Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΜΝΟΥ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ  

Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΜΝΟΥ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

 Αμφικτύων

Πανάρχαια συνήθεια  τούτου του λαού από τα χρόνια του Ομήρου το ψήσιμο του σουβλιστού αμνού για τους ξένους λίαν παράδοξου εθίμου Προς χάριν κάποιας θεάς ή θεού και για τον Δία γινόταν η θυσία να τον γλυκάνουν για να τους φέρει καλούς οιωνούς και να τους χαρίσει  ευκαρπία Πίστευαν ότι και οι θεοί θέλουν δώρα τους εναπόθεταν   και   οπώρας και οι θεοί με τους οιωνούς τους έλεγαν  «προχώρα» Κι’ εκείνοι ευχαριστιόνταν με την κνίσα που ψηλά ανέβαινε στον ουρανό σαν τσίκνα οι άνθρωποι  έτρωγαν τα μπούτια και   στη θράκα ροδοκόκκινο το αρνί ψητό με αλατοπίπερο  πασπαλισμένο , από λίπος στεγνό χάρμα νοστιμιάς έδεσμα     λαχταριστό για όλα τα γούστα Και έτρωγαν και έπιναν και τραγουδούσαν οίνος ευφραίνει καρδίαν και τους θεούς υμνούσαν ευχόντουσαν     «ευοί ευάν» (εις υγείαν) χαίρονταν και έπαιζαν  τα παιδία Και οι θεοί κάποτε άνθρωποι ήταν σαν αυτούς πράξεις έκαναν ανδραγαθίας και  άθλους ξακουστούς και   αυτοί για να τους τιμήσουν τους έκαναν βασιλείς στους υπηκόους τους ευχάριστη χάρισαν ζωή ευκοσμία  και ειρήνη έφεραν και δικαιοσύνη Πέρασαν οι καιροί εκείνοι οι  Ρωμαίοι νέο θεό τους  φύτεψαν της κοινοκτημοσύνης στην αρχή   τους θεούς τους δεν θέλησαν να τους αλλάξουν με την ανάγκη και τη  βία τη νέα θρησκεία μπόρεσαν να περάσουν Πολλοί   βολεύτηκαν με την νέα θρησκεία παρότι  ξενόφερτη συμφωνεί με την ελληνική φιλοσοφία    , την ανακάτεψαν με την Ολυμπιακή θρησκεία και ελληνόψυχη  την έκαναν «Ορθοδοξία» Λένε ότι ήταν Έλληνας ο Χριστός προς τον Πιλάτο μίλησε αυτός ελληνικά γράμματα  όπως λένε  διδάχθηκε  νεοπλατωνικά

τα ήθη έθιμα έμειναν σχεδόν τα ίδια οι γιορτές για την γονιμότητα και τα πανηγύρια στους άγιους έφτιαξαν μοναστήρια τροπάρια  έκαναν  τα   Διονυσιακά τραγούδια τον επιτάφιο στολίζουν με λουλούδια Το  Ελληνικό Πάσχα  με παραλλαγές της   αρχαίας  λατρείας συμβολίζει τις   γιορτές διαφέρουν βέβαια στην ιεροτελεστία αλλά η ουσία είναι μία στερεά η ιερότητα του λαού μας προς τα θεία. Φέτος γιόρτασα σε κύκλο οικογενειακό στο Ρίο με θέα της φτερωτής γέφυρας το πανέμορφο τοπίο μακριά από το διαδίκτυο και το βιβλίο στην «αυλή της αγάπης» απολογισμό κάναμε της ζωής μας της φευγάτης γονείς παιδιά εγγόνια και δισέγγονα μια διμοιρία και κάτι   απολαύσαμε το σουβλιστό αρνάκι σωστό  νέκταρ το  αχαϊκό κρασάκι μας έφερε μεράκι Τα παιδιά   της χαράς   είπαν  τραγούδια στολισμένα με μαγιάτικα του αγρού λουλούδια φάγαμε ήπιαμε αναπολήσαμε οι ηλικιωμένοι εμείς δώσαμε παρόν και άλλοι αποθαμένοι μιλήσαμε για  τα περασμένα  τα πέτρινα της κατοχής χρόνια τα αραχνιασμένα και  οι νέοι για όνειρα τσαλακωμένα για να ακούν οι νεώτεροι  και να μαθαίνουν να αρκούνται στα χρειώδη και τα περιττά να τα αποφεύγουν Οι νέοι χόρεψαν ελληνικούς χορούς και σαν έγειρε ο ήλιος λύσαμε τους ζυγούς πριν ευχηθήκαμε όλοι μαζί εδώ και του χρόνου η καλύτερη ευχή για το κοντινό παρόν και όχι «χρόνια πολλά» σε κάποιο  γηροκομείο ή στο κρεβάτι του πόνου; Κάθε συμπόσιο ένα γεγονός μια ιεροτελεστία στο βωμό της οικογενειακής Εστίας της αγάπης, της σύμπνοιας, της ομόνοιας και της αλληλοβοηθείας των παραδοσιακών αξιών και αρετών που μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά και κρατούν δεμένη την  παράδοση της φυλής μας ν’ αντέξει κάθε μπόρα κάθε θεομηνία εν τη  ενώσει  η δύναμη μας ως και ο εγγονός μου από την Αμερική έμεινε  κατάπληκτος  από την ψυχαγωγική    μυσταγωγία . Και του χρόνου αγαπημένοι μου με υγεία *Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων λογοτεχνών kostas01@amphiktyon.org http://amphiktyon.blogspot.com/