Ελληνικές παροιμίες «Μ» ( IΙ )
https://el.wikiquote.org
Μέτρα μηλιά τα μήλα σου.
Μετρημένα κουκκιά.
Μετρημένα τα λουκάνικα κι αμέτρητες οι μέρες.
Μέτρον άριστον.
Μη βροντήξεις ξένη πόρτα και βροντήξουν τη δική σου.
Μη δεις ψηλό και φοβηθείς, κοντό κι αναθαρρέψεις.
Μη θωρείς με πως κουτσαίνω, δες την ίσια μου τη μοίρα.
Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε.
Μη με κοιτάς στο γύρισμα, γυρίζω παλικάρι να με κοιτάς
στο λιόκρισμα που σπάω το λιθάρι. (Αρκαδία)
Μη μου τους κύκλους τάραττε. (Αρχιμήδης)
Μη περιπαίζεις λάχανο, στον κήπο σου φυτρώνει.
Μη σε γελάσει ο Μάρτης το πρωί και χάσεις την ημέρα. (Αρκαδία)
Μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου.
Μη χείρον βέλτιστον.
Μηδέ χελιδόνας εν οικία δέχεσθαι.
Μηδέν άγαν. Τίποτε σε υπερβολή.
Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης.
Μην αναβάλλεις για αύριο ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα.
Μην κακολογάς το σπίτι σου, μην πέσει και σε πλακώσει!
Μην τάξεις σ' άγιο κερί και σε παιδί κουλούρι.
Μην το πεις ούτε του παπά.
Μην τρίβεσαι στη γκλίτσα του τσοπάνη.
Μην φυτρώνεις εκεί που δεν σε σπέρνουν.
Μήνα που δεν έχει "ρ", βάλε στο κρασί νερό.(Κρητική)
|
Μη στάξει η ουρά του ποντικού, και λερωθεί το λάδι.
Μητ' ο σκύλος τρώει τ' άχυρο μήτε το γάιδαρο αφήνει.
Μία αλεπού κοψονούρα όλες τις θέλει κοψονούρες. (Αρκαδία)
Μια ζωή χρωστάμε ούλοι μας. (Κεφαλονίτικη παροιμία)
Μια ο Γιάννης δεν μπορεί, μια το δόντι του πονεί.
Μία σου και μία μου.
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο.
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του
μέρα.
Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τον επιάσανε.
Μια χαρά και δυο τρομάρες.
Μικρόν κώλον δεν έδειρες, μέγαν μη φοβερίζεις.
Μικρό-μικρό τ’ αλώνι μου, να ’ναι μοναχικό μου.
Μικρό κώλο δεν έδειρες, μεγάλος δε σε φοβάται.
Μικρός-μικρός δεν έμαθες, μεγάλος μην ελπίζεις.
Μικρός που είναι ο κόσμος!
Μιλάνε όλοι, μιλάν κι οι κώλοι.
Μούντζω κατά του Κουρουνιού, σπάσανε οι μπογάνες. (Αρκαδία)
Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δώστε.
Μπήκε το νερό στ' αυλάκι.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Μπρος στα κάλλη τι 'ναι ο πόνος;
Μπρος στα πλούτη τι 'ναι τα κάλλη ;
Μπρος στην αναβροχιά, καλό ειν' και το χαλάζι.
Μολών λαβέ.
Μοναχός σου χόρευε κι' όσο θέλεις πήδα.
Μονάχος μήτε στον παράδεισο.
Μόνο του σπανού τα γένια δε φυτρώνουν.
Μού ’κανες τη μέρα δάκρυ και τη νύχτα συμφορά.
Μυρίζει μπαρούτι.
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου