Facebook

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ   

Facebook

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Χρήστος Μπολώσης

    Πριν ξαναρχίσουμε τις επαφές μας και αφού περάσαμε (ελπίζω) χαρούμενες και Ελληνικές γιορτές, εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά και ένα ευτυχισμένο 2019.
    Θα θυμόσαστε παλιά τα Λευκώματα. Όχι αυτά που ανιχνεύονται στα ούρα. Τα άλλα, που ήταν χοντρά τετράδια, στα οποία οι νεαροί και οι νεαρές επικοινωνούσαν και έγραφαν τις διάφορες σοφίες τους και ενίοτε φιλοσοφούσαν, όπως π.χ. στην ερώτηση «Τι εστί έρως;», απαντούσαν με το κλεμμένο απ’ τον Βίκτορα Ουγκό: «Ο ασπασμός των αγγέλων προς τα άστρα» και διάφορα τέτοια συγκλονιστικά. Τα λευκώματα, στάθηκαν αφορμή για γνωριμίες, οι οποίες εξελίχθησαν σε δυνατούς έρωτες ή έμειναν απλώς γνωριμίες.

    Τα χρόνια πέρασαν, ήρθε η πρόοδος και τώρα τελευταία εμφανίστηκε και το Facebook ή FB. ΤΙ είναι αυτό;  Μια εφαρμογή του διαδικτύου (Internet) που μπορούν όλοι να επικοινωνούν ηλεκτρονικά με όλους. Αυτό, κατά κάποιο τρόπο αντικατέστησε το Λεύκωμα. Και η μεν νεολαία, την «βρίσκει» με το FB και μέσω αυτού ανταλλάσουν απόψεις, οι οποίες ενίοτε σκοπεύουν και στην πιό στενή γνωριμία και αυτό είναι όλο. Εσχάτως όμως, με το FΒ ασχολείται και μια μεγάλη μερίδα όχι και τόσο νέων συνανθρώπων μας. Όποιος λοιπόν παρακολουθήσει μια τέτοια επικοινωνία, θα διαβάσει συζητήσεις απείρου κάλους και ενίοτε απυθμένου βλακείας.

    Για να γίνει κατανοητό το αλαλούμ, παραθέτουμε μερικά παραδείγματα διατηρώντας ορθογραφία και σύνταξη.

    Γράφει κάποιος ένα ποίημα, που το έχει βρει ποιος ξέρει πού και του απαντά ένας άλλος με το συγκλονιστικό: «Πολύ συγκινητικό Δημήτρη μου», ενώ ένας άλλος γράφει: «Μας συγκλόνισες Δημήτρη».

    Κάποιος φιλοσοφεί, ανακατεύοντας και λίγο κοσμογονία: «Μακάρι να υπήρχαν πιο πολλοί σαν αυτή τη γυναίκα. Πάντα όμως θα βρίσκεται κάποιος που θα μας θυμίζει, τον λόγο που είμαστε το τελειότερο δημιούργημα του Θεού – Δημιουργού». Εάν έλεγε «το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου», θα ήταν μεν κλεμμένο από τον ΛΕ.ΠΑ, αλλά θα ήταν πιο ωραίο.

    Συνάνθρωπός μας με έφεση στη φιλανθρωπία γράφει: «Η προσφορά στον συνάνθρωπο, σου κάνει μεγαλύτερο καλό στην ψυχή σου πρώτα. Ας προσπαθήσουμε όλοι να είμαστε καλλίτεροι άνθρωποι». Μόλις το διαβάσεις αυτό, σούρχεται να σηκωθείς όρθιος και να τραγουδήσεις τα «Χριστιανόπουλα». Βέβαια την φοβερή αυτή εγγραφή, ακολουθεί θύελλα απαντήσεων: «Πολύ σωστά κ. Ευλάμπιε». «Ας προσπαθήσουμε λοιπόν». «Κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό». «Θρύλε των γηπέδων Ολυμπιακέ». Αυτός ο τελευταίος ή είναι βλαξ ή ψοφάει για πρόγκα.
     Και ένα δείγμα από κάποιον, που πήγε να σπουδάσει φιλόσοφος αλλά δεν μπόραγε να σπουδάσει μήτε άλογο, διατηρώντας πάντοτε, ορθογραφία και σύνταξη: «Γράφοντας και διαβάζοντας κι’ εγώ ευχές…αναλογίζομαι λοιπόν πόσο πιο ευτυχισμένοι θα ήμασταν…πόσο πιο όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν και βιοματικά είμασταν πιο ειλικρινείς…ατόφιοι και χωρίς δήθεν και θέλαμε πραγματικά την ευτυχία του άλου όπως και στις ευχές μας…χωρίς υποκρισία.!!! Αλά φίλοι μου ο βερμπαλισμός και ο αμοραλισμός είναι μόνιμοι κάτοικοι στο νου και την ψυχή μας…γι’ αυτό ο άνθρωπος μιλάει. Καλύτερα όταν μιλάει αγνά απλά όμορφα απέριττα…όταν αφήσει να μιλήσει. Η φύση με τη σιωπή της!!!». Θα ήταν πράγματι συγκλονιστικό, αν δεν ήταν τρομερά αστείο.

    Υπάρχουν και αυτοί που βρέθηκαν για κάνα δύο εβδομάδες στην Εσπερία και δεν μπορούν να πουν «Καλά Χριστούγεννα» (πώς το λέτε σεις εντώ) και εύχονται μόνον Merry Christmas.

    Ένα πολύ γνωστό φρούτο του FB, είναι και οι πάσης φύσεως αναλυτές, οι οποίοι αναλαμβάνουν με μόλις 123.251 λέξεις να προσεγγίσουν διάφορα θέματα υπαρξιακά, εθνικά, θρησκευτικά κ.λπ. Αυτοί στα σχόλια που δημοσιεύονται στο τέλος του κειμένου τους, εισπράττουν τόνους από μούντζες, τις οποίες όμως δεν βλέπουν. 

    Είναι και αυτοί που στοχάζονται: «Ας ταξιδέψουμε κι’ απόψε με όμορφες σκέψεις με προορισμό την ψυχή, της οποίας το βάθος δεν θα μάθουμε ποτέ, αλλά βουτάμε όσο πιο πολύ μπορούμε, με κομμένη την ανάσα, μήπως βρούμε τα ναυάγια του δικού μας Τιτανικού. Μήπως ότι έχει απομείνει καλά κρυμμένο στον πάτο, δώσει απαντήσεις». Γενικώς, τα πάντα είναι θέμα…πάτου. Πάντως προ του μεγαλείου αυτών των σκέψεων, αρχίζεις να σκέπτεσαι σοβαρά όχι τον Τιτανικό αλλά την Καστέλα, για καμιά χειμωνιάτικη βουτιά.

    Κάποιο άλλοι εννοούν να μας καληνυχτίζουν: «Να έχετε μία καλή και ευλογημένη νύχτα». Και αμέσως απαντούν οι φίλοι: «Καληνύχτα Αργύρη». «Αργύρη μου όμορφο ύπνο να έχεις» (αυτό δεν μπορεί να ισχύσει, αν έχεις φάει αποβραδίς στιφάδο). «Αργύρη μου ευχαριστώ. Καλό ξημέρωμα νάχουμε» (αυτό κυκλοφορεί μεταξύ των κάποιας ηλικίας, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, οπότε καλού κακού, ρίξε μία ευχούλα και άστη να υπάρχει). «Αργύρη καληνύχτα σε σένα και την όμορφη οικογένεια σου» και τράβα κορδόνι.

    Τέλος είναι και οι ψυχοπονιάρηδες, που «ποστάρουν» (πα’ να πει κοτσάρουν) κάποιο λαθρομεταναστόπουλο, χωρίς γονείς, χωρίς πατρίδα, χωρίς όνομα (τα δύο τελευταία του τα χορηγεί η γαλαντόμα Ελλάδα), αλλά πάντα με τεράστιο χαμόγελο, παρά τα όσα έχει τραβήξει (τσ, τσ, τσ τι δύναμη!).   Βέβαια τα όσα έχει τραβήξει δεν οφείλονται παρά, αποκλειστικά και μόνο, στους γονείς του, που αντί να κάτσουν στη πατρίδα τους και να πολεμήσουν γι’ αυτήν, αν γίνεται πόλεμος δηλαδή που δεν το βλέπω, ήρθαν στην άλλη άκρη του κόσμου. Όχι δεν φταίει ουδείς εξ’ αυτών. Τότε ποιος; Συνήθως φταίει η Χρυσή Αυγή. Αυτή πάει με όλα.

    Αλλά πολλά έγραψα. Σας αφήνω και πάω να γράψω στο FB τις καληνύχτες μου, που μια προορίζεται για σας. Καληνύχτα λοιπόν φίλοι μου και η ζωοδότρα και πλανεύτρα νύχτα ας είναι σύντροφος στις μοναχικές σας ατραπούς, που οδηγούν στα πελάγη των οριζόντων και τις λεωφόρους των πεπρωμένων και όταν φθάσετε ψιθυρίστε: Φτάσαμε στο τέρμα τέρμα και στης Καλλιρρόης το ρέμα…