1.ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ή ΚΟΟΥΤΣ ?

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

1.ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ή ΚΟΟΥΤΣ ?

Ανδρέας Μελεζιάδης

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

 Πρίν από λίγες μέρες, βρέθηκα σε ένα γήπεδο, όπου γινόταν αγώνας Μπάσκετ μεταξύ ομάδων Εθνικών Κατηγοριών.

    Ο αγώνας ήταν ‘’ντέρμπυ’’ με όλη τη σημασία της λέξεως.

    Φτάσαμε στο τέλος του αγώνα, με την ομάδα ‘’Α’’ να προηγείται με δύο πόντους, και να απομένουν 4 δευτερόλεπτα για τη λήξη, με την μπάλα στην ‘’Β’’ ομάδα.

    Σε αυτά τα 4΄΄, η ‘’Β’’ ομάδα έκανε 3-4 πάσσες, σούταρε για τρίποντο και το πέτυχε ! Στο 1΄΄ που απέμεινε, η ‘’Α’’ ομάδα, χάνοντας πλέον με 1 πόντο, προσπάθησε να πετύχει καλάθι, αλλά δεν πρόλαβε, οπότε και έχασε.

    Συνηθισμένη περίπτωση, θα μου πούν όσοι ασχολούνται με το άθλημα. Συμφωνώ. Όμως, το θέμα μας είναι πάντα το ‘’ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ!’’.

    Αυτό το παιχνίδι, ΔΕΝ ΧΑΝΟΤΑΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ από την ‘’Α’’ ομάδα. Στα 4΄΄ που απομένουν, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να αφήσουν τον αντίπαλο να σουτάρει για τρίποντο, με ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ. ΚΑΝΟΝΑΣ !

Εκεί έπρεπε να δώσει τις οδηγίες του ο προπονητής, για καλή άμυνα και φάουλ πρίν το σούτ. Στην χειρότερη περίπτωση, θα υπήρχε ισοπαλία και παράταση. Βέβαια, στο μπάσκετ τίποτα δεν τελειώνει, αν δεν ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕΙ Η ΧΟΝΤΡΗ ΚΥΡΙΑ, αν δεν ακουστεί η κόρνα της λήξεως. Στην περίπτωση, άφησαν το σούτ να γίνει, ελπίζοντας σε αστοχία. Ήταν όμως εύστοχο, και μετά ΚΛΑΜΜΑ Η ΚΥΡΙΑ!

   Σας περιέγραψα την παραπάνω περίπτωση, με μοναδικό σκοπό να καταλήξω στον προπονητή. Όχι στον συγκεκριμένο, αλλά στον ΚΑΘΕ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ.

   Με τις ελάχιστες γνώσεις μου για το μπάσκετ, προ’ι’όν ενασχόλησης 50 χρόνων, μπορώ να εκθέσω κάποιες απόψεις, με τις οποίες ελπίζω να συμφωνήσουν όσοι ξέρουν περισσότερα από εμένα.

   Υπάρχουν δύο απολύτως ευδιάκριτα καθήκοντα, του ΠΡΟΠΟΝΗΤΟΥ και του ΚΟΟΥΤΣ. Αυτά λίγη σχέση έχουν μεταξύ τους, αλλά πολλοί θεωρούν ότι μπορεί να τα κάνει ένας άνθρωπος. Αυτό είναι λάθος, και θα δούμε παρακάτω το ΓΙΑΤΙ.

   Το έχουν αντιληφθεί οι μεγάλες ομάδες, ή όσες θέλουν να γίνουν μεγάλες, και δεν εννοώ μόνο τις ομάδες της Α1 Εθνικής Κατηγορίας στην Ελλάδα. Έτσι, έχουν ολόκληρο ‘’τεχνικό τήμ’’ με μερικά άτομα διαφόρων καθηκόντων, μεταξύ των οποίων και ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ και ο ΚΟΟΥΤΣ.

   Οι μικρότερες ομάδες, μπορεί να το ξέρουν ότι έτσι πρέπει να γίνει αλλά δεν το κάνουν, για πολλούς λόγους, μεταξύ των οποίων είναι και ο οικονομικός, και όχι μόνο στην περίοδο της σημερινής κρίσεως. Τους πιάνει ‘’τσιγκουνιά’’ στο βασικώτερο θέμα ‘’κτισίματος’’ της ομάδας τους. Έτσι, προσλαμβάνουν ένα άτομο και για τα δύο καθήκοντα, με τα γνωστά αποτελέσματα.

   Για να καταλάβουμε καλύτερα, ας δούμε ποια είναι τα κυριώτερα καθήκοντα του καθενός.

   Ο Προπονητής, έχει σαν υποχρέωση να διατηρεί και βελτιώνει την φυσική κατάσταση των παικτών, να τους μαθαίνει κινήσεις ατομικής τακτικής αλλά και ομαδικής, και να τους φέρνει στην έναρξη του κάθε αγώνα ΕΤΟΙΜΟΠΟΛΕΜΟΥΣ για να διεκδικήσουν τη νίκη. Είναι σε άμεση επαφή με τον Κόουτς, για να τον ενημερώνει για την κατάσταση των παικτών, τις αντοχές τους και τόσες άλλες λεπτομέρειες σχετικά με αυτούς.

   Ο Κόουτς τώρα, έχει υποχρεώσεις που ξεκινούν από το σφύριγμα της έναρξης, μέχρι την λήξη του αγώνα. Προηγουμένως, έχει ‘’μελετήσει’’ τον αντίπαλο, έχει εντοπίσει τα ΔΥΝΑΤΑ και ΑΔΥΝΑΤΑ σημεία του, και έχει κάνει και αυτός τα σχέδιά του.

   Επιλέγει την 5αδα του αγώνα, το σύστημα και τα μαρκαρίσματα.

   Αναπροσαρμόζει ανα πάσα στιγμή τα παραπάνω, ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα και σύμφωνα με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ( νίκη – διαφορά πόντων) έχοντας στο μυαλό του και την υπόλοιπη εξέλιξη μέχρι το τέλος ( οικονομία δυνάμεων )

   Δίνει ανα πάσα στιγμή εντολές, με τάιμ-άουτ ή χωρίς, για κάθε τρέχουσα περίπτωση ( αλλαγές μαρκαρισμάτων, αλλαγές συστήματος, κομπίνες, σκόπιμα φάουλ κτλ )

   Πραγματοποιεί αλλαγές παικτών επίκαιρα κατά την κρίση του, για βελτιστοποίηση της απόδοσης της ομάδος.

   Και τόσα άλλα, που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του αγώνα…

   Φανταστείτε, ένας άνθρωπος να κάνει τα καθήκοντα ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ. Πιθανώτατα, δεν θα κάνει καλά ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΝΑ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΛΛΟ.

   Για να γίνει κάποιος Προπονητής, πρέπει να βγάλει σχολές σωματικής αγωγής και φυσικής καταστάσεως, και άλλα παρεμφερή. Είπαμε, αποστολή του είναι να παρουσιάζει ετοιμοπόλεμη την ομάδα στην έναρξη του αγώνα.

   Ο Κόουτς, από την άλλη μεριά, πρέπει ‘’να το έχει μέσα του’’ που λένε. Δεν μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε. Έχουμε δεί στο παρελθόν, άριστους παίκτες, που δοκίμασαν το κοουτσάρισμα και απέτυχαν. Πρέπει να έχει το ταλέντο για να το κάνει. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι καλύτεροι κόουτς, ήταν αυτοί που έπαιξαν μπάσκετ στις θέσεις των ‘’γκάρντ’’ ( ή 1 και 2 όπως λένε σήμερα ). Φυσικά, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις.

   Πέρα από το ταλέντο στο κοουτσάρισμα, ο κόουτς πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά απαραίτητα.

   Δεν πρέπει να εκνευρίζεται από τα λάθη των παικτών του. Είναι αναπόφευκτα. Απλώς, πρέπει να τα διορθώνει.

   Δεν πρέπει να εκνευρίζεται από τις αποφάσεις των διαιτητών, όποιες και αν είναι, όσο άδικες και αν του φαίνονται. Ο εκνευρισμός του, μειώνει τις ικανότητές του.

   Δεν πρέπει να είναι ΟΠΑΔΟΣ της ομάδας του. Εάν είναι, παρασύρεται και ‘’έχασε το παιχνίδι’’.

   Πρέπει να είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ψύχραιμος σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Απώλεια ψυχραιμίας = μείωση ικανότητας = ήττα.

   Πολλά ‘’ΠΡΕΠΕΙ’’ και ακόμα περισσότερα ‘’ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ’’, και για τους δύο, αλλά κυρίως για τον κόουτς.

   Υπήρξαν στο παρελθόν ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ-ΚΟΟΥΤΣ άριστοι για το ένα, ακατάλληλοι για το άλλο.   Σαν τέτοιο παράδειγμα μπορώ να φέρω τους παλιούς μου ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ-ΚΟΟΥΤΣ, τον Ορέστη Αγγελίδη  και τον Φαίδωνα Ματθαίου( από τους καλύτερους κόουτς  που υπήρξαν, και οι δύο ). Μόνο που ο Ορέστης ήταν μόνος του, ενώ ο Φαίδωνας, είχε ‘’τήμ’’ που τον ακολουθούσε. Ο καθένας στην εποχή του, που ήταν συνεχόμενες.

   Όλοι οι σοβαρά ασχολούμενοι με το μπάσκετ, ξέρουν τις παραπάνω διαφορές, και ακόμα περισσότερες. Βλέποντας το τεχνικό τήμ, μπορούμε να καταλάβουμε ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ και ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΧΑΝΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ‘’ΔΙΚΑ’’ ΤΗΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.

   Εάν οι υπεύθυνοι κάθε ομάδας θέλουν να κάνουν ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ας πράξουν και ανάλογα.