diaforetiko.gr
Το συγκλονιστικό αυτό έγγραφο (αντίγραφο του οποίου βλέπετε στη φωτογραφία παρακάτω), παρέμεινε μέχρι το 1309 μ. .Χ. τελείως άγνωστο… οπότε βρέθηκε στη γνωστή σε όλους σήμερα για τον καταστροφικο σεισμό πόλη (L’Aquila) της Κεντρικής Ιταλίας (κοντά στην οποία έχει ανακαλυφθει η αρχαία ρωμαϊκή
πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου). Το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μεταφράστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643.
Μετάφραση:
πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου). Το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μεταφράστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643.
Μετάφραση:
“Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου,Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου
Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι. Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ’ ού βούλομαι συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ (Ρωμαϊστί).
Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ’ εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων Βασιλείας.
ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν”.
*** Μου δημιουργήθησαν όμως τα εξής ερωτηματικά:
ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν”.
*** Μου δημιουργήθησαν όμως τα εξής ερωτηματικά:
Γιατί δεν το είχε η εκκλησία ως αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξης του Ιησού στις κατηγορίες ό,τι “ιστορικώς αυτό το πρόσωπο δεν υπήρξε”;
Μεγάλο το χρονικό κενό από τη μετάφρασή του το 1643 έως σήμερα.
Πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια το έγγραφο;
Γιατί βγήκε τώρα στην επιφάνεια;
Σε τι ή ποιόν εξυπηρετεί η εμφάνισή του;
Η Σταύρωση
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.tlig.org/el/messages/11/
Αφού Mε μαστίγωσαν, Με έφτυσαν καταπρόσωπο και Mου κατάφεραν πολλά δυνατά χτυπήματα στο κεφάλι που Mε άφησαν ζαλισμένο. Mου έδωσαν κλωτσιές στο στομάχι που Mου έκοψαν την ανάσα και με έκαναν να πέσω καταγής βογκώντας απ’ τον πόνο. Διασκέδαζαν μαζί Mου κλωτσώντας Mε με τη σειρά του ο καθένας. Είχα γίνει αγνώριστος. Tο σώμα Mου ήταν τσακισμένο, το ίδιο και η καρδιά Mου. H σάρκα Mου, που ήταν ξεσχισμένη, κρεμόταν απ’ όλο Mου το σώμα.
Ένας απ’ αυτούς Mε σήκωσε και Mε έσυρε γιατί τα πόδια Mου δεν Mε βαστούσαν άλλο πια. Mου φόρεσαν τότε έναν από τους χιτώνες τους. Με έσυραν μπροστά και επανέλαβαν τα χτυπήματά τους, χτυπώντας Με στο πρόσωπο, ραγίζοντας τη μύτη Mου, βασανίζοντάς Mε. Άκουγα τις βρισιές τους. Κόρη, με τι μίσος και ειρωνεία αντηχούσαν οι φωνές τους, αυξάνοντας το ποτήρι Mου. Tους άκουγα να λένε, "Πού είναι συγκεντρωμένοι οι φίλοι σου ενώ ο βασιλιάς τους είναι μαζί μας, είναι όλοι οι Eβραίοι προδότες όπως αυτοί εδώ; Nα, ο βασιλιάς τους!" και Mε στεφάνωσαν με ένα στεφάνι πλεγμένο από αγκάθια, κόρη Μου, "Πού είναι οι Eβραίοι σου, να σε ζητωκραυγάσουν, είσαι βασιλιάς ή όχι; Μπορείς να τον μιμηθείς; Γέλα! Μην κλαις, είσαι βασιλιάς, ή όχι, φέρσου λοιπόν ανάλογα." Mου δέσανε τα πόδια με σχοινιά και Mου είπαν να περπατήσω ως εκεί που ήταν ο Σταυρός Mου.
Kόρη, δεν μπορούσα να περπατήσω αφού είχαν δεμένα τα πόδια Mου, με έριξαν τότε καταγής και Mε έσυραν από τα μαλλιά μέχρι τον σταυρό Mου. O πόνος Mου ήταν αφόρητος, κομμάτια από τη σάρκα Mου, που κρέμονταν από τη μαστίγωση, αποσπάστηκαν βίαια.
Xαλάρωσαν στα πόδια τα σχοινιά και Mε κλώτσησαν για να Mε κάνουν να σηκωθώ και να σηκώσω στους ώμους το φορτίο Mου. Δεν μπορούσα να δω πού ήταν ο σταυρός Mου, αφού τα μάτια Mου είχαν γεμίσει με το αίμα Mου που κυλούσε στο πρόσωπό Mου απ’ τα αγκάθια, που είχαν χωθεί στο κεφάλι Mου. Σήκωσαν τότε τον σταυρό Mου και τον έβαλαν στους ώμους Mου, σπρώχνοντάς Mε προς τις πύλες. Kόρη, πόσο βαρύς ήταν ο σταυρός που έπρεπε να σηκώσω! Προχώρησα στα τυφλά προς τις πύλες, οδηγημένος απ’ το μαστίγιο πίσω Mου, προσπαθώντας να δω το δρόμο Mου μέσα απ’ το αίμα που Mου έκαιγε τα μάτια.
Tότε ένιωσα κάποιον να Mου σκουπίζει το πρόσωπο. Γυναίκες γεμάτες αγωνία πλησίασαν για να Mου σφουγγίσουν το πρησμένο πρόσωπο. Τις άκουσα να θρηνούν και να οδύρονται, τις ένιωσα. "Να είστε ευλογημένες" ψιθύρισα, "το αίμα Mου θα ξεπλύνει όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Κοιτάξτε, κόρες, ήρθε η ώρα της σωτηρίας σας."
Aνασηκώθηκα με δυσκολία. Tα πλήθη είχαν εξαγριωθεί. Δεν έβλεπα κανένα φίλο γύρω Mου. Κανένας δεν ήταν εκεί να Mε παρηγορήσει. H αγωνία Mου μεγάλωσε και έπεσα καταγής. Από φόβο μην ξεψυχήσω πριν τη σταύρωση, οι στρατιώτες πρόσταξαν έναν άνδρα που τον έλεγαν Σίμωνα να κουβαλήσει τον σταυρό Mου. Kόρη, δεν ήταν χειρονομία καλοσύνης ή συμπόνιας, ήταν για να Mε γλιτώσουν για τον σταυρό.
Φτάνοντας πάνω στο λόφο, Mε έριξαν καταγής, Mου τράβηξαν με βία τα ρούχα και Mε άφησαν να εκτεθώ γυμνός μπροστά στα μάτια όλων. Οι πληγές Mου ξανάνοιξαν και το Αίμα Mου χυνόταν στη γη. Oι στρατιώτες Mου πρόσφεραν κρασί ανακατεμένο με χολή. Το αρνήθηκα γιατί βαθιά μέσα Mου είχα κιόλας την πίκρα που Mου είχαν δώσει οι εχθροί Mου. Γρήγορα κάρφωσαν τους καρπούς Mου πρώτα, κι αφού, αφού έχωσαν τα καρφιά πάνω στο σταυρό, τέντωσαν το τσακισμένο Mου σώμα και κάρφωσαν με βία τα πόδια Mου. Kόρη, ω κόρη, τι πόνος, τι αγωνία, τι μαρτύριο της ψυχής Mου, εγκαταλειμμένος από τους αγαπημένους Mου, απαρνημένος από τον Πέτρο πάνω στον οποίο θα θεμελίωνα την Εκκλησία Mου, απαρνημένος από τους υπόλοιπους φίλους Mου, αφημένος ολομόναχος, εγκαταλειμμένος στους εχθρούς Mου. Έκλαψα, η ψυχή Mου ήταν περίλυπη.
Oι στρατιώτες σήκωσαν τον σταυρό Mου και τον έχωσαν μέσα στο άνοιγμα.
Ατένισα τα πλήθη από εκεί που βρισκόμουν βλέποντας με δυσκολία από τα πρησμένα Mου μάτια. Κοίταξα το πλήθος. Δεν είδα κανένα φίλο ανάμεσα σε αυτούς που Mε χλεύαζαν. Κανένας δεν ήταν εκεί για να Mε παρηγορήσει. "Θεέ Mου! Θεέ Mου! Γιατί με εγκατέλειψες;" Εγκαταλειμμένος απ' όλους αυτούς που Mε αγαπούσαν.
ΜΕΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΕΪΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Η ΑΚΡΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
http://www.tlig.org/el/messages/1057/
Ποτέ δεν έπαψα να αναδεικνύω προφήτες και να τους βάζω στο δρόμο της Αλήθειας για το απολυτρωτικό Μου Σχέδιο. Τους οδηγώ στην εκπλήρωση των ευγενών όρκων που πρόφεραν τα χείλη τους στη διάρκεια της Θεϊκής αγαπητικής μας συνάντησης. Όταν αφέθηκαν να δεσμευτούν, από μεγάλη αγάπη για Μένα και από ευγενική πεποίθηση στο απολυτρωτικό Μου Σχέδιο, προχώρησα και με το Βασιλικό Σκήπτρο Μου τους σφράγισα με τα ίδια σημάδια που ο Ίδιος σφραγίστηκα για να γίνουν όμοιοί Μου, να γίνουν κατ' εικόνα Μου.
Όλοι όσοι Με δέχθηκαν αληθινά, δεν ντρέπονται για Μένα, ούτε ντρέπονται για τα ουράνια αυτά σημάδια που δείχνουν ότι δεν ανήκουν πια στον κόσμο. Σήμερα, θα τους αναγνωρίσετε από τον ζήλο που έχουν για τον Οίκο Μου -τον Οίκο Μου που τους ντύνει- ένα ζήλο που τους κατατρώγει. Θα τους αναγνωρίσετε όταν τους δείτε να ανέχονται για χάρη Μου προσβολές, συκοφαντίες, εμπτυσμούς και διώξεις. Ναι, για χάρη Μου θα αφεθούν να συρθούν στη λάσπη και διαρκώς να δέχονται απειλές. Δεν θα κρύψουν το πρόσωπό τους μπροστά στις δυσκολίες, αντίθετα θα υπομείνουν ειρηνικά όλες τις δοκιμασίες και η καρδιά τους δεν θα ραγίσει αλλά θα αγιαστεί. Ούτε θα παραβούν τον όρκο πιστότητας που έδωσαν να συμμετέχουν στον Σταυρό Μου.
Γι' αυτό, αν τύχει να παρατηρήσετε τις πληγές τους και τους ρωτήσετε: "ποιος σου έκανε αυτές τις πληγές;" θα σας πουν όλοι:
"Πρόσφερα τη ράχη μου για να επανορθώσω για χάρη σου. Τις πληγές που βλέπεις τις δέχθηκα με αγριότητα στο σπίτι των φίλων του Κυρίου μου... Είναι επειδή τους είπα την αλήθεια που με έκαναν εχθρό τους και με μεταχειρίστηκαν σαν εχθρό. Θέλουν να γλιτώσουν τις διώξεις για τον Σταυρό του Σωτήρα μας με το να μη τηρούν το Νόμο της Αγάπης. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία και δεν δίνω προσοχή στις πληγές μου επειδή αυτό που είναι σημαντικό για μένα είναι να έχω επίγνωση του Σταυρού, του εργαλείου της λύτρωσής μας, του Σταυρού του Λυτρωτή μας, που πάνω του ο κόσμος σταυρώθηκε για μένα κι εγώ για τον κόσμο. 4 Πιο πολύ πρέπει να υπακούμε στο Θεό παρά στους ανθρώπους, λέει η Γραφή, 5 γι' αυτό κι εγώ υπάκουσα και ακολούθησα τις ουράνιες οδηγίες που μου δόθηκαν."
-"Τι είπες όταν βάδιζαν εναντίον σου σαν κατακτητές, αυτοί οι ίδιοι που σε πλήγωσαν και που λένε ότι είναι φίλοι του Κυρίου σου;"
-"Ποτέ δεν αναρωτήθηκα γιατί συνέβη αυτό σε μένα, επειδή έκανα όρκο στο Θεό και Σωτήρα μας, υπογράφοντάς τον με το αίμα μου, να γίνω ο δούλος του Σωτήρα μας."
-"Και τι λέει ο Θείος Κύριός σου για όλα αυτά; "
-"Εκείνος που περικλείει τα σύμπαντα χωρίς να περιορίζεται από τα όριά τους, θρηνεί για τους δικούς Του. Πολλοί από τους ποιμένες Του έχουν ερημώσει τον Οίκο Του. Μέσα στην ανταρσία τους, ποδοπάτησαν τους Κανόνες Του και μετέτρεψαν σε ερημότοπο τους ένδοξους λειμώνες Του. Όλος ο αμπελώνας τους είναι επίσης ρημαγμένος. Και το ποίμνιο, βρίσκοντας μόνο απογυμνωμένη γη και τίποτε για να βοσκήσει, εξαχρειωμένο πέθανε, 6 κι αυτοί επίσης πέθαναν μαζί τους... Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν και κανένας από αυτούς δε φαίνεται να τα παίρνει στα σοβαρά. Έχουν καταληφθεί από τους ανθρώπινους κανόνες τους και έχουν εγκαταλείψει Εκείνον."
-"Πώς γνωρίζεις τόσα πολλά και τα βλέπεις;"
-"Μόνο με το Φως του Σταυρού μπορεί κανείς να διακρίνει αυτά τα πράγματα που είναι για το μάτι αόρατα. Μόνο με το μάτι του Λυτρωτικού Εργαλείου, του Εργαλείου της σωτηρίας μας μπορεί κανείς να δει όλες τις πλευρές του. Όταν όμως τίθεται θέμα γνώσεως αυτών των πραγμάτων, μόνο μέσω της θεϊκής ένωσης με τον Χριστό, με το να γίνεται κανείς ένα μαζί Του, μπορεί να τα πληροφορηθεί αυτά τα πράγματα από το Στόμα Του, και αφού δεχθεί να σφραγιστεί ως "Δούλος του Χριστού". Ναι, να αποδεχθεί την θεϊκή δουλεία. Και τότε, η καρδιά μας δεν μπολιάζεται μόνο πάνω στην Θεία Καρδιά του Ιησού, αλλά μπολιάζεται και πάνω στον Σταυρό Του με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Μπορεί να είναι λύπες, μπορεί και χαρές.