Μετσόβιον Πολυτεχνείον.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ   

Μετσόβιον Πολυτεχνείον.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Γρηγόριος Δημ. Νούσιας

    Μετσόβιο. Προς τιμήν των μεγάλων ευεργετών, Γ. Αβέρωφ, Ν. Στουρνάρη, Ε. Τοσίτσα από το Μέτσοβο.  Ναι, αυτών των Ηπειρωτών, οι οποίοι χρηματοδότησαν το έργο, που ολοκληρώθηκε το 1878, όταν η Ήπειρος ήταν ακόμη υπό Τουρκικό ζυγό. Δεν γνωρίζω τι έγραψαν στις διαθήκες τους οι συγκεκριμένοι Ηπειρώτες, ευεργέτες του Ελληνικού έθνους, για το συγκεκριμένο ίδρυμα. Πάντως, μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες ήταν αρχιτεκτονικό κόσμημα της Αθήνας και, από ιδρύσεώς του, ήταν πνευματικό λίκνο ευκλείδειας και όχι μόνον αναζητήσεως.

    Οπωσδήποτε, αυτοί οι ευπατρίδες δεν διέθεσαν τα χρήματά τους (για μαύρα χρήματα, θα μιλήσουν ορισμένοι) για να γίνει κάποτε το νεοκλασικό αυτό περίτεχνο, η μαύρη κηλίδα της πρωτεύουσας της Ελλάδος. Ναι, δυστυχώς, αποτελεί το σύγχρονο όνειδος του Ελληνικού κράτους και της Ελληνικής κοινωνίας.

    Δεν θα είχαν φανταστεί ποτέ, οι Ηπειρώτες οραματιστές, ότι εκεί μέσα, στις πολυτεχνικές αίθουσες, που λάμπρυναν με τη συνεισφορά τους διακεκριμένοι δάσκαλοι, στις αίθουσες από όπου βγήκαν οι μηχανικοί της νεώτερης Ελλάδος, ότι κάποτε θα στηνόταν το άντρο θρασύδειλων φρικιών και η γιάφκα θολο-αναρχο-μαρξιστών, διεκδικώντας, τάχα μου, δημοκρατικές διεξόδους, προβάλλοντας ως πειθώ και χρησιμοποιώντας ως αντικλείδι, τι άλλο, την ‘‘επαναστατική βία’’, σπάζοντας τα ‘‘τζάμια της πολιτείας’’, ξηλώνοντας τα ‘‘θεμέλια μάρμαρα’’ της κοινωνίας και ‘‘απαλλοτριώνοντας’’ περιουσίες νοικοκυραίων. Και αυτό, κατ’ εξακολούθηση μεν, εδώ και δεκαετίες, αλλά με σισύφεια τακτική και κατάληξη. Αγώνας για αναρρίχηση στα ύψη μόνον και μόνον για να ριχθούν στα τάρταρα. Ποτέ δεν θα πιούν νερό από την πηγή της ακρόπολης της πόλεως του Ασωπού.

    Δεν θα είχαν φανταστεί ποτέ, οι ξενιτεμένοι Ηπειρώτες, ότι από το αρχοντικό αυτό που δώρισαν στο Ελληνικό κράτος, θα ξεκινούσε κάποτε μια εξέγερση για την αποκατάσταση δήθεν των δημοκρατικών ελευθεριών, τύπου 1965, που θα οδηγούσε σε ακρωτηριασμό του ελληνισμού, για να εξαργυρώσουν οι ‘‘πρωταγωνιστές’’ της τις ‘‘εθνικές τους υπηρεσίες’’ γινόμενοι αμετάθετοι ένοικοι σε πορφυρένια μεταπολιτευτικά σαλόνια, εγχώρια και αλλοδαπά.

    Δεν θα διανοούντο ποτέ, αυτοί οι πρωτοπόροι Ηπειρώτες, ότι οι προτομές τους, ως εθνικών ευεργετών, θα περιθωριοποιούντο, και στο προσκήνιο θα ήρχετο η κεφαλή, προσβάλλοντας ακόμη και την κοινή αισθητική, κάποιου Σβορώνου, που το 1955 του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια, για να καταθέτουν, την σκοπίμως ανερμάτιστη μεταπολιτευτική εποχή, στεφάνια σε ένδειξη τιμής, ποιοί σε ποιούς και για ποιόν συγκεκριμένο εθνικό λόγο!

    Ας αφήσουμε στην ησυχία τους, τους εθνικούς χρηματοδότες εκείνης της εποχής, και ας διερωτηθούμε, γιατί τιμάται το ‘‘Πολυτεχνείο’’;

    Επειδή είχε ως συνέπεια να αντικατασταθεί η προηγούμενη δικτατορία από μια επόμενη και μάλιστα πιο στυγνή;

    Επειδή απετέλεσε ‘‘το κινούν αίτιο’’ για την Κυπριακή τραγωδία;

    Επειδή μεταπολιτευτικά απετέλεσε την κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλένονται όλα τα πολιτικά ανομήματα, που συνιστούν μορφή δικτατορίας;

    Σε ποια θύματα αποδίδεται τιμή; Δίπλα στην κεφαλή / ‘‘μνημείο’’ του Σβορώνου υπάρχει μαρμάρινη στήλη με τα ονόματα δέκα οκτώ σπουδαστών του ΕΜΠ που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της Κατοχής από Ιταλούς και Γερμανούς. Πού είναι η στήλη με τα θύματα του Πολυτεχνείου; Όλα τα επίσημα πορίσματα βεβαιώνουν, κανένας νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο, και μόνον δώδεκα (σε σχέση με τις προπαγανδιστικά φημολογούμενες εκατοντάδες . . . ) στην ευρύτερη περιοχή από αδέσποτες σφαίρες. Τους οποίους και τιμούμε. Πού είναι ο ‘‘Σύλλογος των θυμάτων του Πολυτεχνείου’’;

    Πόσες πολιτικές καριέρες στήθηκαν στο όνομα του τότε ‘‘Πολυτεχνείου’’; Ανθρώπων που στη συνέχεια επέδειξαν ακατανόητη ανθελληνική στάση, με προδοτικές συμπεριφορές και με αποφάσεις που διαπερνούν την πολιτική αθλιότητα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Και ποιοι είναι οι ένοικοι του σημερινού Πολυτεχνείου; Ναι, είναι οι κατά περίσταση αντι-εξουσιαστές, καταληψίες, μπαχαλάκηδες, όλων των αριστερών ιδεοληψιών, που αύριο, μεταμορφωμένοι, θα ζητήσουν κρατική στέγαση, με αναθεωρημένες τις απόψεις τους, από το θολό μυαλό στο καθαρό, από το go back madam Merkel στο come back, από το όχι του δημοψηφίσματος στο ναι. Και, οποία υποκρισία!

    Ναι, οι διαχειριστές του Ιδρύματος, των τελευταίων ετών, έξω και μέσα από αυτό, στο προσκήνιο ή στο παρασκήνιο, ακτιβιστές ή μέντορες, να θεωρούν, μαρξιστικό δικαιώματι, δική τους υπόθεση το πώς, πότε και ποιοι θα ‘‘τιμήσουν’’ την ‘‘εξέγερση’’. Φασισμός νέας κοπής.  Μόνον ‘‘εμείς’’! ‘‘Εσείς’’ δεν δικαιούσθε. Αλλά στο Εσείς συγκαταλέγεται η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που, από την άνεση του καναπέ, να το ομολογήσομε, απαιτεί να σταματήσει αυτή η μακρόσυρτη κοινωνικοπολιτική κατάντια. Αυτή η κηλίδα πρέπει να εκλείψει.