Η κρυφή ζωή και τα εγκλήματα του Βελουχιώτη: «Ή θα μου παραδώσετε την Ελλάδα ή θα την σπείρω μ΄αλάτι να την αφανίσω»

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Η κρυφή ζωή και τα εγκλήματα του Βελουχιώτη: «Ή θα μου παραδώσετε την Ελλάδα ή θα την σπείρω μ΄αλάτι να την αφανίσω»

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Το έστειλε ο Γιάννης Ζάχος

https://www.pronews.gr/ 

    Οι δολοφονίες που διέπραξε ο Άρης Βελουχιωτης  στο όνομα του κομμουνισμού και του σφυροδρέπανου ήταν εκατοντάδες.

    Αλλά η δολοφονία του 13χρονου αγοριού Γιώργου Μαραθέα από το Νέο Μοναστήρι Φθιώτιδας, δολοφονία για την οποία ξεσήκωσε εναντίον του όλη η Ρούμελη.

    Αφού σκότωσε τον πατέρα του, πήρε αιχμάλωτο το παιδί για δύο μήνες και παρ’ ότι πήρε λύτρα από την μητέρα του για την απελευθέρωσή του, σκότωσε τελικά το παιδί με έναν τρομερά απάνθρωπο, εγκληματικό και σαδιστικό τρόπο που δεν το χωράει ανθρώπου νους, αποδεικνύοντας ακόμα και από αυτό και μόνο το βάναυσο και ανήθικο έγκλημά του τη νοσηρή σαδιστική ψυχοπαθολογία του:

    Ο Βελουχιώτης σε κατάσταση πλήρους μέθης είχε σκοτώσει το παιδί με τα ίδια του τα χέρια, στις 20 Αυγ. 1942. Είχε βασανισθεί απάνθρωπα κι αυτοί τότε που το βρήκαν το έθαψαν πρόχειρα, καταμέτρησαν στο βασανισμένο κορμί του μικρού παιδιού 36 μαχαιριές!

    Το άψυχο κορμάκι του μικρού το είχαν εύρει σε μια χαράδρα κοντά στο χωριό Κολοκυθιά, που βρίσκεται στους πρόποδες των Βαρδουσίων.

    Η μάνα του και η μικρότερη αδελφή του δεν μπόρεσαν να το δουν ούτε νεκρό και κατακομματιασμένο. Η περιγραφή περιλαμβάνεται και στο βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Καράγιωργα «Η ΟΠΛΑ χωρίς θρύλο» των εκδόσεων «Δωδώνη». Λέγεται πως, όταν έμαθε ο Σιάντος τα καθέκαστα, εξοργίστηκε πάρα πολύ

    Ο αντισυνταγματάρχης Νικόλαος Μουτούσης μιλάει στο βιβλίο του «Και Διηγώντας τα να κλαις…,» Αθήνα 1959, Β’ Έκδοσις για τους έξι μήνες που έμεινε αιχμάλωτος (1943) στα χέρια του Άρη και για τις «θηριωδίες των σύγχρονων ιεροεξεταστών».

    Αναφέρει επίσης τα λόγια του Άρη στη διάρκεια των βασανιστηρίων που υπέστη στα χέρια του: «Ζω τη δικτατορία του προλεταριάτου και θα την επιβάλω. Δεν κάνω απελευθερωτικό αγώνα, χωνέψτε το. Ή θα μου παραδώσετε την Ελλάδα, ή θα τη σπείρω αλάτι και θα την αφανίσω».

    Στο ίδιο βιβλίο περιγράφεται πως ο Βελουχιώτης έσκισε με μαχαίρι τον μηρό της κρατούμενής του Ζωής Κουμανιώτου, για να την αναγκάσει να μιλήσει, ενώ της έλεγε Μου αρέσει η φωνή σου σοπράνα, γι’αυτό θα σε κεντάω κάθε μέρα για να σ’ ακούω! (σελ. 67).

    Κι όταν ο Μουτούσης με τους συγκρατουμένους του, απελπισμένοι από τα φρικτά βασανιστήρια των μαυροσκούφηδων του Άρη αναφωνούσαν «Θεέ μας, λυπήσου μας, πάρε την ψυχή μας, να τελειώνουμε!», όσο οι αντίχριστοι άκουγαν Θεό, τόσο ερεθίζονταν και τους βασάνιζαν περισσότερο λέγοντας: «Ε, λοιπόν, ο Θεός σας δεν σας λυπάται, γιατί εμείς είμαστε δυνατότεροι του»

    Κι όμως μέσα από τα μαρτύρια προς τους συνανθρώπους του ο Βελουχιώτης αναφωνούσε: «Απ’ εδώ θα ξεπηδήσει το Κράτος μας»!

    Ο εθνικόφρων αντάρτης Γιάννης Αγουρίδης, από το χωριό Δύο Βουνά, έλαβε οικειοθελώς μέρος στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Ο Άρης συνέλαβε με δόλο 14 αντάρτες της ομάδας Τζιβάρα – Αγουρίδη, τους βασάνισε και τους εκτέλεσε στο χωριό Μαυρολιθάρι.

    Ο λόγος ήταν ότι δεν θέλησαν να υπαχθούν υπό τις διαταγές του. Ουσιαστικά τους κάλεσε στο Μαυρολιθάρι για δήθεν συνεργασία και συνεννόηση και τη νύκτα τους έβαλε σε διάφορα σπίτια για διανυκτέρευση. Τα μεσάνυχτα διέταξε τη σύλληψή τους και τον αφοπλισμό τους.

    Το επόμενο πρωί τους υποχρέωσε, παρουσία των κατοίκων του χωριού, να σκάψουν πρώτα τους τάφους τους στο νεκροταφείο του χωριού και στη συνέχεια οι αντάρτες του τους έδειραν μέχρις αίματος με συρμάτινα μαστίγια και τους διαπόμπευσαν στα μάτια των κατοίκων, κατηγορώντας τους ως προδότες και όργανα των Ιταλών.

    Τέλος έσπασαν με μαχαίρια τα οστά των βραχιόνων τους και έκοψαν με θηριώδη τρόπο τα άκρα των περισσοτέρων, μέχρις ότου τα θύματα υποκύψουν στα φρικτά αυτά βασανηστήρια.

    Παρά τις γοερές κραυγές αυτών των ανδρών, κανένας από τους υποχρεωτικά παριστάμενους χωρικούς δεν ετόλμησε να επέμβει ή να διαμαρτυρηθεί. Όλα αυτά εκτελέστηκαν σύμφωνα με τις διαταγές του Βελουχιώτη, ο οποίος πρωτοστάτησε μάλιστα στο απάνθρωπο αυτό έγκλημα.

    Την γυναίκα του Τζιβάρα τη βασάνισε και εκτέλεσε με μαχαίρι ο ίδιος ο Άρης. Τα πτώματα των θυμάτων τάφηκαν στο νεκροταφείο του χωριού, μέσα στους φρεσκοσκαμένους από τους ίδιους προηγουμένως τάφους τους!

    Το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου 1942 εκτελέστηκαν με εντολή του Άρη οι δύο κόρες 12 και 13 ετών του Ι.Κόρδα από τους Κοχλιούς Ευρυτανίας, επειδή αυτός εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ, στον οποίο είχε καταταγεί για λίγες μέρες.

    Τα δύο κορίτσια σφαγιάστηκαν με μαχαίρι από δύο άντρες του ΕΛΑΣ, στους οποίους δεν είχε εμπιστοσύνη ο Άρης και τους οποίους ήθελε να αναμείξει στο έγκλημα.

    Οι δύο αυτοί αντάρτες έγιναν εκτελεστές παρά την θέληση τους κάτω από την απειλή της σφαγής τους από δύο καπεταναίους του Άρη ή θα τα σφάξετε ή θα σφάξουμε εμείς εσάς.

    Κατά τα τέλη Οκτωβρίου 1942, ο Άρης συνέλαβε τον πρώην αντάρτη του ΕΛΑΣ Προβιά στο χωριό Τσούκα της Φθιώτιδας. Με εντολή του τον έδεσαν σε ένα κορμό δένδρου και τον εκτέλεσαν με μεσαιωνικά βασανιστήρια μαχαιριές, λάδι βραστό στις πληγές, κ.λ.π επειδή εγκατέλειψε τον ΕΛΑΣ.

    Στις 20 Νοεμβρίου 1942 και ενώ γινόταν προετοιμασίες για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ο Άρης συνέλαβε στην περιοχή Μαυρολιθαρίου την Ιωάννα Γκόγγου από την Στρώμη της Παρνασσίδας, διότι δήθεν κατέδωσε τους Άγγλους της Γκιώνας στους Ιταλούς. Την σκότωσε με μαχαίρι, μετά από εντολή του, ένας αντάρτης του ΕΛΑς, επειδή θεωρήθηκε ύποπτος φυγής από τον Άρη.

    Στις 23 Νοεμβρίου 1942 ο Άρης εκτέλεσε με τα χέρια του στην πλατεία του χωριού Καστριώτισσα Παρνασσίδας τον κτηνοτρόφο Νικόλαο Μασσαβέττα, απόγονο του Αθανάσιου Διάκου, από την Μουσούνιτσα, σαν ζωοκλέπτη, και αφαίρεσε από την οικογένειά του όλα τα πρόβατα.

    Η μπαμπέσικη δολοφονία του Συνταγματάρχη Ψαρρού και των ανδρών του καθώς και οι αποτρόπαιες σφαγές στον Μελιγαλά είναι σε όλους γνωστές.

    Αξίζει να σημειώσουμε πως ο μεγάλος λογοτέχνης μας (και ακαδημαϊκός) Στρατής Μυριβήλης έγραψε για τον Άρη Βελουχιώτη ότι ήταν ένα κτήνος διεστραμμένο ερωτικά και διψασμένο από την σαδιστική λαγνεία του αίματος.

    Όπως αναφέρει ο Μυριβήλης, όσους Έλληνες δεν πρόφτασε να σφάξει ο Γερμανός, ο Βούλγαρος, ο Ιταλός και ο Αρβανίτης, βάλθηκε να τους σφάξει ο κομμουνιστής. «Εφτάμιση εκατομμύρια Έλληνες είναι. Από αυτούς θα μείνουν τρία εκατομμύρια, και πολύ τους», έτσι είχε διακηρύξει και αποφασίσει ο Άρης Βελουχιώτης, ένας από τους εργολάβους του εξανδραποδισμού της ελληνικής φυλής [ Στρατή Μυριβήλη: Ο Κομμουνισμός και το Παιδομάζωμα, Καλαμάτα 1948]

    Όσον αφορά τις ανθελληνικές προθέσεις του Βελουχιώτη ας μην ξεχάσουμε την ομιλία του στην Δεσφίνα τον Σεπτέμβριο του 1943: «Σας φέρνω παράδειγμα πως μας επιβάλανε στο 1912 και στο ’17 και μετά στα ’20 να πολεμήσουμε για να κατακτήσουμε την Μακεδονία και τη Θράκη και τη Μικρά Ασία και να υποδουλώσουμε λαούς σαν τους Βουλγάρους και τους Τούρκους και να ανοίξουμε έτσι ένα άσπονδο μίσος μεταξύ μας, ιδίως με τους Βουλγάρους, ενώ τα ΦΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΌΛΥΜΠΟ…

    Το κίνημα το Ζέρβα είναι κίνημα πουλημένο στους Εγγλέζους. Και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντά τους. Είναι τελείως ξένο με τον Ελληνικό λαό, αλλά έχουμε και με αυτόν λογαριασμούς που πολύ γρήγορα θα τους ξεκαθαρίσουμε για να φύγει κάθε εμπόδιο από τον δρόμο μας. ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΌ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΥΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΚΑΙ στους ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΑΣ.». Αυτό ακριβώς έκαναν τον Δεκέμβρη του 1944.

    Ο λαογράφος Ηλίας Πετρόπουλος παλιός ΕΠΟΝίτης, που απολύθηκε το 1949 από τον Δήμο Θεσσαλονίκης ως κομμουνιστής με αντεθνική δράση, και φυλακίσθηκε το 1965 για τα βιβλία του «Ρεμπέτικα Τραγούδια και Καλιαρντά»: «Η εθελοτυφλία των ιστοριογράφων ισούται με την ανοησία του Λαού. Στήσαμε ανδριάντα του Άρη στην Λαμία και πάψαμε να σκεφτόμαστε. Το ερώτημα αναπάντητο: Ποιος είχε την φαεινή ιδέα των σφαγών; Και ποιος διέταξε να γίνουν αυτές οι σφαγές; Τώρα, πια, νομίζω ότι, ο άνθρωπος που ξεκίνησε την μακάβρια ιστορία των σφαγών είναι ο Άρης Βελουχιώτης»

    Λίγο παρακάτω, στην ίδια σελίδα, διαβάζουμε: «Ο Βελουχιώτης ήτανε φονιάς. Η μπαμπέσικη δολοφονία του Ψαρρού δεν είναι το μοναδικό του έγκλημα. Καθήκον των ιστορικών παραμένει η εξιχνίαση και απαρίθμηση όλων των σφαγών του Άρη Και παρακάτω μας λέει ότι ο Ζαχαριάδης τον έβλεπε σαν κατσαπλιά που χαντάκωνε τον ΕΛΑΣ, σαν τύπο που μεθούσε και έκανε όργια. Ο Χαριτόπουλος έγραψε πως, στην Αθήνα έκανε ό, τι δουλειά τύχει, μη θέλοντας να πει ότι ήτανε ρεμάλι Α, όλα κι όλα, αυτά στην Ελλάδα τιμώνται

    Ναι, στην Ελλάδα αν είσαι πορτοφολάς, κατσαπλιάς, τραμπούκος, παιδεραστής, μέθυσος και ένα θηριώδες αποτρόπαιο και απάνθρωπο σαδιστικό κτήνος τιμάσαι σαν ήρωας και φέρνεις μάλιστα και πολλούς οπαδούς στο κόμμα, όταν καταφέρεις να κρύψεις πολύ καλά την πραγματική και ουσιαστική φύση του βρωμερού και υπανθρώπου ήρωά σου.

    Ο καπετάνιος ΔΡΑΚΟΣ που ήταν στην ομάδα του Βελουχιώτη που καταδιωκόταν από τα στρατιωτικά αποσπάσματα τον Μάιο – Ιούνιο 1945 στην ληφθείσα την 18-6-45 κατάθεσή του συλληφθείς ως αιχμάλωτος αναφέρει: ως προς την ιδιαιτέραν ζωήν του ΑΡΗ καταθέτω ότι ούτος κατά την στιγμήν όπου ετραυματίσθη παρέδωσε εις τον ψυχογιόν του ονόματι ΛΕΩΝ εν Ρωσσικόν παράσημον, 5 χρυσάς λίρας και το ωρολόγιόν του και τον οποίον ψυχογιόν είχε και τον εχρησιμοποιούσε ως ΕΠΙΒΗΤΟΡΑ δια να ικανοποιεί τας παρα φύσιν σεξουαλικάς του ορμάς [ Γενικό Επιτελείο Στρατού/ Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού: ΑΡΧΕΊΑ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, τομ 2ος, Αθήνα 1998, σελ. 119]

    Στην ίδια κατάθεση του ΔΡΑΚΟΥ (και στην ίδια προαναφερθείσα πηγή) αναφέρει ότι εξήλθε εις τα όρη την 12ην Ιουνίου 1942 και ετέθη υπό τας Διαταγάς του Στρατηγείου του ΕΛΑΣ διοικούμενου υπό τον ΣΑΡΑΦΗΝ – ΑΡΗΝ και ΤΖΗΜΑ ( υπό το ψευδόνυμον ΣΑΜΑΡΙΝΙΩΤΗΣ). Κατά το χρονικόν διάστημα από 12 Ιουνίου 1942 μέχρι 4 Απριλίου 1943 εξετελέσθησαν εις την περιφέρειαν ΔΟΜΟΚΟΥ 17 άτομα (σελ 117). Από την 13η Μεραρχία του ΕΛΑΣ εγένοντο περίπου 80 εκτελέσεις κατά το ίδιο χρονικό διάστημα.

    Και ενώ ο Βελουχιώτης κατεδιώκετο από τα στρατιωτικά αποσπάσματα, αποκηρυγμένος και από το ΚΚΕ, οι σφαγές του συνεχίζονταν (Ιούνιος 1945) λίγες μέρες πριν τραυματισθεί και αυτοκτονήσει.

    Έτσι στον προαναφερθέντα τόμο του ΓΕΣ διαβάζουμε:

    Την 7ην Ιουνίου 1945 ο Βελουχιώτης εξετέλεσε δύο εθνικόφρονες πολίτας είς τα Στουρναρέικα, καταγόμενους από τα ΠΡΑΜΑΝΤΑ (εις διδάσκαλος και εις πολίτης) [σελ. 92]

    Την 6ην Ιουνίου 1945 εις χωρίον Κούρσοβον εφονεύθη ο Πρόεδρος των εθνικοφρόνων Θωμάς Σέλλας δια πελέκεως και πυροβόλου όπλου (σελ. 93)

    Τον μήνα Μάρτιον 1945 ο Τζαβέλλας εξετέλεσεν εις Ευρυτανίαν δύο πολίτας δια μαχαίρας