωρίζει πολύ καλά τους εκμεταλλευτές της μνήμης όλων των πεσόντων στον πόλεμο και των θανόντων στην ειρήνη συμπολεμιστών μας, για την απόκτηση προβολής, αναγνωρισιμότητας, κονόμας, κοινωνικής καταξίωσης κλπ, τους οποίους αποστρέφεται και  για το λόγο αυτό, αφενός δεν καλείται  από αυτούς στις  τελετές  για ίδιο όφελος και  ΠΟΤΕ δε παραβρέθηκε μέλος της οικογένειας στις τελετές τους,  που έκαναν για  να τιμήσουν δήθεν τον άνθρωπό τους, την ίδια τακτική τηρεί και  ο Σύλλογος, γι αυτό, άμα προσέξετε, τα αναφερόμενα στο διαδίκτυο θα δείτε, ότι τις πλακέτες και τις λοιπές τιμές για το Μανόλη, τις απονέμουν σε τρίτους συγγενείς.

    Τέλος, τόσο η οικογένεια, όσο και ο Σύλλογος (πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο Σύλλογός μας επικοινωνεί μόνο με την  οικογένεια του συμπολεμιστή, δεν έχει  άλλωστε αρμοδιότητα ή λόγο να επικοινωνεί με κανένα άλλο συγγενή η τρίτο), είμαστε αντίθετοι σε κάθε εκδήλωση τιμής μεμονωμένα για το Μανόλη με την ιδιότητα του πολεμιστή από την Πολιτεία, όπως και με αυτή, που έγινε  το έτος 2015 με την παρουσία  και κατάθεση στεφανιού στον τάφο του Μανόλη στη γενέτειρα του, και της εξαγγελίας για ανέγερση προτομής του από τον  Υπουργό Εθνικής Άμυνας.

    Η εν λόγω εξαγγελία του κ Υπουργού, ικανοποίησε τους ανιστόρητους και  κομματικούς φίλους  και δυσαρέστησε, πρωτίστως τους συγγενείς των πεσόντων Ηρώων στην Κύπρο  και των θανόντων στην ειρήνη συμπολεμιστών μας, των εν ζωή συμπολεμιστών μας, ειδικότερα αυτών που κατάγονται και διαμένουν στην ΠΕ Ηρακλείου και την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, που δεν παραβρέθηκαν, μετά από προτροπή μας στην προαναφερθείσα τελετή.

    Βέβαια, αν ο κ Υπουργός ήταν ενημερωμένος αρμοδίως (ΓΕΣ, Οικογένεια-Σύλλογος), θα κατέθετε στεφάνι:

         ή  σε Μνημείο αφιερωμένο σε πεσόντες Κύπρου ή σε πεσόντες για την Πατρίδα.

         ή στην προτομή του πεσόντα ¨Ήρωα  συμπολεμιστή μας Ανθυπασπιστή  Α΄ Μοίρας Καταδρομών, μοναχοπαίδι Ηλία  Τούλη, στο οποίο θα παραβρίσκονταν η μανούλα του και πλήθος συμπολεμιστών μας, που θα προσκαλούσαμε εμείς,

          ή στον τάφο ενός πεσόντα της ΕΛ.ΔΥ.Κ, όπως μας είπε η σύζυγος του Μανόλη «Λυπάμαι πολύ  και αισθάνομαι ντροπή, που δε πήγαν να καταθέσουν στεφάνι στον τάφο πεσόντος στρατιώτη  της ΕΛ.ΔΥ.Κ.  που κατάγεται από διπλανό χωριό και γνωρίζω την οικογένεια και όσα έζησαν το 1974 με το θάνατό του.

Εμένα ο άνδρας μου έζησε και έφυγε αφήνοντας οικογένεια, αυτός τίποτα..»

    Τέλος, είναι αυτονόητο για μας και για κάθε σώφρονα τρίτο, ότι στην απόδοση οποιονδήποτε τιμών προηγούνται οι νεκροί στον πόλεμο,  ΔΗΛΑΔΗ αυτοί που έδωσαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους, αγωνιζόμενοι για την Πατρίδα, των θανόντων στην ειρήνη. Ο Μανόλης είναι νεκρός στην ειρήνη συμπολεμιστής μας, όπως και άλλοι πενήντα έξι (56)  συμπολεμιστές μας μέχρι σήμερα και πρέπει να αντιμετωπίζεται  με αυτή την ιδιότητά  του από την Πολιτεία.

’    Άλλωστε ο  ίδιος ο Μανόλης,  όσο ζούσε, δεν επεδίωξε κάτι το  ξεχωριστό, όπως και μέχρι σήμερα ισχύει και για τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

    Βέβαια η Πολιτεία ξέχασε να αποδώσει τις πρέπουσες τιμές  (αποστολή αγήματος, παρουσία δεκάδων ανώτατων αξιωματικών, στεφάνι και ομιλία του   κ Υπουργού κλπ), στις κηδείες των συμπολεμιστών μας της Μάχης Κολοκασίδη, Ευθύμιου Πελέκη, Μανόλη Μπικάκη και  Καβακιώτη Δημήτριου, αλλά και των άλλων θανόντων στην ειρήνη.

Τιμές Πολιτείας και Συλλόγου « ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74»

    Τον Ιούνιο του έτους  2007 τιμήθηκαν από την Πολιτεία, σε μία «μπαχαλοτελετή», που έλαβε χώρα στη Σχολή Ευελπίδων, όλοι οι πολεμιστές Κύπρου, (άρθρου 21 Ν 2641/98) ΚΑΙ  ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΜΗ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ με ένα μετάλλιο και μάλιστα όχι πολεμικό, αλλά αναμνηστικό, αυτό. «Το Αναμνηστικό Μετάλλιο Επιχειρήσεων Κύπρου», το οποίο χορηγήθηκε στο 1/3  των δικαιούχων καταδρομέων, το οποίο επιπρόσθετα δε δικαιούνται οι αξιωματικοί μας.

    Τον Ιούλιο του ίδιου έτους,  στο Μάλεμε Χανίων, ο Σύλλογος «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» τίμησε τους Διοικητές των Μονάδων, 354 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών και Α΄ Μοίρας Καταδρομών και Αεροπόρους και Λοκατζήδες, που συμμετείχαν στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» και στις πολεμικές επιχειρήσεις της Κύπρου με την απονομή:

       α. Πλακέτας  και «Διπλώματος Τιμής», για τη συμμετοχή τους στις πολεμικές επιχειρήσεις Κύπρου και

       β. «Αναμνηστικού Μετάλλιου» και «Διπλώματος Συμμετοχής σε Καταδρομική Ενέργεια», για τη συμμετοχή τους στην Επιχείρηση «ΝΙΚΗ».

 Οι ανιστόρητοι «μυθοπλάστες ‘έγραψαν - είπαν στα μέσα ενημέρωσης  για το συμπολεμιστή μας Μανόλη Μπικάκη»

«ότι πολεμούσε μόνος του  με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη»

 «ότι προτάθηκε από το Διοικητή για να του απονεμηθεί το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας»

«ότι κτύπησε πέντε (5) τούρκικα τανκς»,

«ότι είχε να φάει τέσσερις (4) ολόκληρες  ημέρες»

«ότι ο διοικητής του έστειλε ένα αυτοκίνητο, για να τον φέρει πίσω»,

« ότι η σύζυγός είναι η Νίκη αλλά και η Ελένη»,

 «ότι ο τόπος καταγωγής του είναι  το χωριό  Αμύγδαλος Ηρακλείου αλλά και το χωριό  Ασή Γωνιά μεταξύ Ρεθύμνου – Χανίων»,

« ότι δεν τιμήθηκε μέχρι σήμερα από κανένα», (ξέχασαν «τα ανθρωπάκια της προβολής»,  να γράψουν, ότι εκμεταλλευτές της μνήμης του τίμησαν τους συγγενείς του με τιμές μάλιστα, που είναι αρμοδιότητας του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας)

«ούτε μία ονοματοδοσία δεν έχει γίνει σε δρόμο με το όνομά του» και το μόνο, που δεν έγραψαν για ονοματοδοσία κάποιου στρατοπέδου κλπ.

«ότι ο Μανόλης Μπικάκης συμμετείχε στην Μάχη «Αττίλας 1» , ενώ η μάχη αφορά τον Αττίλα 2 και ο Μανόλης συμμετείχε στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ» και στον Αττίλα 1 και Αττίλα 2, «ως καταδρομέας της Α΄ Μοίρας Καταδρομών της ΕΛ.ΔΥ.Κ»,   φυσικά πρόκειται για τραγικό ιστορικό λάθος, που κάνουν οι ανιστόρητοι «μπουρδολόγοι»,  δηλαδή η υπαγωγή της στρατιωτικής Ελληνικής καταδρομικής μονάδας, της  Α΄ Μοίρας Καταδρομών στη μονάδα, Ελληνική Δύναμη Κύπρου ( ΕΛ.ΔΥ.Κ).  Ας μάθουν την αλήθεια οι ανιστόρητοι «μυθοπλάστες».

Α΄ Μοίρα Καταδρομών (Α΄ Μ Κ)

    -Η Α΄ Μοίρα Καταδρομών (Α΄ Μ Κ) ήταν και  είναι Ελληνική Μονάδα Καταδρομών των Ειδικών Δυνάμεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Βρέθηκε ουρανοκατέβατη παράνομα στην Κύπρο, τη νύχτα της 21ης-22ας Ιουλίου 1974,  με την επιχείρηση αερομεταφοράς «ΝΙΚΗ» δηλαδή μετά το πραξικόπημα, που έλαβε χώρα το χρονικό διάστημα 15-20 Ιουλίου και  μετά τη δεκάμηνο παραμονή και προσφορά των υπηρεσιών του προσωπικού της, ΕΠΑΝΗΛΘΕ στον ΕΛΛΑΔΙΚΟ χώρο, εκεί από όπου είχε αναχωρήσει, στο Μάλεμε Χανίων, τέλος Απριλίου 1975, με στρατιωτικό προσωπικό  λοκατζήδες , που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση «ΝΙΚΗ»  και στις πολεμικές επιχειρήσεις Κύπρου 1974 «Αττίλας 1» και «Αττίλας 2».

    Η Α΄ Μοίρα Καταδρομών και γενικά οι μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων έχουν οργάνωση, ιεραρχία και  προπαντός πειθαρχία και υπακοή,  με  Διοικητή, Υποδιοικητή, Επιτελείς Αξιωματικούς Γραφείων, Διοικητές Λόχων, Διμοιρίτες και  Καταδρομείς με  υψηλό ηθικό  και λειτουργούσε ΠΑΝΤΟΤΕ συντεταγμένα,  και όχι όπως σκόπιμα την παρουσιάζουν οι ανιστόρητοι συγγραφείς «μπαζοβιβλίων», ότι δηλαδή λειτουργούσε σαν «ατσέταρο φουσάτο ή ρεμπέτ ασκέρ»,  αναδεικνύοντας μυθοπλαστικά  γεγονότα με πρωταγωνιστές  απλούς καταδρομείς, οι οποίοι  δρούσαν μόνοι τους, χωρίς εντολή τού αμέσως ανωτέρου τους, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι  ο Διοικητής της μονάδας, να κτυπούν τανκς, να σκοτώνουν ΟΗέδες κλπ.

Η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ ),

    - Η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ ), ήταν  και είναι από το έτος 1960 και  μέχρι σήμερα, σύννομα στην Κύπρο,  σύμφωνα με τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου, όπως και η αντίστοιχη δύναμη της Τουρκίας (ΤΟΥΡ. ΔΥ.Κ)  για την τήρηση των συνθηκών. Με στρατιωτικό προσωπικό Πεζικού.

    Δηλαδή, πρόκειται για δύο ξεχωριστές-ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ- με έδρα σε ξεχωριστά ανεξάρτητα Κράτη και διαφορετικό προορισμό.

    Φυσικά όποιος γράφει αυτά ή δεν έχει υπηρετήσει στο στρατό ή είναι βλήμα ΠΑΟ 90 χιλιοστών, από αυτά που χρησιμοποίησαν οι συμπολεμιστές μας, στη Μάχη του Υψώματος Κολοκασίδη .