Thanks for the memories

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Thanks for the memories

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.basketblog.gr

    Ο Στράτος Κωσταλάς γράφει για την αποχώρηση της Στέλλας Καλτσίδου από την Εθνική Γυναικών και την «ευχαριστεί» για όλα όσα έδωσε στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα

    Με ανάμεικτα συναισθήματα διάβασα ότι η Στέλλα Καλτσίδου αποφάσισε να αποχωριστεί τα γαλανόλευκα μετά τους δύο αγώνες με Ισραήλ και Μεγάλη Βρετανία.

    Αν και αυτά που θα γράψω μπορούν να θεωρηθούν εγωιστικά πιστεύω ότι τα παρακάτω εκπροσωπούν το πως νοιώθουν όλοι όσοι αγάπησαν και αγαπούν το γυναικείο μπάσκετ και ιδιαίτερα αυτούς που αγαπούν την Εθνική μας ομάδα των Γυναικών.

Ένοιωσα:  

    Μελαγχολία γιατί αυτό προκαλεί η αποχώρηση μιας αθλήτριας, ιδιαίτερα όταν είναι μία από τις κορυφαίες Ευρωπαίες αθλήτριες που σίγουρα της ανήκει μια θέση στο πάνθεον των κορυφαίων Ελληνίδων καλαθοσφαιριστριών όλων των εποχών.

    Χαρά γιατί είχα και έχω την τιμή να την γνωρίσω και σαν αθλήτρια αλλά και σαν άνθρωπο. Εάν μου επιτραπεί και στα δύο μπορώ να πω ότι είναι μοναδική.

    Τύψεις γιατί δεν μπόρεσα να την φέρω να παίξει για την ομάδα μου, την Σπαρτάκ, όπου θα ταίριαζε, γιατί για την Στέλλα μια ομαδική επιτυχία ήταν πιο σπουδαία από οποιαδήποτε ατομική επιτυχία. Σίγουρα και αυτή θα ήθελε γιατί τότε η Σπαρτάκ ήταν η καλύτερη ομάδα στον κόσμο.

    Υπερηφάνεια όταν κάθε φορά με την Εθνική μας πέτυχε ότι λίγοι (μάλλον ελάχιστοι) πίστεψαν ότι μπορούσε να πετύχει. Τι να πρωτοθυμηθώ? Την 5η θέση στην Λετονία, την 4η θέση στην Πράγα ή τις πρόσφατες συγκλονιστικές εμφανίσεις τις Εθνικής μας στην Τενερίφη; Προσωπικά πιστεύω ότι οι νίκες της ομάδας μας επί Σερβίας, Γαλλίας και Ρωσίας ήταν συγκλονιστικές....

    Στεναχώρια γιατί δύσκολα θα μπορέσει να αντικατασταθεί στην Εθνική μας τόσο σαν αθλήτρια, όσο και σαν ηγετική προσωπικότητα... Μπορεί (και μακάρι) να υπάρξουν μεγάλες παίκτριες, αλλά δύσκολα θα υπάρξει αθλήτρια - διαμάντι σαν την Στέλλα....   

    Σεβασμό γιατί αν και δοκιμάστηκε σκληρά από την ζωή μπόρεσε και ξεπέρασε δυο βαρείς τραυματισμούς - εγχειρήσεις και επανήλθε στους αγωνιστικού χώρους πιο δυνατή από πριν. Μόνο αυτή και η Σόνια Πέτροβιτς μπόρεσαν να γυρίσουν πιο δυνατές μετά από δύο χιαστούς. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το πέτυχε με έναν μοναδικό συνδυασμό ψυχικής δύναμης, θέλησης, αποφασιστικότητας και απίστευτης στήριξης από το περιβάλλον και την οικογένεια της.   

    Ευγνωμοσύνη γιατί έδειξε τον δρόμο και το παράδειγμα στις νεότερες ταλαντούχες αθλήτριές μας που Θεού θέλοντος θα μπορέσουν να πλαισιώσουν την Εθνική μας.

    Λύπη γιατί δεν θα μπορέσω να είμαι παρόν στο τελευταίο της παιχνίδι όπου είμαι σίγουρος θα είναι μπροστά σε ένα κατάμεστο γήπεδο γιατί αυτό της αξίζει.

    Αγάπη γιατί όπως προανέφερα είναι μοναδικό άτομο, πάντα με ένα χαμόγελο και που ασχέτως ψυχικής διάθεσης πάντα έλεγε «ναι» σε ό,τι χάρη της ζητούσε φίλαθλος. Χαρακτηριστικά όταν έπαιζε με την Μπουρζ και προκρίθηκαν στο Φ4 που διεξήχθη στην  Εκατερίνμπουργκ την είχα πάρει τηλέφωνο και αφού την συνεχάρηκα της ζήτησα μια φανέλα της για σουβενίρ. Στο τελευταίο όμως, παιχνίδι πριν το Φ4 τραυματίστηκε... Παρόλο που δεν ήρθε με την ομάδα στην Ρωσία με βρήκε η Ντουμέρκ και μου έδωσε μια φανέλα της Στέλλας... Ναι από μέσα από το νοσοκομείο αν και εγχειρισμένη με θυμήθηκε....

    Και τώρα ένα συναίσθημα που ελπίζω να μην βγει αληθινό:  

    Ανησυχία γιατί αν και κλείνοντας την ανακοίνωση της περί αποχώρησης της από την μεγάλη της αγαπημένη δήλωσε ότι είναι: «πάντα στη διάθεσή της και για άλλες δράσεις στο μέλλον», η ΕΟΚ θα την ξεχάσει όπως έχει ξεχάσει τόσους άλλους αστέρες της καλαθοσφαίρισης.

     Κλείνοντας της αφιερώνω το “Thanks for the memory”: