10.ΜΗΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ «ΚΑΤΕΝΑΤΣΙΟ»;

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

10.ΜΗΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ ΤΟ «ΚΑΤΕΝΑΤΣΙΟ»;

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

            Αγαπητοί Συμμαθηταί και Συνάδελφοι, μετά την 1η συνάντηση με τον αναπληρωτή υπουργό οικονομικών των τριών προέδρων των θεσμικών μας ενώσεων, πολύ φοβάμαι ότι συνέβη αυτό που εξ’ αρχής περίμενα. Δηλαδή, υπεκφυγές του τύπου: «Θα το δούμε», «θα το μελετήσουμε», «θα υπολογίσουμε το κόστος», «θα το προγραμματίσουμε» «θα ζητήσουμε νομοτεχνική μελέτη» και πολλά άλλα τέτοια «πού@@@κα». Και αφού είχαν ειδοποιηθεί από την Τρόϊκα να κρατήσουν «μαξιλάρι» γιατί δεν το έκαναν; Ή έστω, γιατί δεν το έκαναν μόλις εκδόθηκε η απόφαση από το ΣτΕ, και περίμεναν να κάνουν «συναντήσεις», και κόντρα «συναντήσεις» και πάει λέγοντας; Μήπως το παίζουν ‘’Κατενάτσιο»; Ή Μήπως επειδή μας θεωρούσαν δεδομένους μ@@@΄κες;

            Δυστυχώς για εμάς, ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός, όταν του ταράζουμε τα «λιμνάζοντα ύδατα», μας θεωρεί αυτομάτως αντιπάλους, και μας πάει κόντρα. Και επειδή αυτός έχει «και το μαχαίρι και το πεπόνι», προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει να εκτελέσει μία τελεσίδικη, και ΑΜΕΣΑ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗ, απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας, ώστε να μη ενοχληθούν οι ίδιοι. Τώρα, άρχισε τις διαρροές, ότι για να εκτελέσω την απόφαση του ΣτΕ, θα σας κόψω αυτό, εκείνο, και το άλλο. Άραγε το έκαναν και με τους δικαστές αυτό; Είπαν ότι θα τους περικόψουν με άλλο τρόπο αυτά που ψήφισαν να τους επιστρέψουν, ή μήπως έσπευσαν, εν μια νυχτί, να ψηφίσουν την τροπολογία την οποία «εσπευσμένα και απρόκλητα» κατέθεσαν, καθ’ ότι ακολουθούν κι’ αυτοί το μισθολόγιο των δικαστικών (θα το δείτε, ή μάλλον δεν θα το δείτε, όταν θα καταλαγιάσει ο θόρυβος, πως θα τα διεκδικήσουν σιωπηρά και θα τα πάρουν κι’ αυτοί); Εάν δεν τους κόψουμε τα χέρια, εάν το 23% δεν το κάνουμε ΜΟΝΟΨΗΦΙΟ, δεν πρόκειται να το καταλάβουν! Αυτοί, μόνο αυτή τη γλώσσα καταλαβαίνουν! Το είπε και ο Κρανιδιώτης: Μπορεί να μη μιλάνε, όμως ψηφίζουν.

            Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε το Νόμο και το «Σύνταγμα» (σε όση βέβαια έκταση το σέβονται και το εφαρμόζουν), με το μέρος μας. Και αυτό το πλεονέκτημα, πιστεύω ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρον. Διότι μ’ αυτούς που μπλέξαμε, δεν έχουν «μπέσα». Οι θεσμικές μας Ενώσεις, οι Σύνδεσμοι- Λέσχες κ.λ.π., αλλά και ατομικά ο καθένας μας, πιστεύω ότι πρέπει να καταφύγουμε, ακόμη και δικαστικά, εναντίον οιουδήποτε δεν σέβεται το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους. Άλλωστε, είμαστε υποχρεωμένοι από το ίδιο το Σύνταγμα (θυμηθείτε το ακροτελεύτιο άρθρο 120 του εν ισχύει Συντάγματος), να το πράξουμε. Τυχόν δικαιολογία ότι ο αρμόδιος υπουργός έχει βουλευτική ασυλία, δεν ευσταθεί. Καθ’ όσον, η μεν βουλευτική ασυλία αφ’ ενός μεν δεν θα υπάρχει για πάντα, αφ’ ετέρου δε, μπορεί να ζητηθεί η άρση της. Και στην περίπτωση που η βουλή αρνηθεί να το πράξει, οπωσδήποτε θα γίνει συζήτηση, και θα υπάρξει πολιτικό κόστος. Τέλος, ενδεχομένως μπορεί (αυτό θα μας το πούν οι Νομικοί Σύμβουλοι των Ενώσεών μας), να στραφούμε και να διεκδικήσουμε την ατομική περιουσία παντός αρμόδιου, που δεν υλοποιεί ως υπεύθυνος εκ της θέσεώς του τις «τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις» Εν πάσει περιπτώσει όμως, φρονώ ότι δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια, και να πέσει «εξ’ ουρανού το μάνα».

            Ενδεχομένως να πεί κάποιος αυτό που είπε προ καιρού ένας «τσιρίζων» (αν)αρμόδιος, ότι όσες αποφάσεις και εάν βγούν, 100, 200 ή 300, αφού δεν υπάρχουν λεφτά πού θα βρεθούν για να δοθούν. Όμως αυτά άς τα αφήσουν κατά μέρος, γιατί δεν απευθύνονται σε ανεγκέφαλους. Σ’ αυτή λοιπόν την περίπτωση, θα μπορούσα να τους υπενθυμίσω την πρόσφατη πρόταση που έκανε ο Φαϊλος Κρανιδιώτης: «αρχίστε απολύοντας τους γιους, τις κόρες, τους γαμπρούς, τις νύφες , τα ανήψια, τις γκόμενες και τους λοιπούς συγγενείς σας από τη Βουλή και τα υπουργεία , μετά περιορίστε τους υπαλλήλους της Βουλής στους μισούς της Βουλής της Γερμανίας, που έχει οκταπλάσιο πληθυσμό, κόψτε κανά χιλιάρικο από το μισθό των πατέρων του έθνους και άμα δεν φθάσουν φίλτατοι, θα δούμε για τα υπόλοιπα…

Δημήτριος Μπελιβανάκης

Αντιστράτηγος (ΠΖ)ε.α.-Σ.Σ.Ε. 1973