10.H ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ 

10.H ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

Τι ωραία που είναι, όταν πιάνεις το μολύβι και γράφεις…. Και γράφεις ό τι θέλεις, άσχετα εάν είναι πραγματοποιήσιμα ή όχι.

Έχει άδικο ο αρθρογράφος? ΟΧΙ !

Γίνονται αυτά που γράφει ? ΟΧΙ !

Συνεπώς……

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.efenpress.gr/

ΑΝΔΡΕΑΣ Ε. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

    Η Ελλάδα βαδίζει σταθερά στο απόλυτο χάος. Ο Σύριζα περιμένει ανυπόμονα τη σειρά του να διαδραματίσει εθνοσωτήρια αποστολή, όπως λέει στους ψηφοφόρους του.
    Αυτό όμως που ξέρει καλά είναι ότι θα παραλάβει για να διαχειρισθεί μια «καυτή πατάτα».
    Ισχυρίζεται ότι θα χτυπήσει το χέρι του με δύναμη στο τραπέζι τών διαπραγματεύσεων απαιτώντας δικαιοσύνη από τους συνεταίρους και δανειστές μας. Φοβάμαι όμως ότι το μόνο που θα πετύχει είναι να σπάσει το χέρι του.

    Οι δανειστές μάς έχουν δέσει χειροπόδαρα και το κύριο σημείο που εκμεταλλεύονται είναι η ακραία αντιπαράθεση των κομμάτων και η πολυδιάσπαση του λαού που δεν ξέρει πια ποιον ή τι να ψηφίσει, αν πάμε σε εκλογές, μετά το πολιτικό χάος που προκύπτει σαν συνισταμένη όλης αυτής της κατάστασης.

    Μέσα από αυτές τις συνθήκες που μόνοι μας και εντελώς ασύνετα δημιουργήσαμε, οι δανειστές βρίσκουν την ευκαιρία να σφίγγουν όλο και περισσότερο το σκοινί στο λαιμό μας και ίσα που μας αφήνουν να αναπνέουμε. Το μήνυμα είναι “αν το σφίξουμε λίγο ακόμα, ξέρετε τι θα σας συμβεί”.

    Η κυβέρνηση έχει υπογράψει ήδη τα μέτρα που θα ακολουθήσουν και θα είναι σκληρά απο όσα μας αφήνουν να καταλάβουμε χωρίς να μας το λένε ξεκάθαρα.

    Το μήνυμα είναι “Εάν δεν τα ακολουθήσετε, μαύρο φίδι που σας έφαγε”. Αλλά και να τα ακολουθήσουμε, πάλι θα μας φάει το «μαύρο φίδι».

    Έχουμε φτάσει τελικά σε ένα κομβικό σημείο, που είναι «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».

    Και περιμένουμε και ελπίζουμε σαν ανήμποροι αν όχι ανόητοι, να μας σώσει ο Σύριζα !

    Οι αγορές δεν φοβούνται τον Σύριζα , αν μείνει μόνος του, θα τον χειριστούν όπως χειρίστηκαν όλους τους άλλους μέχρι τώρα. Και ενώ πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, το χρέος συνεχώς μεγαλώνει και οι δανειστές θα παίρνουν ολοένα και από ένα ακόμα φιλέτο από αυτά που μας έχουν απομείνει.

    Αυτή την ώρα βέβαια ο λαός είναι και ανίσχυρος και ανήμπορος να παρέμβει στη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ωστόσο αυτή η εκλογή τον αφορά άμεσα όσο καμία άλλη.

    Εάν ο λαός γνώριζε πραγματικά το τι συμβαίνει θα βροντοφωνούσε :

    Κάντε εκλογές αλλά μην ζητάτε αυτοδυναμία, έτσι ώστε να αναγκασθείτε να πάτε όλοι μαζί σαν μια γροθιά στην Ευρώπη, ώστε να μπορέσετε να χτυπήσετε το χέρι σας στο τραπέζι της Μέρκελ και των συντρόφων της και να απαιτήσετε τα δίκαια δικαιώματά μας. 

    Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη που θα μπορούσαν να ζήσουν οι δανειστές μας …Οι Έλληνες Ενωμένοι !   

    Μόνο εάν ξέρουν οι “συνεταίροι μας” ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση “Εθνικής Σωτηρίας”, θα πάψουν να υπολογίζουν σε αδύναμους πολιτικούς και δημοσιογράφους παπαγαλάκια.

    Μόνο σε μια τέτοια περίπτωση οι Έλληνες θα μπορούσαν ίσως να απαιτήσουν κάποια ουσιαστικά πράγματα που ενδέχεται να γίνουν αποδεκτά, ιδιαίτερα εάν το δίλλημα που θα τεθεί στους δανειστές θα είναι είτε αποδοχή αυτής της λύσης είτε το πλήρες χάος, δηλαδή η άμεση χρεοκοπία, η εσωτερική επανάσταση του λαού σαν συνεπεια με κίνδυνο την αιματοχυσία.

    Θα αναφέρω ενδεικτικά  μερικές προτάσεις πιο κάτω αλλά σίγουρα δεν είναι οι μόνες που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν.

    Ό,τι προτείνεται εδώ δεν είναι παρά μια γενική, ενδεικτική εικόνα.

    Να μας δοθεί μια τριετία χάριτος για το χρέος ώστε να προσπαθήσουμε να ορθοποδήσουμε την οικονομία μας.

    Να συμφωνήσουν ώστε να χρησιμοποιήσουμε για εσωτερικό νόμισμα, τη δραχμή, ενώ το χρέος και το εξωτερικό εμπόριο να παραμένει στο ευρώ.

    Εάν κόβουμε εμείς όσο πληθωριστικό χρήμα χρειαζόμαστε, θα μπορέσουμε να κινητοποιήσουμε όλους τους ανέργους με νέες επιχειρήσεις και ακόμα να ξεκινήσουν νέα δημόσια έργα. Αυτοί που έχουν χρήματα σε ευρώ δεν πρόκειται να τα χάσουν (αντίθετα θα κερδίσουν) αφού θα μπορούν να τα μετατρέπουν σε δραχμές, σύμφωνα με τον πληθωρισμό της ημέρας εκείνης που τα μετατρέπουν.

    Οι προϋποθέσεις για την δημιουργία νέων επιχειρήσεων πρέπει να απλουστευτούν πάρα πολύ έτσι ώστε οι άδειες να βγαίνουν με μόνη την υπογραφή και αποδοχή του δικαιούχου ότι θα τηρηθούν οι κανόνες.

    Η φορολογία πρέπει να γίνει πολύ χαμηλότερη. Εάν υπάρχει μια τριετία μπροστά μας θα μπορούσαμε να οργανώσουμε τις επιχειρήσεις ώστε να παράγουμε συναγωνίσιμα εξαγωγικά προϊόντα.

    Οι άγoνες παραλίες που δεν αξιοποιούνται τουριστικά, θα μπορούσαν να γεμίσουν με μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας ώστε να προμηθεύονται με θαλασσινά προϊόντα η Ευρώπη και η Ασία.

    Να αναπτυχθεί το οδικό δίκτυο έτσι ώστε παραλίες εξαιρετικής ομορφιάς, που είναι δυσπρόσιτες, τώρα να αξιοποιηθούν τουριστικά με μονάδες ξενοδοχείων πολυτελείας για ευκατάστατους τουρίστες.

    Να καλλιεργηθούν ξανά όλα τα χωράφια με στόχο να γίνουμε αυτάρκεις σε βασικά τρόφιμα ώστε να μην χρειαζόμαστε εισαγωγές τροφίμων, να υπάρξουν κίνητρα ώστε να ανοίξουν πάλι τα εργοστάσια φρούτων, χυμών κτλ

    Να προωθηθεί η κτηνοτροφία με τις σχετικές διευκολύνσεις από το κράτος.

    Να προωθηθεί η μελισσοκομία που μπορεί να αποτελέσει ένα τεράστιο εξαγωγικό προϊόν.

    Ανάπτυξη με φωτοβολταϊκά σε όλες τις πλαγιές των βουνών της Ελλάδας που είναι άγονες και βραχώδεις σε συνδυασμό με ανεμογεννήτριες ώστε μετά από τρία χρόνια να εισάγουμε πολύ μικρότερες ποσότητες πετρελαίου και αερίου.

    Άμεση ανάπτυξη εγχώριας βιομηχανίας φωτοβολταϊκών με ιδιαίτερες φορολογικές ρυθμίσεις.

    Να προωθηθεί η βιομηχανία μας ώστε να αναπτυχθεί όπως ήταν πριν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου πάρει την εξουσία.

    Οι Δήμοι –των παραθαλάσσιων περιοχών και νησιών  -να αναλάβουν, σε συνεργασία με ιδιώτες που ζουν μόνιμα στα νησια, την πόντιση υφάλων ώστε να αναπτυχθούν εύκολα και γρήγορα ψάρια ελευθέρας βοσκής.

    Για όλα αυτά θα χρειασθεί να θεσπιστεί ένας υψηλός φόρος για προϊόντα που εισάγονται από τρίτες χώρες και ένας μικρότερος γι” αυτά που εισάγονται από την ευρωπαϊκή ένωση, τον οποίο θα ονομάσουν “φόρο για το εθνικό χρέος” και θα πηγαίνει απευθείας σε ειδικό λογαριασμό των δανειστών. Έτσι τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν ανταγωνιστικά. Είχαμε καταντήσει να εισάγουμε λεμόνια, πορτοκάλια, ντομάτες, κρεμμύδια και σκόρδα ακόμα και από τρίτες μακρινές χώρες !

    Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες λύσεις που το ελληνικό δαιμόνιο θα ανακαλύψει σύντομα, αρκεί να υπάρχει σύμπνοια του λαού και αρμονική συνεργασία με την πολιτεία.

    Αρκεί να βρεθεί μια μικρή ομάδα πολιτικών με ικανότητες και δεξιότητες και ένας έντιμος ηγέτης με αγάπη και όραμα για την πατρίδα.

    Η ποινή γι’ αυτούς που θα διαφθαρούν θα πρέπει να είναι η άμεση δημόσια διαπόμπευση και δήμευση της περιουσίας τους.

    Για να εφαρμοσθεί βεβαια ένα τέτοιο σχέδιο χρειαζόμαστε μερικούς ήρωες πολιτικούς, που θα βάλουν το συμφέρον του τόπου πάνω από το ατομικό τους.  

    Ας δούμε τι θα χρειασθεί για να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο :

    Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να παραιτηθούν Σαμαράς και Βενιζέλος οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι με τις υπογραφές τους να ακολουθήσουν το μνημόνιο και δεν μπορούν να παρεκκλίνουν από αυτό στο παραμικρό.   Με αυτή τους την απόφαση όμως θα «ξεπλύνουν» όσα στραβά πιθανόν έκαναν μέχρι τώρα, και έτσι είναι επίσης πιθανόν ο λαός να τους δώσει συγχωροχάρτι.

    Ο Τσίπρας πρέπει να χαλιναγωγήσει το πολύχρωμο ασκέρι που κουβαλάει ώστε να σταματήσουν οι φωνές αυτών που από άγνοια ή από ατομικό συμφέρον  μπορεί να σαμποτάρουν την όλη προσπάθεια. Ο Τσίπρας μπορεί να θέλει να πάρει το τιμόνι της χώρας αλλά θα πρέπει κάποιος να του κρατά το χέρι γιατί κάθε στραβοτιμονιά θα είναι ένα θανάσιμο χτύπημα στην καρδιά του κράτους. Φαίνεται βέβαια να είναι εντελώς απροετοίμαστος για έναν τέτοιο ρόλο.

    Θα πρέπει ακόμα να επιστρατευθούν άτομα που έχουν δώσει εχέγγυα  ότι νοιάζονται για την πατρίδα και τέτοια υπάρχουν ακόμα πολλά μέσα στον διοικητικό μηχανισμό του κράτους. Σε αυτούς και στους τεχνοκράτες θα πρέπει να δοθούν δυνατότητες και δυνάμεις.

    Αλλά το κυριότερο όλων θα είναι η συνέγερση όλου του λαού και η συναίσθηση ότι οι ώρες αυτές είναι πέρα για πέρα κρίσιμες. 

    Αυτό που απαιτείται είναι οι Έλληνες να ομονοήσουν και προπάντων να στρωθούν όλοι στη δουλειά χωρίς κομματικές ταυτότητες, χωρίς ατομικά συμφέροντα, χωρίς ρουσφέτια. 

    Αυτή την ώρα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι είτε σωζόμαστε όλοι μαζί ή πάμε όλοι μαζί στο πιο αδυσώπητο χάος.