7.Ο στρατηγός δικαιώθηκε 50 χρόνια μετά

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

7.Ο στρατηγός δικαιώθηκε 50 χρόνια μετά

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

TΑΣΟΣ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ

    Ο Αρειος Πάγος αναίρεσε δύο φορές αποφάσεις του Εφετείου Θράκης και άνοιξε τον δρόμο για τη δικαίωση του 82χρονου στρατιωτικού.

    Ο 82 ετών πρώην στρατιωτικός υπήρξε ένας από τους καλύτερους Έλληνες αξιωματικούς της γενιάς του, φθάνοντας στα ανώτατα αξιώματα του ΓΕΣ, ενώ διοίκησε και την Ελληνική Δύναμη Κύπρου. Και όμως, η καριέρα του ως αξιωματικού είχε αρχίσει με ένα στίγμα, που πάντως, παρά τον συντηρητισμό της εποχής, οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν του χρέωσαν.
    Πριν από 60 χρόνια, ο τότε 22χρονος αξιωματικός συνήψε δεσμό με τη Χ.Β. –είναι σήμερα 75 ετών–, σχέση που αφού διεκόπη, αναθερμάνθηκε έπειτα από εννέα χρόνια. Το 1963 η γυναίκα ήταν σε κατάσταση κύησης, αλλά ο αξιωματικός, λοχαγός τότε, αρνήθηκε ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί της. Το 1964, με απόφαση του Διαρκούς Στρατοδικείου Καβάλας, ο αξιωματικός κηρύχθηκε ένοχος για πράξη εγκατάλειψης εγκυμονούσης. Παρά το γεγονός ότι του εδόθη χάρη, λόγω των βασιλικών γάμων, άσκησε έφεση και ζήτησε να δικαστεί για την υπόθεση. Η έφεσή του απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.
    Έτσι, το Πρωτοδικείο Καβάλας τον αναγνώρισε ως πατέρα του παιδιού που γέννησε η γυναίκα. Ο κατά τα δικαστήρια πατέρας υποχρεώθηκε να καταβάλει τα έξοδα τοκετού, ενώ το παιδί πήρε το επίθετό του και από το 1967 άρχισε να καταβάλλει μηνιαία διατροφή. Με αλλεπάλληλες αποφάσεις δικαστηρίων το ύψος αυτής της διατροφής αναπροσαρμοζόταν, παρά το γεγονός ότι τόσο αυτός όσο και η μητέρα του παιδιού δημιούργησαν άλλες οικογένειες το 1975.
    Το 2000 ο στρατηγός εν αποστρατεία πλέον πήγε στο γραφείο του 36χρονου που έφερε το επώνυμό του και μαζί επισκέφθηκαν το Εργαστήριο Γενετικής Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. Εκεί τους πήραν δείγμα αίματος από το οποίο απομονώθηκε γενετικό υλικό (DNA). To αποτέλεσμα της εξέτασης ήταν ότι ο στρατηγός δεν ήταν ο πατέρας.
    Με το αποτέλεσμα της εξέτασης ανά χείρας ο 68χρονος έκανε αίτηση αναψηλάφησης στο Εφετείο Θράκης, που την απέρριψε λόγω παραγραφής. Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση δύο χρόνια αργότερα και την ξαναγύρισε στο Εφετείο Θράκης για να δικαστεί με άλλη σύνθεση. Εκείνο με την υπ’ αριθμόν 83/2004 απόφασή του την απέρριψε διότι η εξέταση DNA δεν πληρούσε τους όρους του νέου κρίσιμου εγγράφου, επικαλούμενο την ανάγκη διατήρησης του δεδικασμένου για «λόγους κοινωνικής ειρήνης...». Ο Άρειος Πάγος, ωστόσο, αναίρεσε και αυτήν την απόφαση και την έστειλε στο Εφετείο Θράκης να δικαστεί για δεύτερη φορά με άλλη σύνθεση. Το 2007, επτά χρόνια μετά την πρώτη εξέταση DNA, η αίτηση αναψηλάφησης του ενάγοντος έγινε δεκτή, αλλά το Εφετείο διέταξε νέα εξέταση DNA στην οποία μετέβη μεν ο πρώην αξιωματικός, όχι όμως ο 43χρονος εν τω μεταξύ άνδρας που έφερε το επώνυμό του. Το 2009 ο 77χρονος εν τω μεταξύ πρώην αξιωματικός και ο συνήγορός του Γεώργιος Βασιλακάκης πέτυχαν και έγινε δεκτό ύστερα από 46 χρόνια ότι το αγόρι που είχε γεννηθεί τον Φεβρουάριο του 1964 σε μία κλινική των Αθηνών είχε άλλο φυσικό πατέρα.
    Η πλευρά της μητέρας προέβαλε τον ισχυρισμό ότι η εξέταση γενετικού υλικού το έτος 2000 έγινε χωρίς τη συναίνεση του γιου της, ενώ αμφισβητήθηκε η επιστημονική μέθοδος που ακολουθήθηκε. Και οι δύο ισχυρισμοί απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι. Τον Αύγουστο του 2014 το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης έκανε δεκτή αγωγή του ενάγοντος, ζητώντας από την εναγόμενη να του καταβάλει 113.000 ευρώ. Στο ποσό αυτό περιλαμβάνεται η επιστροφή του συνολικού ποσού της διατροφής και για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος 30.000 ευρώ. Το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα, 50 χρόνια αφότου διατυπώθηκαν για πρώτη φορά ανάλογοι ισχυρισμοί από τον ενάγοντα, ότι «η εναγόμενη συνέλαβε τέκνο από ερωτική επαφή που είχε με άλλον άνδρα κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα της σύλληψης, την οποία αποσιώπησε κατά τη διάρκεια της δίκης...».

ΣΧΟΛΙΟ

    Ας μην σας προξενεί έκπληξη το κείμενο που προηγείται. Ο συγκεκριμένος, τουλάχιστον, μετα κόπων και βασάνων, βρήκε το δίκιο του, αν και στην ουσία, ‘’την πλήρωσε τη νύφη’’ για καμιά 20ριά χρόνια.

    Αυτή η τακτική, ήταν πολύ συνηθισμένη στο παρελθόν, τότε που ο αξιωματικός ήταν περιζήτητος ‘’γαμπρός’’, και αυτός που θα έβγαζε από την κοινωνική αφάνεια μια κοπέλα ( και την οικογένειά της, βεβαίως, βεβαίως.)

    Πάρα πολλά παρεμφερή συνέβαιναν ‘’τον καιρό εκείνο’’, και το θέμα ήταν ότι η Στρατιωτική Υπηρεσία συνηγορούσε και με το παραπάνω.

    Έβγαινε ο νέος Ανθυπολοχαγός από τη Σχολή, και σε ένα χρόνο έπαιρνε μετάθεση σε χωριό που δεν το έγραφε ούτε ο χάρτης.

    Πήγαινε στο χωριό, και άντε να βρεί σπίτι για να μείνει.

    Τότε λοιπόν, η κυρά - @@@@@@ που είχε και κόρη της παντρειάς, πονόψυχη όπως ήταν, του νοίκιαζε ένα δωμάτιο στο σπίτι της για να μείνει.

    Η περιποίηση πήγαινε σύννεφο.

    Η κοπελιά, μια του πήγαινε καφέ, μια κουλουράκια ‘’από τα χεράκια της’’, μια το ένα, μια το άλλο, το κακό δεν ήθελε και πολύ να γίνει, αφού εκεί πέρα ο Ανθυπολοχαγός δεν μπορούσε να ξεμυτίσει, άδειες ήταν ‘’όνειρα θερινής νυκτός’’ ( και χειμερινής βεβαίως, βεβαίως ), από θηλυκά υπήρχαν μόνο γελάδες και κατσίκες, έ, πολύ ήθελε ???

    Σε λίγο καιρο, η κυρα-@@@@ με τον κυρ-@@@@, πήγαιναν στον ΔΙΟΙΚΗΤΗ!

  ‘’Έχετε έναν αξιωματικό που μένει στο σπίτι μας, και διέφθειρε την κόρη μας! Το κατάστρεψε το κορίτσι! Δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στην κοινωνία ! Τι θα πεί ο κόσμος….’’ Και άλλα τέτοια σπαραξικάρδια.

    Εάν μάλιστα, είχε γίνει ολοκληρωμένη η ‘’ζημιά’’, έ, τότε γινόταν ο χαμός…

    Φώναζε λοιπόν ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ τον ταλαίπωρο ανθυπολοχαγό και του άρχιζε τα ηθικοπλαστικά και τις απειλές

    ‘’Εσύ, ολόκληρος αξιωματικός, επιτρέπεται να εκθέτεις με αυτόν τον τρόπο όλους μας? ‘’

    ‘’Μα….’’ Προλάβαινε να ψελίσει ο ανθυπολοχαγός.

    ‘’Δεν έχει ‘’μα’’ και ‘’ξε-μα’’! Οφείλεις να φερθείς σαν τίμιος άνδρας και να παντρευτείς την κοπέλα’’.

    ‘’Μα δεν την ακούμπησα κύριε Διοικητά!’’ προλαβαίνει αυτή τη φορά να πεί.

    ‘’Δεν την ακούμπησες? Και γιατί ήρθαν οι γονείς της εδώ? Θα την παντρευτείς! Άντε, και εγώ θα γίνω κουμπάρος!’’

    Στο ενδιάμεσο, ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ενημέρωνε τον ταλαίπωρο, ότι η καριέρα του ‘’φινίτο’’, και άλλα παρεμφερή δυσοίωνα και τρομακτικά….

    Το θέμα είναι ότι εάν ο ανθυπολοχαγός ‘’είχε βάλει το χεράκι του’’,( ή τίποτα άλλο… )  πάει στην ευχή. Μα, στις περισσότερες περιπτώσεις, ή η κοπελιά ήταν ‘’πολυμεταχειρισμένη’’ ή δεν την είχε κάν ακουμπήσει !  Όμως, αυτό δεν είχε σημασία….

    Επι πλέον, στις ‘’βαρειές περιπτώσεις’’, το να περιμένει να γεννηθεί το παιδί για να γίνει τέστ αίματος, δεν ήταν απόδειξη αλλά μόνο ένδειξη που δεν σήμαινε τίποτα. Το τεστ DNA δεν υπήρχε ακόμα. Χώρια που μπορεί να φοβόταν ότι το παιδί ήταν δικό του….

    Βέβαια, υπήρξαν και ξύπνιοι και σωστοί ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ. Διαβάστε το παράδειγμα ( γεγονός ) που έγινε όταν ήμουν στη Σχολή ακόμα.

    Μια μητέρα, πήγε στον Στρατηγό Διοικητή της Σχολής, να του παραπονεθεί ότι ένας 4οετής Έυελπις, ‘’διέφθειρε’’ την θυγατέρα της.

    Αφού την άκουσε ο Στρατηγός, έκανε με τον δείκτη και τον παράμεσο του χεριού του ένα στρογγυλό, και είπε στην μητέρα

    ‘’Για βάλτε κυρία μου το δάκτυλό σας εδώ μέσα’’

    Εκείνη, απορημένη, προσπάθησε να βάλει τον δείκτη, αλλά ο Στρατηγός κουνούσε το χέρι του, και δεν τα κατάφερνε.

    Εκνευρισμένη, λέει στον Στρατηγό

   ‘’Μα τι κάνουμε τώρα! Αφού κουνάτε το χέρι σας, πώς θα βάλω το δάχτυλο?’’

    Και απαντά ο Στρατηγός

    ‘’Εάν, κυρία μου, έκανε και η κόρη σας έτσι, τώρα δεν θα ήσασταν εδώ!’’

    Άλλο περιστατικό, την ίδια εποχή, με τον ίδιο Στρατηγό.

    Πηγαίνει μία μητέρα ( αλήθεια, γιατί πήγαιναν πάντα οι μητέρες και όχι οι πατέρες, αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ) και παραπονιέται ότι ένας Έυελπις, ‘’διέφθειρε’’ την κόρη της.

    Και ο Στρατηγός της είπε.

   ‘’Κυρία μου, εγώ έχω 800 άλογα να προσέχω, εσύ μόνο μια φοράδα, και δεν τα κατάφερες. Τι θέλεις τώρα? ‘’

    Η πικρή αλήθεια είναι, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, ο αξιωματικός ήταν πολύ εύκολος στόχος, όχι μόνο στην επαρχία αλλά και στα αστικά κέντρα, αφού σε πολλές περιπτώσεις το γνωστό ‘’τύλιγμα’’ πήγαινε σύνεφο…