Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ ΦΙΛΩΝ

Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ασλανίδης Ιωάννης Επίτιμος Δκτής της Σ.Σ.Ε. Αντγος ε.α.

            Οι Έξω από τα κομματικά ποιμνιοστάσια Έλληνες, ειλικρινά θέλουν να πιστεύουν ότι, όλοι οι πολιτικοί της χώρας μας θέλουν το καλό των Ελλήνων, της Πατρίδος και το μέλλον αυτής.

            Παρ’ όλα αυτά βλέπουμε τα πολιτικά κόμματα να παρουσιάζουν ένα χάος επαφής μεταξύ των, για την επίλυση των προβλημάτων της χώρας μας, δεν πιστεύω νοήμων Έλλην να έχει την αίσθηση ότι συνεργάζονται και σήμερα τα Κόμματα για το καλό του τόπου. Κάθε ένα κόμμα με τον τρόπο του προσπαθεί να πείσει τον Ελληνικό λαό ότι μόνο αυτό είναι ικανό και το μοναδικό που διαθέτει τον Μεσσία εκείνον ο οποίος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τον Ελληνικό λαό και τους εργαζομένους, αυτό δυστυχώς το λένε ακόμη και αυτοί που στην πράξη, δεν άφησαν τίποτε όρθιο.

            Αδυνατούν να επέμβουν στην ουσία των προβλημάτων, λόγου χάριν στην δίκαιη είσπραξη εσόδων, στις τεράστιες περιουσίες που οι περισσότερες δημιουργήθηκαν ανέντιμα, εγκληματικά και εις βάρος του φορολογούμενου λαού. Διότι από ό,τι ξέρουμε, μετά την μεταπολίτευση, η Ελλάς δεν είχε εξωτερικό χρέος, γιατί και πώς έγινε αυτό το τεράστιο εξωτερικό χρέος; Γιατί χρεωνόμασταν αφού δεν βοηθούσαμε την παραγωγή; Πού πήγαν τα χρήματα αυτά που χρόνια δανειζόμασταν; Πώς και γιατί κατάντησε η χώρα μας να έχει πολλούς, πάρα πολλούς πάμπλουτους και από την άλλη πλευρά αυτή να είναι ένα πάμπτωχο και καταχρεωμένο κράτος; Όλα αυτά θέλουν απάντηση. Οι Υπεύθυνοι όμως σιωπούν.

            Άρα τα μόνα κίνητρά των είναι η εξουσιομανία και πλουτομανία, οι δε παθιασμένοι οπαδοί των αποδεικνύονται δυστυχώς απλοί εθελόδουλοι, λακέδες των τυράννων τους.

            Πώς αλλιώς να δικαιολογήσει κανείς αυτήν την πολιτική νοοτροπία στη χώρα μας;

            Όταν υπάρχουν  πολιτικά κόμματα, τα οποία αυτοτιτλούνται προστάτες του Ελληνικού λαού και προπαντός των μη προνομιούχων εργαζομένων και συνθηματολογούν  με σημαία την «Καταπάτηση των Νόμων» στα πεζοδρόμια, μιας όποιας Κυβέρνησης που βγήκε με ψήφο του Ελληνικού λαού, τι να περιμένει πλέον κανείς. Και! από την άλλη, η αδικαιολόγητη συμπεριφορά των Συνδικάτων σε μια δύσκολη συγκυρία για τον τόπο μας, σε μοναδική πλέον αποστολή την κάθοδο του δύσμοιρου Ελληνικού λαού σε πορείες και απεργίες, θεωρώντας ως πρώτιστο επιτυχίας της αποστολής των, την κάθοδο μυριωτέρων, αδιαφορώντας για τις υπόλοιπες συνέπειες.                                                                  

             Οι περισσότερες απεργίες, ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντίστοιχου κοινοτικού μέσου όρου της Ε.Ε., είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληγαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Έχει αυτός ο τόπος Ελπίδα;

            Εάν δεν αλλάξει η πολιτική νοοτροπία στην χώρα μας, εάν δεν αναβαθμισθεί το πνευματικό, ηγετικό, πατριωτικό και ουσιαστικών αρχών και αξιών πολιτικό επίπεδο, εάν δεν υπάρχουν πρότυπα, να προβάλλονται· πολιτικών, επιστημόνων και λοιπών κοινωνικών Ομάδων προσωπικότητες, με τα οποία πρότυπα πρέπει η νεολαία μας να μεγαλώνει και να «διδάσκεται», η Πατρίδα μας κινδυνεύει να μην έχει πλέον μέλλον.

            Έσπειραν τα κόμματα μηδενισμό και αμοραλισμό, χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς ντροπή και τώρα θερίζει τις συνέπειες όλος ο Ελληνικός λαός.

            Τι να περιμένει πλέον, ο Σκεπτόμενος Έλληνας Πολίτης από μία τέτοια συνεχιζόμενη, δυστυχώς πολιτική νοοτροπία, η οποία έχει φθάσει την Ιστορική αυτή χώρα, από απόψεως εκτιμήσεως αρχών και ενδιαφέροντος στο ναδίρ, στο σύνολο σχεδόν των προηγμένων Κρατών. Μία χώρα που ήταν πρότυπο φιλοσοφίας, ηρωισμού και αγάπης προς την Πατρίδα, την θρησκεία, την οικογένεια. Τώρα! Ένα-ένα γκρεμίζονται όλα.

            Τέλος! Είναι γεγονός ότι κάθε ρεαλιστικός προβληματισμός, οφείλει σήμερα να ξεκινάει, όπως πολύ ορθώς επισημαίνει ο Αξιότιμος κ. Χ. Γιανναράς από το δεδομένο ότι το πολιτικό μας σύστημα έχει καταρρεύσει. Και! Ελπίδα θα αρχίσει να γεννιέται όταν κάτω από τα μπαλκόνια των κομματικών ρητόρων δεν θα υπάρχει ούτε ένας πολίτης. Μα ούτε ένας.

            Επειδή η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία ας ευχηθούμε με πίστη και Ελπίδα στα δύσκολα αυτά χρόνια ιδεολογικής, κοινωνικής και πνευματικής δοκιμασίας της ανθρωπότητος, να έλθει κάποτε η γενιά εκείνη των καταξιωμένων Ελλήνων πολιτικών, που θα απαλλάξει τους Έλληνες από την κατάρα της διχόνοιας, να δογματίσει τα πολλά ΕΓΩ σε ΕΜΕΙΣ,γιά να κάμει το δένδρο της Δημοκρατίας μας να παραμείνει παντοτινά Αειθαλές και Ζείδωρο.