Από την Ευτυχία Φράγκου Ενα ακομα Σαββατοκύριακο πέρασε όπως τον παλιό καιρό.. Ο "Αρθούρος" φορτωμενος οριακά .. Σε κάθε τετραγωνικό του εκατοστο βαλίτσες, ζαρζαβατικά, πίτες, κεφτεδακια σε εύκολη ζήτηση για τις λιγούρες του δρόμου και ολοι εμείς .. Με παπούτσια βγαλμενα, και παντελόνια ψιλοξεκουμπωτα απο το πολυ φαΐ .. Και τα παιδια στα διόδια με το που μας βλέπουν να μας κλείνουν το μάτι συνομωτικα, κλασικό déjà vu και για αυτα.. Χέρια, πόδια, πατουσες, όλα ένα .. Και απο τα ηχεία όπως παλιά να ακούμε Κηλαηδόνη, το απόλυτο soundtrack των παιδικών μας χρόνων ..
Και στη σκέψη μου ειναι νωπή η φωνή της γιαγιάς να φωνάζει "Να μην τρέχετε, να πάρετε τηλέφωνο μόλις φτάσετε.. Πάρε και αυτα τα λαχανικά, ολο πλαστικά τρώτε στην Αθήνα".. Η θεία να μας σταυρωνει και με βουρκωμενη, σπασμένη φωνή να λέει "η Παναγιά μαζι σας"... Και νομίζω πως Την έχουμε ..
Κανένα 5στερο, κανένα μέρος δεν μπορει να προκαλέσει τις δονήσεις της Αμυγδαλης και οτι αυτή περικλείει .. Και νομίζω πως όταν αναρωτιέμαι πως ξυπναμε κάθε μέρα, και πως πηγαίνουμε στη δουλεια και πως συνεχίζουμε .. Νομίζω πως αυτές οι αγκαλιές και αυτα τα φιλιά μας κρατάνε. Και η "Αμυγδαλή" που κουβαλάει ο καθένας μεσα του ..
Και όσα ρεπορτάζ και αν κάνει η κάθε Deutsche Welle, όσες αναλύσεις και αν κάνει η ΕΚΤ και τα Eurogroups αυτός ειναι ο ασταθμητος παράγοντας που δεν μπορούν ούτε να συλλάβουν ούτε να ερμηνεύσουν. Και αύριο το πρωί θα πάω στη δουλειά, στις αποδεκατισμενες μας πλέον δουλειές με τα άπειρα άδεια γραφεία, και θα φοραω πάνω μου τις αγκαλιές μας, τα βλέμματα μας και κυρίως την απόλυτη μη διαπραγματευσιμη αίσθηση του "θα είμαστε μαζι σε όλα για πάντα".
Και αν αυτοί που διαπραγματεύονται το πώς μας αξίζει να ζούμε, αν αυτοί τα σαρωσουν όλα, τότε θα πάμε όλοι εκει και θα ζήσουμε με αγκαλιές και φιλια. Θα βρει ο καθένας μας τη δικιά του "Αμυγδαλή" στα 15.000χμ ακτογραμμής μας και θα ξεκινήσουμε απο την αρχή, κοιτάζοντας κατάματα τον δικό μας Ελληνικό ήλιο.
Καθόλου κακο για plan B.. Ευλογία πραγματική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου