Οι 10 εμβληματικές γεύσεις της Ιταλίας που πρέπει να δοκιμάσεις στη ζωή σου

ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΚΕΣ ΑΤΑΣΘΑΛΙΕΣ   

Οι 10 εμβληματικές γεύσεις της Ιταλίας που πρέπει να δοκιμάσεις στη ζωή σου

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Από parallaxi

    Το ιταλικό φαγητό, δεν είναι αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου στιλ κουζίνας· θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι ένα λαχταριστό… μωσαϊκό παραδοσιακής μαγειρικής από πολλές περιοχές της Ιταλίας. Το κάθε τοπικό πιάτο, είναι αποτέλεσμα της γεωγραφίας της κάθε ιταλικής επαρχίας, αλλά και του κλίματος και της γεωργίας του τόπου, της ιστορίας και φυσικά της κουλτούρας. Σε κάθε επαρχία της, θα ανακαλύψετε και μία διαφορετική εμπειρία γεύσεων.

    Αξίζει να σημειωθεί, ότι το ιταλικό φαγητό, δεν έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα, καθώς διαθέτει μία τεράστια ποικιλία γεύσεων. Όμως, έχει ένα κοινό, χρυσό σημείο που την χαρακτηρίζει: ο τρόπος που τρώει κάποιος τα φαγητά αυτά. Συγκεκριμένα, οι Ιταλοί δείχνουν μία ευλάβεια στα τοπικά προϊόντα τους και ετοιμάζουν με προσοχή, ευαισθησία και απλότητα τα πιάτα τους, τα οποία πάντα απολαμβάνουν παρέα με την οικογένεια και τους φίλους τους και με κέφι

    Αυτά είναι λοιπόν τα τοπικά ιταλικά προϊόντα, που πρέπει κάποιος, Ιταλός και μη, να δοκιμάσει έστω και για μια φορά στην ζωή του:

 #10 Μανιτάρι τρούφα στο Πεδεμόντιο:

    Τι είναι αυτό που κάνει ανθρώπους να ξοδεύουν περίπου 3.000 ευρώ το κιλό(!), αλλά και να ταξιδεύουν στην πόλη Άλμπα για να δοκιμάσουν το διάσημο ριζότο με λευκή τρούφα; Η απάντηση μπορεί να δοθεί με μία μόνο λέξη: το άρωμα. Η τρούφα, αναπτύσσεται κάτω από το έδαφος και έτσι ο σπόρος της, δεν καταστρέφεται από τον αέρα, όπως των άλλων μανιταριών. Το άρωμα της τρούφας, διαρκεί όμως μόνο για μερικές ημέρες. Με το που φύγει το άρωμα της, τότε καταστρέφεται και η γεύση της.

#9 Πολέντα στο Βένετο

    Η πολέντα, είναι ένα είδος καλαμποκάλευρου. Αποτελεί το «πασπαρτού» θα έλεγε κανείς, ενός τραπεζιού στην περιφέρεια Βένετο της Ιταλίας. Δεν ανήκει σε καμία από τις κατηγορίες πιάτων (ορεκτικό, κυρίως πιάτο ή επιδόρπιο), αλλά μπορεί να προστεθεί σε όλα τα πιάτα!

#8 Προσούτο ντι Πάρμα στην Εμίλια-Ρομάνια

    Το παστό, καπνιστό και αέρος προσούτο ντι πάρμα, είναι το πιο περιζήτητο αλλαντικό στον κόσμο. Το μόνο που χρειάζεται, είναι 4 υλικά: υγιές χοιρινό, το οποίο έχει τραφεί με τυρόγαλα, κριθάρι, καλαμπόκι και φρούτα. Χρειάζεται ακόμη ξηρό βουνίσιο αέρα, αλάτι και να ξέρεις να το δημιουργήσεις! Η επαρχία Πάρμα, τα έχει όλα!

#7 Παρμεζάνα ρετζάνο στην Εμίλια-Ρομάνια

    Όσο η παρμεζάνα ρετζάνο ωριμάζει, από 18 μήνες έως και 4 χρόνια, τόσο περισσότερο εντείνεται η γεύση της. Τα αρώματά της, φυλάσσουν την ζωή και τις αναμνήσεις ολόκληρων χωριών.

#6 Ελαιόλαδο από την πόλη Λούκκα της Τοσκάνης:

    Όλες σχεδόν οι περιοχές της Ιταλίας παράγουν ελιές, αλλά λίγες περιοχές είναι τόσο διάσημες για το αρωματικό τους, πλούσιο και έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που παράγουν. Η Τοσκάνη, είναι ένα από αυτά τα μέρη. Και μέσα στην Τοσκάνη, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο της πόλης Λούκκα στις ακτές της Τυρρηνικής θάλασσας, είναι το καλύτερο όλων.

#5 Αγκινάρα στην περιοχή Λάτιο

    Η αγκινάρα στην περιοχή Λάτιο, είναι θα έλεγε κανείς, το σύμβολο της Ρώμης. Είναι επίσης γνωστή και ως cimarolo, από την λέξη cima, που σημαίνει «κορυφή». Πρόκειται για μία ποικιλία, χωρίς αγκάθια και είναι το προϊόν ενός προσεκτικού κλαδέματος. Καλλιεργείται στο Βιτέρμπο, στην Ρώμη και στην Λατίνα, εκεί όπου το ηφαιστειογενές έδαφος, μεταδίδει στην αγκινάρα μία ιδιαίτερη γεύση.

 #4 Τζελάτο στην περιοχή Λάτιο

    Η Ρώμη είναι ο ναός του τζελάτο, με περίπου 2.500 gelaterie σε όλη την πόλη. Ποια είναι όμως η διαφορά ανάμεσα σε παγωτό και τζελάτο; Με απλά λόγια, το τζελάτο είναι περισσότερο κρεμώδες, αλλά με χαμηλότερα λιπαρά και με λιγότερη προστιθέμενη ζάχαρη. Το τζελάτο γίνεται πιο γλυκό με τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται για την κάθε γεύση – όπως σοκολάτα, μπισκότο, καραμέλα, καφές και άλλα.

 #3 Εσπρέσο στην Καμπανία

    Σκούρος και παχύρρευστος, ο εσπρέσο είναι μία από τις… «δόξες» της Νάπολης. Πίνεται σε μία ή δύο γουλιές και σε ένα πολύ μικρό φλιτζανάκι. Ποιο είναι όμως το τοπικό μυστικό της Καμπανίας; Το τρίψιμο των σπόρων του καφέ, μέχρι να γίνουν σχεδόν σκόνη. Μετά ακολουθεί η συμπίεσή τους και το βραστό νερό της περιοχής, με όσο μεγαλύτερη πίεση γίνεται, λίγο πριν… ανατιναχτεί η μηχανή. Οι επιλογές, είναι αμέτρητες! Από το κλασικό εσπρέσο, στο lungo, στο machiatto στον καπουτσίνο και στον λάτε!

 #2 Εσπεριδοειδή στην Σικελία

    Η μυρωδιά τους, πλανάται παντού. Λεμόνια, λάιμ, γκρέιπφρουτ, κίτρα και όλων των ειδών τα πορτοκάλια – αυτά είναι τα αρώματα της Σικελίας! Τα ξινά πορτοκάλια, που ονομάζονται arangias, δεν μπορεί κανείς να τα φάει ωμά, όμως χρησιμοποιούνται εξαιρετικά στο μαγείρεμα. Την εποχή του Μεσαίωνα, το ξινό πορτοκάλι, ήταν ένα τρόφιμο της ελίτ. Τα χρησιμοποιούσαν για να δίνουν γεύση στο κρέας, σε συνδυασμό με τα μπαχαρικά της Ανατολής. Η φήμη τους όμως, αντικαταστάθηκε αργότερα από τα κόκκινα πορτοκάλια.

#1 Τυρί πεκορίνο στην Ρώμη

     Δεν υπάρχει πιο εύστοχο και έξυπνο υλικό, από το τυρί πεκορίνο, που έχει ωριμάσει αρκετά. Οι εμπνευστές του συγκεκριμένου τυριού, οι Ρωμαίοι βοσκοί, το προτιμούσαν πολύ αλμυρό, χρησιμοποιώντας το για να νοστιμίζουν τα φαγητά τους, καθώς το αλάτι ήταν πολύ ακριβό τότε.