10.ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ 

10.ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Αγαπητοί φίλοι,

    Θα μου περιποιούσε ιδιαίτερη τιμή και θα μου έδινε ανείπωτη χαρά, αν τιμούσατε με την παρουσία σας την τελετή απονομής των βραβείων του 5ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων (Ε.Π.Ο.Κ) εις μνήμην Βίκυς Ζαχαρίου και  Δημήτρη Μανιού, κατά την οποία θα βραβευτούν τα ποιήματα μου

"ΓΙΑ  ΜΙΑ  ΗΛΙΟΓΕΛΟΥΣΑ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" (Στην κατηγορία Ποίηση)

"ΑΗΔΟΝΙ  ΣΤΟ  ΚΛΟΥΒΙ" (Στην κατηγορία Μουσικός Στίχος)

και "ΤΟ  ΙΣΧΝΟ  ΘΡΕΦΤΑΡΙ" (Στην κατηγορία Σατυρική Ποίηση)

    Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη μεγάλη αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου (Βασιλίσσης Σοφίας και Ριζάρη 2, Αθήνα) το Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014 στις 6:00 μ.μ.

Ιωάννης Παναγάκος

Βλαχάβα 19

156 69 ΠΑΠΑΓΟΣ

Τηλ. 210-65.24.094, 690-65.83.797

e-mail: panioan@otenet.gr

Σημείωση - Παράκληση: Εάν πρόκειται να παραστείτε, σας παρακαλώ ενημερώστε με μέχρι την Κυριακή 16 Νοεμβρίου, ώστε να προσπαθήσω για κράτηση θέσεων.

Αποσπάσματα των προς βράβευση ποιημάτων:

ΓΙΑ ΜΙΑ ΗΛΙΟΓΕΛΟΥΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το χρόνο κυνηγώ, μπροστά του να προκάμω να έμπω, καθώς με σαϊτεύει·

στης ιστορίας τα αζήτητα δε θέλω να μ’ αφήσει.

Κι είναι οι ρίζες μου που με κρατούν στου ανέμου την ορμή την ακατάσχετη.

Είναι κι η ψυχή: άτι περήφανο, πονά, μα να καταδεχτεί δεν το μπορεί

του διώχτη το σπαθί να προσκυνήσει.

Κι ήταν ξανά και ξανά η παλιά η αρμύρα της θάλασσας…

Αρμύρα νοτισμένη από τρικυμισμένης φωτιάς κόκκινους αιμάτου πίδακες.

Αρμύρα λευκόχροη, από κόκκαλα, γαλβανισμένη, ιερά.

[...]

ΑΗΔΟΝΙ ΣΤΟ ΚΛΟΥΒΙ

Είναι μεγάλη η πληγή

πονάει μαζί μου και η γη,

φάνηκε η νύχτα στο μυαλό και πώς απλώνει!

Ήταν πλαστή κι η επιταγή,

το σκάφος γέρνει, ναυαγεί,

έσβησε ο ήλιος και το σκότος με κυκλώνει.

Η νύχτα απλώνει σκοτεινιά

τον πόνο και την παγωνιά,

μα εγώ αηδόνι στο κλουβί δε θα καθίσω.

Θ’ αστράψω του ήλιου τη γενιά,

με το σπαθί και μια πενιά,

τον έρωτα και τη ζωή θα πάρω πίσω.

 [...]

ΤΟ "ΙΣΧΝΟ" ΘΡΕΦΤΑΡΙ

 [...]

Κι έγινα παπί και λούτσα

και σιγά και κούτσα – κούτσα,

άρχισα και να πεινώ

κι άρχισα το κολατσιό μου

πού ’τρωγα στο καθισιό μου

και είναι πια πολύ κοινό,

μα δεν ήξερα ο καημένος,

αν φτωχός και πεινασμένος

μούλαχ’ έτσι να γενώ

ή με έκαναν μοσχάρι

[...]