ΕΙΔΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ    

ΕΙΔΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ευάγγελος Γριβάκος

     «Όπου και να ταξιδεύσω η Ελλάδα με πληγώνει», γράφει στον εναρκτήριο στίχο του ποιήματος του με τίτλο «Με τον τρόπο του ΓΣ» ο  Γεώργιος Σεφέρης (1900-1971).

    Αλληγορικό είναι, ασφαλώς, το νόημα του στίχου του μεγάλου Σμυρνιού  ποιητή. Η  Ελλάδα, ως γλυκεία Πατρίδα, ποτέ δεν πληγώνει, αντίθετα εμείς  οι Έλληνες με κάποιες  ανόσιες  συμπεριφορές μας τραυματίζουμε πολλές φορές το γόητρο και την αίγλη της, όπως θα γίνει αντιληπτό από το γεγονός που θα αναφερθεί στη συνέχεια.

    Το μεσημέρι του Σαββάτου της 10ης  Νοεμβρίου 2018 γευμάτιζα με συγγενικά μου πρόσωπα στο εστιατόριο του μουσείου της Ακρόπολης με θέα τον Ιερό Βράχο  σε όλη του την μεγαλοπρέπεια από την νότια πλευρά του. Εκεί διαπίστωσα το αδόκητο φαινόμενο που προβάλλεται στην φωτογραφία. Την Ελληνική Σημαία στην ανατολική πλευρά της Ακρόπολης να κυματίζει επί του υψηλού ιστού της κομμένη, «κουτσουρεμένη» κατά το ένα της άκρο, με τις  επ΄αυτής  παράλληλες μπλε και λευκές λωρίδες (που εμβληματικά  σημαίνουν την  φράση «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ»), να φαίνονται χαρακτηριστικά μικρότερες (κοντύτερες) από τις κανονικές κατά την διαμήκη έννοια, έστω και από την απόσταση  των 200 περίπου μέτρων που απέχει σε ευθεία γραμμή  το εστιατόριο  από την Ακρόπολη.

    Αργότερα και μετά τον σάλο που δημιουργήθηκε, πληροφορήθηκα ότι κάποιοι ευήθεις «αρμόδιοι», επειδή η Σημαία,  λόγω των πνεόντων ανέμων και του  ύψους του λόφου της Ακρόπολης συχνάκις σχίζονταν, αντί να μεριμνήσουν για την αντικατάστασή της με καινούργια, προτίμησαν – άκουσον, άκουσον (!!) -  να την   «ψαλιδίσουν» κατά  το ένα άκρο της ώστε   να μην φαίνεται η φθορά και να αποφευχθεί περαιτέρω σχίσιμο, αδιαφορώντας για τις δυνατές επιπτώσεις του «ακρωτηριασμού».

    Οι εν λόγω «δράστες» είναι τελείως αδικαιολόγητοι. Θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι με την  πράξη τους αυτή, αυτομάτως, είτε το θέλουν είτε όχι, αναιρούν και ευτελίζουν τους συμβολισμούς της Σημαίας μας. Τον Σταυρό που συμβολίζει την Ορθόδοξη πίστη των Ελλήνων, το μπλέ χρώμα που καταυγάζει την εξ ουρανού βοήθεια του Θεού προς υποστήριξη των «πάλαι τε και επ΄εσχάτων» απελευθερωτικών αγώνων του Έθνους μας και το λευκό που αντικατοπτρίζει την αγνότητα της ελληνικής ψυχής του Έλληνα και την αγάπη του προς την Πατρίδα. Με άλλα λόγια, κάθε επίσημη Ελληνική Σημαία, για να επέχει θέση Εθνικού Συμβόλου, πρέπει  να υψούται ολοκληρωμένη ως προς το υλικό της μέγεθος και σχήμα και στις προβλεπόμενες διαστάσεις (ν. 851/1978).  Αυτή, μάλιστα, η πληρότητα καθίσταται περισσότερο επιτακτική όταν πρόκειται για περίοπτο θέση όπως εκείνη της  Ακρόπολης.

    Ήταν, ομοίως, υποχρεωμένοι οι υπεύθυνοι να προβλέψουν – ή, το χειρότερο, να  προβλεψαν αλλά να αδιαφόρησαν - ότι με τις φωτογραφήσεις και τις βιντεολήψεις της Ακρόπολης των καθημερινά εκατοντάδων τουριστών, η εικόνα της «πληγωμένης» Σημαίας μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, κινδυνεύει να φθάσει στα πέρατα του πλανήτη και, ως Έθνος, να γίνουμε ο περίγελως του κόσμου. Αρκετές ταπεινώσεις έχει υποστεί η Χώρα μας τους τελευταίους καιρούς. Δεν χρειάζονται περισσότερες.

    Ωστόσο το «ψαλίδισμα» της Σημαίας θεωρείται «πταίσμα» σε σχέση με τα εγκλήματα τα οποία έχουν γίνει πλέον συνήθεια και «μόδα» να διαπράττονται εις βάρος της. Συμπτωματικά, την ώρα που γράφεται το παρόν κείμενο –   εσπέρας της 17ης Νοεμβρίου 2018- οι κουκουλοφόροι αντεξουσιαστές, εν μέσω χημικών δακρυγόνων, φωτοβολίδων ευθείας βολής και βομβών μολότωφ, καίνε αδίστακτα στο Πολυτεχνείο Αθηνών το Ιερό μας Σύμβολο. Η καύση, όμως, δεν είναι το μόνο «μέσο» προσβολής της Σημαίας. Άλλοι την ξεσκίζουν δημόσια και επιδεικτικά, άλλοι την ποδοπατούν βάναυσα και άλλοι, περισσότερο… διανοούμενοι, την αναρτούν ανάποδα εις ένδειξη  διαμαρτυρίας και ανυπακοής προς το Κράτος και  το….  πουριτανό «κατεστημένο». Και όλα αυτά  υπό το απαθές βλέμμα της ενόχου Πολιτείας που ανέχεται αυτά τα ανοσιουργήματα, για να μην πούμε ότι πολλάκις τα ενθαρρύνει, περιοριζόμενη μόνο σε άτονους και υποκριτικούς αφορισμούς.

    Ζούμε σε μια εποχή που ακόμα και κάποιοι από αυτούς που μας κυβερνούν, εξυπηρετώντας μικροκομματικά και προσωπικά συμφέροντα ή προσπαθώντας να καλύψουν πολιτικές τους ευθύνες, αγνοούν ή παραχαράσσουν την πραγματική αξία του συμβολισμού της Σημαίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ΥΠΕΞ της Ελλάδος κατά την κρίση των Ιμίων, τέλη Ιανουαρίου 1996, κ. Θεόδωρος Πάγκαλος ο οποίος, κάνοντας μια απεγνωσμένη προσπάθεια δικαιολόγησης λανθασμένων διπλωματικών χειρισμών, ανερυθρίαστα χαρακτήρισε την Σημαία «ως ένα απλό κομμάτι ύφασματος» και εξέφρασε την άποψη ότι «θα έπρεπε να την αποσύρουμε από τα Ίμια (σημειώστε: διεκδικούμενο εθνικό έδαφος) και να διαδώσουμε ότι την παράσυρε ο άνεμος» (!!).

    Η Γαλανόλευκη  είναι ένας από τους στόχους των πολεμίων  του Ελληνισμού που έχουν στήσει προπαγανδιστική  εκστρατεία αποκοπής του από τις ιστορικές και φυλετικές ρίζες του, την κατάλυση των θεσμών και την αμφισβήτηση της Ορθοδόξου Πίστεώς του. Όμως «έχουσι γνώση οι φύλακες». Λαός και κοινωνία σθεναρά ανθίστανται στις προκλήσεις των καιρών  με  εμμονή στα προγονικά κεκτημένα και την προσδοκία ότι «η αύριον άμυνον έσεται». Όσο για το «ψαλίδισμα» της Σημαίας, σε κανένα μέρος της Επικράτειας δεν πρέπει να επαναληφθεί το συμβάν στη Ακρόπολη, η δε Πολιτεία να επαγρυπνεί για την επιβολή των επαπειλούμενων κυρώσεων στους τυχόν υπαιτίους.