Ο ΤΡΕΛΟΓΙΩΡΓΗΣ ή ΖΑΤΟΠΕΚ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ   

Ο ΤΡΕΛΟΓΙΩΡΓΗΣ ή  ΖΑΤΟΠΕΚ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Βασίλης Ναζλής

    Μικροί όταν ακούγαμε ότι "έρχεται ο τρελογιώργης" κρυβόμασταν από τον φόβο μας. Ξυπόλητος χειμώνα καλοκαίρι, με τριμμένα, ξεφτισμένα ρούχα, δεμένο το παντελόνι με σχοινί, πουκάμισο ανοικτό, ένα ταλαίπωρο σακάκι περασμένο στο κεφάλι ή ένα σακί από λινάτσα, περασμένο εσωτερικά στις δύο γωνίες, ως κουκούλα, περασμένο στο κεφάλι. Κρατώντας μία χοντρή βέργα στα χέρια μόνιμα εκινείτο σε όλη την Δράμα, τρέχοντας συνεχώς.
    Συχνό δρομολόγιο ήταν ο δρόμος πίσω από το παγοποιείο της Δράμας, στο δρόμο που ήταν στις όχθες του Τσάϊ, όπου υπήρχαν υπήρχαν "μπαχτσέδες" και φυτώρια "χασλαμάδων", τα φυτά του καπνού που μεγάλωναν εκεί και αγόραζαν οι χωρικοί για να σπείρουν τον καπνό τους. Οι αγρότες πάντα του έδιναν ένα κομμάτι ψωμί, μιά ντομάτα, ένα αγγούρι και... βολευόταν. Ξερακιανός μαυριδερός από την φύση του και από την παρατεταμένη απλυσιά. με ύφος ημιάγριο και απλανές βλέμμα. Έτρεχε συνεχώς λες και έκανε καθημερινή προπόνηση για την συμμετοχή του σε επικείμενους αγώνες ημιμαραθωνίου και μαραθώνιου, χωρίς σταματημό, χωρίς κούραση!!
    Πολλές φορές, από τους δρόμους που περνούσε, δεχόταν τα πειράγματα των μεγάλων και τα πετροβολήματα των μικρών.., ένα "σπόρ" που επιδιδόταν με υστερία σε κάποιες γειτονιές. Τον έβλεπαν πολλές φορές να μορφάζει από τον πόνο και να τρέχουν αίματα από το κεφάλι του, αλλά δεν επεμβαίναν, ούτε ανησυχούσαν, γιατί.... αυτή ήταν η καθημερινή μοίρα ενός τρελού. Ποτέ δεν αντιδρούσε, μόνο έτρεχε... έτρεχε και τον ακολουθούσε η αδυσώπητη "μαρίδα" οι "τσακαλοπαρέες" που έβρισκαν ένα θήραμα να κυνηγήσουν και γιατί όχι να το.... ξεσκίσουν!!.
    'Ο τρελογιώργης " τρελαινόταν" κυριολεκτικά όταν άκουγε "κόκκινο πανί"  και "βόμβα" και έκανε ρεκόρ ταχύτητας και αντοχής.
    Κάποιος μας είχε πει ότι πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και την βιωμένη φρίκη και τον όλεθρο που έζησε, μετά τον πόλεμο, τον έκανε να χάσει τα λογικά του. Κάποια μέρα περνώντας από την οδό Φιλίππου την γειτονία μου, κάποιος του είπε για να τον πειράξει, επειδή του έδειχνε εμπιστοσύνη, "τρελογιώργο να σε παντρέψουμε με την....Μαριάνθη?", μία μεγαλοκοπέλα και τεραστίων διαστάσεων.Του απάντησε  "η αγάπη είναι πολύ βαριά, γι'αυτό δεν θέλω να την αγαπήσω γιατί δεν μπορώ να την .... σηκώσω"!!!
    Μιά απάντηση ενός τρελού σε έναν... γνωστικό!!
    Δεν ξέρω με άλλους συνομήλικους μου τότε τι "έπαιζε", όταν περνούσε από την γειτονιά μου και με έβλεπε, χαμογελούσε και έφυγε. Δεν ξέρω τι βιώματα πιθανόν να του θύμιζε και χαμογελούσε.!!!
    Έφυγα από την πόλη μου και δεν γνωρίζω πότε πέθανε, γιατί αυτό ήταν σίγουρο, από τις επανειλημμένες κακουχίες και μόνιμη αφαγία του.
    Ανακάλυψα την φωτογραφία του αυτή και θεώρησα πρέπον να κάνω ένα μικρό μνημόσυνο στην μνήμη του και στην ταλαίπωρη και πολυβασανισμένη ζωή!!!