ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ
ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 25. Ο άνθρωπος και το λιοντάρι.
Μια φορά και ένα καιρό, ένας άνθρωπος
και ένα λιοντάρι, πήγαιναν μαζί στον ίδιο δρόμο.
Εκεί που περπατούσανε, και καθένας παίνευε τον εαυτό του σαν πιο δυνατό,
συναντούν ένα άγαλμα, που παρίστανε έναν άνθρωπο να πνίγει ένα λιοντάρι με τα
χέρια του.
Τότε ο άνθρωπος, δείχνοντας το άγαλμα,
γύρισε και είπε στο λιοντάρι.
‘’Βλέπεις
πόσο δυνατοί είμαστε εμείς οι άνθρωποι?’’
Και το λιοντάρι, χαμογελώντας απάντησε.
‘’Εάν
εμείς τα λιοντάρια, ξέραμε να φτιάχνουμε αγάλματα, ξέρεις πόσους ανθρώπους θα
βλέπαμε κάτω από τα νύχια μας?»»
Απόδοση από το πρωτότυπο
Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
***************************************************************
Ἄνθρωπος
καὶ λέων συνοδεύοντες
Ὥδευέ ποτε λέων σὺν ἀνθρώπῳ. Ἕκαστος δὲ αὐτῶν
τοῖς λόγοις ἐκαυχῶντο.
Καὶ δὴ ἐν τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη
λέοντα πνίγοντος.
Ὁ δὲ ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ λέοντι ἔφη·
" Ὁρᾷς
σὺ πῶς ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες."
Κακεῖνος εἶπεν ὑπομειδιάσας·
"Εἰ
λέοντες ᾔδεισαν γλύφειν, πολλοὺς ἂν ἄνδρας εἶδες ὑποκάτω λέοντος.".
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Ὅτι πολλοὶ καυχῶνται διὰ λόγων ἀνδρεῖοι
εἶναι καὶ θρασεῖς οὓς ἡ πεῖρα γυμνασθέντας ἐξελέγχει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου