ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ 1084
Τα σχόλια με μπλέ γράμματα και σιέλ υπογραμμιση, όπου και αν υπάρχουν, είναι δικά μου.
Η ‘’ΟΚΤΑΔΑ’’ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
1.Τον παρεξήγησαν.Θα τα διαθέσει για συσσίτια...... 2.Ελεύθεροι κατακτημένοι.
3.Χόχτιφ:Έχει εισπράξει 600.000.000 ευρώ από ΦΠΑ!
4.Μόνο ο διάβολος θα σχεδιάζε αυτό το ευρώ
5.Νέο! Στρώματα φύλαξης χρημάτων με ενσωματωμένο ΑΤΜ!
6.Sentouki Bank. Ο νέος τραπεζικός κολοσσός είναι γεγονός.
7.Αν - R. Kipling
8.Σαρλ Αζναβούρ: Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας μισεί τους Έλληνες και τους Αρμένιους
ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ
1.Τον παρεξήγησαν.Θα τα διαθέσει για συσσίτια.......
Ζητάει για τη νέα σεζόν......... 5.100.000 για 30 εκπομπές.
Δηλαδή 170.000...ευρώ ανά εκπομπή.
Με δεδομένο ότι ο καθαρός χρόνος (εκτός διαφημίσεων) είναι περίπου 2 ώρες, αυτό σημαίνει ότι το "ταλέντο" Λάκη του Αριστερούλη εκτιμάται από τον ίδιο σε 1.416 ευρώ ανά λεπτό!
ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ, Ο ΜΕΣΙ ή Ο ΚΡΙΣΤΙΑΝΟ ΡΟΝΑΛΝΤΟ
Χωρίς να υπολογίζεται το added value και τα "παράπλευρα έσοδα" όπως π.χ. η τζάμπα διαφήμιση του θεάτρου του ή οι πωλήσεις δικαιωμάτων.Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα ο Λάκης ο Αριστερούλης πούλησε τα δικαιώματα προηγουμένων εκπομπών σε εκδοτικό οίκο για ...μόλις 7.000.000 ευρώ (Επτά Εκατομμύρια Ευρώ!!!)
Υ.Γ.: Κι εσύ Έλληνα (μακακα όπως σε λέει ο Λάκης ο Αριστερούλης) κάθεσαι και βλέπεις τον "φίλο" του λαού και την προπαγάνδα του..και το χειρότερο όλων... τον πιστεύεις...
ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
2.Ελεύθεροι κατακτημένοι.
Δεν θα πω για τους άλλους. Λίγο με ενδιαφέρει η ποιότητα και η στάση τους σε τέτοιες στιγμές. Ούτε και περίμενα καλύτερη αντιμετώπιση. Όσο και να τους βρίσω, χαϊδεύω τα αυτιά μας και τίποτα δεν αλλάζει. Θα πω για εμάς, και συγχωρήστε με:
Έρχεται η μέρα που η μάσκα τραβιέται βίαια. Η μέρα που το αληθινό μας πρόσωπο φανερώνεται, θέλουμε-δεν θέλουμε, αφτιασίδωτο και τρομακτικά αληθινό. Πρέπει να το κοιτάξουμε, είναι θέμα ζωής και θανάτου. Πρέπει να το ρωτήσουμε, να μας πει ποιοι είμαστε. Γιατί μόνο αυτό γνωρίζει.
Γυρνάμε απότομα, για να αντικρίσουμε μια τρύπα στον καθρέφτη. Πού απουσιάζει το πρόσωπό μας; Το ξεχάσαμε σε μικρά, ταπεινά, εγκαταλελειμμένα σπίτια, στη σκόνη χαμηλών, πλίνθινων ερειπίων, στους τάφους αγράμματων, ακατέργαστα σοφών παππούδων.
Εκεί αφήσαμε θαμμένες τις αληθινές καλημέρες, τη συγκίνηση των στίχων, την αλληλεγγύη των ανθρώπων και ότι πολύτιμο δεν μετριέται σε χρήμα. Έκτοτε, προχωρήσαμε στον «σύγχρονο κόσμο» απρόσωποι, γυμνοί, παλεύοντας να κρατήσουμε το νήμα της ύπαρξής μας άκοπο, μέσα σε εποχές δύσκολες, μέσα σε ένα τοπίο που δεν μας μοιάζει.
Γίναμε αρχοντοχωριάτες, επενδύοντας στα χειρότερα χαρακτηριστικά των δύο συνθετικών της λέξης. «Έχω γάμο», λέγαμε και στεκόμασταν καλοντυμένοι σε γκαζόν ξενοδοχείων, με φακελάκια στα χέρια, χωρίς αληθινή, από καρδιάς ευχή. «Και οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα, γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για την ψυχή μας». Ούτε αινίγματα, ούτε τίποτε. Όλα απαντημένα, όλα πεζά. Μεγάλα και άδεια.
Απομείναμε αναίσθητοι μπροστά στο ιερό, ζώντας ένα γυαλιστερό, αντιαισθητικό, άχαρο, ανέραστο, ανίερο, ξοδεμένο παρόν. Χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρο, διαζευγμένοι από το είναι μας.
Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα. Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Όταν τα χρήματα λείψουν, από πού θα κρατηθούν;
Αντικαταστήσαμε το γλέντι στην πλατεία του χωριού με το σκυλάδικο. Τον έρωτα με το στριπτιζάδικο. Τα αναγκαία για την επιβίωση, με ένα τζιπ γεμάτο άχρηστα ψώνια. Τον ελεύθερο χρόνο με την υπερωρία. Κάναμε το παιγνίδι των παιδιών υπερπαραγωγή, σε πάρτι γενεθλίων κατά παραγγελία. Ξεχάσαμε ποια είναι τα βασικά συστατικά της ύπαρξής μας, ως ατόμων και ως κοινωνίας, αντικαθιστώντας τα με ότι μάς γυάλισε στη βιτρίνα.
Γίναμε ότι μας έπεισε ο διαφημιστής, η τηλεόραση ή το περιοδικό να γίνουμε. Καταντήσαμε οπαδοί ομάδων, φανατικοί, με μαχαίρια και μίσος. Έφηβος, προτού σιχαθώ όλες τις ομάδες εξίσου, ήμουν με την Ομόνοια. Μια μέρα που έπαιζε με το ΑΠΟΕΛ, αρρώστησε ο τυμπανιστής των αντιπάλων. Ήρθαν στην άλλη κερκίδα και μου ζήτησαν να πάω στη δική τους, για να παίξω το τύμπανο. Πήγα ευχαρίστως.
Πέρασε ο καιρός, αλλάξαμε. Ξεχάσαμε. Χωριστήκαμε σε κόμματα και τα ψηφίσαμε τυφλά, διχαστήκαμε με τρόπο αταίριαστο στην ιστορία και την παράδοσή μας. Σε μια σταλιά τόπο, λέγαμε «οι άλλοι». Πήραμε τα χειρότερα χαρακτηριστικά της Ελλάδας και τα κάναμε αξιώματα.
Να πάει στο καλό τέτοιος εαυτός, να μην ξανάρθει. Καθόλου μην τον κλάψουμε, καθόλου μη μας λείψει. Στον αγύριστο!
Πέρασαν χρόνια. Το κορίτσι από τις Φιλιππίνες έκλαιγε κρυφά στο κρεβάτι του για το παιδί και τη μάνα που άφησε για να σερβίρει καφέ τον κύριο Πάμπο, που έγινε σερ, για να σιδερώνει τα ακριβά βρακιά της κυρίας Αντρούλλας, που έγινε μάνταμ. Η κοπέλα θα γυρίσει φτωχή στο Μπάγκιο Σίτι ή στη Μανίλα. Θα αγκαλιάσει τη μάνα της, θα φιλήσει το παιδί της. Εμείς, πού επιστρέφουμε;
Τι μένει όταν ο σερ και η μάνταμ, έκπληκτοι, χάνουν το αυτοκίνητο, την υπηρέτρια, το λούσο και το σπίτι τους; Τι κρατιέται αναλλοίωτο μέσα στον χρόνο, κάτω από την επιφάνεια που βουλιάζει; Πού ακριβώς βρίσκεται ανεξίτηλα χαραγμένος ο βαθύς Χαρακτήρας που μας επιτρέπει, όταν όλα αλλάζουν, να λέμε ακόμη «Εμείς»;
Μπορούμε σήμερα να αποφασίσουμε ξανά, ο καθένας για τον εαυτό του και όλοι μαζί, ποιοι είμαστε. Τι είναι σημαντικό και τι όχι. Τι αξίζει να προσπαθήσουμε μέχρι τέλους. Ποια λόγια αξίζει να πούμε προτού φύγουμε, πώς αξίζει να σταθούμε και απέναντι σε τι, προτού πεθάνουμε. Κι αυτό, μπορούμε να το κάνουμε, ακόμη και νηστικοί, άνεργοι και άστεγοι. Ήταν όμως αδύνατον να το κάνουμε χορτάτοι και υποταγμένοι, με έναν εαυτό-καταναλωτή, εξαρτημένο και ευχαριστημένο.
Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει.
Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!
Επιτρέψαμε στους μικρούς πολιτικούς ενός αδύναμου και απροστάτευτου τόπου, να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες αυτοκρατορίας. Να υπηρετούν κόμματα και τσέπες, σαν να μην υπάρχει απειλή, κίνδυνος και γκρεμός, σαν να είναι αδύνατον από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε μπουκιά στο στόμα κροκοδείλων. Είδαμε τα τρυφερά, αγνά χαμόγελα των παιδιών του Απελευθερωτικού Αγώνα να χρησιμοποιούνται από βάρβαρους, απαίδευτους «πατριώτες» με ξυρισμένα κεφάλια, φαλακρούς «απ’ έξω κι από μέσα». Ζήσαμε την αδικία, την απώλεια, την εγκατάλειψη. Τα ξέρουμε όλα, τα είδαμε όλα, τα ζήσαμε όλα. Τώρα θα φοβηθούμε;
Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω…
Η κοινωνία μας, αυτή η διαλυμένη, πιέζοντας ασταμάτητα την όποια επίσημη πολιτική ηγεσία, αλλά και πέρα απ’ αυτήν, θα αναπτύξει μηχανισμούς στήριξης των ανέργων, θα φροντίσει τα παιδιά της. Όχι από ελεημοσύνη. Από αλληλεγγύη. Και με τη γνώση πως, αν ο διπλανός δεν ζει καλά, κανείς δεν ζει καλά. Γιατί, ότι ποτέ μας κράτησε σ’ αυτόν τον τόπο, ήταν ένας ιδιόμορφος, ποιητικός, παράλογα ωραίος κοινωνικός ιστός, που αυτοπροστατεύεται και που μας προστατεύει. Αυτός είναι που ανάγκασε τους βουλευτές να πουν, για μια έστω στιγμή, «Όχι».
Το «Όχι» της Κυπριακής Βουλής, είναι σημαντικότερο απ’ ότι κάποιοι χαιρέκακοι μπορούν να υποψιαστούν. Κι ας επιστρέψει η Βουλή εκλιπαρώντας τους Τροϊκανούς, κι ας πέσει στα γόνατα, κι ας τους γλύψει τα πόδια, μετά. Κι ας χάσουμε περισσότερα. Γιατί, για μια στιγμή έστω, έμοιασε η Δημοκρατία να έχει νόημα, ένα νόημα ξεχασμένο εδώ και δεκαετίες. Έμοιασαν, έστω και για μια στιγμή, οι εκπρόσωποι να εκπροσωπούν πράγματι.
Η στιγμή καταγράφεται και μένει, δημιουργώντας προηγούμενο, παρά την όποια κατάληξη. Και το γεγονός πως το προηγούμενο δημιουργήθηκε από μισή μερίδα τόπο, αγαπητοί λογικοί λογιστές, το κάνει ακόμη σημαντικότερο. Τίποτα «δικό σας» δεν θα μείνει ποτέ στην Ιστορία, να σηματοδοτεί, να καθορίζει, ή έστω να θυμίζει κάτι υπαρξιακά σημαντικό. Αφήστε μας να το χαρούμε. Δεν μας προσφέρονται συχνά τέτοιες χαρές.
Αυτό το «Όχι», φαίνεται να είχε και χειροπιαστά αποτελέσματα: Εκτός από τη δυνατότητα μη φορολόγησης των μικροκαταθετών, εκτός από το χρονικό περιθώριο που έδωσε για τη νομοθετική ρύθμιση του περιορισμού των συναλλαγών και τη δημιουργία Ταμείου Αλληλεγγύης, που μπορούν να παίξουν σημαντικά θετικό ρόλο στο μέλλον, έδωσε και τη δυνατότητα, έστω σπασμωδικά, έστω την τελευταία στιγμή, έστω με απογοητευτικό αποτέλεσμα, να μετρηθούν οι δυνάμεις και οι «φιλίες», τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδας.
Βοήθησε να καθαρίσει το τοπίο, να τελειώσουμε με ψευδαισθήσεις, να καταλάβουμε ξανά το πόσο μόνοι είμαστε, το πόση ευθύνη έχουμε. Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως με ένα «Ναι» θα σώζαμε κάτι, ας πούμε τη Λαϊκή Τράπεζα ή την Κύπρου (αλήθεια, πόσο «δική μας» μπορεί να είναι μια τράπεζα;) και μαζί τις δουλειές, ή τους κόπους μιας ζωής που τους εμπιστευτήκαμε. Ξέρουμε καλά πως ότι έμεινε εκτεθειμένο (το γιατί είναι μια άλλη κουβέντα, που ελπίζω πως θα γίνει), ούτως ή άλλως, και με τα «Ναι» και με τα «Όχι», θα κατασπαραχθεί.
Δυστυχώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχει “plan B”. Θα ήταν αδύνατον να έχει εκπονηθεί από ανθρώπους της γενιάς μου και της προηγούμενης, από ανθρώπους βουτηγμένους στην κατανάλωση, στο εφήμερο, στο συμφέρον, στο νεοπλουτισμό και στο τίποτε, μια πολιτική που να έχει βάθος και σοβαρότητα. Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.
Οι Κύπριοι προσφυγοποιούμαστε ξανά στην ίδια μας την πατρίδα. Χάνουμε ξανά τη ζωή όπως τη χτίσαμε, όπως νομίζουμε πως τη διαλέξαμε, όπως νομίσαμε πως μας ανήκει. Και φοβόμαστε. Είναι ανθρώπινο. Όμως, τι πραγματικά φοβόμαστε; Ότι θα πεινάσουμε; Πεινάσαμε και παλιότερα. Ότι θα κρυώσουμε; Κρυώσαμε χρόνια. Ότι θα μείνουμε μόνοι; Πάντα μόνοι ήμασταν. Ότι θα πονέσουμε; Από πόνο άλλο τίποτε… Ότι θα μας κατακτήσουν; Πάντα κατακτημένοι υπήρξαμε.
Θα τα καταφέρουμε, το ξέρουμε καλά! Γιατί, τελικά, δεν φοβόμαστε τίποτε. Γιατί, τελικά, το μόνο που φοβόμαστε, είναι το υποχρεωτικό κοίταγμα στον καθρέφτη. Το μόνο που μας φοβίζει, είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε: το αληθινό μας πρόσωπο. Ας το ξεθάψουμε, ας το θυμηθούμε, ας το κοιτάξουμε. Ενώ όλοι, φίλοι και εχθροί, μας αγριοκοιτάζουν, ενώ η μάσκα μας πέφτει νεκρή, αυτό θα μας χαμογελάσει.-Αλκίνοος Ιωαννίδης
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
3.Χόχτιφ:Έχει εισπράξει 600.000.000 ευρώ από ΦΠΑ!
Το έστειλε ο Δημήτρης ΖακοντίνοςΚυνηγάνε για φυλακή τους Έλληνες που χρωστάνε 5.000 ευρώ και για τα 600 εκατ. που μας χρωστάει η μεγαλοεταιρεία της Μέρκελ και η "τρόικα" τσιμουδιά.
Λεφτά υπάρχουν και μάλιστα πολλά εκατομμύρια για τις μέρες που ζούμε, όπου ο κόσμος ζητιανεύει. Όμως τα λεφτά, όπως και ό,τι αναπνέει στη χώρα μας, ανήκουν μόνο στους Γερμανούς.
Πάνω από 600.000.000 ευρώ χρωστάει στο Ελληνικό Δημόσιο η εταιρεία «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.» που ανήκει στον γερμανικό κολοσσό Χόχτιφ από ΦΠΑ που έχει εισπράξει από το 2001 και συνεχίζει να εισπράττει μέχρι σήμερα αλλά αρνείται να τα καταβάλλει παρότι το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους τρεις φορές έχει απορρίψει τις προσφυγές της, κρίνοντας ότι υποχρεούται να τα πληρώσει.
Το καλό το παλικάρι όμως ξέρει και άλλα... μονοπάτια, που είχαν φροντίσει οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Σημίτη -και οι δυο πρωθυπουργοί είναι γνωστοί για τη γερμανική συμπάθεια τους...- να ανοίξουν, με την αποδοχή ότι οι όποιες διάφορες προκύψουν μεταξύ των δυο πλευρών αρμοδιότητα θα έχουν τα αγγλικά δικαστήρια και όχι τα ελληνικά, αμφισβητώντας έτσι την ελληνική Δικαιοσύνη, όρος που καταγράφεται στη σκανδαλώδη σύμβαση.
Αξιοποιώντας το δώρο αυτό, η Χόφτιχ προσέφυγε στις 11 Νοεμβρίου 2010 στο αγγλικό Διαιτητικό Δικαστήριο London Court of International Arbitration και στις 27 Φεβρουαρίου 2013 έκρινε ότι ισχύει το ειδικό καθεστώς που είχαν παραχωρήσει οι κυβερνήσεις μας και έτσι η γερμανική εταιρεία δεν υποχρεούται να καταβάλει τα εκατομμύρια ΦΠΑ που έχει εισπράξει από το 2001 και συνεχίζει να εισπράττει.
Στην απόφασή του το αγγλικό Δικαστήριο καρφώνει τους πρωθυπουργούς μας και τους υπουργούς που υπέγραψαν την άθλια σύμβαση, επισημαίνοντας ότι:
«H γνώμη της πλειοψηφίας εκτιμά ότι οι διατάξεις, στις οποίες στήριξε τις παραδοχές περί τέτοιου ειδικού καθεστώτος για την εταιρεία είναι ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ με την οδηγία ΦΠΑ. Προέβη (η πλειοψηφία) μεταξύ των άλλων σε παραδοχές περί "έλλειψης άμεσης ισχύος της οδηγίας ΦΠΑ" και περί "σύμβασης ανάληψης" υποχρέωσης "επιστροφής" από το Ελληνικό Δημόσιο στην εταιρεία όποιου ποσού ΦΠΑ καταβάλει αυτή».
Τι σημαίνει σε απλά ελληνικά; Ότι το ειδικό καθεστώς που παραχώρησαν στη Χόχτιφ οι κύριοι Μητσοτάκης και Σημίτης είναι αντίθετο, δεν προβλέπεται από τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επομένως αυτό που προκύπτει είναι οι τεράστιες πολιτικές -οι ποινικές έχουν παραγραφεί- ευθύνες όλων εκείνων που υπέγραψαν τη σκανδαλώδη σύμβαση με τη Χόχτιφ.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
4.Μόνο ο διάβολος θα σχεδιάζε αυτό το ευρώ
olympia
Μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να ρυθμίσει τόσο έντεχνα το ενιαίο νόμισμα (ευρώ) άσχετων μεταξύ των κρατών, ώστε να εξασφαλίζεται η κυριαρχία ενός κράτους (Γερμανία) χωρίς να μπορούν τώρα πλέον τα υπόλοιπα να αντιδράσουν.
Τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης και ειδικά του Νότου έχουν πιαστεί στο αγκίστρι και όσο σπαρταράνε τόσο πιο πολύ τραυματίζονται και αγκιστρώνονται. Το αγκίστρι έχει δύο σκέλη, αφενός το υπερβολικό δημόσιο χρέος των κρατών και αφετέρου τη χρηματοπιστωτική φούσκα των τραπεζών τους.
Η κυριαρχία της Γερμανίας εδώ είναι απόλυτη. Το ένα σκέλος το ελέγχει μέσω του δανεισμού από τον μηχανισμό της τρόϊκας και κυρίως μέσω των μνημονίων που υποχρεώνει τα κράτη να υπογράφουν και το άλλο, αυτό της φούσκας των τραπεζών, το ελέγχει μέσω της ρευστότητας από την ΕΚΤ, την οποία επίσης ελέγχει. Ανά πάσα στιγμή δηλαδή μπορεί να «σκάσει» οποιοδήποτε εθνικό τραπεζικό σύστημα θέλει, εκβιάζοντας το αντίστοιχο κράτος. Όλοι είδαμε τι έκανε στην Κύπρο. Η ΕΚΤ έχει θεσμοθετηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην έχει την αποκλειστική ευθύνη του συνόλου του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, κάτι που θα απάλλασσε τα κράτη και τους φορολογούμενους από αυτόν το βραχνά, αλλά να είναι ένας κερδοσκοπικός οργανισμός σε βάρος κρατών και τραπεζών, χωρίς καμία ευθύνη, πλην αυτής της παροχής ρευστότητας κάτω από προϋποθέσεις που κάνουν εύκολη την επέμβαση της Γερμανίας.
Τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, δεν τον θέλουν ούτε οι εθνικές πολιτικές και οικονομικές ολιγαρχίες, με πρώτες τις γερμανικές, γιατί θέλουν να κάνουν τα ντόπια παιχνίδια τους. Όμως η Γερμανία αφενός γνωρίζει πολλά για τους σκελετούς που κρύβουν στις ντουλάπες τους αυτές οι ολιγαρχίες, αφετέρου γνωρίζει τη θεσιλαγνία και το πάθος για εξουσία αυτών των ολιγαρχιών. Έτσι το παιχνίδι της γίνεται πολύ πιο εύκολο, γιατί μέσω αυτών των ολιγαρχιών, που σχηματοποιούν τα πολιτεύματα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ελέγχει και τους λαούς οι οποίοι δεν μπορούν θεσμικά να αντιδράσουν.
Μόνο λοιπόν ο διάβολος θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό. Ο Χίτλερ μοιάζει νηπιαγωγείο μπροστά σ’ αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Κάποιος πρέπει να σπάσει πρώτος την αλυσίδα του ευρώ που κρατά δεμένα τα κράτη και ανελεύθερους του λαούς της Ευρωζώνης. Είναι η μόνη λύση ας μην κρυβόμαστε. Η Ελλάδα δεν το τόλμησε, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Κύπρος το ίδιο. Δεν βλέπουμε ούτε τους Ιταλούς ικανούς για κάτι τέτοιο, παρά τις αερολογίες του Μπερλουσκόνι που τον έχουν στριμώξει δικαστικά και την πολιτική αδυναμία του Γκρίλο.
Έτσι όμως όπως πάνε τα πράγματα, η βέβαιη κατά τα άλλα διάσπαση αυτής της Ευρωζώνης που θα απελευθερώσει τους λαούς, δεν προβλέπουμε να είναι μια ομαλή εξέλιξη. Μάλλον θα είναι ένα δράμα.
ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ( ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΚΡΑ )
ΣΕ ΕΣΑΣ ΕΝΑΠΟΚΕΙΤΑΙ ΑΝ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ
ΤΗΝ ''STROMA BANK'' ή ΤΗΝ ''SENTOYKI BANK''
5.Νέο! Στρώματα φύλαξης χρημάτων με ενσωματωμένο ΑΤΜ!
Ένα καινούριο πρόγραμμα αποταμίευσης στην αγορά, που συνδυάζει τη νοσταλγία των μηχανήματων αυτόματης ανάληψης, με το κρεβάτι, που ως γνωστόν αποτελεί την αλάνθαστη μέθοδο φύλαξης κομποδέματος, όσων βλέπουν μακριά
Επανακάμπτει όπως φαίνεται, σε παγκόσμια κλίμακα, λόγω των διεθνών οικονομικών συγκυριών, η μέθοδος διάσωσης οικονομιών και αποταμίευσης «Stroma Bank», ύστερα από μια σχετικά μακρά περίοδο υποχώρησης, όπου είχαν αντικατασταθεί από τις Τράπεζες και άλλες παρόμοιες οργανώσεις.
Όπως όλα δείχνουν, επρόκειτο για μια προσωρινή υποχώρηση. Μετά από μερικές δεκαετίες ξέφρενων τραπεζικών συναλλαγών, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, δείχνουν να εγκαταλείπουν τις κούφιες αξίες όπως το «επιτόκιο» και τις «αποδόσεις» και να επιστρέφουν στις απλές χαρές του να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο και τα χρήματά σου εκεί που μπορείς να τα βλέπεις. Δηλαδή, στο γνωστό και πάντα φιλόξενο στρώμα!
Τα νέα στρώματα φυσικά, δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα τα πρωτόγονα, των γιαγιάδων. Μολονότι η ιδέα παραμένει ίδια, τώρα τα έξυπνα υλικά επιτρέπουν μια σειρά από επαναστατικές καινοτομίες.
Τέλος, λοιπόν, στα ενοχλητικά εξογκώματα που έκανε το μασούρι. Πλέον, το ειδικό αφρολέξ, αντιλαμβάνεται τον ακριβή όγκο του αντικειμένου που βρίσκεται κρυμμένο μέσα του και μειώνει αντίστοιχα το πάχος του.
Επίσης, η «Stroma Bank», διαθέτει ειδική πυρίμαχη και απολύτως στεγανοποιημένη θήκη, όπου ο πρώην καταθέτης, θα μπορεί να αποθηκεύει άλλα πολύτιμα αντικείμενα, όπως στις θυρίδες των τραπεζών, αλλά με μεγαλύτερη ασφάλεια. Χωρίς το άγχος ότι η από τη μια στιγμή στην άλλη, θα του τα πάρουν.
Τέλος, για να μην μπαίνει στον κόπο να στρώνει και να ξεστρώνει το κρεβάτι, κάθε φορά που χρειάζεται χρήματα, ο «στρωματοκαταθέτης» θα έχει το δικό του ΑΤΜ στο προσκέφαλο, και με ειδική κάρτα θα μπορεί να σηκώνει το ακριβές ποσό!
Αξίζει να σημειωθεί, ότι τα συγκεκριμένα μοντέλα, είχαν τεράστια ζήτηση σε όλο τον κόσμο και τα αποθέματα της εταιρίας έχουν εξαντληθεί. Έτσι, αν και η αναμονή πλέον από τη στιγμή της παραγγελίας, φτάνει το 6μηνο, η εταιρία ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει και σε γλάστρες με αντίστοιχο αποταμιευτικό εξοπλισμό.
(Σημείωση: Το κείμενο αυτό αποτελεί προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Καταναλώστε το υπεύθυνα)
6.Sentouki Bank. Ο νέος τραπεζικός κολοσσός είναι γεγονός.
Ο νέος τραπεζικός κολοσσός είναι γεγονός και αναμένεται να κυριαρχήσει με το άνοιγμα των τραπεζών αύριο το πρωί αλλά και των υποκαταστημάτων αυτών της Κύπρου την Πέμπτη.
Πρόκειται για τη νέα υπερτράπεζα, τη Sentouki Bank Corporation και κατά συντομία SENT BANK.
Η Sentouki Bank, από το γνωστό μας σεντούκι, μπήκε δυναμικά στην αγορά από το καλοκαίρι του 2011 κατακτώντας ένα σημαντικό τμήμα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μετά όμως τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο αλλά και τους ψίθυρους που πλέον έχουν αρχίσει έντονα να κυκλοφορούν για πιθανό κούρεμα των καταθέσεων και στη χώρα μας σε περίπτωση που τα δημοσιονομικά εκτροχιαστούν, η SENT αναμένεται να κυριαρχήσει.
Αιτία; Τα πολλά της πλεονεκτήματα, όπως:
- το μεγαλύτερο ίσως δίκτυο καταστημάτων από οποιαδήποτε άλλη τράπεζα παγκοσμίως. Πραγματικά ένα υποκατάστημα σε κάθε σπίτι!
- δυνατότητα άμεσης πρόσβασης στα κεφαλαία όλο το 24ωρο δίχως περιορισμούς συναλλαγών
- δυνατότητα τήρησης πολλών και διαφορετικών νομισματικών λογαριασμών γρήγορα και εύκολα δίχως γραφειοκρατικές διαδικασίες
- στενή σχέση ανάμεσα στον πελάτη και την τράπεζα με καθημερινή πολλές φορές συνεργασία
- εγγύηση κεφαλαίου με αποκλεισμό οποιασδήποτε πιθανότητας κουρέματος ή επιβολής εισφοράς.
- δυνατότητα προθεσμιακών καταθέσεων σε διάφορα επενδυτικά πακέτα όπως το “τσιμέντο επ’άπειρο”, όπου τσιμεντάρεις ότι ποσό επιθυμείς για όσο θες. Το “σπάσιμο” του λογαριασμού μολονότι δύσκολο, είναι εφικτό δίχως penalty.
- ύπαρξη πολλών διαθέσιμων κεφαλαίων και μεγάλη ρευστότητα για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων όταν χρειαστεί
Τα μειονεκτήματα:
- ο πελάτης είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την ασφάλεια της τράπεζας αν και με όσα συμβαίνουν τελευταία μπορεί άλλα να αφήσεις μεσημέρι Παρασκευής και άλλα να βρεις τη Δευτέρα το πρωί.
- δεν υπάρχει απόδοση αλλά αν μια χώρα κοιμηθεί με ευρώ και ξυπνήσει με καπίκι, δραχμή ή οτιδήποτε άλλο, οι λογαριασμοί σε ευρώ, δολάρια, στερλίνες κτλ στη SENT BANK είναι διασφαλισμένοι με ότι αυτό συνεπάγεται για τον καταθέτη!
SENTOUKI BANK το ΑΥΡΙΟ στις ΤΡΑΠΕΖΙΚΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ
7.Αν - R. Kipling
Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό, αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία, κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,
αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει, στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,
αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά, αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,
αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα, κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,
αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου, κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,
αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη, αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,
αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις, αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,
αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί, αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,
αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.
Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,
αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.
Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν, αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν
αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά, αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…
Έ! Παιδί μου τότε… Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου… Θα ’σαι Άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!
ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ
8.Σαρλ Αζναβούρ: Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας μισεί τους Έλληνες και τους Αρμένιους
Το έστειλε ο Aristeidis Papageorgiou
Πραγματικά μεγάλη αίσθηση προκαλεί η πρόσφατη δήλωση του γνωστού Γαλλοαρμένιου τραγουδιστή, Σαρλ Αζναβούρ, από την πόλη Freiburg της Ελβετίας όπου βρέθηκε πρόσφατα στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Ο μεγάλος αυτός Αρμένιος τραγουδιστής, σαν πρέσβης της Αρμενίας στην πρωτεύουσα της Ελβετίας, την Βέρνη, πήγε στη ελβετική πόλη Freiburg όπου γίνονταν το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
Εκεί, σε δηλώσεις που έκανε στο ελβετικό κανάλι της τηλεόρασης, το RTS, προέβηκε στην δήλωση που έκανε μεγάλη εντύπωση ακόμα και στους ψυχρούς Ελβετούς. Συγκριμένα ο Αζναβούρ αφού διηγήθηκε την ιστορία της οικογένειας του που ήταν πρόσφυγες και είχαν διαφύγει ως εκ θαύματος από την μεγάλη αρμενική γενοκτονία του αρχών του εικοστού αιώνα στην Μικρά Ασία, αποκάλυψε ότι σε προσωπική συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό της Τουρκιάς, στα πλαίσια των συζητήσεων και των επαφών για την επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με την Αρμενία, άκουσε από το στόμα του να εκστομίζεται η χαρακτηριστική φράση ότι : «Μισώ τους Αρμένιους και τους Έλληνες».
Η φράση αυτή όπως ήταν επόμενο εξέπληξε με πολύ δυσάρεστο τρόπο τον Σαρλ Αζναβούρ, όντας ο ίδιος απόγονος των όσων μπόρεσαν με χίλια βάσανα και κακουχίες να γλυτώσουν από την μεγάλη γενοκτονία των χριστιανών της Μικράς Ασίας, ένα από τα πιο θλιβερά στίγματα στην παγκόσμια ιστορία.
Ο ίδιος ο Αζναβούρ ανέφερε στη συνέχεια ότι οι Αρμένιοι σήμερα είναι φυγάδες όταν πηγαίνουν στην Τουρκία, εκεί που ήταν κάποτε τα πατροπαράδοτα χώματα τους. Στην Τουρκία, όπως είπε χαρακτηριστικά ο Αζναβούρ εκφράζοντας και τον προσωπικό του πόνο, εκεί όπου έζησε ο παππούς μου και οι πρόγονοι μου, σήμερα δεν μπορώ να βρω τα ίχνη τους, το ίδιο το σπίτι του παππού μου δεν υπάρχει και όσα σήμερα έχουν απομείνει στην περιοχή όπου ζούσαν οι προγονοί μου, μου είναι αγνώριστοι.
Ο παλαίμαχος αυτός Γαλλοαρμένιος, που έκανε διεθνή καριέρα στον χώρο του τραγουδιού και για μια ολόκληρη περίοδο είχε καταγοητέψει τους Γάλλους και που σήμερα είναι πρέσβης της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελβετία, τόνισε ότι η Τουρκία θα πρέπει να κάνει θαρραλέα βήματα στην αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας και στη συνέχεα να ανοίξει τα σύνορα με την Αρμενία τα οποία από την εποχή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης και της έναρξης του πολέμου Αρμενίας Αζερμπαϊτζάν είναι κλειστά.
Σίγουρα η δηλώσεις αυτές είναι άλλος ένας κόλαφος για τους διαφόρους Έλληνες τουρκολάγνους που τρέφουν αισθήματα ραγιαδισμού στον πρωθυπουργό της Τουρκίας, ενώ κάθε μέρα γλύφουν κυριολεκτικά στις οθόνες τους τις προβολές των τουρκικών τηλεοηλιθιοτήτων.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός μας μισεί και εμείς όταν μας φτύνουν. κάνουμε πως βρέχει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου