Akenaton
defencenet.gr
Στην Ρουμανία, την εποχή του αλήστου μνήμης Τσαουσέσκου, ήταν πολύ διαδεδομένη στις τάξεις των εργαζόμενων Ρουμάνων η έκφραση «το κράτος παριστάνει πως μας πληρώνει κι εμείς παριστάνουμε πως εργαζόμαστε».
Κάτι ανάλογο, σε διαφορετικό επίπεδο συμβαίνει στην χώρα μας, όσο εξακολουθούμε να στροβιλιζόμαστε μέσα σε αυτό το καθοδικό σπιράλ του θανάτου:
είναι σίγουρο πως εκείνο που έχουμε να αναμένουμε στο άμεσο μέλλον, είναι το μεν κράτος να συνεχίσει και να εντείνει την αθέτηση όλων όσων είχε υποσχεθεί (συμβατικών και χαριστικών) στις μέρες των παχιών δανεικών αγελάδων, οι δε πολίτες με την σειρά τους να επεκτείνουν συνεχώς την άρνηση εκπλήρωσης των (συμβατικών ή καταχρηστικώς επιβεβλημένων) υποχρεώσεών τους απέναντι σε ένα ασυνεπές και ανάλγητο κράτος. Δεν είναι ώρα να ερευνήσουμε αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα, αλλά να θέσουμε τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων και να αναγνωρίσουμε ως κοινωνία και ως χώρα αυτά που μας συμβαίνουν και να προβλέψουμε όσα πρόκειται να μας συμβούν.
Αυτός ο φαύλος κύκλος που περιγράψαμε εν τάχει παραπάνω, μπορεί να συνοψιστεί σε στάση πληρωμών ουσιαστικά του κράτους προς τους πολίτες από την μία και αδυναμία πληρωμών στην πράξη από τους φορολογούμενους προς το κράτος από την άλλη.
Το κράτος λοιπόν, αδυνατεί ήδη: να επιστρέψει εγκαίρως τον ΦΠΑ στους δικαιούχους, να εξοφλήσει εντός των προθεσμιών και στο ακέραιο τους προμηθευτές του, να διατηρήσει τις θέσεις όλων των δημοσίων υπαλλήλων, να πατάξει την φοροδιαφυγή, να αναζητήσει τα κλεμμένα και να τιμωρήσει τους κλέφτες. Στο άμεσο μέλλον προβλέπεται επίσης το κράτος να καταργεί στην πράξη τα εφάπαξ και τα επιδόματα στους μισθούς, να περικόπτει γενναία τις κύριες και μέχρις εξαφανίσεως τις επικουρικές συντάξεις και να περικόπτει έτι περαιτέρω τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ιδίως αυτών που ακόμη αμείβονται ικανοποιητικά. Με άλλα λόγια, το κράτος ήδη έχει κηρύξει στάση πληρωμών και οσονούπω θα παριστάνει ότι πληρώνει τους εργαζομένους σε αυτό ή τους συναλλασσόμενους με αυτό.
Οι φορολογούμενοι από την άλλη, αδυνατούν ήδη: να ανταποκριθούν στο χαράτσι της ΔΕΗ, στα τέλη και στις έκτακτες εισφορές, να πληρώσουν εγκαίρως τις ασφαλιστικές εισφορές είτε των εργαζομένων τους είτε των ιδίων, να αποδώσουν τον ΦΠΑ, να πληρώσουν στην ώρα τους τον φόρο εισοδήματος, να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις προς τους Δήμους (πρόστιμα, κλήσεις, τέλη παρεπιδημούντων, κλπ). Επίσης, αρνούνται να κόψουν ή να ζητήσουν αποδείξεις, δεν αντέχουν (ή αρνούνται) να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους (στεγαστικών, επιχειρηματικών, καταναλωτικών) και συνεχώς πληθαίνουν τα κρούσματα αυτών που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να πληρώσουν τα διόδια και τα εισιτήρια των ΜΜΜ, ενώ αργά αλλά σταθερά, αυξάνει ο όγκος των νοικοκυριών που αδυνατούν να πληρώσουν την ΔΕΗ, το τηλέφωνο ή ακόμη και το ΝΕΡΟ! Με άλλα λόγια οι φορολογούμενοι έχουν ήδη αρχίσει να παριστάνουν πως ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος.
Η κατάσταση αυτή που βαίνει επιδεινούμενη, είναι ελάχιστα ενθαρρυντική για την μελλοντική διατήρηση της κοινωνικής συνοχής στην χώρα. Ο φαύλος κύκλος των ελλειμμάτων τα οποία υποχρεωτικά θα κλείνουν με νέα μέτρα, μειώσεις μισθών και συντάξεων και νέους, αβάσταχτους φόρους για τους μικρομεσαίους δεν μπορεί να συνεχίζεται επί πολύ ακόμη. Ο κίνδυνος να εμφανίσει η κοινωνία και η οικονομία μιθριδατισμό στο μπαταχτσιλίκι και συνεπώς να φτάσουμε στο σημείο κανείς να μην πληρώνει κανέναν και φυσικά κανείς να μην εργάζεται, είναι πραγματικός. Ήδη οι τράπεζες έχουν ρίξει «λευκή πετσέτα» και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να χρηματοδοτήσουν ακόμη και τον υγιή τομέα της επιχειρηματικότητας.
Κάτι ανάλογο, σε διαφορετικό επίπεδο συμβαίνει στην χώρα μας, όσο εξακολουθούμε να στροβιλιζόμαστε μέσα σε αυτό το καθοδικό σπιράλ του θανάτου:
είναι σίγουρο πως εκείνο που έχουμε να αναμένουμε στο άμεσο μέλλον, είναι το μεν κράτος να συνεχίσει και να εντείνει την αθέτηση όλων όσων είχε υποσχεθεί (συμβατικών και χαριστικών) στις μέρες των παχιών δανεικών αγελάδων, οι δε πολίτες με την σειρά τους να επεκτείνουν συνεχώς την άρνηση εκπλήρωσης των (συμβατικών ή καταχρηστικώς επιβεβλημένων) υποχρεώσεών τους απέναντι σε ένα ασυνεπές και ανάλγητο κράτος. Δεν είναι ώρα να ερευνήσουμε αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα, αλλά να θέσουμε τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων και να αναγνωρίσουμε ως κοινωνία και ως χώρα αυτά που μας συμβαίνουν και να προβλέψουμε όσα πρόκειται να μας συμβούν.
Αυτός ο φαύλος κύκλος που περιγράψαμε εν τάχει παραπάνω, μπορεί να συνοψιστεί σε στάση πληρωμών ουσιαστικά του κράτους προς τους πολίτες από την μία και αδυναμία πληρωμών στην πράξη από τους φορολογούμενους προς το κράτος από την άλλη.
Το κράτος λοιπόν, αδυνατεί ήδη: να επιστρέψει εγκαίρως τον ΦΠΑ στους δικαιούχους, να εξοφλήσει εντός των προθεσμιών και στο ακέραιο τους προμηθευτές του, να διατηρήσει τις θέσεις όλων των δημοσίων υπαλλήλων, να πατάξει την φοροδιαφυγή, να αναζητήσει τα κλεμμένα και να τιμωρήσει τους κλέφτες. Στο άμεσο μέλλον προβλέπεται επίσης το κράτος να καταργεί στην πράξη τα εφάπαξ και τα επιδόματα στους μισθούς, να περικόπτει γενναία τις κύριες και μέχρις εξαφανίσεως τις επικουρικές συντάξεις και να περικόπτει έτι περαιτέρω τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ιδίως αυτών που ακόμη αμείβονται ικανοποιητικά. Με άλλα λόγια, το κράτος ήδη έχει κηρύξει στάση πληρωμών και οσονούπω θα παριστάνει ότι πληρώνει τους εργαζομένους σε αυτό ή τους συναλλασσόμενους με αυτό.
Οι φορολογούμενοι από την άλλη, αδυνατούν ήδη: να ανταποκριθούν στο χαράτσι της ΔΕΗ, στα τέλη και στις έκτακτες εισφορές, να πληρώσουν εγκαίρως τις ασφαλιστικές εισφορές είτε των εργαζομένων τους είτε των ιδίων, να αποδώσουν τον ΦΠΑ, να πληρώσουν στην ώρα τους τον φόρο εισοδήματος, να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις προς τους Δήμους (πρόστιμα, κλήσεις, τέλη παρεπιδημούντων, κλπ). Επίσης, αρνούνται να κόψουν ή να ζητήσουν αποδείξεις, δεν αντέχουν (ή αρνούνται) να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους (στεγαστικών, επιχειρηματικών, καταναλωτικών) και συνεχώς πληθαίνουν τα κρούσματα αυτών που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να πληρώσουν τα διόδια και τα εισιτήρια των ΜΜΜ, ενώ αργά αλλά σταθερά, αυξάνει ο όγκος των νοικοκυριών που αδυνατούν να πληρώσουν την ΔΕΗ, το τηλέφωνο ή ακόμη και το ΝΕΡΟ! Με άλλα λόγια οι φορολογούμενοι έχουν ήδη αρχίσει να παριστάνουν πως ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους προς το κράτος.
Η κατάσταση αυτή που βαίνει επιδεινούμενη, είναι ελάχιστα ενθαρρυντική για την μελλοντική διατήρηση της κοινωνικής συνοχής στην χώρα. Ο φαύλος κύκλος των ελλειμμάτων τα οποία υποχρεωτικά θα κλείνουν με νέα μέτρα, μειώσεις μισθών και συντάξεων και νέους, αβάσταχτους φόρους για τους μικρομεσαίους δεν μπορεί να συνεχίζεται επί πολύ ακόμη. Ο κίνδυνος να εμφανίσει η κοινωνία και η οικονομία μιθριδατισμό στο μπαταχτσιλίκι και συνεπώς να φτάσουμε στο σημείο κανείς να μην πληρώνει κανέναν και φυσικά κανείς να μην εργάζεται, είναι πραγματικός. Ήδη οι τράπεζες έχουν ρίξει «λευκή πετσέτα» και δεν μπορούν ή δεν θέλουν να χρηματοδοτήσουν ακόμη και τον υγιή τομέα της επιχειρηματικότητας.
Τα στεγαστικά και τα καταναλωτικά δάνεια έχουν σχεδόν εκλείψει.
Οι πιστωτικές κάρτες είναι πια είδος υπό εξαφάνιση και όποιος έχει απομείνει έστω με μία από δαύτες στο πορτοφόλι του αντιμετωπίζεται πια ως δυσεύρετο εξωτικό πτηνό.
Το κομμάτι της οικονομίας που ακόμη είναι ζωντανό και επιμένει να κινείται, δουλεύει με μετρητά ή με ενεχυρίαση εμπορευμάτων αλλά καθώς η τραπεζική πίστη είναι ανύπαρκτη και η αφαίμαξη όσου ρευστού κυκλοφορεί ακόμη μέσω άμεσης και έμμεσης φορολογίας εντείνεται, κινδυνεύει κι αυτό με στραγγαλισμό και ακαριαίο θάνατο.
Το απόλυτο αυτό αδιέξοδο προς το παρόν δεν δείχνει να μπορεί να ξεπεραστεί από την Ελλάδα με ίδια μέσα. Προς αυτό τον σκοπό θα χρειαζόταν τέτοιας έκτασης, ταχύτητας και έντασης μεταρρυθμίσεις που ίσως να είναι αργά πια για να επιχειρηθούν με επιτυχία. Εδώ που αφέθηκε να φτάσει η κοινωνία, ίσως είναι καλύτερο και λιγότερο οδυνηρό για όλους ένα σταθερό και στοχευμένο πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που να μπορεί να απορροφήσει με ασφάλεια την φτώχια, τις οικονομικές στρεβλώσεις και τα ταξικά χάσματα. Ένα τέτοιο πρόγραμμα όμως, είναι αδύνατον να εφαρμοστεί και να ευδοκιμήσει αν δεν υποστηριχθεί από ένα συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο διάσωσης (ένα οικονομικό ΣΟΚ δηλαδή!).
Το απόλυτο αυτό αδιέξοδο προς το παρόν δεν δείχνει να μπορεί να ξεπεραστεί από την Ελλάδα με ίδια μέσα. Προς αυτό τον σκοπό θα χρειαζόταν τέτοιας έκτασης, ταχύτητας και έντασης μεταρρυθμίσεις που ίσως να είναι αργά πια για να επιχειρηθούν με επιτυχία. Εδώ που αφέθηκε να φτάσει η κοινωνία, ίσως είναι καλύτερο και λιγότερο οδυνηρό για όλους ένα σταθερό και στοχευμένο πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που να μπορεί να απορροφήσει με ασφάλεια την φτώχια, τις οικονομικές στρεβλώσεις και τα ταξικά χάσματα. Ένα τέτοιο πρόγραμμα όμως, είναι αδύνατον να εφαρμοστεί και να ευδοκιμήσει αν δεν υποστηριχθεί από ένα συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο διάσωσης (ένα οικονομικό ΣΟΚ δηλαδή!).
Εδώ που φτάσαμε, κάτι τέτοιο μονάχα με δύο τρόπους είναι δυνατόν να εξασφαλιστεί.
Ο πρώτος τρόπος, ο ομαλός και σύμφωνος με την μέχρι τώρα ροή των πραγμάτων, περιλαμβάνει γενναιόδωρη εξωτερική οικονομική βοήθεια και δραστικό κούρεμα του εξωτερικού χρέους ώστε να γίνει αυτό βιώσιμο (θετικό οικονομικό ΣΟΚ).
Ο δεύτερος τρόπος, ο δύσκολος, καταστρεπτικός και αναπότρεπτος πια αν δεν επισυμβεί ο πρώτος, περιλαμβάνει χρεοκοπία της χώρας, έξοδο από την ευρωζώνη και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα (αρνητικό οικονομικό ΣΟΚ).
Η εξελίξεις μετά τις γερμανικές εκλογές θα είναι καταιγιστικές, αναπότρεπτες και ίσως ανατρεπτικές. Οι αποφάσεις που θα πρέπει να παρθούν θα είναι δύσκολες, συνολικές και βαθιά πολιτικές. Ότι ήταν να δώσει η οικονομίστικη αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώνης το έχει δώσει. Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς πως θα μπορέσει να διατηρήσει ζωντανές τις οικονομίες του νότου, χωρίς την απαραίτητη μετάγγιση κεφαλαίων από τον βορρά. Οι κοινωνίες δεν είναι γαϊδούρια που να αφήνονται να ψοφήσουν όταν μάθουν να ζουν χωρίς να τρώνε! Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουν έστω και την ύστατη ώρα οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης, τότε δυστυχώς θα οδηγηθούμε στην διάλυση και το χάος. Και σε μια τέτοια περίπτωση, ειλικρινά δεν γνωρίζω σε βάθος μιας δεκαετίας ποιος θα βγει περισσότερο χαμένος από τους εταίρους, οι νότιοι ή οι βόρειοι. Γιατί το βέβαιο είναι πως όλοι θα βγούμε χαμένοι από μια τέτοια (δια) λύση.
Η εξελίξεις μετά τις γερμανικές εκλογές θα είναι καταιγιστικές, αναπότρεπτες και ίσως ανατρεπτικές. Οι αποφάσεις που θα πρέπει να παρθούν θα είναι δύσκολες, συνολικές και βαθιά πολιτικές. Ότι ήταν να δώσει η οικονομίστικη αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώνης το έχει δώσει. Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς πως θα μπορέσει να διατηρήσει ζωντανές τις οικονομίες του νότου, χωρίς την απαραίτητη μετάγγιση κεφαλαίων από τον βορρά. Οι κοινωνίες δεν είναι γαϊδούρια που να αφήνονται να ψοφήσουν όταν μάθουν να ζουν χωρίς να τρώνε! Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουν έστω και την ύστατη ώρα οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης, τότε δυστυχώς θα οδηγηθούμε στην διάλυση και το χάος. Και σε μια τέτοια περίπτωση, ειλικρινά δεν γνωρίζω σε βάθος μιας δεκαετίας ποιος θα βγει περισσότερο χαμένος από τους εταίρους, οι νότιοι ή οι βόρειοι. Γιατί το βέβαιο είναι πως όλοι θα βγούμε χαμένοι από μια τέτοια (δια) λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου