7.ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Κάθε στιγμή μες την ζωή, κρυφή
ελπίδα βασιλεύει
Κάθε φωνή που προσπαθεί, το δίκαιο
γυρεύει
Έτσι είναι η ζωή πλασμένη με δίκαιο
και ελπίδα
Και τα δυό άθικτοι θησαυροί,
απρόσιτοι χωρίς πυξίδα.
Περιπλανάται μόνος στη ζωή, με την
καρδιά κομμένη
Υπάρχουν άνθρωποι φτωχοί, χωρίς
όνειρα σβησμένοι
Υπάρχουν πόνοι καθημερινοί,
χελιδόνια και αετοί
Ελπίζω η δικαίωση ναρθεί, αυτή στο
τέλος μας οδηγεί.
Αναμμένα κεριά που τρεμοσβήνουν,
αγωνία μαζική
Σκοτεινή κατηφοριά, τρεμάμενες
παλινδρομήσεις
Χρυσή ελπίδα η τελευταία σταγόνα η μοναδική
Λαχτάρα γλυκιά η δικαίωση από τις
περιπλανήσεις.
Απεγνωσμένα προσπαθώ την δικαίωση
να αισθανθώ
Μόχθοι και πόθοι μεγάλο το φορτίο
ακριβό
Πολλές ελπίδες χτίσαμε πάνω σε
αυτούς
Με τρομάζει ο χρόνος στους
δύσκολους καιρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου