ΠΗΓΑ ΓΙΑ ‘’ΨΑΡΕΜΑ’’ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΕΠΙΑΣΑ !
ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ
Τα σχόλια με μπλέ γράμματα και σιέλ υπογραμμιση, είναι δικά μου.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
1.ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ
2.ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
3.TA ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΩ !!!
4.ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ
5.Τα λεφτά που χρωστούσαμε στα κόμματα
6.Στη φορολογική τους δήλωση για το 2012 οι παρακάτω νεόπτωχοι δήλωσαν τα εξής:
7.Περί αυλικών....(παρατρεχάμενων)
8.Είναι όλοι τους παιδιά του...
1.ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ
Τιμίου Προδρόμου
Γιάννης, Γιάννα, Τζαννής, Τζανής, Γιάγκος, Γιαννούλα, Ιωάννης, Ιωάννα, Ζαννέτος, Ζαννέτα, Ζανέτ, Ζαννέττος, Ζαννέττα Πρόδρομος, Προδρομάκης, Μάκης
2.ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Μουσείο Μπενάκη
Περιοχή: λεωφόρος Β. Σοφίας & Κουμπάρη 1
Έτος: 1867-1997
Περιγραφή:
Το μέγαρο του Μουσείου Μπενάκη, στη γωνία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας και της οδού Κουμπάρη, όπως υφίσταται σήμερα, οικοδομήθηκε σε έξι κύριες διαδοχικές φάσεις. Το έτος 1867-1868 ανεγέρθηκε ο αρχικός πυρήνας (κτίριο Χαροκόπου), του οποίου η μορφή δεν διασώζεται σχεδόν καθόλου, καθώς μετά την αγορά του το 1910 από τον Εμμανουήλ Μπενάκη (1843-1929), αναμορφώθηκε ριζικά εξωτερικά και εσωτερικά και επεκτάθηκε, παίρνοντας περίπου τη σημερινή του μορφή, μέσα στο λεγόμενο πνεύμα "neo-antique", βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αναστάσιου Μεταξά (1862-1937), που υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες εκπρόσωπους του όψιμου νεοκλασικού ρυθμού. To 1930, στο πλαίσιο της μετατροπής του κτιρίου σε μουσείο, προστέθηκε μία πτέρυγα (πρόκειται για τη νεοκλασική προσθήκη στο δυτικό άκρο της πρόσοψης της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας), ενώ αλλεπάλληλες επεκτάσεις πραγματοποιήθηκαν προς βορρά, στο πίσω μέρος του οικοπέδου, κατά τα έτη 1965 (πτέρυγα Βενιζέλου-Κυριαζή) και 1968-1973 (πτέρυγα Σταθάτου), βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα (1905-1993), με αποκορύφωμα τη μεγάλη πενταώροφη προσθήκη των ετών 1989-1997, σχεδιασμένη από τον αρχιτέκτονα Αλέξανδρο Σ. Καλλιγά (γενν. 1932).
Ενδεικτική Βιβλιογραφία:
Κ. Η. Μπίρης, Αι Αθήναι από του 19ου εις τον 20ον αιώνα, Αθήνα 1η έκδ. 1966, 3η έκδ. 1996* Δ. Φιλιππίδης, Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Αθήνα 1984* Μ. Γ. Μπίρης, Αθηναϊκή αρχιτεκτονική 1875-1925, Αθήνα 1987..
3.TA ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΩ !!!
ΤΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ, ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΕ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΩ.
ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΤΑ ΕΞΗΣ:
- 2.000.000 ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ.
- 500.000 ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ.
- 100.000 ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ, ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ, ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ.
- ΤΗ ΜΙΣΗ ΑΛΒΑΝΙΑ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ. ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ.
- ΚΑΙ ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ, ΤΟΥΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΥΣ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛ-ΛΗΣΤΕΣ.
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΡΕΧΕΙ Ο ΕΦΟΡΑΣ????
4.ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ
Εν ενεργεία Συνάδελφος γράφει για τους Αποστράτους "Όταν τα άλογα γερνούν, τα σκοτώνουν"
Μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει να διαβάζουμε επιστολές και ψηφίσματα Αποστράτων Αξιωματικών όπου μαζί με τα δικά τους αιτήματα για δικαιοσύνη να αναφέρονται με θέρμη στους εν ενεργεία Συναδέλφους τους. Για πρώτη φορά στο μακροσκελές πλην όμως εμπεριστατωμένο κείμενο που ακολουθεί, ένας εν ενεργεία Συνάδελφος μιλά για τους Αποστράτους τελειώνοντας μάλιστα με τη φράση "Με απεριόριστο σεβασμό και θαυμασμό στους απόστρατους συναδέλφους μας".Άλογο ή ίππος ή άτι, όπως διαβάζουμε στην εγκυκλοπαίδεια, χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα από τον άνθρωπο και συνέβαλε τα μέγιστα στην εξάπλωση του ανθρώπινου είδους. Ζώο πολύ αγαπητό από τους γλύπτες αλλά και τους ποιητές της αρχαιότητας όπου διαχρονικά το ύμνησαν. Και όμως σε αυτό το γνωστό για την περήφανη όψη του ζώο, η μοίρα του επιφυλάσσει ένα τραγικό τέλος, μιας και όταν γεράσει, και δεν μπορεί να προσφέρει άλλο έργο στον ιδιοκτήτη του, είτε εγκαταλείπεται νηστικό να πεθάνει είτε ακόμα χειρότερα εκτελείται. Γι’ αυτό λοιπόν έχει μείνει και η φράση «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν».
Αφορμή αυτού του προλόγου είναι η απόλυτη αντιστοιχία της αντιμετώπισης που τυγχάνει αυτό το συμπαθέστατο τετράποδο με την τεράστια οικογένεια των στρατιωτικών. Όσο ο στρατιωτικός είναι στην ενέργεια, όλοι τον αντιμετωπίζουν σαν περήφανο άτι. Πολιτικοί, πολιτευτές, τοπικοί άρχοντες, και όλες οι αρχές του τόπου, τον θεωρούν ‘απαραίτητο’ σε κάθε γιορτή, τελετή, και εκδήλωση, μιλούν με λόγια πομπώδη γεμάτα θαυμασμό κάθε φορά που απευθύνονται σε ακροατήριο στρατιωτικών, και φυσικά δεν σταματούν στιγμή να αναγνωρίζουν το έργο του καθώς και τις πολύ δύσκολες συνθήκες εργασίας του λειτουργήματός τους. Όταν όμως ο ίδιος άνθρωπος αποστρατευτεί όλοι τον ξεχνούν, περνάει στην αφάνεια και εγκαταλείπεται να αντιμετωπίσει μόνος του τα προβλήματα της καθημερινότητας. Προβλήματα ιδιαίτερα αυξημένα για ένα στρατιωτικό μιας και οι μόνοι οικονομικοί του πόροι είναι αυτοί της σύνταξής του, οι οποία υπέστη πραγματική καθίζηση.
Με αφορμή τις εκδηλώσεις αγανάκτησης αποστράτων συναδέλφων μας, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ειπωθούν μερικές αλήθειες για τους λόγους και τις αιτίες που οδηγήθηκαν τόσο οι εν ενεργεία όσο και οι εν αποστρατεία συνάδελφοί μας στην εξαθλίωση. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά και απαιτούν απαντήσεις.
Γιατί οι μισθοί και συντάξεις των στρατιωτικών υπέστησαν τόσο μεγάλες μειώσεις; Ήταν αυτές οι μειώσεις αντίστοιχες με τις υπόλοιπες περικοπές των μισθολογίων του δημόσιου τομέα;
Γιατί οι απόστρατοι συνάδελφοί μας πέρα από τις περικοπές που υπέστησαν όλες οι συντάξεις (5%, 10%, 15%, 20%....), υπέστησαν και επιπλέον μείωση από την αλλαγή προς το χειρότερο του μισθού του ανθυπολοχαγού των εν ενεργεία, καθώς και των συντελεστών του κάθε βαθμού.
Γιατί κάποιοι που είχαν την ευθύνη διοίκησης των μετοχικών ταμείων, καθώς και οι προϊστάμενοι αυτών, επέτρεψαν για χρόνια την κακοδιαχείριση πού έφεραν τα μετοχικά ταμεία στο χείλος του γκρεμού, με αποτέλεσμα την δραστική μείωση του μερίσματος προς τους απόστρατους;
Οι απαντήσεις νομίζω ότι είναι πάρα πολύ απλές και ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος μπορεί να δώσει.
Πριν από μερικούς μήνες φτιάχτηκε εξ’ αρχής το μισθολόγιο όλων των μισθοδοτούμενων από το δημόσιο, και ξεκινάω με το μισθολόγιο των εν ενεργεία στελεχών, μιας και αυτό έχει άμεση επίπτωση στις συντάξεις των αποστράτων. Ως γνωστό ο απόστρατος συνταξιοδοτείται ανάλογα με τον βαθμό της αποστρατείας του, και οποιαδήποτε αυξομείωση στο μισθό των εν ενεργεία στελεχών μεταβάλει και τη σύνταξή του. Με το νέο μισθολόγιο λοιπόν οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι, με στοιχεία του υπουργείου οικονομικών, υπέστησαν τις μεγαλύτερες μειώσεις (περίπου 50%) σε όλο το δημόσιο τομέα, που σημαίνει ότι και οι απόστρατοι πλήρωσαν το αντίστοιχο τίμημα.
Αυτό βέβαια που είναι πραγματικά απίστευτο είναι ότι δεν εξαιρέθηκαν οι απόστρατοι από τις περικοπές 5%, 10%, 15%, 20% που κλήθηκαν να επωμισθούν όλοι οι συνταξιούχοι της χώρας μας. Πιστεύει κανείς ότι αυτό συνέβη από λάθος; Είναι δυνατόν το οικονομικό επιτελείο να υπέπεσε σε τέτοιο ατόπημα;
Φυσικά δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και τις επιπλέον φωτογραφικές περικοπές με ηλικιακά κριτήρια που υπόκεινται οι απόστρατοι συνάδελφοί μας, καθώς επίσης και την δραματική μείωση των μερισμάτων των μετοχικών μας ταμείων. Μερίσματα τα οποία είναι κυριολεκτικά στον αέρα, και κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχει δυνατότητα να επανέλθουν ποτέ στα επίπεδα πριν το 2010.
Είναι λοιπόν καθολική η εντύπωση σε όλους τους απόστρατους ότι η πολιτεία τους γύρισε την πλάτη. Όχι τόσο για να επιδείξει για ακόμα μια φορά αδιαφορία γι’αυτούς, αλλά για να τους τιμωρήσει. Γιατί είναι τιμωρία να βλέπεις συνταξιούχους άλλων ταμείων, με πολύ λιγότερα ένσημα, με πολύ καλύτερες συνθήκες εργασίας, με πολύ καλύτερες συνθήκες ζωής, ξαφνικά να σε προσπερνούν. Και φυσικά δεν μιλάω για κάποια ειδικά ταμεία κάποιων ειδικών κατηγοριών υπαλλήλων, αλλά για ταμεία με εκατομμύρια ασφαλισμένων.
Αλλά για να δούμε ποιοι αποτελούν τους απόστρατους που το κράτος τόσο άδικα προσπάθησε και κατάφερε να εξαθλιώσει.
Οι απόστρατοί μας δεν είναι αυτοί που συμμετείχαν σε πολέμους όπως ο ελληνοιταλικός, ο ελληνογερμανικός ή αυτός της Κορέας; Αυτοί δεν ήταν που πολέμησαν στην Κύπρο κατά την εισβολή του Αττίλα και έζησαν από κοντά την εθνική καταστροφή της διχοτόμησης του νησιού μας; Αυτοί δεν στάθηκαν στις επάλξεις στις ελληνοτουρκικές κρίσεις του 1987 (σισμίκ) και του 1996 (Ίμια), όπου πραγματικά διέθεσαν χιλιάδες εργατοώρες (απλήρωτες) για να θωρακίσουν την άμυνα της χώρας.
Αυτοί δεν υπόκεινται τόσα χρόνια σε δεκάδες περιορισμούς στη προσωπική και κοινωνική τους ζωή εξ’αιτίας της ιδιότητάς τους. Αλήθεια γνωρίζει κανείς ότι υπαξιωματικοί ήταν αναγκασμένοι να διαμένουν μέσα στο στρατόπεδο μέχρι την ηλικία των 27 ετών; Ότι απαγορευόταν σε στρατιωτικό να νυμφευτεί μέχρι αυτή τη ηλικία, και όταν κατάφερνε να αποκτήσει δικαίωμα γάμου θα έπρεπε να ελέγξει πρώτα η υπηρεσία την οικογένεια της νύφης αν είχε ‘περίεργο’ παρελθόν ή αν η οικονομική της κατάσταση ήταν καλή; Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου στρατιωτικοί έγραψαν στα ονόματα των γυναικών τους τα σπίτια τους για να καταφέρουν να πάρουν άδεια από την υπηρεσία να νυμφευτούν.
Οι απόστρατοί μας δεν ήταν αυτοί που εργάστηκαν (στα 35 χρόνια που παρέμειναν στο στράτευμα) πάνω από άλλα τόσα χρόνια σε απλήρωτα οχτάωρα σαν αποτέλεσμα των υπηρεσιών, των ασκήσεων, των νυχτερινών, των εκπαιδεύσεων, των επιφυλακών κλπ. Αλήθεια γνωρίζει κανείς ότι συνάδελφοι διέμεναν χρόνια ολόκληρα σαν αρχιφύλακες σε φυλάκια χωρίς καθόλου προσωπική ζωή βλέποντας τις οικογένειές τους μόνο τα σαββατοκύριακα; Γνωρίζει κανείς ότι τις περιόδους των κρίσεων συνάδελφοι μεταφέρονταν μακριά από τον τόπο κατοικίας τους για μήνες ολόκληρους;
Οι απόστρατοί μας δεν ήταν αυτοί που μάθαιναν τις γεννήσεις των παιδιών τους από το τηλέφωνο μιας και η υπηρεσία έβαζε το καθήκον και τις δραστηριότητες της μονάδας πάνω από την οικογένεια;
Απόστρατοι δεν ήταν αυτοί που εργάστηκαν σε ένα σκληρό περιβάλλον εργασίας με συνεχείς μετακινήσεις κάθε ένα, δύο ή τρία χρόνια, με μοναδικά έπιπλα ένα κρεβάτι, δύο καρέκλες και ένα πετρογκάζ;
Απόστρατοι δεν αναγκάστηκαν να πληρώνουν μια ζωή ενοίκιο δίνοντας πραγματικά μία ολόκληρη περιουσία σε ιδιοκτήτες ακινήτων για να εξασφαλίσουν κατοικία, την οποία ήταν υποχρεωμένο το κράτος να τους προσφέρει; Και το αποτέλεσμα σε πολλούς από αυτούς ήταν, όταν βγήκαν στη σύνταξη να συνεχίσουν να παραμένουν στο ενοίκιο, αφού κάποιοι άλλοι πλούτισαν στις πλάτες τους.
Απόστρατοι δεν ήταν αυτοί που αναγκάζονταν από την υπηρεσία να διαμένουν στα χωριά πλησίον των στρατοπέδων, ακόμα κι αν αυτά τα χωριά δεν παρείχαν καμία ευκολία ή διασκέδαση. Ενώ οι τοπικοί άρχοντες πολλές φορές έπαιζαν το ρόλο του παιδονόμου, όπου παρακολουθούσαν και κατέγραφαν τις πινακίδες των οχημάτων των στελεχών που έφευγαν από το χωριό και την επόμενη μέρα έδιναν αναφορά στο διοικητή της μονάδας ή του σχηματισμού, με προφανή σκοπό να κρατούν τα στελέχη στο χωριό τους και να καρπώνονται έτσι μόνο αυτοί το μισθό τους.
Απόστρατοι δεν ήταν αυτοί που ανάγκασαν την σύζυγό τους σε μόνιμη ανεργία εξαιτίας των μετακινήσεών τους; Άρα χωρίς δεύτερο μισθό και σύνταξη. Είναι αυτό δίκαιο για τις γυναίκες που επέλεξαν να κάνουν οικογένεια με στρατιωτικό;
Απόστρατοι δεν ήταν αυτοί όπου στα πιο τρυφερά χρόνια της ηλικίας τους εισήλθαν σε μία στρατιωτική σχολή όπου για χάρη της πειθαρχίας και της σκληραγώγησης υπόκεινται καθημερινά σε ξυλοδαρμούς, καψόνια, εξευτελισμούς, πράγματα αδιανόητα για τους υπόλοιπους 18χρονους φίλους τους που συνέχιζαν την ξενοιασιά της μαθητικής ή φοιτητικής ζωής; Και αργότερα οι 20χρονοι ή 22χρονοι στρατιωτικοί αναλάμβαναν τις ευθύνες ολόκληρων διμοιριών, συγχρόνως τάσσονταν επικεφαλής οικονομικών πόστων όπου διαχειρίζονταν εκατομμύρια χωρίς να διανοηθούν ούτε ένα λεπτό να οικειοποιηθούν ούτε μια δραχμή. Ενώ ακολουθούσαν το πολύ σκληρό πρόγραμμα της μονάδας με είσοδο στις 6΄00 και έξοδο πολλές φορές το βράδυ. Και όλα αυτά εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την οικογένεια, χωρίς να έχεις έναν άνθρωπο να σου πει μια κουβέντα, να σε στηρίξει, να πεις τα προβλήματά σου, να κάνεις τα παράπονά σου.
Αυτοί είναι οι σημερινοί απόστρατοι, και αυτά μερικά μόνο από τα βάσανα που πέρασαν όλα τα χρόνια. Και σήμερα το ελληνικό κράτος τολμάει να τους τοποθετεί (από οικονομικής πλευράς) πιο κάτω από όλους τους καρεκλοκένταυρους που όλα τους τα χρόνια δούλευαν ωράριο 7΄00-3’00 μέσα στο air condition το καλοκαίρι και στο καλοριφέρ το χειμώνα. Όλους αυτούς που μετά τη λήξη του ωραρίου τους, κλείδωναν την υπηρεσία τους και την ξανάνοιγαν στην επόμενη εργάσιμη, όποτε ήταν αυτή. Το ελληνικό κράτος τα τελευταία 30 χρόνια δείχνει τα πραγματικά του αισθήματα για τους στρατιωτικούς, εν ενεργεία και εν αποστρατεία. Και αυτό το αίσθημα δεν είναι άλλο από το μίσος. Η ελληνική πολιτεία μισεί τον στρατιωτικό γι’αυτό σιγά σιγά τη δεκαετία του 1990 έκοψε τα όποια προνόμια του, και πρώτα με το ασφαλιστικό του 2010 και έπειτα με το μισθολογικό- συνταξιοδοτικό κατάντησε το λειτούργημα μας αγγαρεία και τους μισθούς μας, φιλοδώρημα. Δεν έχει μείνει πια τίποτα να υπερασπιστούμε εκτός από τη στολή μας και δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν στο τέλος μας υποχρεώσουν να εργαζόμαστε με τζιν.
Και όσο για τους απόστρατους…… τώρα πια επιτελέσατε το έργο σας, προσφέρατε στη πατρίδα όσο μπορούσατε, τώρα όπως είπα και στο πρόλογο δεν προσφέρετε τίποτα, άρα μάλλον θα πρέπει να έχετε την τύχη των γερασμένων αλόγων. Αυτή είναι η μοίρα που σας επιφυλάσσει η ελληνική πολιτεία. Αλλά να θυμάστε μόνο ένα πράγμα…. Στα μάτια των εν ενεργεία συναδέλφων σας, όπως και ολόκληρου του ελληνικού λαού πάντα είσασταν, είστε, και θα είστε ΉΡΩΕΣ.
Με απεριόριστο σεβασμό και θαυμασμό στους απόστρατους συναδέλφους μας.
Γκαβαρδίνας Βασίλειος Ανθλγος (ΑΠΖ)
5.Τα λεφτά που χρωστούσαμε στα κόμματα
Ή αλλιώς, η ληστεία χρημάτων, για να βοηθήσουμε κάποιους να μας εντυπωσιάσουν για να αγοράσουμε αυτό που πουλάνε. Που στην προκειμένη περίπτωση πουλάνε, μωρία, ανικανότητα και ντροπή.
7.720.000 ευρώ είναι η τρίτη δόση του 2012 για τα αγαπημένα μας κόμματα που τόσο ωφελούν την πατρίδα. Το βδελυρό ΠΑ.ΣΟ.Κ. λαμβάνει 3.107.705 ευρώ, η συστημική και σάπια εκ θεμελίων ΝΔ 2.429.469 ευρώ, το ανθελληνικό και αντιδημοκρατικό ΚΚΕ 746.737 ευρώ, το σκοταδιστικό ΛΑΟΣ που κατακεραύνωσαν οι ψηφοφόροι λαμβάνει 622.748 ευρώ, ο ΣΥΡΙΖΑ της κουκούλας 556.005 ευρώ και οι τρομακτικότεροι ίσως όλων - αυτοί που μισούν και απεχθάνονται οτιδήποτε Ελληνικό, οι Οικολόγοι - Πράσινοι 257.333 ευρώ.
6.Στη φορολογική τους δήλωση για το 2012 οι παρακάτω νεόπτωχοι δήλωσαν τα εξής:
Μάνεσης Νικόλαος (βιομήχανος): 30.714 ευρώ
Κόκκαλης Σωκράτης: 26.770 ευρώ
Αλαφούζος Ιωάννης: 26.160 ευρώ.
Συνεπώς γι΄αυτό η κυβέρνηση των σωτήρων μας (Σαμαρά, Στουρνάρη, Βενιζέλου, Κουβέλη κ.α.), κόβει μισθούς και συντάξεις, διαλύει την Ελληνική οικογένεια και τη μεσαία τάξη επιβάλλοντας νέους φόρους και κόβοντας τις φοροαπαλλαγές των παιδιών, ενώ παράλληλα διαλύει το δικαστικό κλάδο, το ΕΣΥ, τις ένοπλες δυνάμεις. Επειδή προφανώς οι τέσσερεις προαναφερόμενοι, μαζί βέβαια με κάποιους άλλους αναλόγους τους, λιμοκτονούν! Άρα, όλοι οι υπόλοιπο πρέπει να βάλουμε πλάτη, προκειμένου να σωθεί η χώρα, δηλαδή όλη η παρέα των φτωχών βιομηχάνων, τραπεζιτών, ιδιοκτητών ΜΜΕ. Έτσι ο δικαστικός πρέπει να απονέμει δικαιοσύνη με 1200 ευρώ το μήνα, ο νοσοκομειακός γιατρός να εφημερεύει με 5 ευρώ την ώρα (αν θα πληρωθεί και αυτά), ο ιπτάμενος να αναχαιτίζει τους τουρκους με 1000 ευρώ το μήνα και ο αστυνομικός να παίζει κορώνα-γράμμα τη ζωή του κόντρα σε πάνοπλα καθίκια για 800 ευρώ.
Έτσι πατάσσεται η φοροδιαφυγή!
7.Περί αυλικών....(παρατρεχάμενων)
*Το πρόβλημα με τους περισσότερους από μας είναι ότι προτιμούμε να καταστραφούμε από την κολακεία παρά να σωθούμε από την κριτική*
*Εκείνος που σε επαινεί για κάτι που δεν έχεις, επιθυμεί να σου αποσπάσει εκείνο που έχεις* . (Δημόκριτος από Άβδηρα) .
*ΗΔΟΝΩΝ ΗΔΙΟΝ ΕΠΑΙΝΟΣ* . (Πλάτωνας από Αθήνα) . Από όλες τις ηδονές ο έπαινος είναι η πιο γλυκιά .
*Απ΄ τα άγρια θηρία το χειρότερο δάγκωμα το κάνει ο συκοφάντης , απ΄ τα ήμερα ο κόλακας*. (Διογένης από Σινώπη) .
* Ο κολακευτικός λόγος είναι θηλιά από μέλι . (Διογένης) .
*Είναι προτιμότερο να αντιμετωπίζεις κόρακες παρά κόλακες . Οι πρώτοι σε τρώνε νεκρό , οι δεύτεροι ζωντανό *. (Αντισθένης από Αθήνα).
*Είναι προτιμότερο να βρεθεί κανένας ανάμεσα σε κόρακες, παρά σε κόλακες, γιατί οι πρώτοι καταστρέφουν το σώμα του πεθαμένου, ενώ οι δεύτεροι την ψυχή του ζωντανού* . (Αντισθένης) .
*ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΧΑΛΕΠΟΤΑΤΟΝ ΕΣΤΙ , ΤΩΝ ΜΕΝ ΑΓΡΙΩΝ Ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ , ΤΩΝ ΔΕ ΗΜΕΡΩΝ Ο ΚΟΛΑΞ* . Εξήγηση παρακάτω :
Ρώτησαν κάποτε το σοφό Βία από την Πριήνη ποια κατά την γνώμη του ήταν τα πιο επικίνδυνα ζώα της γης :
*Από τα άγρια , απάντησε ο σοφός , είναι ο Τύραννος από τα ήμερα ο Κόλακας* .
*Οι καλοί μπορούν να αισθάνονται στοργή για τους φίλους δίχως να τους κολακεύουν. Αντιθέτως οι κακοί (δλδ οι συμφεροντολόγοι) επαινούν τις κακές πράξεις των ισχυρών και συμμετέχουν σε αυτές* . (Αριστοτέλης από Στάγειρα) .
*Οι τύραννοι είναι φίλοι των ύπουλων και των διεφθαρμένων , επειδή τους κολακεύουν και αυτό τους αρέσει . Κανένας άνθρωπος με ανώτερη μόρφωση και τιμιότητα δεν κυριεύεται απ' αυτό το ελάττωμα* . (Αριστοτέλης) .
*ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΝ ΑΡΧΟΝΤΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙΝ ΕΙ ΜΗΔΕΝΙ ΠΙΣΤΕΥΟΙ ΤΩΝ ΣΥΝΟΝΤΩΝ* . Δηλαδή θεωρείται ως ευτυχή τον άρχοντα εκείνον , ο οποίος δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα από αυτούς που τον περιβάλλουν . (Κλεόβουλος ο Ρόδιος , 6ος αι. π.χ.) .
Ο ποιητής Αρκτόβουλος έγραψε έναν ύμνο πολύ κολακευτικό για τον Μ. Αλέξανδρο και του τον έστειλε .Ο Μεγάλος στρατηλάτης αφού διάβασε τον ύμνο στην όχθη ενός ποταμού τον πέταξε στο ποτάμι λέγοντας :*Το ίδιο θα έκανα και με τον κόλακα ποιητή , αν τυχόν τον εύρισκα μπροστά μου τώρα* , είπε δυσαρεστημένος .
*Είναι αισχρό να γίνεσαι κόλακας του λαού για ν’ αποκτήσεις δύναμη. Αλλά, πάλι, μια εξουσία που θεμελιώνεται στον τρόμο, τη βία και την καταπίεση είναι ταυτόχρονα αισχρότητα και αδικία* . (Πλούταρχος από Βοιωτία , περ. 45 - 120 μ.χ.) .
*Εάν θέλεις να σε επαινούν μάθε πρώτα να επαινείς και αφού μάθεις να επαινείς , προσπάθησε να ενεργείς σωστά κι έτσι θα κερδίσεις το να σε επαινούν* . (Επίκτητος) .
*Τους ενάρετους δεν πρέπει μόνο να τους επαινείτε αλλά και να τους μιμείσθε* . (Ισοκράτης) .
8.Είναι όλοι τους παιδιά του...
Του Γιάννη Τριάντη
Ο βίος και η πολιτεία του Παπακωνσταντίνου -και όχι μονάχα η πιθανή «λαδιά» του- επιβεβαιώνουν πρωτίστως κάτι που αποφεύγουν να φωταγωγήσουν οι όψιμοι επικριτές του πρώην υπουργού: την ψευδωνυμία, τον κυνισμό, το ολίγιστον και την αχρειότητα του «νέου πνεύματος» στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Δηλαδή, αυτό που κωδικοποιημένα ονομάστηκε «εκσυγχρονισμός» και υπηρετήθηκε από τον Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου, έχοντας πλήρη και φανατική υποστήριξη από την διαπλοκή, τα μήντια, τους τραπεζίτες και τα «τζάκια» της χώρας.
Η δύση του Ανδρέα Παπανδρέου συνοδεύτηκε από μια έκρηξη σαρωτικής απόρριψης του «παλαιού» και εντυπωσιακής υποστήριξης του «νέου» που αναδυόταν στον ορίζοντα. Η φάρα της μείζονος διαπλοκής κατασκεύασε έναν ιδεατό νέο κόσμο. Φρέσκος πολιτικός λόγος, ολοκληρωμένο Σχέδιο για την Οικονομία και το αρχαϊκό κράτος, προσήλωση στα «ευρωπαϊκά ιδεώδη», αναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής, διαφάνεια και νέα αντίληψη στην άσκηση της εξουσίας.
Ομως το μυθολογημένο «νέον» παρουσίαζε εξ αρχής τα ίδια χαρακτηριστικά με το καταδικασμένο «παλαιό». Κλειστό κέντρο απόλυτης εξουσίας, μηδενικές επιδόσεις στον τομέα τους πραγματικού εκσυγχρονισμού, θηριώδη ψεύδη για την πορεία της οικονομίας (δημιουργική λογιστική), απουσία έστω και στοιχειώδους Σχεδίου για τη χώρα, πλήρης αδιαφάνεια και έξαρση της διαφθοράς (Siemens - χρηματοδότηση ΠΑΣΟΚ, υπόθεση Τσοχατζόπουλου, Μαντέλης κ.ά.). Επιπροσθέτως: το συγκλονιστικό σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, η χαμένη υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων, και, βέβαια, το μέγα έγκλημα με την εισδοχή της απροετοίμαστης χώρας στην Ευρωζώνη.
Ομως τίποτε -μα, τίποτε- από όλα αυτά δεν απασχολούσε τους θερμούς υποστηρικτές του «νέου». Καμμία κριτική, καμμία αντίδραση, ακόμη και όταν, φερ' ειπείν, ο λαϊκιστικός και κυνικός «εκσυγχρονισμός» καταργούσε στην πράξη τον ριζοσπαστικό νόμο Πεπονή, καταδικάζοντας ταυτόχρονα τον προοδευτικό, ικανό και έντιμο Πεπονή σε πολιτικό θάνατο. Ηταν μια ολοκληρωτική εποχή, με ανάλογη συνέχεια: η σκανδαλώδης μεταβίβαση της εσωτερικής εξουσίας (του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ) από τον Σημίτη στον Γ. Παπανδρέου όχι μόνο δεν επικρίθηκε, αλλά υμνήθηκε ως θριαμβικό αποτύπωμα του «νέου» στην πολιτική ζωή.
Στον δυσώνυμο αυτόν λειμώνα γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν πολιτικά οι «κηπουροί» του Γ. Παπανδρέου. Ενα ιλαρό σύμμεικτον από ανθρώπους του Σημίτη και «εκσυγχρονισμένους» πάσης φύσεως, επιλογές του τραγικού Γ. Παπανδρέου, ο οποίος πήρε τα ηνία του «εκσυγχρονισμού» έστω και αν για πολιτικάντικους λόγους (έβλεπε την προϊούσα απαξίωση του Σημιτισμού) ήρθε σε ρήξη με τον πατριάρχη της ψευδώνυμης εκείνης εποχής.
Ο Παπακωνσταντίνου θήλαζε στην αυλή του Μαξίμου επί Σημίτη. Και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της «εκσυγχρονιστικής» εξέλιξης, όπως την υπηρέτησε ο Γ. Παπανδρέου. Ενας θλιβερός γιέσμαν ο Παπακωνσταντίνου, ένα πολιτικό ανδράποδο που συκοφαντούσε ως υπουργός τη χώρα του, ακολουθούσε σαν σκυλάκι τις εντολές των δανειστών και των επικυρίαρχων, όπως άλλωστε και ολόκληρη η χορεία των «κηπουρών».
Το μέλλον του οδηγεί είτε στον Κορυδαλλό (αν αποδειχθεί η «λαδιά»), είτε στην διά βίου καταισχύνη.
Ομως εκείνοι που σήμερα τον χαρακτηρίζουν «ένοχο και μοιραίο», είναι οι ίδιοι που τον αποθέωναν. Και τον Παπακωνσταντίνου, και τον Γ. Παπανδρέου, και τον οπλαρχηγό του τυμπανιαίου και οδωδότος «εκσυγχρονισμού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου