Είχε και η Ελλάς την δική της «Μαύρη Χείρα» (1913)

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Είχε και η Ελλάς την δική της «Μαύρη Χείρα» (1913)

Όταν μαθητές Γυμνασίου στην Αθήνα αντέγραφαν κακότεχνα τα καμώματα της αμερικανικής μαφίας

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://www.taathinaika.gr

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

    Κατά καιρούς όλο και κάποιες νέες αρνητικές μόδες εμφανίζονται που επηρεάζουν τους νέους και τις νέες. Το ίδιο συμβαίνει από τότε που εμφανίστηκαν τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, στην αρχή ο Τύπος, στη συνέχεια ο κινηματογράφος, για να ακολουθήσουν η τηλεόραση και στις ημέρες μας το διαδίκτυο. Ένα περίεργο έγκλημα, μία ασυνήθης και ευρηματική απατεωνίστικη τακτική πλουτισμού ή κάποια πρωτότυπη εγκληματική οργάνωση που εκμεταλλευόταν συνήθως τοπικές κοινωνίες, εύρισκαν του μιμητές τους. Αυτό λοιπόν συνέβη και στις αρχές του περασμένου αιώνα στην Ελλάδα, όταν κάποια παιδιά και νέοι αποφάσισαν να μιμηθούν την τακτική που ακολουθούσε η μαφιόζικη οργάνωση «Μαύρη Χειρ» στην Αμερική.

Η ταινία

    Όλα ξεκίνησαν από την πρώτη μαφιόζικη ταινία, παραγωγής 1906, η οποία παρουσιάστηκε καθυστερημένα στους ελάχιστους τότε κινηματογράφους της χώρας μας. Η ταινία παρουσίαζε την τακτική που ακολουθούσε η οργάνωση «Μαύρη Χειρ» που εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας 1890

στις ΗΠΑ και εξαπλώθηκε κυρίως στις ιταλικές μεταναστευτικές κοινότητες. Μάλλον δικαιολογημένα, αφού περίπου δύο εκατομμύρια Ιταλοί μετανάστευσαν στην Αμερική την εικοσαετία 1890-1910. Ανάμεσά τους και πολλοί Σικελοί. Τρομοκρατούσαν συμπατριώτες τους στέλνοντας επιστολές με τρομερά σύμβολα και απειλές.

    Την πρώτη επιστολή ακολουθούσε δεύτερη και εάν ο εκβιαζόμενος δεν ανταποκρινόταν, υφίστατο επιζήμιες συνέπειες, από καταστροφή της μικροεπιχείρησής του έως σωματικές κακώσεις. Ήταν δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τους «προστάτες» των καταστημάτων που γνωρίσαμε στις ημέρες μας και αποτελέσαν, την οργάνωση και τα μέλη της «Μαύρης Χειρός», τον προπομπό της γνωστής μαφίας. Το 1906 λοιπόν, ο σκηνοθέτης και πρωτοπόρος κινηματογραφιστής Ουάλας Μακ Κατσεόν θα γυρίσει την ταινία «Το Μαύρο Χέρι» που παρουσίαζε το φαινόμενο των εκβιασμών να έχει εμφανιστεί και στη Νέα Υόρκη.

Αυτά έβλεπαν…

    Θεωρείται η πρώτη γκανγκστερική ταινία και εμφανίζει δύο Ιταλοαμερικανούς να εκβιάζουν έναν κρεοπώλη απαιτώντας 1.000 δολάρια για να μην απαγάγουν την κόρη του. Ο χασάπης εντέλει ειδοποιεί την αστυνομία που συλλαμβάνει τους κακοποιούς και σώζει το κορίτσι. Την ίδια εποχή κυκλοφόρησαν όμως και σχετικά διηγήματα της αυθεντίας του είδους, του Σκωτσέζου Άρθουρ Ιγνάτιου Κόναν Ντόυλ. Αυτά έβλεπαν λοιπόν και διάβαζαν στην Αθήνα το 1913 κάποιοι νεαροί ηλικίας 17-19 ετών και αποφάσισαν να ιδρύσουν την δική τους «Μαύρη Χείρα». Ακολούθησαν μάλιστα το τυπικό με όρκο, οργάνωση ακόμη και σφραγίδα!

    Την σφραγίδα κατασκεύασε ένας από τους καλύτερους σφραγιδοποιούς των Αθηνών, ο Ζαχαρίας Πασχαλίδης. Στο μέσον είχε ένα μαύρο χέρι και γύρω τις λέξεις «Εταιρεία η Μαύρη Χειρ». Αφού προετοίμασαν το εγχείρημά τους και κατήρτισαν σχέδιο έπεσαν με τα… μούτρα στη δουλειά. Ο πρώτος φάκελος απευθύνθηκε στον Ευστάθιο Λάμψα, διευθυντή και ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία. Του έδινε οδηγίες να δώσει την αγγλιστί επιστολή που ήταν εσώκλειστη στον πρώτο Άγγλο πελάτη του ξενοδοχείου του. Ο Λάμψας θεώρησε αστεία την υπόθεση και στην αρχή δεν έδωσε

σημασία.

Τρεις μαθητές

    Η εσώκλειστη επιστολή έδινε οδηγίες να πάει ο πελάτης στην πλατεία Μοναστηρακίου και να παραδώσει σε μέλος της «Μαύρης Χειρός» 5.000 δραχμές. Σε αντίθετη περίπτωση κινδύνευε η ζωή του. Ανάλογη επιστολή, γραμμένη γαλλιστί αυτή τη φορά, πήγε στον διευθυντή του ξενοδοχείου «Αυτοκρατορικόν», ο οποίος επίσης δεν έδωσε σημασία στην αρχή. Ωστόσο και οι δύο, καλού κακού, τις παρέδωσαν στην Αστυνομία, η οποία δεν άργησε να εντοπίσει τους δράστες.

    Τρεις μαθητές Γυμνασίου και μικροί εμποροϋπάλληλοι, οι Δ. Οικονομάκος, Ζώης Ξανανδρέας και Χρ. Κόκκοτας. Ο τελευταίος ήταν υπάλληλος του Χαρτοπωλείου Τσολάκου. Μαζί τους συνελήφθη βεβαίως, και ο άμοιρος σφραγιδοποιός. Παρά το γεγονός ότι όλοι θεώρησαν ότι ήταν μία παιδαριώδης ενέργεια, άπαντες οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν εντέλει στις Φυλακές της Παλαιάς Στρατώνας, προκειμένου να φιλοσοφήσουν επί της ματαιότητας των πραγμάτων.