ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
ΣΤΟ ΝΟΥ ΦΩΤΙΑ
Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Δωσ’
μου δύο βότσαλα στεγνά
Την
γαλήνη των βράχων να σου χαρίσω
Της
θάλασσας, απεραντοσύνη η ζωγραφιά
Τις
ελπίδες μου με μελωδίες να τις ντύσω.
Δωσ’
μου τις άμμου τα ανήσυχα νερά
Είναι
μαγεία να βλέπω, τα ασημένια φώτα
Στο
κορμί μου αλμύρα, στο νου μου φωτιά
Το
φεγγάρι σεργιάνι στης νύχτας του, την βόλτα.
Δωσ’
μου γλυκό κρασί, σταφύλι σαν τσαμπί
Το
αυγουστιανό, τον πόνο μου να ακουμπήσω
Μα
σαν ξημερώσει η γεύση του γίνεται στυφή
Κρέμομαι
στην κουπαστή ,θέλω να κολυμπήσω
Δωσ’
μου της αστροφεγγιάς τα μυστικά
Καθώς
γλιστρούν στην σκάλα της σελήνης
Ζωγράφισα
στη μνήμη μου όνειρό σαν σκιά
Προσκλητήριο
νυχτερινό μιας θάλασσας γαλήνης
Της
μοναξιάς την νύχτα με συνθήματα ο χρόνος τα νικά
Βόλτα
στη ακρογιαλιά ,φαναράκια φωτισμένα στη σειρά
Περιμένουν
με καλάμια και μουσική, το ψάρι να τσιμπήσει
Παρά
δίπλα σπαρταρά, στην άμμο, ζωντανό, να ζήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου