ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΥ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

ΤΟ  ΤΕΛΟΣ  ΤΟΥ  ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΥ

{ “το  δίκαιο  πάντοτε  νικά”  Ευριπίδης }

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Νικόλαος  Ζαρκάδας Υποστράτηγος  ε.α. 

    Αύγουστος 2017. Συμπληρώθηκαν εξήντα οκτώ χρόνια από την ενδοξότερη ημέρα των σύγχρονων ελληνικών όπλων. Ήταν η 29η  Αυγούστου 1949, πριν ο στρατός μας με σχέδιο, ηρωισμό και τόλμη εκτέλεσε την τελευταία του επιθετική ενέργεια και κατέλαβε τα οργανωμένα και οχυρωμένα ερείσματα του όρους Γράμμος και έδωσε το αίσιο τέλος στον τριετή, 1946 – 1949, αιματηρό αδελφοκτόνο συμμοριτοπόλεμο.

Ένα εμφύλιο πόλεμο, που βύθισε τη χώρα στο πένθος, στο αίμα, στον πόνο, στη δυστυχία, αλλά και στον όλεθρο και την οικονομική καταστροφή σπέρνοντας παράλληλα το μίσος και χωρίζοντας τους Έλληνες σε δύο βαθιά μισούμενες και αντιμαχόμενες παρατάξεις.

    Ο εμφύλιος αφ’ ενός μεν έχει τα περισσότερα θύματα από οποιονδήποτε άλλον πόλεμο, αφ’ ετέρου δε αποτελεί την χειρότερη μορφή πολέμου. Ο ξένος κατακτητής θα φύγει. Στον εμφύλιο ο εχθρός είναι ο γείτονας, ο συγγενής, ο συγχωριανός, που μπορεί να τραυμάτισε ή να σκότωσε τον πατέρα, τον αδελφό ή ακόμη και χειρότερα το παιδί σου.

    Σήμερα, οι προσπάθειες αποσιώπησης και αποστασιοποίησης από αυτή, την χειρότερη πληγή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας μας δεν συνάδει και δεν βοηθάει στην παρουσίαση της πραγματικής εικόνας του αδελφοκτόνου αυτού πολέμου. Δεν ψάχνουμε και δεν επιθυμούμε να βρούμε και να καταλογίσουμε ευθύνες σ’ αυτούς που έφταιξαν για εκείνον τον εθνικό αλληλοσπαραγμό.

    Τιμούμεν όμως τους αγώνες έναντι των εχθρών της Πατρίδας μας και καταθέτουμε δάφνινο στεφάνι μνήμης, ευγνωμοσύνης και τιμής προς τους ηρωικούς νεκρούς και αγνοουμένους του εθνικού στρατού, που γεννήθηκαν έλληνες και έδωσαν τη ζωή τους στα πεδία της μάχης για της Ελλάδας την ανεξαρτησία, την δημοκρατία, την εδαφική ακεραιότητα και την ελευθερία. Κρατάμε το καντήλι της μνήμης πάντοτε αναμμένο.

    Η  Ε.Α.Α.Σ. τους χιλιάδες νεκρούς και αγνοουμένους της περιόδου του συμμοριτοπόλεμου τιμά κάθε χρόνο, την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου, στους κυριότερους τόπους της θυσίας τους, ήτοι στο όρος Βίτσι και στο χωριό Βούρμπιανη του Γράμμου.

    Είναι καθήκον στους επιζώντες να τιμούν και προστατεύουν την μνήμη των πεσόντων στα πεδία της μάχης συναδέλφων τους με σεβασμό, αξιοπρέπεια, ειλικρίνεια, και άφοβα με γενναιότητα, που εμπνέουν ο ηρωισμός και η αυτοθυσία τους. Ηχεί μέσα μας, ως διαρκής υπόμνηση η υποχρέωση, ηθική και συναδελφική, απέναντι σε εκείνους που αντιστάθηκαν, πολέμησαν με τόλμη και αυταπάρνηση και απέτρεψαν την υποδούλωση της Πατρίδας μας στις ξενοκίνητες ανταρτικές δυνάμεις και στους “προστάτες” τους της εποχής.

    Η 29η Αυγούστου, δεν είναι μια συνήθης ημερομηνία, είναι η ημέρα που σήμανε και σφράγισε το τέλος του καταστροφικότερου για την Ελλάδα εμφυλίου πολέμου, είναι επέτειος Νίκης και θα πρέπει να περιλαμβάνεται στο επετειακό ημερολόγιο της Πατρίδας μας και να εορτάζεται ως εθνική εορτή.

    Επαναλαμβάνουμε, δεν επιθυμούμε και δεν επιζητούμε να επιστρέψουμε στο παρελθόν, να ανασύρουμε θλιβερές μνήμες, να αναμοχλεύσουμε πάθη και μίση και να στοχοποιήσουμε ανθρώπους. Τα μνημεία μας, την ιστορία μας, την ταυτότητά μας θέλουμε να τιμά η Πολιτεία απαλλαγμένη από πολιτικές σκοπιμότητες.

    Ας μην ξεχνούμε ότι λαοί που χάνουν την ιστορία τους, χάνουν την εθνική τους ταυτότητα, χάνουν τον θεμέλιο λίθο της ύπαρξής τους.