Κυριακή 7 Μαΐου 2017

ΣΤΑ ΑΤΑΞΙΔΕΥΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ



ΣΤΑ ΑΤΑΞΙΔΕΥΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
Λάζαρος- Κίμων Μπερβερίδης
Σκαρφάλωσα ανυπόμονα στους ανέμους
Μετέωρος του μαγικού σύμπαντος εραστής
Νοσταλγός με πόθους λατρεμένους
Στα αταξίδευτα όνειρα μου οραματιστής.

Ξένα, ανερμήνευτα είναι του ουρανού
Στις ερημιές οι άνεμοι με πηγαίνουν
Σβησμένες οι γραμμές διαχωρισμού
Τα όνειρα που στήριξα με απογοητεύουν.

Αυτός ο κόσμος από ψηλά ασάλευτο τοπίο
Πεθαίνει στου Αχέροντα τις εκβολές
Τα χαρίσματα του οδύνη σε μνημείο
Ξεπουλιούνται παράσημα  και οι αρχές.

Σε πολλά μέτωπα οι άνεμοι με πηγαίνουν
Μπλέκονται οι μνήμες, ονείρωττα πολλά
Διάβρωση, την ψυχή μου ψυχραίνουν
Μόνον λύπη μήτε χαρά, ανήμπορος από ψηλά.

Η νύχτα πέρασε καιρός πια να ξεφύγω
Από τους ανέμους του κόσμου του φανταστικού
Την εξομολόγηση τους να αποφύγω
Του υποσυνείδητου του κόσμου του σκοτεινού.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου