5.Ο Νόμος 4000 και... οι τεντιμπόις

ΜΑΖΕΜΕΝΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΙ ΑΠΟ ΚΕΙ 

5.Ο Νόμος 4000 και... οι τεντιμπόις

   Το κείμενο, έτσι σκέτο, δεν λέει και πολλά για τους νεώτερους, αφού τώρα το κούρεμα ‘’γουλί’’ είναι και της μόδας.

    Απαραίτητες διευκρινίσεις λοιπόν, για τους νεώτερους.

    Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής, οπτικό τουλάχιστον, ήταν τα μαλλιά μέχρι τους σβέρκους, οι μεγάλες φαβορίτες α λα Πρίσλευ , και τα παντελόνια ‘’καμπάνα’’ ( μήκος ρεβέρ τουλάχιστον 28 εκατοστά, μετρήστε το δικό σας και θα καταλάβετε )

    Χαρακτηριστική δράση των τέντυ μπόυς της εποχή, ήταν το ‘’γιαούρτωμα’’ καθηγητών κυρίως, αλλά και όποιων άλλων ηλικίας της ‘’άρχουσας τάξης’’ ‘ηταν πρόσφοροι και ‘’έμπαιναν στο μάτι’’.

    Τίποτα άλλο. Ούτε σπασίματα, ούτε καυγάδες, ούτε ζημιές.

    Ήταν η εποχή των ‘’χίπις’’ μην το ξεχνάμε, μιας εποχής καθολικής αντίδρασης της νεολαίας, όπως μπορούσε ο καθένας.

    Παρά τα ‘’θρυλούμενα’’, ο νόμος 4.000 είχε τελικά περιωρισμένη εφαρμογή. Λίγες φορές έγιναν τα περιγραφόμενα, και σχεδόν αποκλειστικά στην Αθήνα. Στην Θεσσαλονίκη, δεν θυμάμαι να έγινε ποτέ, ίσως και να κάνω λάθος όμως.

    Η κινηματογραφική ταινία ‘’Νόμος 4.000’’ με την Ζωή Λάσκαρη ( στα καλύτερά της…) και τον Βαγγέλη Βουλγαρίδη, ήταν απολύτως χαρακτηριστική.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.enikos.gr            

    Ο Nόμος 4000 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1958 και ήταν ο νόμος που καθόριζε την αντιμετώπιση των νεαρών που ήταν γνωστοί ως τεντιμπόις. Οι «τεντιμπόηδες» εθεωρούντο επικίνδυνοι, λόγω της συμπεριφοράς τους, που χαρακτηριζόταν αναιδής και προκλητική από την τότε κυβέρνηση.

    Με βάση το νόμο, τιμωρούνταν όσοι προέβαιναν σε πράξεις εξύβρισης. Η αστυνομία συλλάμβανε όσους νεαρούς θεωρούσε ότι διέπρατταν εξύβριση, και τους οδηγούσε στο κρατητήριο, όπου γινόταν σε αυτούς κούρεμα με την ψιλή, τους έσκιζαν τα παντελόνια και εν συνεχεία τους περιέφεραν στο δρόμο εξευτελίζοντάς τους.

    Ο νόμος δέχτηκε έντονη κριτική γιατί προήγαγε τη διαπόμπευση. Επίσης, όριζε ότι θα ασκούνταν δίωξη και εναντίον των γονέων των ανήλικων ταραξιών. Τα αστυνομικά όργανα είχαν πολύ μεγάλη ευχέρεια να ορίσουν το τι συνιστούσε εξύβριση, και αυτό οδήγησε στην κακοποίηση και διαπόμπευση πολλών νεαρών.

    Ο Νόμος 4000 άρχισε να εφαρμόζεται στις 3 Σεπτεμβρίου του 1958, όταν τέσσερις νεαροί που είχαν κατηγορηθεί για πράξεις εξύβρισης, διαπομπεύτηκαν στους δρόμους της Αθήνας, κουρεμένοι σύρριζα και δεμένοι με χειροπέδες, με έναν από αυτούς να φέρει πινακίδα που έγραφε: «Είμεθα τεντυ-μπόυς και πετάξαμε γιαούρτι κατά γυναικός».

    Ο Νόμος γνώρισε τις μεγαλύτερες «δόξες» του στην επταετία της Χούντας, όταν ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς διέταζε συνεχώς την εφαρμογή του σε νεαρούς αντιπάλους της δικτατορίας, καθώς και σε μακρυμάλληδες χίπις.

    Εισηγητής του νομοσχεδίου ήταν ο υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καλλίας, ο οποίος είχε αναφέρει στη Βουλή πως το νομοσχέδιο αφορούσε αποκλειστικά τους τεντιμπόηδες. Ανέφερε ακόμη ότι δεν συμπεριέλαβε στο νομοθετικό κείμενο «την κακόηχον αυτήν λέξιν, διότι προσπάθησα να εύρω την διατύπωσιν, η οποία αντιστοιχεί κατά την ελληνικήν γλώσσαν...»

    O υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για θέματα ασφαλείας Ευάγγελος Καλαντζής ήταν αυτός που εφήρμοσε πρώτος το νόμο, δηλώνοντας ότι οι τεντιμπόηδες θα κουρεύονται για παραδειγματισμό. Κατά συνέπεια, το 1958 έγιναν οι πρώτες συλλήψεις και τιμωρίες αποκαλούμενων «τεντιμπόηδων».

    Ο Νόμος 4000 καταργήθηκε το 1983 από τον Ανδρέα Παπανδρέου και η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε ήταν το 1981 από την κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη